'Gisteren werd er over de hele wereld gedemonstreerd tegen de israelische aanval in Gaza.Zo ook binnen Israel. Gisteren gingen we in Sakhnin, een palestijns stadje in Galilea dat 25.000 inwoners heeft, met ruim 100.000 mensen de straat op.
De demonstratie gisteren werd georganiseerd door het committee van arabische leiders. Dit zijn de burgemeesters van de arabische steden en dorpen, de arabische knesseth leden, en verder iedereen die belangrijk is.
In al die jaren dat ik hier woon heb ik heel wat meegemaakt, en heel wat demonstraties bijgewoond,ook grote demonstraties. Meestal gaan er bij deze demonstraties tussen de 20 en 30.000 mensen de straat op en dat is dan veel. Maar de demonstratie gisteren overtrof al onze verwachtingen.
Tijdens de demonstratie hadden we al schattingen van 50 tot 60.000 mensen, uiteindelijk kwam de organisatie met een cijfer van meer dan 100.000. Achteraf zei Al Jazeera dat er meer dan 150.000 mensen op af waren gekomen, ik denk dat dit lichtelijk overdreven is. Zeker is dat dit de grootste demonstratie is geweest sinds het uitbreken van de tweede Intifada in 2000.
Ik ben op een gegeven moment boven op een bushokje gaan staan, en al kijkend naar links en rechts zag ik alleen maar mensen en vlaggen, palestijnse vlaggen, groene vlaggen en zwarte vlaggen. Het was een prachtig gezicht.
Vooral de palestijnse vlaggen geven aan dat de mensen zich scharen onder een vlag, de palestijnse vlag. Meestal doen alle politieke partijen hun best om het krediet op te eisen bij dit soort demonstraties en voeren ze hun eigen vlaggen mee, zo niet vandaag.
Vandaag werd er door iedereen opgeroepen tot “wahdy” oftewel eenheid, eenheid van het palestijnse volk waar men zich ook bevindt, maar ook was dit een dringende oproep aan alle palestijnse partijen, zowel Hamas als Fatah als aan de palestijnse israelische politieke partijen binnen Israel om eenheid, om samenwerking en om het belang van het palestijnse volk voorop te stellen boven de partij belangen.
De reden dat zoveel mensen hier aanwezig waren was woede, verdriet, opkomen voor henzelf als palestijn. Ik zag mensen die totaal niet geinteresseerd zijn in politiek meelopen. Mensen die nog nooit met een demonstratie meegedaan hebben, waren aanwezig. Oude vrouwen, jonge meiden, mannen, jong en oud, met hoofddoek, zonder, echt alle lagen van de bevolking waren aanwezig.
Mensen kwamen vanuit het hele land, vanuit ieder palestijns dorp en stad in Israel.
We hoorden s’ochtends al dat er een heleboel bussen op weg waren. Dit waren ook bussen uit Tel Aviv, Haifa, waarvandaan ook joodse israelische demonstranten mee kwamen.
Die bussen werden 3 kilometer voor Sakhnin tegengehouden door de politie die Sakhnin helemaal omsingeld had. De demonstranten zijn toen uit de bussen gegaan en lopend naar Sakhnin gekomen.
De hele dag cirkelden er helicopters boven ons, we werden goed in de gaten gehouden en het was dan ook heel belangrijk voor de ordedienst om de demonstratie niet over de grenzen van Sakhnin te laten komen. We weten dat, als er demonstranten over die grenzen gaan, er gelijk met scherp geschoten zou gaan worden door de politie, zoals we ervaren hebben in 2000 toen de intifada uitbrak en er binnen een half uur 13 mensen gedood zijn.
Dit wilde men niet nog eens laten gebeuren.
Ik vind het nog steeds ongelooflijk hoe een klein stadje zoals Sakhnin met 25.000 inwoners zo’n grote demonstratie in goede banen heeft weten te leiden, zonder moeilijkheden, ongeregeldheden, terwijl er zoveel woede onder de demonstranten was.
Maar het was duidelijk dat de demonstranten bij elkaar kwamen met een gemeenschappelijk doel, hun wanhoop en machteloosheid te uiten, solidariteit te tonen met de mensen in Gaza en Israel en de internationale gemeenschap te laten weten dat ze zich moeten schamen dat men niet ingrijpt in deze door Israel aangerichte catastrophe.
Bij thuiskomst zetten we natuurlijk direct de televisie aan en als eerste hoorden we dat Israel een moskee had gebombardeerd waar mensen aan het bidden waren, gruwelijke beelden. Twee uur later hoorden we dat Israel was begonnen met het grond offensief.
We weten dat deze demonstraties zoals die overal over de wereld plaats gevonden hebben de situatie in Gaza niet zullen veranderen. Israel luistert naar niemand, onze politici zijn erg stil, en zijn te laf om uitspraken te doen tegen Israel.
Maar het is de enige manier om de gazanen te laten weten dat ze niet alleen staan en voor de palestijnen binnen Israel om hun woede en frustratie te kunnen uiten. Meer dan dat kan helaas niet gedaan worden.
Trees Zbidat-Kosterman, Sakhnin'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten