Juurd Eijsvoogel van de NRC 7

Een van de uitgangspunten van Juurd Eijsvoogel is dit: Nederland trekt zich terug uit Afghanistan 'juist nu een laatste poging wordt gedaan het tij in de oorlog te keren en de reputatie van de NAVO te redden.'

Zie: http://weblogs.nrc.nl/eijsvoogel/2010/02/26/hoe-balkenende-het-in-washington-verbruid-heeft/

Daaruit spreekt een diepe teleurstelling. De Nederlandse troepen hadden moeten blijven om 'de reputatie van de NAVO te redden.' Het waarom de 'goede naam en faam' van het militair bondgenootschap moet worden gered en tegen welke prijs maakt de NRC-columnist niet duidelijk. Duidelijk is wel dat hij een aantal fundamentele feiten niet weet dan wel verzwijgt. Over die feiten schrijft de invloedrijke neoconservatieve historicus Victor Davis Hanson:

'A nuclear China, North Kora, or Iran may soon through the purchase or the promotion of a Western-trained scientific and military elite, gain the capability nearly to match European and American research and development of weaponry and organization without simple importation or sale -- and without any sense of affinity with, but abject hostility to, their original mentors.'

Het zal dan ook niet vreemd mogen zijn dat de op drie na machtigste strijdkrachten ter wereld, de Israelische, er niet in slaagden om een guerrillagroepering als Hezbollah te verslaan, of de Amerikanen de Irakezen en de Afghanen. Hanson:

'The peril to come is not just the spread of atomic weapons and F-16 fighter jets but much more so the dissemination of knowledge, rationalism, the creation of free universities, perhaps even the growth of democracy, capitalism, and individualism themselves throughout the world -- the real ingredients, as we have seen in these case studies, of a most murderous brand of battle. Most see in the advance of rationalism, capitalism, democracy, and their aucillary values the seeds of perpetual peace and prosperity. Maybe, but we must remember that these ideas are also the foundations that have created the world's deadliest armies of the past,' namelijk de westerse strijdkrachten, aldus een van de invloedrijkste Amerikaanse ideologen van de politieke macht.

Het ware gevaar is dus niet een deuk in 'de reputatie van de NAVO', het ware risico is 'much more so the dissemination of knowledge, rationalism, the creation of free universities, perhaps even the growth of democracy, capitalism, and individualism themselves throughout the world.' Juurd Eijsvoogel, Hanson heeft gelijk, 'vrije universiteiten... democratie' en 'kapitalisme' elders zijn de ware bedreigingen voor ons. Zodra we namelijk moeten concurreren blijkt dat de anderen beter zijn geworden dan wij, vooral ook goedkoper en bovenal veel meer bereid om te sterven voor hun zaak dan wij voor onze zaak willen sneuvelen. In de woorden van de joods-Israelische cineast Yariv Mozer die als officier de mislukte Israelische inval in Libanon in 2006 filmde: ‘Volgens de definitie van het leger vochten wij tegen een guerrillastrijdkracht, maar in feite streden we tegen iets heel anders. We vochten tegen mensen die in een ideaal geloven, ze hebben een doel, ze bezitten waarden en zijn bereid ervoor te sterven. Net als de eerste generatie Israëli’s. Wat dat betreft lijkt Hezbollah op de zionisten van het eerste uur. Daarentegen zijn joods-Israëli’s in steeds minder gaan geloven, wij lijken niet meer bereid te zijn zonder voorbehoud voor een ideaal te sterven.' De ware vijand is de Derde Wereld, die de welvaart van het Westen bedreigt. Niet langer meer kunnen wij tamelijk consequentieloos ons met geweld blijven verrijken ten koste van de armen en degenen die zich nu razendsnel ontwikkelen.

Niet alleen Mozer beseft de betrekkelijkheid en vergankelijkheid van de huidige ideologie. In een interview tevens afgedrukt in The New York Review of Books verklaarde in 2008 de toenmalige premier Ehud Olmert van Israel:

In a few years, my grandchildren will ask what their grandfather did, what kind of country we have bequeathed them.... We have a window of opportunity -- a short amount of time before we enter an extremely dangerous situation -- in which to take a historic step in our relations with the Palestinians and a historic step in our relations with the Syrians. In both instances, the decision we have to make is the decision we've spent forty years refusing to look at with our eyes open.We must make these decisions, and yet we are not prepared to say to ourselves, "Yes, this is what we must do." We must reach an agreement with the Palestinians, meaning a withdrawal from nearly all, if not all, of the [occupied] territories. Some percentage of these territories would remain in our hands, but we must give the Palestinians the same percentage [of territory elsewhere] -- without this, there will be no peace. Including Jerusalem? Including Jerusalem.'

Olmert voegde hieraan toe:

'We must make these decisions, and yet we are not prepared to say to ourselves, "Yes, this is what we must do." We must reach an agreement with the Palestinians, meaning a withdrawal from nearly all, if not all, of the [occupied] territories. Some percentage of these territories would remain in our hands, but we must give the Palestinians the same percentage [of territory elsewhere] -- without this, there will be no peace.' En: 'De Libanese oorlog zal de geschiedenis ingaan als de eerste oorlog waarin het militair leiderschap begreep dat klassieke oorlogsvoering achterhaald is… Maar de ware les is… dat in hedendaagse oorlogen het thuisfront het front is, het thuisfront is bij de strijd betrokken.’

De politicus Olmert beseft maar al te goed dat een moderne oorlog geen traditionele oorlog meer is, het is terreur tegen de burgerbevolking, 'het thuisfront is bij de strijd betrokken' aangezien het 'thuisfront het front is' geworden. Die verschrikkelijke waarheid werd enkele maanden later weer eens door de Israelische strijdkrachten in de Gazastrook bewezen, maar geldt in wezen voor alle partijen.

Collega Eijsvoogel, jouw wereldbeeld is gedateerd, heeft niets meer te maken met de huidige werkelijkheid. De globalisering heeft ook de macht geglobaliseerd. Waarom besef je dit niet als opiniemaker?