Op het mede door George Soros financieel mogelijk gemaakte Project Syndicate, dat zichzelf afficheert als 'The World's Opnion Page,' stelde mainstream opiniemaker Ian Buruma op dinsdag 5 juni 2018 ondermeer het volgende:
There may be a link between the rise of the Internet and widespread public distrust of elites and experts, but it is not exactly clear what that link may be. It would be facile to blame disillusion with elites on new technology. Clearly, however, communication via tweets and web-based commentary has strengthened the idea that expertise is redundant. We see this now in the political sphere.
Hoewel Buruma het doet voorkomen alsof hij niet weet wat die band precies is, suggereert hij tegelijkertijd wel dat die band er is. Laat ik een poging wagen die band te beschrijven. Allereerst weten lezers en kijkers nu door de komst van internet dat er meer versies van de 'waarheid' bestaan, en dat de elite lang niet altijd gelijk heeft. Zij beschikken tegenwoordig over veel meer bronnen dan de gefilterde commerciële pers biedt. Zij weten nu ook wat de mainstream media, gedreven door commerciële drijfveren, al decennialang angstvallig proberen te verzwijgen. Bovendien realiseren ze zich vandaag de dag dat zij niet de enigen zijn die beseffen hoe corrupt het huidige neoliberaal bestel is, maar dat zij ontelbare medestanders bezitten, waardoor 'the political sphere' niet langer meer gedomineerd kan worden door de Buruma's en andere praatjesmakers, die zich beroepen op één of andere 'expertise.' Als ik mijn oude vriend Ian goed begrijp dan zijn de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, Auschwitz en Hiroshima, en de lange reeks uiterst gewelddadige Amerikaanse interventies, die alle in ultieme chaos zijn geëindigd, het resultaat zijn geweest van een 'expertise,' en dat eveneens de klimaatverandering en de toenemende kloof wereldwijd tussen arm en rijk manifestaties zijn van deze 'expertise,' waarover Buruma nu klaagt dat zij 'redundant' is geworden, net zo 'overtollig' als een aanzienlijk deel van de westerse werklozen. Wat stelt Buruma's 'expertise' eigenlijk voor, als we weten dat hij eerder met grote stelligheid verkondigde dat -- met het oog op het naderende 'einde' van wat hij de 'Pax Americana' noemde -- 'we ons [zullen] moeten voorbereiden op een tijd waarin we met weemoed terugkijken op het betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington'? Wat stelt deze pathetiek voor wanneer we dankzij internet tevens weten dat de Amerikaanse neoconservatieve geleerde Samuel Huntington in zijn boek The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996) er met nadruk op heeft gewezen dat
[t]he West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do.
Het zal niemand kunnen verbazen dat George Soros ook bij dit Project Syndicate, net als bij The New York Review of Books, een platform heeft gekregen om regelmatig zijn gedachtegoed te verspreiden. Money Talks. Een liberal bolwerk is immers betrekkelijk eenvoudig om te kopen.
1 opmerking:
Er moet iets verschrikkelijks aan de hand zijn. De NOS wijdt, bij monde van haar correspondent Ankie Rechess, paginagroot uit over 'de ramp': "Je kunt het beter hebben over woede, verdriet, totale ontreddering. Het is onvoorstelbaar. Het hele land staat op zijn kop." NOS
Enkele weken geleden was ze te gast bij onze zuiderburen waar ze eveneens verbijsterende uitspraken deed die nochthans voorzien van het duidende commentaar door Lode Van Oost van de broodnodige (sarc) kanttekeningen voorzien werden. Maar goed, welke bijvoeglijke naamwoorden men gebruikt om welke situatie te omschrijven hangt natuurlijk geheel en al van de persoonlijkheid af. Er zijn inmiddels sinds dit interview en sinds het begin van de terugkeermarsen 120 doden gevallen waaronder 14 kinderen, om en nabij de 1300 gewonden inclusief medisch personeel en journalisten die er trachten te werken.
De woede, het verdriet, het onvoorstelbare van de ontreddering betreft bij de NOS het getarte Israël. Dat er Palestijnse voetballers en wielrenners door hun benen werden geschoten doet overigens ook geen pijn waar Israëliërs het constant, de hele godganse tijd te verduren hebben nietwaar, altijd en overal.
Zouden die superlatieven bedoeld zijn om bepaalde geldschieters een genoegen te doen, of betreft het lui die er werken en van plan zijn na hun pensionering de wijk naar het beloofde land te nemen om er stil te gaan leven? Of ik gek ben? Wat moet een normaal mens die internet kan kijken daar dan anders van denken?
Een pagina geweeklaag is wat waard. Maar wat.
Een reactie posten