Robert van de Roer en Peter Vermaas 2

Robert van de Roer (links) en Peter Vermaas van de NRC.

Een vraag: zouden Robert van de Roer en Peter Vermaas de Nederlandse topdiplomaat Peter van Walsum hebben geportretteerd als 'het beste dat Nederland in huis heeft' en 'het visitekaartje in het buitenland' wanneer de toenmalige voorzitter van het sanctiecomite mede verantwoordelijk was geweest voor de dood van tenminste 500.000 Joodse kinderen onder de vijf jaar in Israel?

Het zijn journalisten, de opiniemakers van de commerciele massamedia, die bepalen wat de burger 'should and should not know about the products that they are expected to consume unquestioningly,' aldus de Amerikaanse auteur Gore Vidal. Het zijn uiteindelijk journalisten die bepalen wat waar is en wat niet, wie recht van spreken heeft en wie niet, wat belangrijk en wat niet. Het zijn uiteindelijk journalisten die aangeven waar de grenzen van de consensus liggen. Elke dag weer, 24 uur van de dag.

George Orwell, 1984: 'Don't you see that the whole aim of Newspeak is to narrow the range of thought? In the end we shall make thoughtcrime literally impossible, because there will be no words in which to express it.'

Een van de beste onderzoeksjournalisten ter wereld, de Amerikaan Seymour Hersh, verklaarde over de Amerikaanse pers: 'There is a corporate mentality out here, but there is also a tremendous amount of self-censorship among the press. It's like a disease.'

Into the Buzzsaw. Leading journalists expose the myth of a free press: 'Ever-more-close ties between business and government have allowed a highly effective system of information suppression and manipulation to evolve organically.'

George Orwell, Animal Farm, 1945: 'The sinister fact about literary censorship... is that it is largely voluntary. Unpopular ideas can be silenced, and inconvenient facts kept dark, without the need for any official ban.'

Deze citaten van mensen die de werkwijze van de westerse commerciele massamedia intensief analyseerden geven de richting aan waarin we moeten zoeken om een verklaring te vinden voor het feit dat Hollandse journalisten als Robert van de Roer en Peter Vermaas, beiden werkzaam voor de NRC, geen woord wijdden aan het feit dat Peter van Walsum tegenover de journalist van naam en faam John Pilger het volgende had verklaard op de vraag:

Aren't the deaths of half a million children mass destruction?

Peter van Walsum: I don't think you can use that argument to convince me.

Een opvatting die in verlichte kringen in de Angelsaksische wereld als schokkend werd ervaren, en Van Walsum op zijn minst controversieel maakte. Zowel Van de Roer die voor de neoliberale NRC werkt als Vermaas die toen nog voor het linkse weekblad De Groene Amsterdammer schreef, vonden de dood van tenminste 500.000 Irakese kinderen onder de vijf jaar te irrelevant om het te vermelden in hun portret van Van Walsum, die twee jaar lang als voorzitter van het sanctiecomite mede verantwoordelijk was geweest voor een beleid dat door betrokken VN-medewerkers zelf als 'genocidaal' werd betiteld. Waarom vonden beide journalisten dit feit te irrelevant om in hun uitgebreide, geschreven, portretten te vermelden? Het antwoord is: omdat dit feit niet pastte in het gewenste beeld dat opgeroepen moest worden. Later meer over het feit dat de wereldberoemde journalist John Pilger een 'genocidaal' beleid wel relevant vond en de twee Hollandse journalisten niet.