Louise O. Fresco 21

Het ontbreekt mevrouw Fresco regelmatig aan fundamentele kennis. Dit keer schrijft ze: 'Het overgrote deel van de wereldbevolking is direct, als consument, arbeidskracht of producent, verbonden met de wereldmarkt, of daar slechts een stap van verwijderd.'

http://weblogs.nrc.nl/fresco/2010/03/02/politiek-maakt-meer-kapot-dan-je-lief-is/comment-page-1/#comment-536

Dit is makkelijk aantoonbare nonsens. Tenminste een miljard mensen die elke dag honger lijdt, vrouwen, kinderen, mannen, eenzesde 'van de wereldbevolking is' op geen enkele manier 'direct, als consument, arbeidskracht of producent verbonden met de wereldmarkt, of daar slechts een stap van verwijderd.' Integendeel zelfs, een steeds grotere groep 'overtolligen' in de wereld raakt steeds verder van ons verwijderd. En die situatie verslechtert almaar. De kloof tussen arm en rijk is de afgelopen halve eeuw wereldwijd verdubbeld. Dit zijn de feiten:


By 2030 the world will look roughly as follows:

Of 8 billion humans, 5 billion will live in cities.

1 billion urbanites -- owners, managers, technicians, and skilled information-sector workers -- will provide the principal demand for branded international production.

2 to 3 billion informal workers - at least 2 billion of whom will live in classic slums or shantytowns -- will somehow exist outside the formal relations of production, in Dickensian squalor or worse, ravaged by emergent diseases and subject to the various mega-disasters following in the wake of global warming and the exhaustion of urban water supplies. Social marginality will increasingly correspond to age as well as race, and this new 'wretched of the earth' will be the youngest cohort of humanity. The new urban poor, however, will not go gently into this dark night,' aldus een van 's werelds grootste experts op het gebied van megasteden, de Amerikaanse historicus Mike Davis, auteur van Planet of Slums.

De economische macht in het Westen die weet wat de toekomst gaat bieden probeert zich militair hierop voor te bereiden. Dat is niet zo verwonderlijk. Hoe anders kan men de financiele belangen van de economische elite veilig stellen tegen de groeiende onrust onder inmiddels miljarden inwoners van de Derde Wereld. We moeten daarbij niet vergeten dat het plegen van grootschalige terreur een continuïteit is in de Amerikaanse geschiedenis. Jaren geleden vertelde mij de voormalige directeur van het Star Wars programma, luchtmachtkolonel b.d. Robert Bowman: ‘Het Amerikaans imperialisme dateert uit de tijd van de eerste kolonisten. Gewelddadig expansionisme is de rode draad in de geschiedenis van de Verenigde Staten.’ Een feit waar eerder al generaal Smedley Butler op wees toen deze oud-bevelhebber van het Amerikaanse Korps Mariniers in 1933 na ruim 33 jaar actieve dienst opmerkte:

‘Oorlog is misdaad. Hij wordt gevoerd ten voordele van de zeer weinigen ten koste van de massa. Ik ben heel lang een eersteklas uitsmijter geweest voor het bedrijfsleven. Voor Wall Street en voor de banken. Ik was in feite een misdadiger, een gangster voor het kapitalisme. Ik heb in 1914 Mexico veilig gemaakt voor de Amerikaanse oliebelangen. Ik hielp bij het verkrachten van een half dozijn Midden Amerikaanse republieken voor het profijt van Wall Street. In China heb ik ervoor gezorgd dat Standaard Oil ongestoord zijn weg kon gaan. Al Capone is niet verder gekomen dan drie wijken. Mijn werkterrein omvatte drie continenten.’


Duidelijk is dat we het hier hebben over een imperium dat in toenemende mate met geweld zijn hegemonie zal moeten veiligstellen, waarbij de huidige kolonisatiegrens is verschoven naar de ruimte. Wie de moeite neemt om de website van de US Space Command te bezoeken kan daar in ‘Vision for 2020’ onder de titel: ‘Het domineren van de ruimte dimensie door militaire operaties om de belangen en investeringen van de VS te beschermen’ onder andere lezen dat ‘tijdens de westwaartse expansie van het continentale VS’ legers noodzakelijk waren. Maar voor de overzeese expansie moesten westerse naties vroeger op de marine vertrouwen om ‘hun commerciële belangen te beschermen en te bevorderen.’ Het spreekt voor zich dat in het moderne tijdperk met zijn massavernietigingswapens niet alleen de marine de hegemonie in stand kan houden, en daarom moet dit ook vanuit de ruimte gebeuren, waar de VS superieur is. Vandaar dat de Amerikaanse ‘commerciële belangen’ verdedigd zullen worden met ‘in de ruimte gestationeerde aanvalswapens,’ met raketten die elk moment overal ter wereld kunnen inslaan. Volgens Space Command zal de noodzaak van dergelijke precisiewapens toenemen als gevolg van ‘de globalisering van de wereld economie... een groeiende kloof tussen de “have” and “have-nots”’ veroorzaakt zo voorspellen de militaire planners. Ze erkennen dat de ‘groeiende economische kloof’ zal uitlopen op een ‘toenemende economische stagnatie, politieke instabiliteit, en culturele vervreemding,’ en daaraan gekoppeld een steeds massaler wordende sociale onrust en gewelddadig verzet onder de ‘have-nots’, geweld dat vooral gericht zal zijn tegen de westerse economische belangen. Door het monopoliseren van het heelal moet de VS klaar zijn om massale onrust te beheersen door ‘het gebruik van ruimte systemen en planning voor een precisie aanval vanuit de ruimte om de wereldwijde proliferatie van massavernietigingswapens te beantwoorden.’


Maar niet alleen vanuit de ruimte kunnen vitale grondstoffen als bijvoorbeeld olie veilig gesteld worden, uiteindelijk zullen ook op de grond militairen de westerse belangen moeten beschermen. Hier beginnen de moeilijkheden pas echt. In de ruimte hebben de Amerikanen de overmacht, op aarde niet meer. Door de ontzagwekkende bevolkingsexplosie in de Derde Wereld worden de westerse militairen met gigantische problemen geconfronteerd. Daar heeft zich een nieuw fenomeen voltrokken, te weten de megasteden. Mike Davis schrijft daarover in zijn boek Planet of Slums: 'In plaats van steden van licht die naar de hemel oprijzen, zal een groot deel van de stadsbevolking van de 21ste eeuw in misère ondergedompeld zijn, omgeven door milieu verontreiniging, uitwerpselen, en verval. De één miljard stedelingen die de postmoderne achterbuurten bewonen zouden wel eens jaloers kunnen terugkijken naar de ruines van de stevige lemen huizen van Çatal Hüyük in Anatolië, gebouwd aan het begin van het stedelijk leven 9000 jaar geleden... In 1950 there were 86 cities in the world with a population of more than one million; today there are 400, and by 2015 there will be at least 550. Cities, indeed, have absorbed nearly two-thirds of the global population explosion since 1950, and are currently growing by a million babies and migrants each week. The world's urban labor force has more than doubled since 1980, and the present urban population - 3.2 billion - is larger than the population of the world when John F. Kennedy was inaugurated.'

Op dit moment zijn wij getuige van hoe onbeheersbaar dit probleem is geworden voor militairen. Kijk naar Irak en de olie, waar het Amerikaanse leger maar geen greep op kan krijgen. Het platte land is geen probleem, maar op de stadsguerilla krijgt men geen greep, steden als Bagdad en Fallujah blijven levensgevaarlijke frontgebieden. Speciaal met het oog op de toekomstige oorlogsvoering in grote stedelijke conglomeraten zijn de Amerikanen, vooral na het fiasco in Mogadishu in 1993, gedwongen geweest om hun strategie aan te passen met betrekking tot wat officieel heet Militarized Operations on Urbanized Terrain, kortweg MOUT. In de woorden van het tijdschrift van de Army War College: 'the future of warfare lies in the streets, sewers, high-rise buildings, and sprawl of houses that form the broken cities of the world.' Kortom, Amerikaanse militairen leren nu hoe te vechten 'under realistic Third World conditions.' En dat is de reden waarom de afgelopen jaren Israelische adviseurs zonder veel ruchtbaarheid naar de VS werden gehaald 'to teach marines, rangers, and navy SEALs the state-of-the-art tactics -- especially the sophisticated coordination of sniper and demolition teams with heavy armor and overwhelming airpower -- so ruthlessly used by Israeli defence forces in Gaza and the West Bank,' aldus Mike Davis in het essay 'The Pentagon As Global Slumlord.'

Zie: http://www.commondreams.org/views04/0419-14.htm


Dit is de wereld van de feiten versus de wereld van de fantasie, zoals verwoord door professor Louise O. Fresco, opiniemaakster van de NRC, de slijpsteen voor de geest, die stelt dat 'het overgrote deel van de wereldbevolking direct, als consument, arbeidskracht of producent, verbonden [is] met de wereldmarkt, of daar slechts een stap van verwijderd.' En dat allemaal onder de aangepaste reclamekreet: 'Politiek maakt meer kapot dan je lief is.' Maar godzijdank is er licht aan het einde van de tunnel. Mevrouw Fresco schrijft namelijk: 'Burgers die begrijpen waar zij staan, hoeven zich niet machteloos te voelen. Stop radicaal, cold turkey, met onze verslaving aan opiniepagina’s, praatprogramma’s en internetfora. Zet dat nu eens op een laag pitje en denk na over wat wij voor het publieke belang kunnen doen, in plaats van het omgekeerde.' Nagenoeg de hele mensheid is 'slechts een stap verwijderd' van het consumptieparadijs. De kiezers hoeven alleen maar te begrijpen 'waar zij staan' en dienen 'radicaal' te stoppen met hun 'verslaving' aan negatieve informatie en moeten zich ogenblikkelijk 'uit deze wurgende somberheid loswringen.' Of iets dergelijks.