RTL Israel-correspondent Conny Mus verklaart tegenover de HP:
Israëlische campagne is kinderachtig.
Het Heilige land wordt volgens Israël volledig verkeerd afgeschilderd. En wie zijn daar de debet aan? Zijn het de Israeli’s zelf of toch die vermaledijde Palestijnen? Neen, het zijn de buitenlandse journalisten! Om het beeld te veranderen lanceert Israël een opmerkelijk mediaoffensief: een campagne waarin wordt opgeroepen dat iedere Israëli in het buitenland het geschonden blazoen van het moederland moet oppoetsen [...] “De sfeer in Israël is extreemrechts te noemen en het zal nog meer mensen motiveren om in het buitenland actief hun land te verkopen en te verdedigen. Maar daar heb ik geen moeite mee. Als ze dat maar niet over de rug van journalisten doen. Zij hebben niet voor de slechte naam gezorgd, dat is natuurlijk de schuld van de Israëlische en Palestijnse regering zelf.”
http://www.hpdetijd.nl/2010-02-26/conny-mus-israelische-campagne-is-kinderachtig
Pardon, dat de terreur van Israel niet meer te negeren is, is dus 'de schuld van' ook de 'Palestijnse regering'? Dus het onderdrukken van de Palestijnen is de schuld van de Palestijnen zelf. Dat is een absoluut unieke visie. Voor de rest ben ik het helemaal met Mus eens wanneer hij stelt dat het niet de journalisten zijn geweest die 'voor de slechte naam hebben gezorgd.' Mijn collega's liepen jarenlang keurig aan de leiband van de Israelische propagandisten, zoals ik keer op keer aantoon. Vandaag weer in de Volkskrant, waarbij Alex Burghoorn suggereert dat de spanning in het Midden Oosten niet door Israel wordt veroorzaakt, maar door Syrie en Iran. Het is de bekende zionistische propaganda die deze journalist, die voor het CIDI optreedt, klakkeloos maar steeds meer vergeefs doorgeeft. Pas na de introductie van internet veranderde het beeld van Israel toen de journalistiek steeds meer het monopolie verloor over de berichtgeving.
Het was dezelfde Conny Mus die mij een decennium geleden op het opmerkelijk feit wees dat zoveel correspondenten in Israel Joods waren. Opvallend, want ze hebben begrijpelijkerwijs 'een emotionele band' met de 'Joodse natie', aldus Mus.
Een illustrerend voorbeeld is onder andere correspondent Joop Meijers van het Algemeen Dagblad. Hij spant zich ook in voor het CIDI, en is oud-voorzitter van de Nederlandse Zionisten Bond. Zijn dochter heeft voor het Israelische leger gewerkt. Alex Burghoorn van de Volkskrant en Joop Meijers lichten studenten voor over de situatie in, en de Nederlandse verslaggeving over Israël, onder de vlag van het CIDI. November 2000 schreef ik in een artikel voor Vrij Nederland over de tendentieuze berichtgeving van veel correspondenten in Israel. Ik citeerde RTL-correspondent Conny Mus die tegen mij zei dat hij 'eens gebeld was door de dochter van Joop Meijers, correspondent van de Evangelische Omroep en het Algemeen Dagblad, of ik belangstelling had om een leuk verhaal over het Israelische leger te maken. Zij was woordvoerster van het Israelische leger. Dan is er toch sprake van een conflictsituatie. Meijers zelf heeft eens gezegd er moeite mee te hebben om verslag te doen van de bloedbaden veroorzaakt door Israelische militairen.'
En die alles behalve onafhankelijke houding van veel correspondenten in Israel was jarenlang de oorzaak van de pro-Israel verslaggeving. Dus ben ik geenszins verbaasd dat Mus constateert dat de 'slechte naam' van Israel niet door journalisten komt.
8 opmerkingen:
En wie weet, misschien zijn er wel journalisten die ook voor de mossad werken...
Nu ook in de NRC
Ik ken er ook nog een. Ad Bloemendaal. Schrijft in de PZC Provinciale Zeeuwse Courant.
Corrie
Corrie,
Open brief n.a.v. een artikel van Ad Bloemendaal in het Parool van 29 oktober 2001
"Hier kunt u het stuk lezen waar deze brief over gaat:"
Nu heb ik sinds een dag een proefabonnement op het Parool en meteen word ik geconfronteerd met een artikel over Israël dat nog het meeste lijkt op een persbericht van de Israëlische regering: 'Israël verlaat Bethlehem, meer terreur' van correspondent Ad Bloemendaal. 'Ondanks de dood van vijf Israëliërs bij terreuraanslagen' heeft het leger zich vannacht teruggetrokken uit twee Palestijnse steden. Alsof het een blijk van goede wil betreft. Geen woord over de meer dan veertig doden aan Palestijnse zijde, zoals het journaal gisteren, 29 oktober, wel wist te melden, geen woord over het feit dat het Rode Kruis geen toegang kreeg tot de gewonden, het woord 'terreur' wordt maar liefst vijf keer gebruikt, uitsluitend om de Palestijnse daden te karakteriseren. Een arme Israëlische soldaat van 22 jaar reed in zijn 'privé-auto' - dus niet eens in een legerjeep, kun je nagaan! - toen hij in het hoofd werd geschoten. Een moord die volgens een 'anoniem' telefoontje direct in verband gebracht kan worden met Arafat zelf.
Na de aanslag op minister Zeevi op 17 oktober kreeg Arafat van het Israëlische kabinet officieel een week de tijd om de daders van de aanslag op te pakken, Sharon heeft deze week niet afgewacht en is twee dagen later al Bethlehem binnengevallen. Binnen 48 uur vielen er talloze doden aan Palestijnse kant, van Israëlische zijde per definitie bestempeld als terroristen. Inmiddels zou echter ook bij het Parool bekend moeten zijn dat onder de tientallen Palestijnse doden en gewonden een groot aantal vrouwen en kinderen is, zoals de 18-jarige Ghada, die weliswaar geen 'privé-auto' had, maar die rustig olijven stond te plukken toen ze door een Israëlische scherpschutter in haar nek werd geraakt waarop ze onmiddellijk dood was. Een krant hoeft deze daad voor mij niet 'lafhartig en wreed' te noemen, daar hebben we opiniestukken voor, maar eenzijdige tendentieuze stukken als dat van Bloemendaal hebben niets met berichtgeving te maken.
Het Parool acht het niet noodzakelijk te wijzen op de druk van de VS die ertoe leidde dat Israël zich terugtrok. Deze druk, die door veel andere kranten wel wordt opgemerkt, heeft ook een duidelijke keerzijde: op 24 oktober lieten Bush en Powell doorschemeren dat hun geduld met Israël op begon te raken, op diezelfde dag gaf de Amerikaanse senaat volgens de Israëlische krant Ha'aretz (25 oktober) echter ook opnieuw steun aan Israël middels een bedrag van $2,76 miljard waarvan $2,04 miljard aan militaire hulp. Een vreemd gebaar als je Sharon wilt laten merken dat je het oneens bent met zijn beleid. Volgens diezelfde krant zou de Amerikaanse regering ook geen bepaalde datum hebben genoemd waarop Israël zich uit de zes bezette steden moest terugtrekken.
Met een artikel over de gespleten houding van de VS t.o.v. Israël in deze dagen van oorlog zou het Parool een welkome primeur in de Nederlandse media hebben. Het zou echter al een verademing zijn wanneer ook het neerschieten van een Palestijnse minderjarige door het Israëlisch leger eens een keertje een terreurdaad werd genoemd en het neerschieten van een Israëlisch soldaat in bezet gebied een vergeldingsactie, één keertje maar. Los van het feit dat dit recht doet aan de realiteit, het wordt ook zo saai op de huidige manier.
Met vriendelijke groeten
P. Pubben
Amsterdam
http://www.extra-media.nl/start/index.html?open_brief.html
"Door buitenlandse journalisten neer te zetten als domme mensen die Israël in negatief daglicht stellen. Ik vind dat een kinderachtige actie."
Het is niet alleen kinderachtig, maar een kwalijke zaak. Even kwalijk als mensen die kritiek hebben op Israel als domme gekken neer te zetten of antisemieten.Kijk van Agt, Duisenberg, Meulenbelt, Stan van Houcke etc. en zeker ook de schofterige uitlatingen tegenover Hayo Meijer De bal is weer teruggespeeld. Want denken journalisten ermee weg te komen met halfslachtig gewauwel en/of pertinente leugens? Dat tijdperk is over. En waarom schrijft men niet voor de volle 100% hoe het is? Waarom die verwarrende berichtgeving? Omdat men dat als buitenlandse journalist niet kan doen. Het moet zo gedraaid worden dat Israel er positief uitspringt. Je hebt nooit in een democratie gezeten of wat er voor door moet gaan, Mus. Door druk van de publieke opinie kan er steeds moeilijker gedraaid worden. Nu werkt het propagandamechanisme tegen jullie.
Domme, domme journalisten, dacht men dat men hiervan uitgesloten zou zijn. Als propagandawaarde zijn jullie uitgeteld. Waar moet je tenslotte nog propaganda voor maken? En dan lees ik bij het Cidi dat Iran in een dictatuur verandert. In Israel is men zolang al gewend aan dictotariale maatregelen, dat men niet eens doorheeft in wat voor maatschappij men leeft. De biezen pakken daar en hier berichten hoe het nou echt was, voor de volle 100%. Ook hier hard nodig.
anzi
Tegelijkertijd is het zorgwekkend omdat de sfeer richting verslaggevers - en zeker buitenlandse - al niet bepaald vriendelijk is. Op deze manier zet je burgers op tegen de journalisten. Zoiets hoort niet thuis in een democratisch land.”
Wiens democratische land, Mus? Gescheiden machten? Gelijke rechten en vrijheden? Onafhankelijke wetgeving? Marteling, moord, roof, gelijke berechting? Nog effe,zeg
Staatsberichtgeving?
anzi
"De Israëlische journalistenvereniging heeft al verklaard dat het thuishoort bij landen waar een dictatuur heerst. En wij (Mus is voorzitter van de buitenlandse persvereniging, red.) zijn met onze 500 leden ook boos.”
Je zou al veel eerder boos moeten zijn geweest om wat er allemaal gebeurt is en nog gebeurt en omdat je daar als buitenlandse journalist niet eerlijk over wil,kan,mag berichten.
Wij zijn boos dat wij jarenlang volgestopt werden met propaganda. Jullie zijn al die tijd doorgeefluik geweest. Voor eerlijke onafhankelijke journalistiek hebben we andere bronnen. Vandaar de nieuwe PRcampagne.
anzi
En zelfs in dit stuk houdt Mus zich gedeisd als hij het heeft over een kinderachtige actie.
Vreemde term in dit verband. Lijkt wel alsof hij bang is om iets of iemand of meerdere personen tegen de schenen te schoppen. Wat bedoel je nou echt, Mus? En wat gaat het worden, eerlijke berichtgeving of halfslachtig geleuter.
anzi
Een reactie posten