In jouw ogen maak ik kennelijk verkeerde keuzes, en dat mag je vinden. Ikzelf heb er al jaren geleden voor gekozen om naast mijn universitaire werk, met name in het kader van wat nu heet de Adviesraad Internationale Vraagstukken, te trachten bij te dragen aan de integratie van de rechten van de mens in het buitenlands beleid. En anders dan jij soms lijkt te denken is dat geen kwestie van grote stappen, maar van hele smalle marges.
Om nog even terug te keren naar het begin. Ik heb de heer Van Agt niet willen ridiculiseren of iets dergelijks. Ik heb naar mijn smaak een zakelijk stuk geschreven, dat als doel had een ander perspectief op de zaak te laten zien. Dat jij dat niet apprecieert is aan jou, de NRC dacht daar anders over. De krant liet mij dat ook met zoveel woorden weten.
Verder schrijf je dat ik moet opkomen voor het internationale recht. Natuurlijk! Maar hoe zit dat in dit concrete geval? Als de Veiligheidsraad nu over een resolutie moet stemmen, stuit deze zeker op een veto van de VS, terwijl ik het van Frankrijk, het VK en de Russische Federatie niet zou weten (zij onthielden zich in de Algemene Vergadering van stemming). Nu kun je mij tegenwerpen dat dat een inherente zwakte is van het internationale recht, wat ik met je eens ben, maar ik teken maar even aan dat ik het VN-Handvest niet heb gemaakt.
De zaak zou dus acuut vastlopen, zoals de afgelopen decennia veel zaken Israel betreffend zijn vastgelopen in de Raad; ook al om die reden is - naast wat ik al eerder schreef - het alternatief m.i. nu gewoon beter: onderzoek door partijen zelf, onder internationaal toezicht en opnieuw voorleggen aan de hogere echelons als dat geen bevredigende resultaten oplevert. Succes is niet verzekerd, zoveel staat vast, maar ik vind het nog steeds de beste weg. Het internationale recht en de plaats van de mensenrechten daarin is een project dat ons in ruim zestig jaar van alles heeft gebracht, maar vaak ook staat het machteloos en zijn Grote Sprongen voorwaarts uitgesloten. En dan gaat het om het zoeken naar ingangen om weer een stapje verder te komen. En daar lopen onze meningen dan uiteen.
Met hart. groet,
Willem
Beste Willem,
Om te voorkomen dat we in een babylonische spraakverwarring eindigen, zal ik voor de lezers en ons beiden proberen een heldere lijn in onze gedachtewisseling aan te brengen.
Je stelt allereerst: 'In jouw ogen maak ik kennelijk verkeerde keuzes, en dat mag je vinden. Ikzelf heb er al jaren geleden voor gekozen om naast mijn universitaire werk, met name in het kader van wat nu heet de Adviesraad Internationale Vraagstukken, te trachten bij te dragen aan de integratie van de rechten van de mens in het buitenlands beleid. En anders dan jij soms lijkt te denken is dat geen kwestie van grote stappen, maar van hele smalle marges.'
Nee Willem, zo zit het niet. Van mij mag je hele kleine stapjes in 'hele smalle marges' zetten, als die stapjes maar de juiste richting opgaan. Ik stel geen 'grote stappen voor', geen sprake van, ik stel voor dat Israel na meer dan 60 jaar terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking nu eindelijk eens gedwongen wordt het internationaal recht te gehoorzamen. Het streven om na meer dan 60 jaar het internationaal recht concreet te maken is geen kwestie van 'grote stappen', deze absurde gedachte kun je niet volhouden.
Nu we deze nonsens hebben weerlegd, wil ik het volgende constateren. Uit je email wordt duidelijk dat ik je kennelijk heb overtuigd dat het argument dat jij een dag eerder aanvoerde ondeugdelijk is. Dinsdag schreef je mij namelijk dat een, ik citeer, 'hoofdpunt' van jou is dat 'nu hoger opspelen volgens mij contraproductief [is], op het moment dat na acht jaar weer wordt geprobeerd iets tot stand te brengen in het MO', daarmee verwijzend naar het zogeheten vredesproces. Dat punt is dus geen 'hoofdpunt' meer voor jou, want nu gebruik je een volstrekt ander argument, te weten: 'De zaak zou dus acuut vastlopen, zoals de afgelopen decennia veel zaken Israel betreffend zijn vastgelopen in de Raad.' Maar Willem, daar ging het mij niet om, sterker nog, ik ben het volledig met je eens. Het internationaal recht wordt maar al te vaak door de grootmachten en hun satellieten in de Veiligheidsraad gegijzeld vanwege politiek opportunisme. Daarom is het ook zo belangrijk dat mensenrechtendeskundigen zoals jij niet het politieke spelletje meespelen, maar juist keer op keer het grote publiek duidelijk maken wat voor cynisch machtspel onze politici spelen met het leven van miljoenen mensen. En zo komen we opnieuw bij jouw opiniestuk in de NRC waarvan de strekking was, ik citeer kop en inleiding:
'Verhagen handelt Gaza-rapport goed af. Ook minister Verhagen wil straffeloosheid tegengaan, vergist u zich niet. De kunst is dat zo te doen dat vrede wordt bespoedigd, zegt Willem van Genugten.'
Verhagen handelde het Goldstone-rapport zelfs zo goed af dat gisteren de uitgesproken racistische Israelische minister van Buitenlandse Zaken, Lieberman,die voor een algehele etnische zuivering pleit, zijn collega Verhagen kwam bedanken, zoals de NRC berichtte:
Nederland uitzondering in Europa
Vandaag is Lieberman op bezoek in Nederland. Hij komt volgens het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken zijn Nederlandse collega Maxime Verhagen bedanken voor de Nederlandse steun aan Israël in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties. Deze veroordeelde vorige maand oorlogsmisdaden tijdens het Israëlische offensief in de Gazastrook, in december en januari. Nederland stemde tegen deze veroordeling.http://www.nrc.nl/buitenland/article2409945.ece/Omstreden_minister_uit_Israel_in_Nederland
Willem van Genugten, voor alle duidelijkheid: dat is dus dezelfde minister Verhagen die jij in bescherming neemt. Hetgeen mij leidt tot de volgende conclusie: Willem, je probeert ons iets wijs te maken dat jezelf niet gelooft, namelijk dat minister Verhagen oprecht ernaar streeft de Israelische oorlogsmisdadigers daadwerkelijk te laten berechten. Lieberman bedankte Verhagen niet voor niets. Ik concludeer dan tevens dat ook jij met je publicatie het publiek probeert te overtuigen dat de zaak opnieuw moet worden uitgesteld, en dat dit heel verstandig zou zijn, want dan... ja, wat dan Willem? Probeer je te suggereren dat als die weg van uitstel wordt gevolgd, de VS straks niet zal dwarsliggen?
Ook deze zin is humbug: 'De kunst is dat zo te doen dat vrede wordt bespoedigd, zegt Willem van Genugten.' Wie wil geen vrede? Ik heb als journalist nooit iemand gesproken die zei: 'Ha fijn, we gaan lekker oorlog voeren.' Elke hypocriet zegt voor vrede te zijn, dus ook de politici. Wist je dat niet Willem? Het gaat hier ook niet om vrede. Het gaat om een rechtvaardige vrede, een vrede die werkzaam zal blijken. Nogmaals Susan Sontag:
'What do we mean, for example, by the word "peace"? [...] It seems to me that what most people mean by "peace" is victory. The victory of their side. That's what "peace" means to them, while to the others peace means defeat. If the idea takes hold that peace, while in principle to be desired, entails an unacceptable renunciation of legitimate claims, then the most plausibel course will be the practice of war by less than total means. Calls for peace will be felt, if not fraudulent, then certainly premature. Peace becomes a space people no longer know how to inhabit. Peace has to be re-settled. Re-colonized...'
Politiek taalgebruik, de verkrachting van de taal, daar begint het allemaal mee. De auteur George Steiner beschreef in Verval van het woord 'wat politieke beestachtigheid en leugen van een taal kunnen maken, wanneer deze laatste is losgescheurd van de wortels van de moraal en het gevoelsleven, afgestompt door cliche's, loze beweringen en woordrestanten. Wat met het Duits gebeurd is, vindt ook in minder dramatische vormen elders plaats. De taal van de massamedia en de reclame... de stijl van het huidige poltieke debat, zijn even zovele duidelijke bewijzen voor het verdwijnen van de vitaliteit en de nauwkeurigheid van uitdrukking. De taal van onze gemeenschap is in een hachelijke toestand geraakt, wanneer een onderzoek naar radio-actieve neerslag de naam "Operation Sunshine" kan krijgen.' Of, zo voeg ik eraan toe, wanneer de moord op meer dan 300 Palestijnse kinderen gekwalificeerd wordt als een 'gerechtvaardigde antwoord'. Dit is het taalgebruik van het CIDI en van types als Lieberman, de man die minister Verhagen namens Israel kwam bedanken. Welk recht bestaat er nog wanneer de weerlozen straffeloos worden vermoord? Intussen probeer jij ons een schijnwereld voor te spiegelen als de echte wereld. In een volgend stuk ga ik verder in op je drogredenering.
4 opmerkingen:
De Israëlische ambassade wist gisteren te melden: "De Palestijnse gebieden bestaan helemaal niet"
Er bestaat ook geen recht. Die anderhalve Afrikaan of Oost-Europeaan die voor het gerecht komt, heeft niet meer of minder op zijn geweten dan Bush die lekker aan het golven is of Cheny die door ander tuig de Keeper of the Flame Award kreeg en waarschijnlijk kreeg hij deze niet als pleitbezorger voor de opgelopen brandwonden bij martelingen of juist wel, het is maar hoe je het bekijkt.Israel gaat z'n gang en Lieberman komt op bezoek bij Verhagen en morgen komt het journaal met een albinokikker.
anzi
“Every ten years or so, the United States needs to pick up some small crappy little country and throw it against the wall, just to show the world we mean business.”
- Michael Ledeen, neoconservatief ideoloog, lid van de Coalition for Democracy in Iran (zo hee!), verbonden aan het American Enterprise Institute, bekend van Ayaan Dinges (daar hoor je nooit meer iets van, nietwaar). Waarmee ik maar wil zegen: ja er zijn mensen die op een frische fröhliche Krieg azen en dus niet op Vrede (die oorlog moet wel door anderen gevochen worden).
Overigens lukt het allemaal niet zo goed. Grenada en Panamá, dat zijn de crappy little countries die de VS wel tegen de muur krijgen, maar Vietnam, Irak en Afghanistan, dat lukt toch niet zo, ook al weten ze wel veel doden op hun geweten te krijgen.
En Eerste teken van leven Hans van Baalen via Facebook
HP/De Tijd, donderdag 12 november 2009
Hans van Baalen zit op dit moment weer in het vliegtuig naar zijn volgende bestemming. Of zoals Stephan Stegweg, de rechterhand van Van Baalen, het uitdrukt: "Vervroegd afgereisd." Hoe het met hem is en of hij zonder kleerscheuren uit Nicaragua is gekomen is onduidelijk. "We hebben na de schermutseling gisteren geen contact meer gehad."
anzi
Een reactie posten