Het sprookje dat Israël "de enige democratie in het Midden-Oosten" is in geen enkel opzicht meer houdbaar.
NRC bericht zojuist:
Parlement Israël in actie tegen Arabisch lid
"Zoabi werd zondag in de Knesset het spreken onmogelijk gemaakt. Ze werd uitgescholden voor verrader en terrorist en zelfs fysiek belaagd."
Fout, dat was vrijdag! (Ook?) Maar toen was dat blijkbaar geen interessant nieuws voor de lezer. Zie hierover mijn weblog met video: Parlementslid Haneen Al-Zoubi aangevallen in knesset
Arabisch lid? Palestijnse Israeli zal de NRC bedoelen. Arabisch is zionistische propaganda om net te doen alsof er geen Palestijnen bestaan die een rechtmatige claim hebben in de 'Joodse staat'. Kan de NRC niet gewoon onafhankelijk berichten?
5 opmerkingen:
Het is altijd maar de vraag hoe fascistisch rechts tegenover Israel staat. Er moet steeds meer goeds aan op te merken zijn voor hen, maar de antisemitische impulsen zijn moeilijk te overwinnen.
De English Defence League is over de streep.
Béétje spijkers op laag water. De NRC baseert zich in haar berichtgeving op internationale persbureaus die weer de terminologie van de Verenigde Naties volgen. Om tot een twee-staten-oplossing te komen is afgesproken dat we iedere Arabier in de bezette gebieden Palestijn noemen en iedere Palestijn in Israël een Arabier.
Nee lucas, zo is het niet. het is politiek taalgebruik, geen enkele zionist zul je ooit het woord palestijn horen uitspreken, en weet je waarom niet? omdat de schijn moet blijven bestaan dat er nooit palestijnen zijn geweest. het waren allemaal arabieren die toen de joden kwamen snel naar palestina zouden zijn geemigreerd. ik heb dit verhaal talloze malen in alle kleuren en geuren moeten aanhoren van joden in en buiten israel. daarom zit de nrc fout.
Het grootste bezwaar tegen het gebruik van het woord Arabier als Palestijn bedoeld wordt is dat daarmee Joodse Palestijnen onder het vloerkleed worden geveegd. Stuitender nog is het zionistische woordgebruik Alter Yishuv (oude kolonist) om Palestijnse Joden mee aan te duiden.
The Palestinian National Charter, as amended by the PLO's Palestine National Council in July 1968, defined "Palestinians" as "those Arab nationals who, until 1947, normally resided in Palestine regardless of whether they were evicted from it or stayed there. Anyone born, after that date, of a Palestinian father — whether in Palestine or outside it — is also a Palestinian." Note that "Arab nationals" is not religious-specific, and it implicitly includes not only the Arabic-speaking Muslims of Palestine, but also the Arabic-speaking Christians of Palestine and other religious communities of Palestine who were at that time Arabic-speakers, such as the Samaritans and Druze. Thus, the Jews of Palestine were/are also included, although limited only to "the [Arabic-speaking] Jews who had normally resided in Palestine until the beginning of the [pre-state] Zionist invasion."
http://en.wikipedia.org/wiki/Palestinian_people
Ondertussen had De Haan het socialisme vaarwel gezegd, en werd hij zionist. Weer later werd hij religieus; daarna werd hij actief in de Edah HaChareidis, de rabbinale organisatie van de traditionele orthodoxe joden van Jeruzalem en het Heilig Land, die fel anti-zionistisch waren. Toen hij in 1919 naar Palestina emigreerde, werd hij een van de politieke leiders van de Edah HaChareidis. Hij was voorstander van een staat waarin Joden en Arabieren als gelijken zouden leven, en bepleitte onderhandelingen met Arabische leiders, om aldus te komen tot een vreedzame beëindiging van de tegenstelling tussen Joden en Arabieren. Deze opstelling van hem wekte de ergernis van zionistische leiders.
Op maandag 30 juni 1924 werd De Haan met drie pistoolschoten om het leven gebracht op de trappen van het Sja'arei Tsedek ziekenhuis in de Jaffastraat in Jeruzalem, toen hij terugkwam van het avondgebed in de synagoge.
Een van de seculiere zionistische organisaties, de Hagana, had besloten De Haan te vermoorden. Een aantal Hagana-activisten, met medewerking van een politieman, bracht hem midden op straat om het leven, met medeweten van Itzhak Ben-Zvi, die later de tweede president van Israël zou worden (1952-1963). Dat evenwel ook in De Haans eigen tijd aan deze mogelijkheid gedacht werd, blijkt uit een krantenbericht over zijn begrafenis, die door een menigte van zo'n 5000 mensen werd bijgewoond, 'vrijwel de geheele Joodsche orthodoxie van Jeruzalem'. 'Tijdens de begrafenis kwam het tot een groote protestbetooging tegen de Zionisten, aan wie men te Jeruzalem algemeen den moord toeschrijft'.
In de charedisch ('ultra-orthodox') joodse gemeenschap van Jeruzalem worden de namen "Yaakov Yisroel" of "Yisroel Yaakov" regelmatig aan jongens gegeven als herinnering aan de Haan, die in deze gemeenschap als held wordt gezien die door de zionistische ketters is vermoord, en voor een heilige zaak gestorven is. Een bekend persoon met deze naam was Rabbijn Yisroel Yaakov Fisher, opperrabbijn van de Edah HaChareidis tot zijn overlijden in 2003. Zijn naam wordt soms omgedraaid naar Yisroel Yaakov (Israël Jacob).
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jacob_Isra%C3%ABl_de_Haan
Een reactie posten