H.J.A. Hofland 23

Ter ondersteuning van zijn pleidooi om de commerciele massamedia met belastinggeld overeind te houden schreef Henk Hofland in De Groene Amsterdammer: ‘DE DEMOCRATIE KAN ALLEEN GOED functioneren als ze steunt op een goed geïnformeerde openbare mening. Dankzij de serieuze media kan het publiek zich dagelijks op de hoogte stellen van wat zijn vertegenwoordigers, de politici en de bestuurders uitvoeren en nalaten, of ze hun beloften houden, welke fouten ze maken, in welke doolhoven van corruptie ze terecht zijn gekomen. Ze worden dag in, dag uit gecontroleerd door deskundige journalisten die, onafhankelijk als ze zijn, alles in de media openbaar maken. Zo ontstaat de publieke opinie.’
Zie: http://www.groene.nl/2009/12/De_Openbare_Mening

Nu de werkelijkheid, tenminste zoals ik die uit eigen ervaring ken en zoals die wordt beschreven in de uitgebreid gedocumenteerde studie Tragedy & Farce. How the American Media Sell Wars, Spin Elections, and destroy Democracy van John Nichols en Robert W. McChesney. Eerst genoemde is de correspondent van The Nation in Washington en McChesney is hoogleraar aan de Universiteit van Illinois, tevens auteur van het veel geprezen boek Rich Media, Poor Democracy. Al in het voorwoord schrijven beide deskundigen wat de kern van het probleem is: 'This book is about how the media hurts America. More specifically, it is about the media crisis in the United States, a crisis in which we are seeing a deterioration of political journalism, if not its effective termination. The collaps of journalism spells disaster for any concept we might hold that this is a self-governing society, or even that citizens can fulfill the public role envisioned in our Constitution.' De onderzoekers nemen de berichtgeving over de presidentiele verkiezing in 2004 en de Amerikaanse invasie van Irak als onderwerp en concluderen dan dat 'on these two central tests of a free press -- war and the disposition of political power -- our media failed miserably, with severe consequences we may not yet be able to fully imagine.'

Dezelfde analyse kan voor Nederland worden gemaakt. Het feit nu dat Hofland en Marijnissen de commerciele massamedia met belastinggeld willen subsidieren zal daar niets wezenlijks in veranderen, want het probleem ligt veel dieper, en dat probleem is het angstaanjagend gebrek aan verbeeldingskracht, aan het vermogen om het failliete systeem van de huidige 'elite' fundamenteel te bekritiseren. Failliet zowel op financieel en rationeel als moreel gebied, het neoliberalisme is uitgelopen op een permanente staat van oorlog met mens en natuur en confronteert de mensheid met een onoverzienbare crisis. En daarover is geen wezenlijk debat in de media, omdat de commerciele pers dit niet wil. De commercie is de reden van hun bestaan geworden. Er is helemaal geen debat in het Westen, tenminste niet in de massamedia. Wat men ook mag schrijven over de beweringen van de nestor van de Nederlandse journalistiek, reageren zal hij niet, omdat voor de poortwachters van ons systeem de uitgangspunten van dat systeem niet ter discussie kunnen staan. En dat nu is de ware crisis van wat 'de democratie' heet te zijn. Zolang er geen wezenlijke discussie is, zolang zal 'de democratie' een farce zijn. Democratie is niet de onbelemmerde heerschappij van een kleine economische, politieke en intellectuele elite van wie de veronderstellingen op drijfzand berusten, zoals we op dit moment zien. Wij leven in een overgangsfase, het oude is failliet, het nieuwe is nog niet uitgekristalliseerd. En in die verwarring is maar 1 ding zeker, het oude kan niet meer terugkeren, het is versleten, op, het oude kan met financiele krukken nog even overeind worden gehouden, maar dood gaat het, de oorspronkelijke impuls is uitgewerkt, hoe langer het in stand wordt gehouden des te barokker en absurder wordt het, of in de woorden van John Cleese: 'I know a dead parrot when I see one, and I'm looking at one right now... This parrot is dead.'