Voor al mijn collega's die deze informatie niet weten of verzwijgen, en daarmee de Israelische terreur voeden. Dit zei de joods-Israelische historicus Ilan Pappe tegen me:
'Nu gaat het mij niet om het veroordelen van de daders, die zijn inmiddels allemaal dood, maar in mijn boek hou ik me bezig met de misdaad, het verdrijven van al die burgers; het opblazen van 531 dorpen en zwaar beschadigen van elf steden; het stelen van al het Palestijnse bezit. Weliswaar slaagden de zionisten er niet in om heel Palestina te zuiveren, maar toch was het voor de Joodse kolonisten en hun militaire eenheden geen slecht resultaat. Slechts ongeveer 150.000 Palestijnen bleven achter, vooral in het Noorden waar de zionistische troepen op het laatst te uitgeput waren om hen te verdrijven. Het was een onvoorstelbare tragedie voor al die burgers die uit hun huizen werden verdreven, die ineens hun geboorte- en woonplaats verloren, en voor al die nabestaanden van mensen die werden afgeslacht, en al die vrouwen die werden verkracht tijdens de militaire operaties. Afgezien van deze wreedheden ben ik van mening dat men anno nu de Israëlische misdaden van 1948 moet erkennen, niet om rekeningen te vereffenen, want wie zou moeten worden veroordeeld? De daders zijn al dood. Maar ik ben van mening dat we het briljante idee van Desmond Tutu moeten adopteren, dat uitgaat van de gedachte: we willen de daders niet eens misdadigers noemen, we willen dat ze de misdaad toegeven. Wíj moeten de misdaad onder ogen zien. We zullen moeten erkennen dat de etnische zuiveringen waren gepland, dat Israël de oorlog in 1948 wilde om Palestina etnisch te kunnen zuiveren en niet -- zoals de zionisten beweren -- dat die oorlog de reden was om de Palestijnen te verdrijven. Het was allemaal voorbereid, de orders lagen klaar. Niet alleen de joods-Israëli’s zullen de misdaden moeten erkennen, maar ook de rest van de zwijgende wereld, en zeker Europa.
De wereld heeft Israël sinds 1948 een vrijbrief gegeven. En als een staat gebaseerd is op de verdrijving van een ander volk en de mensheid zwijgt daarover, dan moet men niet verbaasd zijn dat deze staat nog steeds de ideologie van het etnisch zuiveren als hoeksteen hanteert. De boodschap die de zionistische beweging, en later Israël, van de wereld kreeg was dat dit geen misdaad was, maar dat het een legitiem onderdeel was van de creatie van de staat Israël. Geen enkele officiële instantie in de wereld heeft Israël ooit bestraft voor de etnische zuiveringen van 1948. En nog steeds krijgt Israël de boodschap dat het onderdeel is van de beschaafde wereld en dat het ervan mag uitgaan dat het in moreel, juridisch en politiek opzicht volkomen gelijk heeft om een moderne staat te vestigen op de ideologische basis van etnische exclusiviteit. Zodra het gaat om het bestaansrecht van “de Joodse natie”, om het recht dus van de Joden om het enige volk te zijn op Palestijns grondgebied, hoeven ze zich in de praktijk niet druk te maken over mensenrechten, of over rechten van de burger of over de democratie. En omdat dít de boodschap is van de machtige westerse wereld, gelooft elk zionistisch Knessetlid blind dat het belang van een Joodse meerderheid in Palestina alle andere religieuze of humanitaire waarden tenietdoet. Die mentaliteit is het product van de misdaden van 1948 en de stilzwijgende goedkeuring ervan door vooral de Europese elite, die geplaagd werd en nog steeds wordt door schuldgevoelens over de vervolgingen van de joden. Daardoor zijn ze blind voor wat de Israëlische Joden de Palestijnen aandoen. De houding van het christelijke Westen heeft een merkwaardige tweedeling veroorzaakt in het denken van joods-Israëli’s: enerzijds zijn ze ervan overtuigd geraakt dat ze de enige verlichte mensen in het Midden-Oosten zijn, de enige democraten, het enige westerse volk daar, het enige cultureel ontwikkelde volk in de regio en anderzijds menen ze dat ze het volste recht hebben om te zeggen dat Palestijnen verdreven moeten worden uit welk gebied dan ook waar de Israëlische joden geen meerderheid vormen.'
De wereld heeft Israël sinds 1948 een vrijbrief gegeven. En als een staat gebaseerd is op de verdrijving van een ander volk en de mensheid zwijgt daarover, dan moet men niet verbaasd zijn dat deze staat nog steeds de ideologie van het etnisch zuiveren als hoeksteen hanteert. De boodschap die de zionistische beweging, en later Israël, van de wereld kreeg was dat dit geen misdaad was, maar dat het een legitiem onderdeel was van de creatie van de staat Israël. Geen enkele officiële instantie in de wereld heeft Israël ooit bestraft voor de etnische zuiveringen van 1948. En nog steeds krijgt Israël de boodschap dat het onderdeel is van de beschaafde wereld en dat het ervan mag uitgaan dat het in moreel, juridisch en politiek opzicht volkomen gelijk heeft om een moderne staat te vestigen op de ideologische basis van etnische exclusiviteit. Zodra het gaat om het bestaansrecht van “de Joodse natie”, om het recht dus van de Joden om het enige volk te zijn op Palestijns grondgebied, hoeven ze zich in de praktijk niet druk te maken over mensenrechten, of over rechten van de burger of over de democratie. En omdat dít de boodschap is van de machtige westerse wereld, gelooft elk zionistisch Knessetlid blind dat het belang van een Joodse meerderheid in Palestina alle andere religieuze of humanitaire waarden tenietdoet. Die mentaliteit is het product van de misdaden van 1948 en de stilzwijgende goedkeuring ervan door vooral de Europese elite, die geplaagd werd en nog steeds wordt door schuldgevoelens over de vervolgingen van de joden. Daardoor zijn ze blind voor wat de Israëlische Joden de Palestijnen aandoen. De houding van het christelijke Westen heeft een merkwaardige tweedeling veroorzaakt in het denken van joods-Israëli’s: enerzijds zijn ze ervan overtuigd geraakt dat ze de enige verlichte mensen in het Midden-Oosten zijn, de enige democraten, het enige westerse volk daar, het enige cultureel ontwikkelde volk in de regio en anderzijds menen ze dat ze het volste recht hebben om te zeggen dat Palestijnen verdreven moeten worden uit welk gebied dan ook waar de Israëlische joden geen meerderheid vormen.'
Meer van onder andere Ilan Pappe in februari wanneer mijn boek verschijnt over Palestina en Israel onder de titel 'De oneindige oorlog.'
1 opmerking:
Juist door valse'religie'als die van Desmond Tutu
lopen de misdadigers in Malawi en Rwanda vrij rond, ja dezen leven nog.'vergeven' en 'mantel der liefde' hebben ervoor gezorgt dat misdadigers ongestraft blijven!
Je zou maar slachtoffer zijn! de 'bisschop'kan mooi praten.
Valse Religie heeft er ook voor gezorgd dat de joden weer naar 'huis'konden en op basis van vals religieuze informatie (propaganda)hebben velen nog steeds de gedachte dat het Gods volk is ( o.a.CHRistenen voor Israël)
Een reactie posten