Het filosemitisme van de Volkskrant beschouw ik als een stoornis, omdat het alle normale verhoudingen, reacties en relaties onmogelijk maakt. In dat opzicht verschilt het in niets van het antisemitisme. De jood of de Arabier wordt uit zijn omgeving gelicht en behandeld alsof hij anders is dan alle anderen op aarde, alsof hij een soort marsmannetje is met geheel eigen karaktertrekken. De ander wordt nooit als individu gezien maar als exemplarisch voor de groep. Kritiek op het zionistisch geweld wordt op die manier onmiddellijk gekwalificeerd als jodenhaat. De filosemiet kan domweg niet serieuze kritiek op de terreur van extremistische zionisten op een andere manier inschatten, want voor hem blijft de zionist allereerst een jood en pas dan iemand van vlees en bloed die al dan niet een verkeerde weg is ingeslagen. Op zijn beurt is de antisemiet niet in staat om bijvoorbeeld een joodse kunstenaar te bewonderen, want die is en blijft voor hem allereerst een jood en pas dan een kunstenaar. Alles raakt vertekend. Het filosemitisme is net zo absurd als het antisemitisme. Men kan onmogelijk een volk liefhebben of haten. Men kan een individu of enkele individuen liefhebben op haten, maar niet een heel volk. Onder elk volk lopen idioten en schoften rond, net als bewonderenswaardige en fatsoenlijke mensen. Voor de filosemiet is alles dat een jood doet prachtig en vooral het onderdrukken van Arabieren, voor de antisemiet is alles dat een jood doet afkeurenswaardig, en vooral ademhalen. De filosemiet ziet ook geen mensen, maar objecten die in zijn belevingswereld voor iets anders staan, voor iets superieurs, net zoals de antisemiet alleen objecten ziet die voor hem voor iets anders staan, voor iets verwerpelijks. Het filosemitisme en antisemitisme zijn een probleem van de christelijke Europese cultuur.
Meer daarover later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten