http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/07/11-september.html
De NRC:
Bin Laden vond tien vliegtuigen te veel voor 11/9
artikel | Maandag 22-09-2003
| Sectie: Buitenland | Pagina: 5
WASHINGTON, 22 SEPT.
WASHINGTON, 22 SEPT.
De eerste ideeën voor wat de aanslagen van 11 september 2001 zouden worden, werden in 1996 aan Osama bin Laden gepresenteerd. Dat heeft Khaled Sheikh Mohammed, brein van de zelfmoordaanslagen met vier vliegtuigen in New York en in Washington, aan zijn Amerikaanse ondervragers verteld
http://archief.nrc.nl/?modus=l&text=osama+bin+laden&hit=710&set=2
Wat moet de NRC-lezer hier allemaal van denken? Terwijl de 'kwaliteitskrant' zich toch afficheert als de slijpsteen voor de geest. Zal de NRC deze valse informatie nu gaan weerleggen door te melden dat de FBI 'geen harde bewijzen' heeft? Ik ben benieuwd.
Nog een ander punt. Voor mijn boek 11 september. het keerpunt citeerde ik op dinsdag 4 oktober 2001 het volgende bericht uit de Volkskrant: 'Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een "stilteprocedure" ... Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden... Het "bewijs" tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtszaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden... Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat "we op dit moment geen rechtzaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen," meent een diplomaat ... Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. "Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren," zegt een Amerikaanse functionaris... De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken,' aldus de Volkskrant destijds.
Ik schreef erbij: 'Met andere woorden: om 1 misdadiger op te hangen of te vergassen moet de VS een "spijkerhard juridisch bewijs" overleggen van de schuld van de ter dood veroordeeld, maar om een heel land te kunnen bombarderen is "het niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren". In 1 vergadering is de mensheid weer terug bij af en kan het zwaar bevochten internationaal recht terzijde worden geschoven. En men is er nog eerlijk over ook, het argument is domweg dat "we voor een politiek besluit staan," en daarbij staat het recht alleen maar in de weg,' aldus de tekst in mijn boek.
Met andere woorden: Waarom zit het Nederlandse leger in Afghanistan?
Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/05/laura-starink.html
Waarom onderzoeken de Nederlandse commerciele massamedia dit niet? Er worden miljarden aan belastinggeld aan dit zinloze geweld besteed. Me dunkt dat dit toch een doorslaggevend argument is voor Nederlanders die altijd bang zijn dat er teveel geld wordt uitgegeven aan buitenlanders, of ze nu vluchteling zijn of niet.
http://archief.nrc.nl/?modus=l&text=osama+bin+laden&hit=710&set=2
Wat moet de NRC-lezer hier allemaal van denken? Terwijl de 'kwaliteitskrant' zich toch afficheert als de slijpsteen voor de geest. Zal de NRC deze valse informatie nu gaan weerleggen door te melden dat de FBI 'geen harde bewijzen' heeft? Ik ben benieuwd.
Nog een ander punt. Voor mijn boek 11 september. het keerpunt citeerde ik op dinsdag 4 oktober 2001 het volgende bericht uit de Volkskrant: 'Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een "stilteprocedure" ... Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden... Het "bewijs" tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtszaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden... Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat "we op dit moment geen rechtzaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen," meent een diplomaat ... Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. "Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren," zegt een Amerikaanse functionaris... De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken,' aldus de Volkskrant destijds.
Ik schreef erbij: 'Met andere woorden: om 1 misdadiger op te hangen of te vergassen moet de VS een "spijkerhard juridisch bewijs" overleggen van de schuld van de ter dood veroordeeld, maar om een heel land te kunnen bombarderen is "het niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren". In 1 vergadering is de mensheid weer terug bij af en kan het zwaar bevochten internationaal recht terzijde worden geschoven. En men is er nog eerlijk over ook, het argument is domweg dat "we voor een politiek besluit staan," en daarbij staat het recht alleen maar in de weg,' aldus de tekst in mijn boek.
Met andere woorden: Waarom zit het Nederlandse leger in Afghanistan?
Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/05/laura-starink.html
Waarom onderzoeken de Nederlandse commerciele massamedia dit niet? Er worden miljarden aan belastinggeld aan dit zinloze geweld besteed. Me dunkt dat dit toch een doorslaggevend argument is voor Nederlanders die altijd bang zijn dat er teveel geld wordt uitgegeven aan buitenlanders, of ze nu vluchteling zijn of niet.
3 opmerkingen:
MWC News
July 28, 2009
Vrijbrief voor marteling
Waging the War on Terrorism on American Soil
by Jacob G. Hornberger
A logical consequence of having permitted the Bush administration to treat terrorism as either an act of war or a criminal offense, came to the forefront last week when the New York Times revealed that top administration officials were considering deploying troops here in the United States to take suspected terrorists into custody as “enemy combatants.” The suspected terrorists were part of a group that came to be known as the Lackawanna Six.
Even though Bush ultimately decided against the move, instead relying on the FBI to handle the matter, the fact that it was even being considered reveals the revolutionary change in our structure of government as a result of the so-called war on terrorism.
Terrorism is a federal criminal offense. It is denominated as such in the federal criminal code. That’s why suspected terrorists have been indicted by federal grand juries and tried in federal district court. These have included Zacharias Moussaoui, Timothy McVeigh, Ramzi Yousef, Jose Padilla, and many others.
So, how did it come to be that the Bush administration even considered using military troops to arrest people here in the United States suspected of terrorism? Isn’t that the type of thing that occurs in places like Latin America, Burma, and China? Doesn’t the United States use the cops, not the military, to enforce criminal laws?
The answer lies in the revolutionary action that Bush administration officials took in the wake of the 9/11 attacks. They simply declared that from that day forward, U.S. officials would have the option of treating this particular federal criminal offense — terrorism — as either a federal crime or as an act of war, at their option.
It is impossible to overstate the difference between how a person is treated, depending on whether federal officials decide to treat him as suspected criminal or as an enemy combatant in the war on terrorism.
If he’s treated as a criminal defendant, he is accorded all the protections of the Constitution and the Bill of Rights — habeas corpus, grand jury indictment, protection from unreasonable searches and seizures and coerced confessions, right to counsel, trial by jury, due process of law, and protection from cruel and unusual punishments.
If U.S. officials, however, opt to treat him as an enemy combatant, their position has been that he is entitled to none of those protections. After all, they tell us, we are at war, where constitutional niceties don’t apply. Thus, those suspected terrorists who have the bad fortune of being sent down the enemy combatant road are subject to military custody, Guantanamo, torture, rendition, kangaroo tribunals, and indefinite detention, even in the unlikely event they are acquitted.
And it’s because of the power that George W. Bush was permitted to exercise in the environment of fear following the 9/11 attacks — the power to unilaterally declare that a federal criminal offense — terrorism — was now also an illegal act of war (lees verder)
anzi
Komt hij nu mee aan!
'Misschien de lat te hoog gelegd' ,aldus de Hoop Scheffer.
Misschien teveel doden tussen een paar latjes onder de grond, kontenkruiper, als jij maar gebeiteld zit met je carriere.
Weerbarstig Afghanistan (Katholiek Nieuwsblad)
3 april 2009
“Een poppenspel”, zo karakteriseerde oud-minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot de Afghanistan-conferentie. Het is “een feel good-conferentie”, waar het vooral om de ontmoeting gaat. “Het heeft een grote betekenis, maar daarmee wordt geen geschiedenis geschreven”, aldus de CDA’er in BN/De Stem. Er wordt stevig genetwerkt, maar echt onderhandeld hoeft er niet meer te worden, omdat de slotverklaring in grote lijnen al is vastgesteld. Zo was de conferentie een typische klus voor Nederland, dat militair en politiek tamelijk onbeduidend is, maar dit compenseert door een voortrekkersrol na te streven als het gaat om internationaal recht en de hervorming van de wereldorde.
Bij alle positiviteit die de conferentie uitstraalde, kan toch moeilijk vergeten worden dat de ambities waarmee Nederland soldaten voor een “opbouwmissie” naar Afghanistan stuurde, behoorlijk naar beneden zijn bijgesteld. “We moeten ons afvragen of we de lat voor onszelf niet te hoog hebben gelegd”, mijmerde NAVO-baas Jaap de Hoop Scheffer. Die overweging had men beter van tevoren kunnen maken. Er waren genoeg deskundigen die waarschuwden dat Afghanistan al sinds de klassieke oudheid geldt als een militair uitzonderlijk lastig land. Een supermacht als de toenmalige Sovjet Unie, die als dictatuur over eindeloze voorraden manschappen en materieel beschikte en bovendien ook nog het gemak had dat het een buurland was met alle voordelen van logistiek en traditionele expertise met de locale culturen, moest er niettemin met de staart tussen de benen vertrekken. Het reusachtige gestrande schip was hier helaas geen baken in zee.
Toch was Martin van Creveld, de bekende Israëlische krijgshistoricus, in gesprek met KN onlangs tamelijk mild over de Amerikaanse gang naar Afghanistan. Weliswaar was het militair even onwijs als Irak, maar terwijl de inval in dat laatste land geheel en al onnodig was, kon de Amerikaanse president zich na 11 september niet permitteren om de Taliban die – in tegenstelling tot Saddam Hoessein – op allerlei manieren gemene zaak maakten met Al-Qaida, rustig te laten zitten. “Politiek was geen haalbare kaart, wat militair gezien wijzer was geweest”, aldus Van Creveld. Dat roept wel de vraag op waarom Nederland zich dan vrijwillig in dit wespennest heeft gestoken en waarom de belangstelling nu zo eenzijdig uitgaat naar de besluitvorming van het kabinet over de politieke steun aan de inval in Irak en niet over onze veel uitgebreidere militaire bemoeienis met Afghanistan, die al een dozijn Nederlanders het leven heeft gekost.
De nieuwe gezamenlijke aanpak van probleemland Afghanistan die de regering Obama nastreeft, geeft zeker een beter gevoel. De conferentie in Den Haag was er de uitdrukking van. Bedacht moet echter worden dat gezamenlijkheid de effectiviteit van maatregelen weliswaar verhoogt, maar helaas niets verandert aan de onwaarschijnlijke weerbarstigheid van het oorspronkelijke probleem
anzi
De puppet on a spring
De Hoop Scheffer: NAVO koos verkeerde aanpak in Afghanistan (Vrij Nederland)
16-06-2009
De Navo heeft er indertijd ten onrechte voor gekozen in Afghanistan individuele bondgenoten verantwoordelijk te maken voor bepaalde provincies. Die opzet heeft de internationale samenwerking bij de wederopbouw van het land bemoeilijkt. Dat zegt Jaap de Hoop Scheffer, de vertrekkende secretaris-generaal van de Navo, deze week in een vraaggesprek in Vrij Nederland.
De Hoop Scheffer: ‘Alle landen denken dat ze kampioen reconstructie zijn. Maar dat heeft échte internationale samenwerking, militair en civiel, niet gestimuleerd, en van tijd tot tijd zelfs tegengewerkt. Bij de wederopbouw van Afghanistan is het teveel geworden: ieder land voor zichzelf. Achteraf zou ik hebben gekozen voor een sterkere combinatie van militaire inzet en wederopbouw. Misschien had ik dat vijf jaar geleden beter moeten taxeren.'
In het interview verweert De Hoop Scheffer zich ook tegen de kritiek dat zijn benoeming als secretaris-generaal indertijd een beloning was voor de Nederlandse steun aan de inval in Irak. ‘Dat is aantoonbare onzin,’ zegt hij. ‘Die suggestie raakt aan mijn integriteit, en daar verzet ik me tegen. Er is toen een politieke keuze gemaakt in Nederland waar ik tot de dag van vandaag voor sta.’
De Hoop Scheffer zegt er zeker van te zijn dat de commissie-Davids, die nu onderzoek doet naar de besluitvorming in Irak, hem in het gelijk zal stellen.
Verder spreekt De Hoop Scheffer in VN over zijn relatie met Bush en Obama, en over zijn toekomst. 'Ik denk dat u mijn gezicht wel weer ziet opduiken op het internationale toneel'.
Op de vraag of hij een nieuwe Max van der Stoel, een vredestichter voor de Verenigde Naties, wil worden, antwoordt De Hoop Scheffer: 'Met het icoon Max van der Stoel zou ik me niet durven meten. Dat is een andere categorie. Maar als ik een béétje in zijn voetsporen kan treden, zou mij dat zeer verheugen.
anzi
Een reactie posten