Informatie die de Nederlandse commerciele massamedia verzwijgen.
Iran: Who's Diddling Democracy?
Thursday 18 June 2009
by: Steve Weissman, t r u t h o u t | Perspective
Watching the protesters in Tehran, many Americans feel a strong sense of empathy, exhilaration and hope. I strongly share those feelings, especially since I know firsthand the danger the protesters face from government thugs on motorcycles, provocateurs and the secret police. But none of this should blind us to the likelihood that our own government is dangerously meddling in Iran's internal affairs and playing with the lives of those protesters. Back in 2007, ABC News reported that President George W. Bush had signed a secret "Presidential finding" authorizing the CIA to mount covert "black" operations to destabilize the Iranian government. According to current and former intelligence officials, these operations included "a coordinated campaign of propaganda broadcasts, placement of negative newspaper articles, and the manipulation of Iran's currency and international banking transactions."
In the language of spookery, this was an updated version of the destabilization campaign that the CIA had earlier used to overthrow the progressive government of Salvador Allende in Chile.
The plan had the strong backing of Vice President Dick Cheney, National Security Adviser Steve Hadley and Deputy National Security Adviser Elliott Abrams. As ABC noted, Abrams had earlier pled guilty to withholding information from Congress about efforts to destabilize the Sandinista government in Nicaragua during the Iran-contra affair of the 1980s.
ABC News also reported that American and Pakistani intelligence were backing a separatist militia of militant Sunni tribesmen from the non-Persian Baluchi region of Iran. The group - Jundallah (Soldiers of God) - conducted deadly raids into Iran from bases in Pakistan's Baluchistan Province. Funding for this was reportedly funneled through Iranian exiles with connections in Europe and the Gulf States.
US officials denied any "direct funding" of Jundallah, but admitted regular contact since 2005 with Jundallah's youthful leader Abd el Malik Regi, who was widely reputed to be involved in heroin trafficking from Afghanistan.
"I think everybody in the region knows that there is a proxy war already afoot with the United States supporting anti-Iranian elements in the region as well as opposition groups within Iran," said Vali Nasr, adjunct senior fellow for Mideast studies at the Council on Foreign Relations.
"And this covert action is now being escalated by the new US directive, and that can very quickly lead to Iranian retaliation and a cycle of escalation can follow."
The New Yorker's Seymour Hersh subsequently confirmed the story, reporting that the Presidential finding focused on "on undermining Iran's nuclear ambitions and trying to undermine the government through regime change."
He also reported that the Democratic-controlled Congress had approved up to $400 million to fund the destabilization campaign. "The covert activities involve support of the minority Ahwazi Arab and Baluchi groups and other dissident organizations," said Hersh.
"The irony is that we're once again working with Sunni fundamentalists, just as we did in Afghanistan in the nineteen-eighties," he wrote. "Ramzi Yousef, who was convicted for his role in the 1993 bombing of the World Trade Center, and Khalid Sheikh Mohammed, who is considered one of the leading planners of the September 11th attacks, are Baluchi Sunni fundamentalists."
Flash forward to the new presidency of Barack Obama. Did he and his CIA chief Leon Panetta cancel the destabilization program? Not that I can find. The tea leaves are murky, but they suggest that, so far at least, Team Obama remains wedded to the Bush-Cheney-Abrams destabilization of Iran.
The issue came to a head in the last few weeks. Obama wanted to bring the Iranian regime to the table, and the administration knew through scholars like Selig Harrison that the ayatollahs wanted a signal that the new president would stop supporting terrorists within Iran. At the end of May, the chance to send that signal came when Jundallah claimed credit for a suicide bombing that killed 25 people and injured as many as 125 others at a prominent Shiite mosque in the southeastern city of Zahedan.
Both the White House and State Department immediately denounced the bombing and denied any involvement in what Obama's spokesman Robert Gibbs explicitly called "recent terrorist attacks inside Iran."
Several news articles then reported that the administration was considering placing Jundallah on the State's Department's list of terrorist organizations, which would have signaled a major shift in policy. But, suddenly, the administration backed away from making the terrorist designation or from otherwise indicating that it would stop the destabilization campaign.
To the contrary, in the build-up to the Iranian election, Washington sharpened its propaganda efforts. According to Ken Timmerman, the executive director of the right-wing Foundation for Democracy in Iran, the Persian Service of Voice of America (VOA) clearly sided with the anti-Ahmadinejad candidate Mir Hossein Mousavi against those dissident groups who wanted to boycott the election entirely, the position Timmerman favored.
Lees verder: http://www.truthout.org/061809J
4 opmerkingen:
En we mogen niet vergeten dat wij, Nederland, ook altijd weer paraat staan om de VS te helpen met het destabiliseren van Iran:
"AMSTERDAM - De Nederlandse inlichtingendienst AIVD heeft de afgelopen jaren een ultrageheime operatie laten uitvoeren in Iran met als doel infiltratie en sabotage van de wapenindustrie in de islamitische republiek."
Telegraaf 29 augustus 2008
Iraanse ambassadeur haalt fel uit naar Verhagen
Hoezo "fel"? En het was niet eens een ambassadeur, maar een zaakgelastigde.
Eerder Maxime Verhagen: 'Beïnvloeding iraanse verkiezingen lijkt zeker'
De vraag is natuurlijk of de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken zich ook zo zou gedragen wanneer wanneer het CDA de verkiezingen wint. Of wanneer hier na de verkiezingen een oproer uitbreekt met, bijvoorbeeld, PVV aanhangers, die overheidsgebouwen in brand steken en 's nachts de straten onveilig maken. De vraag is ook of de Nederlandse politie hun knuppeltjes dan thuis kunnen houden. En of de Nederlandse media de oproerkraaiers kenmerken als "vreedzame demonstranten".
Zelfs Amnesty International, maar dat is niet vreemd, aangezien ze eerder al kaarsjes stond te branden voor de Iraanse ambassade met Geert Wilders voor een Iraanse terroristenleider (twee maal), die zij "mensenrechtenactivist" noemen, maar mij na herhaaldelijk emailen nog steeds niet kunnen vertellen wat de man (Al Mansouri, leider van de Iraanse terroristische beweging ALO) dan wel niet heeft gepresteerd op mensenrechtengebied. Of waarom hij een lintje van de koningin kreeg. Amnesty International Nederland steunt openlijk de (pro-Saddam) Arabische minderheden in Iran die er bomaanslagen plegen. Ongetwijfeld met steun van de CIA e.d. Zowel het hoofdkwartier van Amnesty International Nederland als die van de terroristische beweging ALO is gesitueerd in Maastricht. Wat een merkwaardig toeval.
Maar op de persfoto's in de kranten zien we ook niet-"vreedzame demonstranten". Meer 'G8 taferelen' wiens demonstranten geen helden zijn, maar tuig, dat gebruikelijk flink afgerost wordt met onze knuppels. En dat is dan weer geen probleem voor het Westen en de 'stop het geweld' roepende politici in Nederland.
"Veiligheidstroepen, van wie velen in burger, hebben onnodig en excessief geweld gebruikt. De agenten maakten gebruik van knuppels om vreedzame demonstranten mee te slaan. Hierbij zijn vele gewonden gevallen. 'De schokkende beelden van buitensporig geweld tegen demonstranten door de veiligheidstroepen moeten snel onderzocht worden. Zij die verantwoordelijk zijn voor schendingen moeten opgepakt en vervolgd worden', aldus Hassiba Hadj Sahraoui, hoofd van het Midden-Oosten programma van Amnesty International." schrijft Amnesty International Nederland bij haar petitie voor steun aan de demonstranten. Maar Amnesty heeft nog nooit kaarsjes gebrand bij de Israëlische ambassade, voor bijvoorbeeld de rechten van Palestijnse gevangenen. En ook niet wanneer er journalisten door Israël worden verwijderd. Merkwaardig, maar er begint zich op deze manier wel een rode draad af te tekenen in het beleid van Amnesty.
Trouw maakt het hier bont: "Het is naast de deur, en het is het land waar Irak toch een bloedige, achtjarige oorlog mee heeft uitgevochten, en dat kwam allemaal doordat Khomeini aan de macht was gekomen in 1979." Een zeer simplistische kijk op zaken, die nog 'eigen schuld' suggereert ook.
Het hoofdkwartier van Amnesty Nederland is in Amsterdam, hoor. En het echte hoofdkwartier zit in Londen. Amnesty zal dan ook nooit het Britse regime in de weg lopen (en dus ook niet de VS - alleen Amnesty USA loopt uit de pas op dit punt).
Dat de CIA separatistische bewegingen steunt in Balochistan, Koerdistan en Choezestan (Arabistan/Ahvaz) is een publiek niet-geheim. Maarweet de dienst veel van wat men in Iran vindt? Saddam Hoessein dacht met open armen ontvangen te worden in Ahvaz in 1980 en het gebied moeiteloos te kunnen annexeren - met de zegen van Washington natuurlijk - maar de Iraanse Arabieren verzetten zich net zo hard als de anderen tegen de Iraakse invasie.
Het is ook met foto's gedocumenteerd dat de politie in Teheran de straat opbreekt om met stenen te gaan gooien - de omgekeerde wereld zou je zeggen. En de brandende voertuigen zijn bij nadere beschouwing de motorfietsen van de knokploegen van de regering of politieauto's. Niet geweldloos, wel begrijpelijk.
Ik heb veel bewondering voor het kritische kijkje van het weblog in het gebied van voorlichting en het analyseren van de gebeurtenissen. Met veel plezier probeer ik bijna alles te lezen. Onlangs is er in de reacties een verwijzing naar al-Ahwaz geweest, in dit verband het volgende:
Je moet niet de Iraanse propaganda zomaar geloven en deze proberen te verspreiden Arabieren van Al-Ahwaz zijn geen terroristen en geen pro-Saddam elementen. Zij ondergaan altijd hetzij onder het regime van de Shah hetzij onder het huidige regime een bloedige onderdrukking, desondanks toen de oorlog tussen Iran en Irak uitbrak, hebben ze zich fel tegen het leger van Saddam verzet
Al-Ahwaz (arabistan/Kouzistan)was toen een oorlogsgebied. Veel Ahwazis Arab hebben zichzelf voor de verdediging van de zogenaamde "nobele aspiraties van de Islamitische revolutie" opgeofferd. Velen moesten hun land en huizen vrlaten, na de oorlog mogen ze, van de Iraanse autoriteiten, niet meer naar hun land en huizen terug te keren, zij werden vervangen door de Perzen.
De "perzisering" van het gebied was altijd een belangrijk doel van diverse Iraanse regimes en de oorlog heeft het regime in de gelegenheid gesteld dit doel min of meer te bereiken.
Ten tijde van de Shah werd het gebied regelmatig onder water gezet om de dorpen helemaal weg te vagen en de Arabieren te verspreiden door hen naar verre plaatsen te deporteren onder het mom van redding van overstroming.
Onder het mantel van economische projecten is het regime van de Shah begnnen met kolinisatie van het gebied. Een van de beroemdste voorbeelden daarvan is het zogenaamde "project voor het verbouwen van suikerriet". Dit project heeft ten doel het onteigenen van de Arabische grond. Ondanks het feit dat het project economisch een compete mislukking is, gaat het huidige regime nog steeds ermee door.
Meer dan 80 procent van de Iraanse olie komt uit Al-Ahwaz, terwijl de bevolking in bittere armoede leeft.
Het Iraanse beleid ten opzichte van Ahwazis maakt weinig verschil dan wat Israel jegens de Palestijnen doet, Iraanse autoriteiten volgen een chauvinistisch en racistisch beleid, gekenmerkt door moord, verbanning en arrestatie.
Onder deze omstandigheden als sommige extremistische groeperingen door CIA of zelfs Mossad gemanipuleerd worden, hoef je niet generaliseren, de meerderheid van Arabieren van Al-Ahwaz steeft naar de erkening van zijn cultuur en identiteit en wil samen met andere volkeren van Iran in vrede leven zonder te worden gediscrimineerd.
Als westerse landen in het algemeen en Amerika in het bijzonde zich met de Iraanse zaken bemoeien en dat ze Iran proberen te destabiliseren, is dat een excuus genoeg om de etnische "minderheden" te onderdrukken en onder het mom van "separatisme" het streven naar de rechtvaardigheid in de kiem te smoren?
Iran is lang geen "eldorado", de situatie is meer complex dan men kan denken.
Een reactie posten