Gilbert Moerkerk van The Netherlands Honduras Promotion 5

Gilbert Moerkerk heeft een reactie op uw bericht "Cees Zoon van de Volkskrant 2" achtergelaten:

Beste Stan,

Inderdaad kunnen meer lezers nu zelf op internet zoeken naar de waarheid. Als zij dat kunnen, kun jij dat toch ook?

Er is inderdaad de afgelopen week veel propaganda op gang gekomen ..... daardoor is de balans verstoord geraakt. Daarop reageer ik nu door een tegengeluid te plaatsen.

Beste Stan, lees ook andere artikelen, zoals in de NY Times: http://www.nytimes.com/2009/07/13/world/americas/13honduras.html

Maar lees ook in andere kranten, zoals the Wall Street Journal, tenslotte ook uit New York:

http://online.wsj.com/article/SB124623220955866301.html

Of bijvoorbeeld een magazine zoals Forbes:

http://www.forbes.com/2009/07/09/zelaya-president-constitution-opinions-contributors-honduras-coup.html

Of nog een ander artikel:

http://www.cato.org/pub_display.php?pub_id=10341

Wellicht is het ook eens verstandig om naar deze link te kijken; het is wel in het Spaans:

http://www.youtube.com/watch?v=8y7uWoODTTg

Kortom, verzamel eerst de feiten, analyseer deze dan vervolgens en trek dan pas een conclusie.

Dat heb ik de afgelopen twee weken ook gedaan.

Manuel Zelaya was democratisch gekozen, maar dat betekent niet dat hij boven de Grondwet is komen te staan. Nu hij diverse artikelen uit de Grondwet van Honduras heeft genegeerd, kon hij een tegenreactie in de machtsbalans verwachten.

De huidige interim-regering van Honduras bestaat niet uit militairen, maar ook burgers. Mijn conclusie is dat er geen sprake is van een militaire coup !

Ik ben benieuwd wat jouw mening is nu je dit weet. In afwachting van een reactie,

Saludos

Aldus Gilbert Moerkerk van The Netherlands Honduras Promotion, dat opgezet is om reclame te maken voor Honduras.

Wie is Gilbert? Volgens eigen zeggen: 'Ik ben daar de afgelopen negen jaar zeven keer geweest, want ik heb daar familie en vrienden wonen... Omdat ik vader ben van een vier-jarig zoontje die naast zijn Nederlandse nationaliteit ook de Hondurese nationaliteit heeft, omdat ik sinds 2002 getrouwd ben met een latina uit Honduras. Dat betekent dus dat ik schoonfamilie in Honduras heb wonen. Dat is mijn primaire belang... Ik hoop over een x-aantal jaren een bestaan in Honduras te kunnen opbouwen, maar emigreren naar een ALBA-dictatuur zie ik overigens niet zitten... In 2003 heb ik Honduras Promotion opgericht en bij de Kamer van Koophandel laten inschrijven. Dit om toerisme vanuit Nederland naar Honduras een impuls te geven. De jaren ervoor heb ik ondermeer als reisleider in West-Europa gewerkt... Mijn schoonouders? Die wonen in Honduras. Mijn schoonmoeder is een Lenca. Mijn schoonvader heeft vroeger op bananenplantages gewerkt en is nu gepensioneerd. Mijn schoonfamilie heeft geen connecties met de elite die inderdaad ook in Honduras grotendeels de touwtjes in handen heeft. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders hebben door hard werken een aardig bestaan kunnen opbouwen; allebei duidelijk (lower) middenklas en amper opleiding genoten.'

Gilbert's 'primaire belang' is dus 'over een x-aantal jaren een bestaan in Honduras te kunnen opbouwen.' Daar is niets mis mee. Problematischer is dat hij suggereert dat hij 'de waarheid' over Honduras beter weet dan in dit geval een kritische journalist als ik die erop tegen is dat een democratisch gekozen president door een corrupt leger dat moordt en martelt en in dienst staat van de CIA wordt ontvoerd omdat deze president een niet bindende volksraadpleging wilde organiseren. Ik bedoel, het kan best dat zijn 'schoonouders door hard werken een aardig bestaan [hebben] kunnen opbouwen' waardoor ze nu 'allebei duidelijk' tot de 'lower middenklas' behoren, maar dat mag natuurlijk niet betekenen dat je op welke manier dan ook partij kiest voor een fascistisch leger, en het feit dat zijn schoonouders 'amper opleiding genoten' kan geen argument zijn om een staatsgreep te verdedigen. Ik begrijp wel dat familie familie is, maar loyaliteit kan ook te ver gaan. Daarom heb ik in een vorig stukje de problematische kant van de middenklasse beschreven. Die angstige en uiteindelijk rancuneuze middenklasse zal koste wat kost krampachtig aan hun zwaar bevochten privileges proberen vast te houden. Dat zagen we in Argentinie, in Venezuela en nu weer Honduras.

Los van deze kritiek, doet er zich iets nog merkwaardigers voor. Gilbert stuurde me dit: 'Om nog wat extra inhoud te geven aan onze correspondentie.

Hier is ook een link naar een artikel: http://www.realclearpolitics.com/articles/2009/07/14/why_i_came_to_honduras_97444.html'

Ik lees daar onder andere dit: 'The question is a valid one. The U.S. State Department has issued a travel alert (through July 29) warning Americans against coming here. There are very few outsiders here now. The plane from Houston to San Pedro Sula, Honduras' second largest city, was almost empty, and the few passengers were nearly all Hondurans. The hotels are largely empty.

It is all eerily reminiscent of Jerusalem during the height of the Intifada terror. I went there then for the same reason I have come to Honduras now -- to broadcast my show and thereby show solidarity with an unfairly isolated country, and to encourage, by example, people to visit Israel then and Honduras now.'

Hoe nu? 'It is all eerily reminiscent of Jerusalem during the height of the Intifada terror.' De Palestijnse volksopstand is dus 'terreur' in de ogen van de Amerikaanse bron die Gilbert mij doorlinkte. Wie is de meneer die dit schreef? Zijn naam is:

'Dennis Prager (born August 2, 1948) is an American syndicated radio talk show host, columnist, author, ethicist, and public speaker. He is noted for conservative political views frequently based in religious faith and for his critique of secularism in the 20th century.

Prager is a native of New York City. He has an elder brother, Kenneth (b. January 3, 1943). His nephew is Joshua Prager.

Raised as Orthodox Jews, the Prager brothers attended Yeshiva Rambam from kindergarten through 8th grade and Yeshivah of Flatbush for high school, where he met his future coauthor Joseph Telushkin in the 10th grade. Prager attended Brooklyn College, majoring in Anthropology and History; he graduated in 1970.[1]

In 1969, Prager spent his junior year abroad at the University of Leeds in England. Having studied Russian, Prager traveled to the Soviet Union to rescue Judaica and meet with Jewish dissidents. Upon his return, Prager began his career as a public speaker, lecturing several times a week about the state of Jews in the Soviet Union.

In 1970-72, Prager attended the Russian (now the Harriman Institute) and Middle East Institutes at the Columbia University School of International Affairs. He studied under Dr. Zbigniew Brzezinski, who later served in the Carter administration as the head of the National Security Council.

Prager did not complete his master's degree, dropping out instead in 1973 to collaborate with Joseph Telushkin on an introductory book about Judaism. Prager and Telushkin self-published the book in 1975 as The Eight Questions People Ask About Judaism, later published by Simon & Schuster in 1976 as The Nine Questions People Ask About Judaism. The book has been translated into nearly a dozen languages and remains a widely used introductory text to Judaism.

From 1976 to 1983, Prager served as the director of the Brandeis-Bardin Institute in Simi Valley, California, teaching the tenets of Judaism to college-age single Jews.

In 1980, Prager met his first wife, Janice Adelstein, who was a nurse. They were married on January 15, 1981. Their son, David, was born two years later. In August 1986 she filed for divorce.

Prager started his radio career on August 8, 1982, as moderator of "Religion on the Line," a Sunday night program on KABC-AM, Los Angeles. The program featured discussions between representatives of various religions, typically including a priest, a Protestant minister, and a rabbi. Prager continued as the show's moderator for 10 years, and he continued to broadcast on KABC for several more years on "The Dennis Prager Show." He then began broadcasting for KRLA. National syndication began in 1999. He recently celebrated his 25th anniversary in radio broadcasting.' Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Dennis_Prager

Kortom, we hebben hier te maken met een geval uit de ultra rechtse hoek, die als zionist onder andere Honduras als zijn werkterrein heeft gekozen. So what zult u denken. Wel, na vijf eeuwen westerse terreur over zich heen te hebben gekregen is het niet toe te juichen dat Latijns-Amerika nu overspoeld wordt door een golf religieuze fundamentalisten, gelieerd aan allerlei extremistische protestantse of joodse sekten. En om die nu als bron op te voeren aan een kritische journalist is een vorm van onnozelheid die zijn gelijke niet kent. Niet voor niets schreef ik in een vorig stuk: 'Kadavers trekken aasgieren aan. Nergens ter wereld heb ik zoveel tuig van elders aangetroffen als in landen die na de val van de muur ineen gestort waren, van Mauretanie tot Oezbekistan en van Armenie tot Montenegro. Het was dezelfde slag ongure blanke types dat ik als journalist in Mexico in het begin van de jaren tachtig was tegengekomen, gangsters die Latijns-Amerika als prooi hadden uitgekozen in hun zoektocht naar het snelle geld of naar bekeerlingen, want zoals gesteld: lijken trekken aasgieren aan. Daar waren ze: CIA-mensen, Amerikaanse militaire adviseurs, wapenhandelaren, mafiosi uit de VS en Rusland, christelijke missionarissen van fanatieke protestantse secten, Poolse prostituees, en de onvermijdelijke Israelische onderwereld, die overal opduikt waar bloed vloeit. Het Amerikaanse continent was voor blanke schurken al eeuwenlang hun werkterrein, al vanaf het moment dat Columbus voet aan wal zette in ‘'de nieuwe wereld’' en hij over de Taino Indianen schreef: ‘'‘They would make fine servants… With fifty men we could subjugate them all and make them do whatever we want’'.'

Dit is ook het trieste, telkens weer worden de zwakkeren op aarde geconfronteerd met een nieuwe golf al dan niet religieuze ideologen. De een komt de vrije markt verkopen, de ander een of andere god die hem of haar heeft uitverkoren. En op den duur eindigt het allemaal in hetzelfde, nog meer moorden, martelen en verkrachten, zoals Norman Lewis in zijn beroemd geworden artikel 'genocide' schreef over de eeuwenlange volkerenmoord van de Indianen. Hij kwam tot de conclusie: 'There are two classes: those who impose suffering, and the utterly servile'. En gelijk had hij. Het enige dat men eraan zou kunnen toevoegen is dat er in wezen nog een klasse bestaat: namelijk degenen die zoals Gilbert Moerkerk deze terreur proberen te rechtvaardigen met het verspreiden van propaganda. En afwijkende feiten binnen een contex die niet strookt met de propagandavisie moet ogenblikkelijk verdacht gemaakt worden met opmerkingen als deze: 'Kortom, verzamel eerst de feiten, analyseer deze dan vervolgens en trek dan pas een conclusie.' Het tuig verdwijnt nooit.