Uit het feit dat De Israelische ambassadeur gisteren in NOVA onweersproken kon beweren dat 'Hamas in het niets [is] verdwenen' blijkt vooral ook dat de presentatrice werkelijk niets begrijpt van een moderne guerrillaoorlog. Die wordt namelijk niet uitgevochten op een open slagveld, maar in het gebied waar de guerrillastrijders de meeste kans maken de vijand een gevoelige slag toe te brengen, in dit geval in de steden.In de documentaire My First War van de joods-Israëlische filmmaker Yariv Mozer wordt dit duidelijk gemaakt. In een interview met mij verklaarde de 30-jarige Mozer: ‘Het was vooral een psychologische oorlog die door Hezbollah werd gewonnen. Hoewel wij meer slachtoffers veroorzaakten en een immens veel grotere materiële schade, werd Israël psychologisch verslagen. In onze perceptie is het Israëlische leger de sterkste macht in de regio dat zijn wil aan iedereen kan opleggen, en ineens ontdekten we dat we onze problemen niet met geweld konden oplossen. Wij zien onszelf al heel lang als de sterkste partij, wij zijn als het ware Goliath en die moest het tegen de kleine David afleggen. Dat is een geweldige psychologische dreun geweest. Het maakte ons vooral duidelijk dat de toekomstige oorlogen niet door ons gewonnen kunnen worden zoals voorheen. Moderne oorlogen worden niet meer uitgevochten met tanks die over een breed front oprukken, maar met kleine uiterst flexibele guerrilla-eenheden, die een hit-and-run tactiek toepassen. Ze blijven in groepjes van drie, vier man opereren op hun eigen terrein, die ze op hun duimpje kennen. Hezbollah heeft ons naar binnen gelokt en heeft vervolgens op een intelligente manier toegeslagen, overal waar we verschenen. En zo verloren we op bijna elk gebied, we hebben onze gevangen genomen soldaten niet kunnen bevrijden -- het argument om Libanon aan te vallen -- en de raketaanvallen hebben we niet weten te stoppen. Hezbollah opereerde met hele kleine, uiterst mobiele eenheden, die overal toesloegen. Ze zijn goed getrainde en uitgeruste guerrillastrijders die de hele tijd wisten waar we zaten zonder dat wij wisten waar zij zaten. De Israëlische soldaten noemden hen dan ook ‘geestverschijningen’. We konden elkaars gezichten niet zien, maar ze konden ons wel traceren.'
Met andere woorden, hoe onzichtbaarder Hamas, hoe sterker Hamas is, en hoe machtelozer Israel. Vandaar dat ook op dat niveau de opmerking van de Israelische ambassadeur nonsens was. Israel gaat nu ook de strijd in Gaza verliezen. Hoeveel geweld en terreur de Israelische strijdkrachten ook zullen inzetten, het volksverzet, de guerrillastrijd kan niet gewonnen worden. Dat blijkt telkens weer, in Vietnam, in Irak, in Afghanistan, in Libanon en nu in Gaza. Een goed geinformeerde journalist had de Israelische ambassadeur dit feit voorgelegd.
3 opmerkingen:
Ik denk dat we bij de beoordeling van en de discussies over het Palestijns conflict één - volgens mij de meest belangrijke - factor uit het oog verliezen. Dat is de achterliggende agenda. Je kunt wel praten over het al of niet bereiken van gestelde doel (bv winnen van de oorlog), maar als je de doelen niet kent dan praat je in het luchtledige. Wie zegt mij dat de zionistische regering van Israël dezelfde doelen nastreeft als de burgerbevolking – ik geloof daar niks van. Die lui hebben zelf helemaal geen persoonlijk belang bij vrede itt de burgerbevolking. Voor hun is oorlog als zodanig winstgevend en heeft die oorlog andere doelen; bv bepalen van de agenda’s in het Midden Oosten zolang daar olie zit. Deze lui verkassen wel als het nodig is. Dat geldt inmiddels ook voor een deel van Fatah. Ze maken allemaal onderdeel uit van dezelfde macht.
We hebben dus te maken met drie partijen - de macht en de twee strijdende partijen die afhankelijk van de belangen van de macht een rol krijgen toebedeeld. Het is dan erg handig als een van de partijen mag doen wat ie wil onder dekking een of andere rotsmoes die niks met dit conflict te maken heeft (Holocaust bv). Ook is het dan erg handig dat een andere partij mag verliezen middels een andere rotsmoes (verkeerde geloof bv). Deze trucs worden al; zolang we geschiedenisboekjes schrijven onderkend volgens mij, maar mogen nooit naar het heden worden doorgetrokken.
Het is een groot geregisseerd toneelstuk.
Ik hoorde vandaag een arme Harry de Winter proberen te verwoorden dat de huidige loop van het conflict helemaal niet in het belang van de gewone joodse burger is, maar die werd totaal weggehoond door zogenaamde pro-Israelgangers.
Mijn vraag is nu – weet iemand een strategie om dit soort overwegingen (kloppend of niet) überhaupt aan de orde te krijgen. Dat breek ik mij daar de hele dag het hoofd over.
Lees ook het stuk op Globalresearch.ca over de gasvelden voor de Gazaanse kust.
Ik denk ook dat mensen wel eens vergeten dat Israël een (illegaal) kernwapenarsenaal heeft. Niet voor niets wordt dat in stand gehouden. Altijd wordt er over bepaalde landen in het Midden-Oosten gepraat als 'instabiele factoren', zoals Irak (was) en Iran. Maar in die regio is Israël het.
Op de achtergrond speelt natuurlijk de VS (strategische controle over de oliegebieden). Als die zijn fiat geeft, gebeurt het. Altijd. USraël dus.
Een reactie posten