dinsdag 24 november 2009

Rabbijn Awraham Soetendorp 12

Geachte rabbijn Awraham Soetendorp,


Onlangs las u in het openbaar het Handvest voor Compassie waarvoor de bewonderenswaardige Karen Armstrong het initiatief nam. Daarin staat ondermeer het volgende:


Wij roepen iedere man en vrouw op om
- compassie opnieuw te maken tot de kern van moreel handelen en van religie
- terug te keren naar het oude principe dat iedere interpretatie van geschriften die aanzet tot geweld, haat of minachting geen enkele legitimiteit heeft
- garant te staan voor de verstrekking van correcte en respectvolle informatie over andere tradities, godsdiensten en culturen aan jongeren
- positieve waardering van culturele en religieuze verscheidenheid te stimuleren
- bij te dragen aan medeleven, gebaseerd op kennis, voor het leed van alle mensen - ook van hen die wij als onze vijanden zien.

Het is van wezenlijk belang dat wij compassie in onze gepolariseerde wereld maken tot een duidelijke, lichtende en dynamische kracht. Indien compassie is geworteld in principiële vastbeslotenheid om uit te stijgen boven egoïsme, kan zij politieke, dogmatische en religieuze grenzen slechten.
Als product van onze wezenlijke afhankelijkheid van elkaar, speelt compassie een fundamentele rol binnen menselijke relaties en bij een volwaardig mensdom. Compassie voert naar verlichting en is onmisbaar voor het realiseren van een eerlijke economie en een harmonieuze wereldgemeenschap die in vrede leeft met elkaar.


Ik ben het geheel met u en Karen Armstrong eens en heb daarom onmiddellijk het Handvest voor Compassie ondertekend. Tegelijkertijd verbijstert het me dat u nog steeds niet gereageerd heeft op mijn verzoek uw gezag als geestelijk leider aan te wenden door u te distantieren van de Israelische oorlogsmisdaden die gepleegd werden mede uit naam van uw geloof, en waarbij tenminste 300 Palestijnse kinderen eind vorig jaar, begin dit jaar in Gaza werden vermoord. Ik gebruik het begrip vermoord omdat deze kinderen slachtoffers werden van bewust gepleegd 'buitensporig geweld', zoals de zionistische leiders en hoge militairen expliciet lieten weten. Ik heb zelfs niet eens een reactie van ontvangst van u gekregen, wat toch betamelijk is onder burgers. Omdat u recentelijk prominent aanwezig was bij de introductie van het Handvest voor Compassie, en om te voorkomen dat de indruk ontstaat dat u hypocriet te werk gaat, geef ik u de mogelijk te reageren op dit bericht dat ik 10 maanden geleden aan u schreef:


zondag, januari 25, 2009

Rabbijn Awraham Soetendorp 7

Geachte rabbijn Shalom Awraham Soetendorp,

Zonder in overdreven gepsychologiseer te vervallen, kan gesteld worden dat als een dader zijn schuld niet erkent, hij geen vruchtbare relatie kan opbouwen met het slachtoffer. Integendeel zelfs. Als de dader zijn misdaad ontkent dan zal hij om zijn misdaad voor hemzelf dragelijk te maken permanent blijven zoeken naar rechtvaardigingen en dat kan alleen wanneer hij het slachtoffer stigmatiseert door hem al het kwaad van de wereld toe te schrijven, waardoor de dader zijn misdaad wel moest plegen. Een misdaad die dus eigenlijk geen misdaad is, maar een onvermijdelijke, 'uitgelokte', handeling. Blaming the victim als rechtvaardiging. En dat is in het geval van Israel zo succesvol geweest dat 'de Joodse staat' lange tijd zichzelf heeft kunnen afbeelden als het slachtoffer van Palestijnse agressie. Of zoals de joods-Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi in zijn studie Original Sins schrijft: ‘Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurd dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’

Voordat u uw steun aan Israel gaf, zult u zich -- net als ik -- zo breed mogelijk hebben geinformeerd, door onder andere het werk te lezen van de vooraanstaande joods-Israelische historici als Simha Flapan, Ilan Pappe, Tom Segev, Avi Shlaim en zeker ook Benny Morris. U zult dus beseffen dat het conflict niet begon met Hamas-raketten, maar met de voortgaande etnische zuivering die startte in 1947 en waarvan het bewijs volgens Benny Morris:
'is based on many documents that were not available to me when I wrote the original book, most of them from the Israel Defense Forces Archives. What the new material shows is that there were far more Israeli acts of massacre than I had previously thought. To my surprise, there were also many cases of rape. In the months of April-May 1948, units of the Haganah [the pre-state defense force that was the precursor of the IDF] were given operational orders that stated explicitly that they were to uproot the villagers, expel them and destroy the villages themselves.'

En:

'From April 1948, Ben-Gurion is projecting a message of transfer. There is no explicit order of his in writing, there is no orderly comprehensive policy, but there is an atmosphere of [population] transfer. The transfer idea is in the air. The entire leadership understands that this is the idea. The officer corps understands what is required of them. Under Ben-Gurion, a consensus of transfer is created...Ben-Gurion was a transferist. He understood that there could be no Jewish state with a large and hostile Arab minority in its midst. There would be no such state. It would not be able to exist.'

'Transfer' is, en dit voor de mensen die zijn boek niet gelezen hebben, een eufemisme voor etnische zuivering. Met andere woorden: Israel heeft volgens zijn meest vooraanstaande historicus en trouwens ook alle eerder genoemde 'nieuwe historici' met geweld en terreur de Palestijnse burgers massaal verdreven waardoor ze in vluchtelingenkampen in onder andere Gaza terechtkwamen. Deze mensen die verdreven zijn, een oorlogsmisdaad, hebben nooit enige compensatie van 'de Joodse staat' gekregen en mochten ook niet terugkeren, hetgeen niet alleen in strijd is met het internationaal recht, maar ook met de talloze resoluties van de VN. Deze situatie duurt al 60 jaar. Hier kunt u lezen wat Benny Morris nog meer heeft gezegd: http://www.haaretz.com/hasen/pages/ShArt.jhtml?itemNo=380986&contrassID=2
Een humaan mens zal denken dat Morris walgt van deze wrede zionistische politiek, die de oorzaak is van het voortdurende geweld. Maar met schokkende eerlijkheid en openheid verklaart Morris: 'under certain conditions, expulsion is not a war crime. I don't think that the expulsions of 1948 were war crimes. You can't make an omelet without breaking eggs. You have to dirty your hands.' Rabbijn Soetendorp, u en ik weten dat dit wel degelijk een oorlogsmisdaad is volgens het internationaal recht.

Desondanks heeft deze vooraanstaande historicus, die tot het Israelische progressieve kamp wordt gerekend, de volgende kritiek gegeven: 'Ik denk dat [Ben-Goerion] in 1948 een ernstige historische fout maakte. Hoewel hij het demografische vraagstuk begreep en de noodzaak van het vestigen van een joodse straat zonder een grote Arabische minderheid, werd hij tijdens de oorlog bang. Op het laatst aarzelde hij… Ik weet dat dit de Arabieren en de ruimdenkenden en de politiek correcte types verbijsterd. Maar mijn gevoel is dat deze plaats rustiger zou zijn en minder lijden zou kennen als de zaak eens en voor altijd opgelost was geweest… Als aan het eind van het liedje mistroostig blijkt te zijn voor de joden dan zal dit zijn omdat Ben Goerion de verplaatsing in 1948 niet voltooide. Omdat hij een groot en veranderlijke demografische reserve op de Westbank en Gaza en binnen Israël zelf achterliet.' Kortom, ook de laatste 150.000 Palestijnen hadden in 1948 verdreven moeten worden om een etnisch zuivere 'Joodse staat' mogelijk te maken.

Elk zinnig mens en dus ook een geestelijk leider van een joodse gemeenschap weet dat dit soort denken alleen maar in een nog groter bloedbad kan eindigen. Zolang de dader niet in staat is zijn misdaad onder ogen te zien, zal hij doorgaan met zijn onrecht. Maar ondertussen verdwijnt het schuldgevoel van de Joden in Israel niet, want diep in hun hart, diep in hun ziel, verborgen onder een dikke laag haat, broeit het besef dat ze een geweldige misdaad hebben begaan tegen een heel volk. De joods-Israelische schrijver Abraham Jehoshua zei daarover tegen mij: 'De haat komt voort uit onze schuldgevoelens. Des te onrechtvaardiger we tegen de Palestijnen zijn des te meer we ze haten.’ En men hoeft alleen maar de geschiedenis van de twintigste eeuw te kennen om te weten waar gecultiveerd slachtofferisme en al even gecultiveerde haat toe leidt. Als geestelijk leider zult u beseffen dat de vicieuze cirkel doorbroken moet worden. Moet worden, wil hij niet in genocide eindigen. De dader moet daarom zijn schuld bekennen om de weg vrij te maken voor verzoening. Het slachtoffer kan dat voor hem niet doen.
U zult u zich dus moeten uitspreken tegen de Israelische terreur. Alleen een vriend kan dat doen. Alleen een vriend kan de ander vertellen welke fundamentele fout hij maakt. Alleen een vriend weet hoe erg de ander zichzelf beschadigt door de ander te beschadigen. De dader ontneemt de ander zijn menselijkheid en daardoor ontneemt hij zich zijn eigen menselijkheid. Alleen een vriend kan hem daarvan bewust maken. Bent u een vriend van Israel? Zo ja, waarom zwijgt u dan? Zo nee, waarom werpt u zichzelf dan op als een vriend van Israel? Met zulke vrienden die geen vrienden zijn heeft Israel geen vijanden meer nodig.

Awraham Soetendorp, u heeft geen een keer een antwoord gegeven, u heeft niet eens de moeite genomen om een bericht van ontvangst te sturen. Inmiddels zult u beseffen dat ik deze open brieven niet aan u schrijf, maar aan de geschiedenis, zodat de mensen na ons weten dat er wel degelijk individuen waren die voorzagen wat er zou gaan gebeuren. Men hoeft geen profeet te zijn om oorzaak en gevolg te kunnen voorspellen. De appel valt altijd naar beneden, nooit omhoog het heelal in.
Awraham Soetendorp, u torst niet alleen de Thorarollen met u mee, maar ook -- net als ieder mens de geschiedenis -- en net als de Thora kan de geschiedenis ons veel leren. Haat vernietigt zichzelf, dat is misschien wel de belangrijkste praktische les uit de geschiedenis en uit de heilige geschriften.

Awraham Soetendorp, ik ga ervan uit dat u dit keer wel regeert.
vriendelijke groet
stan van houcke

PS. Gebrek aan tijd kan volgens mij geen rol spelen. Ik zag dat u beschikbaar bent bij de Speakers Academy voor een prijs van tussen de 3500 en 5000 euro per optreden. Het moet dan toch voor u mogelijk zijn enkele minuten vrij te maken om mij en mijn lezers te beantwoorden. Het gaat hier per slot van rekening om het leven van kinderen.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

< Voorpagina Hoop en compassie 0
zondag 24 mei 2009 19:47 door johanna_nouri
VK Blog Levantijnse berichten

Hoop is een schaars iets, maar van wezenlijk belang om tot actie te komen. En compassie is hetgeen de verschillende religies - christendom, jodendom, islam, boeddhisme, humanisme - met elkaar verbindt. We moeten daarom onze religieuze plicht niet verzaken, ten bate van onszelf en de ander.

Indrukwekkende woorden van rabbi Awraham Shalom Soetendorp in een interview dat hij gaf in de marge van het World Economic Forum on the Middle East, dat medio mei plaatsvond aan de Dode Zeekust van Jordanië.

In het interview vertelt Soetendorp openhartig over hoe hij als kind de Holocaust overleefde. Een verzetsman verstopte hem in een koffer en belde huis aan huis aan om een veilige plek voor hem te vinden. Tot een van origine Duitse vrouw de deur opende. Dankzij haar leeft hij.

Soetendorp leeft omdat iemand er voor koos de deur te openen, een besluit waarbij elke seconde telde. De deur openen of de deur niet openen, dat is de vraag!

Mooie woorden voor iemand die de deur op slot houdt. Reisgerei allang weggegooid, zo ook de Palestijnse kinderen. Blijft over niets.

anzi

ben kok (joods-chr. pastor) zei

Charter of compassion, een nieuwe stap naar de Pax Mohbahma.
Zie voor dit arikel, waarin rabbijn A.Soetendorp helaas een hoofdrol speelt, samen met Karin Armstrong en Job Cohen, mijn website
www.tora-yeshua.nl
Verbijsterende onzin om te stellen, dat ""het principe van compassie of mededogen ten grondslag ligt aan alle religieuze, ethische en spirituele tradities"" (eerste zin van het Charter!)
Volkomen knettergek, als intelligente mensen dit voor hun rekening wensen te nemen.
Nazisme, hindoeisme, islam, communisme, om es wat te noemen, daarin weet men niet eens hoe het woord naastenliefde geschreven moet worden; het gaat alleen om de eigen kliek en ook die wordt waar nodig afgemaakt.
Ik zal rabbijn Soetendorp es een kopie van mijn artikel sturen en hem om een reactie vragen.
Alleen in het joods-christelijk geloof volgens de Bijbel wordt liefde en naastenliefde geleerd, vgl. alle bronnen!
Alleen in het joods-christelijk geloof wordt God mens en draagt Zelf de doodstraf voor de mensen, die hun schuld in het overtreden van Gods principes in de Tora erkennen.
Helaas is de joodse en de christelijke praktijk niet altijd conform de leer geweest, zoals bij geen enkel systeem,maar tenminste is de Bron zuiver en dat is het grote verschil met alle andere systemen: geweld en agressie wordt daarin vaak gelegitimeerd naar alle anders-denkenden.
Shalom,
Ben Kok (joods-chr.pastor)

Anoniem zei

Nou wie weet, Ben, krijg je een reactie, je hebt tenslotte een streepje voor.

peppie en anzie

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...