Mark, nog even als collega's onder elkaar. Hier is nog wat achtergrondinformatie voor het geval je de minister weer eens gaat interviewen. Dan kom je tenminste beslagen ten ijs. De informatie is van de Ierse VN-functionaris Ray Dolphin die ik uitgebreid interviewde over zijn boek The West Bank Wall. Unmaking Palestine, waarin hij de zaak rond de apartheidsmuur belicht, en de Israelische schendingen van het internationaal recht, zoals hij die dagelijks waarneemt.'Ondanks het feit dat het stelen van andermans land door de mensheid als illegaal wordt beschouwd, claimt Israël nog steeds het recht om een deel van de West Bank en Oost-Jeruzalem in beslag te nemen. En dat terwijl in 2004 het hoogste rechtscollege ter wereld verklaarde dat de Muur en de Joodse nederzettingen en de annexatie van Oost-Jeruzalem illegaal zijn. En let wel, over deze zienswijze bestaat bij veertien van de vijftien rechters van het Internationaal Gerechtshof geen enkel meningsverschil. De Joodse nederzettingen zijn volgens artikel 49 van de Vierde Geneefse Conventie verboden, Israël dient zich volledig terug te trekken. En zelfs de vijftiende rechter, de Amerikaan Thomas Buergenthal, verklaarde dat ook hij de nederzettingen als illegaal beschouwt. Het hoogste rechtscollege ter wereld staat op hoofdpunten dus lijnrecht tegenover de Israëlische overheid. En het Internationaal Gerechtshof in Den Haag wordt algemeen gezien als een gezaghebbend en gerespecteerd instituut dat er niet serieus van beschuldigd kan worden antisemitisch bevooroordeeld te zijn. Niet alleen is Buergenthal joods, maar ook de Britse rechter van het Internationaal Gerechtshof, Rosalyn Higgins, is van joodse afkomst, en in haar artikelen blijkt ze altijd erg pro-Israël te zijn. De reden dat het Internationaal Gerechtshof zich in feite unaniem uitsprak tegen de Israëlische politiek in de bezette gebieden, is dat het hier geen gecompliceerde, moeilijk te bewijzen of controversiële vraagstukken betreft. Dit zijn fundamentele kwesties waarover een consensus bestaat. Met geweld andermans land stelen is verboden. Punt, uit! Dat is niets nieuws. Het enige nieuwe is dat internationaal gerespecteerde rechtscolleges, mensenrechtenorganisaties en politici zich daarover eindelijk hebben uitgesproken.'
Uit zijn boek The West Bank Wall: ‘De advisory opinion waarschuwde dat de Muur ‘’samen met eerder genomen maatregelen… het recht van de Palestijnse bevolking op zelfbeschikking ernstig belemmert’’. Het zelfbeschikkingsrecht is dermate fundamenteel dat het Internationaal Gerechtshof de Israëlische schending van zijn verplichtingen in dit opzicht als erga omnes beschouwt (een universele verplichting waaraan een staat onder alle omstandigheden dient te voldoen, SvH).’
Ray Dolphin: ‘Het Internationaal Gerechtshof heeft nog eens benadrukt dat Israël geen onbelangrijk rechtsregeltje overtreedt, maar een fundamenteel recht schendt, een rechtsbeginsel waarop het hele internationale juridische bouwwerk berust, een recht dat net zo essentieel is als bijvoorbeeld het eigendomsrecht. Dat Europa de Israëlische schendingen accepteert, is levensgevaarlijk. Als het recht wegvalt in de internationale betrekkingen krijgt men chaos, en dat zien we daar dan ook. Bovendien ondermijnt Israël daarmee bewust het zogenaamde vredesproces, de meeste deskundigen zijn dan ook pessimistisch over de uitkomst van de “onderhandelingen”, de Israëlische regering doet geen enkele stap in de richting van een levensvatbare Palestijnse staat en dus van een rechtvaardige vrede. Integendeel, ze doen alles eraan om dit onmogelijk te maken. De Europeanen zouden niet moeten afgaan op wat er allemaal aan mooie woorden wordt gezegd, maar moeten kijken wat er daadwerkelijk gebeurt. Kijk naar de afsluitingen, de uitbreidingen, de militaire controleposten, de wegversperringen, de belegering, al die zaken in bezet en belegerd gebied die een normaal Palestijns leven verlammen. Zouden Europeanen onder dezelfde omstandigheden willen leven? De overgrote meerderheid van de Israëlische hindernissen bevindt zich in het centrale deel van de West Bank, en die zijn daar om de Joodse kolonisten te beschermen. Af en toe horen we dat Israël een goodwillgebaar maakt door een paar van die versperringen te verwijderen, maar in de praktijk is er sprake van een toename. En díé verdwijnen niet, ze zijn onderdeel geworden van het dagelijks leven van de bezetting. Palestijnse burgers horen politici over vrede praten maar de realiteit is dat ze niet vrij kunnen reizen, dat ze onder een militaire bezetting leven, dat de repressie ongestoord doorgaat, dat de nederzettingen uitbreiden en er steeds meer buitenposten gevestigd worden, terwijl die zelfs volgens de Israëlische overheid illegaal zijn. Natuurlijk geloven de Palestijnse burgers niet dat er een vredesproces gaande is, ze zien precies het tegenovergestelde. Nu we geconfronteerd worden met deze situatie zou een eerlijke bemiddelaar noodzakelijk zijn, en ik laat het aan de lezers over om te bepalen of de VS dit ook is. In elk geval is duidelijk dat de Palestijnen de zwakste partij zijn. Ze hebben al veel ingeleverd, ze gaan al jaren akkoord met slechts 22 procent van de 47 procent die ze van de Verenigde Naties hebben gekregen en toch wordt er nu van hen verwacht dat zij nóg meer concessies zullen doen. Het feit dat de Palestijnen afzien van meer dan de helft van het aan hun toegezegde land wordt algemeen gezien als een unieke concessie in de geschiedenis van antikolonialistische bewegingen. De Britse hoogleraar Vaughan Lowe, die voor het Internationaal Gerechtshof (ICJ) de Palestijnen juridisch bijstond, heeft erop gewezen dat de Palestijnen in feite helemaal niet hoeven te onderhandelen over rechten die allang vastliggen in internationale overeenkomsten en het internationaal recht. Ze hebben die rechten al! Hij beklemtoonde dat het ICJ in Den Haag ‘‘heeft bevestigd dat de rechten en plichten van Palestina en de Palestijnen bij wet zijn geregeld en niet domweg alleen maar een zaak zijn voor politieke onderhandelingen. Palestina en de Palestijnen bezitten niet slechts claims en belangen waarover ze met Israël moeten onderhandelen. Zij hebben legale rechten. Zij hoeven niet te onderhandelen over deze rechten. Ze hoeven geen concessies te doen in ruil voor de erkenning van die rechten. Zij bezitten die rechten al en zij hebben het recht op naleving van die rechten.’’ Hoewel de Europese Unie tegen raadpleging van het Internationaal Gerechtshof was, heeft ze naderhand wel degelijk de uitspraak van Hof geaccepteerd en de VN-resolutie gesteund waarin Israël met klem wordt opgeroepen om de uitspraak te respecteren. Israël weigert en desalniettemin blijft de EU het land op elk gebied steunen. Dat is een verwerpelijke politiek, vooral ook omdat het Hof alle staten eraan heeft herinnerd “dat zij de verplichting hebben om de illegale situatie niet te erkennen die voortvloeit uit de constructie van de Muur en om geen hulp of bijstand te verlenen in het handhaven van de situatie die geschapen is door de bouw ervan”. Europa zwijgt en Israël gaat gewoon verder, de zionisten willen meer dan 90 procent van het voormalige Palestina en de Palestijnen zijn momenteel bij de onderhandelingen extra in het nadeel aangezien ze onderling verdeeld zijn, er is sprake van een Palestijnse Autoriteit in Gaza en één in Ramallah. Voor de regering van president Abu Mazen zijn de huidige besprekingen de laatste kans om te laten zien dat het mogelijk is serieus met Israël te onderhandelen over een levensvatbare Palestijnse staat. Mislukt dit dan zullen de militanten het bewijs krijgen dat onderhandelingen niets opleveren, zeker niet als die onder de auspiciën staan van de Verenigde Staten. Ik weet niet waar het Westen nu op wacht. Ik weet wel dat niets in de wereld statisch is, dus ook niet in de Gazastrook en op de West Bank. Gezien het feit dat de Palestijnen in steeds kleinere enclaves worden gedrukt en ook economisch worden vernietigd, is het wachten op een nieuwe geweldsgolf. En wat er dan gaat gebeuren, weet ik niet. Het opmerkelijke is dat de internationale gemeenschap, inclusief Israël en de Palestijnen, wel verklaart voor een tweestatenoplossing te zijn, maar er geen politieke wil in het Westen bestaat om het te verwezenlijken. Met als resultaat dat de Palestijnse bevolking in leven wordt gehouden door, vooral, Europese steun. In plaats van de situatie op te lossen hoopt de Europese Unie kennelijk dat ze het probleem kan afkopen. De bezette en belegerde Palestijnen krijgen per hoofd van de bevolking meer Europese financiële steun dan de inwoners van welk ander conflictgebied in de wereld dan ook. Soms krijgt men de indruk dat dit betaald wordt om het eigen geweten te sussen. De humanitaire ramp die zich hier voltrekt wordt namelijk volledig veroorzaakt door politieke factoren, het is geen natuurramp als een tsunami of aardbeving. Het westerse en Israëlische politieke beleid is de enige oorzaak van het feit dat de voortdurend verslechterende situatie steeds grimmiger wordt. De financiële steun is natuurlijk noodzakelijk, maar als de economie van de West Bank normaal zou kunnen functioneren dan was al dat geld niet nodig, en dan zouden deze fondsen naar slachtoffers kunnen die lijden onder rampen waar de mens géén greep op heeft.’
Uit The West Bank Wall: ‘Het lijkt er sterk op dat de Opinie van het Internationaal Gerechtshof genegeerd is ten gunste van onderhandelingen in het kader van de Road Map. Het precieze karakter van deze onderhandelingen is onduidelijk, maar lijkt niet in overeenstemming te zijn met de Opinie van het Internationaal Gerechtshof. De onderhandelingen lijken de voortgezette aanwezigheid te accepteren van sommige nederzettingen die door het Internationaal Gerechtshof illegaal beschouwd worden… Kortom, er lijkt een onverenigbaarheid te zijn tussen de Road Map-onderhandelingen en de Opinie van het Hof die de bezorgdheid zou moeten wekken van de Verenigde Naties, die ook een partij is van het Kwartet. Het is duidelijk dat de Verenigde Naties zich geen partij kan maken bij onderhandelingen die niet gebaseerd zijn op de Opinie van haar eigen juridische instelling. “Op de eerste verjaardag van de Opinie van het Internationaal Gerechtshof over de Muur zouden de speciale rapporteurs graag… een beroep doen op de Commissie voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties om in deze zaak stappen te ondernemen”, aldus in 2005 acht vooraanstaande mensenrechtenautoriteiten van de VN, onder wie de toenmalige speciale rapporteur voor de situatie van de mensenrechten in de Palestijnse gebieden die sinds 1967 zijn bezet, professor John Dugard.'
Uit zijn boek The West Bank Wall: ‘De advisory opinion waarschuwde dat de Muur ‘’samen met eerder genomen maatregelen… het recht van de Palestijnse bevolking op zelfbeschikking ernstig belemmert’’. Het zelfbeschikkingsrecht is dermate fundamenteel dat het Internationaal Gerechtshof de Israëlische schending van zijn verplichtingen in dit opzicht als erga omnes beschouwt (een universele verplichting waaraan een staat onder alle omstandigheden dient te voldoen, SvH).’
Ray Dolphin: ‘Het Internationaal Gerechtshof heeft nog eens benadrukt dat Israël geen onbelangrijk rechtsregeltje overtreedt, maar een fundamenteel recht schendt, een rechtsbeginsel waarop het hele internationale juridische bouwwerk berust, een recht dat net zo essentieel is als bijvoorbeeld het eigendomsrecht. Dat Europa de Israëlische schendingen accepteert, is levensgevaarlijk. Als het recht wegvalt in de internationale betrekkingen krijgt men chaos, en dat zien we daar dan ook. Bovendien ondermijnt Israël daarmee bewust het zogenaamde vredesproces, de meeste deskundigen zijn dan ook pessimistisch over de uitkomst van de “onderhandelingen”, de Israëlische regering doet geen enkele stap in de richting van een levensvatbare Palestijnse staat en dus van een rechtvaardige vrede. Integendeel, ze doen alles eraan om dit onmogelijk te maken. De Europeanen zouden niet moeten afgaan op wat er allemaal aan mooie woorden wordt gezegd, maar moeten kijken wat er daadwerkelijk gebeurt. Kijk naar de afsluitingen, de uitbreidingen, de militaire controleposten, de wegversperringen, de belegering, al die zaken in bezet en belegerd gebied die een normaal Palestijns leven verlammen. Zouden Europeanen onder dezelfde omstandigheden willen leven? De overgrote meerderheid van de Israëlische hindernissen bevindt zich in het centrale deel van de West Bank, en die zijn daar om de Joodse kolonisten te beschermen. Af en toe horen we dat Israël een goodwillgebaar maakt door een paar van die versperringen te verwijderen, maar in de praktijk is er sprake van een toename. En díé verdwijnen niet, ze zijn onderdeel geworden van het dagelijks leven van de bezetting. Palestijnse burgers horen politici over vrede praten maar de realiteit is dat ze niet vrij kunnen reizen, dat ze onder een militaire bezetting leven, dat de repressie ongestoord doorgaat, dat de nederzettingen uitbreiden en er steeds meer buitenposten gevestigd worden, terwijl die zelfs volgens de Israëlische overheid illegaal zijn. Natuurlijk geloven de Palestijnse burgers niet dat er een vredesproces gaande is, ze zien precies het tegenovergestelde. Nu we geconfronteerd worden met deze situatie zou een eerlijke bemiddelaar noodzakelijk zijn, en ik laat het aan de lezers over om te bepalen of de VS dit ook is. In elk geval is duidelijk dat de Palestijnen de zwakste partij zijn. Ze hebben al veel ingeleverd, ze gaan al jaren akkoord met slechts 22 procent van de 47 procent die ze van de Verenigde Naties hebben gekregen en toch wordt er nu van hen verwacht dat zij nóg meer concessies zullen doen. Het feit dat de Palestijnen afzien van meer dan de helft van het aan hun toegezegde land wordt algemeen gezien als een unieke concessie in de geschiedenis van antikolonialistische bewegingen. De Britse hoogleraar Vaughan Lowe, die voor het Internationaal Gerechtshof (ICJ) de Palestijnen juridisch bijstond, heeft erop gewezen dat de Palestijnen in feite helemaal niet hoeven te onderhandelen over rechten die allang vastliggen in internationale overeenkomsten en het internationaal recht. Ze hebben die rechten al! Hij beklemtoonde dat het ICJ in Den Haag ‘‘heeft bevestigd dat de rechten en plichten van Palestina en de Palestijnen bij wet zijn geregeld en niet domweg alleen maar een zaak zijn voor politieke onderhandelingen. Palestina en de Palestijnen bezitten niet slechts claims en belangen waarover ze met Israël moeten onderhandelen. Zij hebben legale rechten. Zij hoeven niet te onderhandelen over deze rechten. Ze hoeven geen concessies te doen in ruil voor de erkenning van die rechten. Zij bezitten die rechten al en zij hebben het recht op naleving van die rechten.’’ Hoewel de Europese Unie tegen raadpleging van het Internationaal Gerechtshof was, heeft ze naderhand wel degelijk de uitspraak van Hof geaccepteerd en de VN-resolutie gesteund waarin Israël met klem wordt opgeroepen om de uitspraak te respecteren. Israël weigert en desalniettemin blijft de EU het land op elk gebied steunen. Dat is een verwerpelijke politiek, vooral ook omdat het Hof alle staten eraan heeft herinnerd “dat zij de verplichting hebben om de illegale situatie niet te erkennen die voortvloeit uit de constructie van de Muur en om geen hulp of bijstand te verlenen in het handhaven van de situatie die geschapen is door de bouw ervan”. Europa zwijgt en Israël gaat gewoon verder, de zionisten willen meer dan 90 procent van het voormalige Palestina en de Palestijnen zijn momenteel bij de onderhandelingen extra in het nadeel aangezien ze onderling verdeeld zijn, er is sprake van een Palestijnse Autoriteit in Gaza en één in Ramallah. Voor de regering van president Abu Mazen zijn de huidige besprekingen de laatste kans om te laten zien dat het mogelijk is serieus met Israël te onderhandelen over een levensvatbare Palestijnse staat. Mislukt dit dan zullen de militanten het bewijs krijgen dat onderhandelingen niets opleveren, zeker niet als die onder de auspiciën staan van de Verenigde Staten. Ik weet niet waar het Westen nu op wacht. Ik weet wel dat niets in de wereld statisch is, dus ook niet in de Gazastrook en op de West Bank. Gezien het feit dat de Palestijnen in steeds kleinere enclaves worden gedrukt en ook economisch worden vernietigd, is het wachten op een nieuwe geweldsgolf. En wat er dan gaat gebeuren, weet ik niet. Het opmerkelijke is dat de internationale gemeenschap, inclusief Israël en de Palestijnen, wel verklaart voor een tweestatenoplossing te zijn, maar er geen politieke wil in het Westen bestaat om het te verwezenlijken. Met als resultaat dat de Palestijnse bevolking in leven wordt gehouden door, vooral, Europese steun. In plaats van de situatie op te lossen hoopt de Europese Unie kennelijk dat ze het probleem kan afkopen. De bezette en belegerde Palestijnen krijgen per hoofd van de bevolking meer Europese financiële steun dan de inwoners van welk ander conflictgebied in de wereld dan ook. Soms krijgt men de indruk dat dit betaald wordt om het eigen geweten te sussen. De humanitaire ramp die zich hier voltrekt wordt namelijk volledig veroorzaakt door politieke factoren, het is geen natuurramp als een tsunami of aardbeving. Het westerse en Israëlische politieke beleid is de enige oorzaak van het feit dat de voortdurend verslechterende situatie steeds grimmiger wordt. De financiële steun is natuurlijk noodzakelijk, maar als de economie van de West Bank normaal zou kunnen functioneren dan was al dat geld niet nodig, en dan zouden deze fondsen naar slachtoffers kunnen die lijden onder rampen waar de mens géén greep op heeft.’
Uit The West Bank Wall: ‘Het lijkt er sterk op dat de Opinie van het Internationaal Gerechtshof genegeerd is ten gunste van onderhandelingen in het kader van de Road Map. Het precieze karakter van deze onderhandelingen is onduidelijk, maar lijkt niet in overeenstemming te zijn met de Opinie van het Internationaal Gerechtshof. De onderhandelingen lijken de voortgezette aanwezigheid te accepteren van sommige nederzettingen die door het Internationaal Gerechtshof illegaal beschouwd worden… Kortom, er lijkt een onverenigbaarheid te zijn tussen de Road Map-onderhandelingen en de Opinie van het Hof die de bezorgdheid zou moeten wekken van de Verenigde Naties, die ook een partij is van het Kwartet. Het is duidelijk dat de Verenigde Naties zich geen partij kan maken bij onderhandelingen die niet gebaseerd zijn op de Opinie van haar eigen juridische instelling. “Op de eerste verjaardag van de Opinie van het Internationaal Gerechtshof over de Muur zouden de speciale rapporteurs graag… een beroep doen op de Commissie voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties om in deze zaak stappen te ondernemen”, aldus in 2005 acht vooraanstaande mensenrechtenautoriteiten van de VN, onder wie de toenmalige speciale rapporteur voor de situatie van de mensenrechten in de Palestijnse gebieden die sinds 1967 zijn bezet, professor John Dugard.'
Weet je Mark, als de logica uit ons dagelijkse leven verdwijnt worden we gek. Werk daar niet aan mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten