Pieter Hilhorst. Multimedia. 2

De wijze waarop multimedia figuren als Pieter Hilhorst werken is geheel conform de officiele consensus van wat waar is en wat niet, wie belangrijk is en wie niet, wat acceptabel is en wat niet. Dat kan ook niet anders door de beperkingen die televisie aan de maker en de kijker oplegt. Alles moet worden teruggebracht tot instant informatie, eenvoudig te verteren door haar versimpelde vorm en inhoud. Het gaat het ene oor in en het andere weer uit. Alles dat controversieel of nieuw is, alles dat het bestaande beeld verstoord, past niet in dit format.

In hun uitgebreid gedocumenteerde studie Manufacturing Consent, The Political Economy of the Mass Media, schrijven Edward S. Herman en Noam Chomsky:

The technical structure of the media virtually compels adherence to conventional thoughts; nothing else can be expressed between commercials, or in seven hunderd words, without the appearance of absurdity that is difficult to avoid when one is challenging familiar doctrine with no opportunity to develop facts or argument.

Een ander aspect van deze onvrijheid is dat als men onconventionele gedachten naar voren brengt de programmamaker onmiddellijk een tegenstem zoekt, dat wil zeggen, iemand die nog eens de conventionele opvattingen verwoordt, alsof de waarheid ergens in het midden ligt, alsof feiten er niet toe doen maar dat meningen de doorslag geven. En zo niet dan volgt bestraffing. Edward en Chomsky:

The critic must also be prepared to face a defamation apparatus against which there is little recourse, an inhibiting factor that is not insubstantial.

Het resultaat van dit proces is dat de interviewer als het ware ineen krimpt zodra de geinterviewde spreekt over bijvoorbeeld Israel als een schurkenstaat, of wanneer men erop wijst dat de joodse lobby in de VS onevenredig invloedrijk is zodra het het Midden Oosten-beleid betreft, een feit waarmee diezelfde joodse lobby zichzelf publiekelijk prijst. Desondanks moet de kritische geinterviewde eerst een geloofbelijdenis afleggen in de trant van: ik ben een groot vriend van Israel, zoals ik de laatste weken meermaals politici heb horen verklaren. Vervolgens wordt geeist dat er bewijzen op tafel komen over het bestaan van de joodse lobby, bewijzen die in enkele seconden de interviewer, in dit geval Hilhorst, voldoende overtuigen. Er zijn namelijk taboes, en die dienen gekoesterd te worden en niet afgebroken. Edward en Chomsky:

The result is a powerful system of induced conformity to the needs of privilege and power... It is small wonder that few are willing to undertake the effort, quite apart from the rewards that accrue to conformity and the costs of honest dissidence.

En freelancer Pieter Hilhorst weet daar alles van. Zo niet dan is het snel afgelopen met hem.