'Commodifying Kids: The Forgotten Crisis
by: Henry A. Giroux, t r u t h o u t | Perspective
"The advertising and marketing industry spends over $17 billion a year on shaping children's identities and desires."
As the United States and the rest of the world enter into an economic free fall, the current crisis offers an opportunity not only to question the politics of free-market fundamentalism, the dominance of economics over politics, and the subordination of justice to the laws of finance and the accumulation of capital, but also the ways in which children's culture has been corrupted by rampant commercialization, commodification and consumption. There is more at stake in this crisis than stabilizing the banks, shoring up employment and solving the housing problem. There is also the issue of what kind of public spaces and values we want to make available, outside of those provided by the market, for children to learn the knowledge, skills and experiences they need to confront the myriad problems facing the twenty-first century. The road to recovery cannot be simply about returning to modified free-market capitalism and a re-established, utterly bankrupt consumer society.'
Lees verder: http://www.truthout.org/040309J
3 opmerkingen:
Heb een paar jaar in Zimbabwe gewoond. Ik gaf toen wat speelgoed aan kennissen voor hun kinderen. Het werd in de kast gestopt en is er ook nooit meer uitgeweest. De kinderen daar speelden met elkaar en niet met speelgoed. Doordat zij dat niet hadden gingen zij meer hun fantasie gebruiken en zij maakten ook hun eigen speelgoed met dingen die als afval golden. Hierdoor leren kinderen ook rekening met elkaar te houden. Hoewel ik niet tegen speelgoed ben, vond ik dit wel een voordeel van geen speelgoed. En die recalme voor speelgoed is zo geraffineerd, dat je er als ouder bijna niet aan kan ontkomen. Wat doe je als de hele klas iets van de laatste zoveelste trend heeft en jouw kind wil het ook? Je kan het wel uitleggen, maar zo'n kind zit er maar mooi mee.
Dus ouders worden gechanteerd door hun kinderen (want zielig) die op hun beurt gechanteerd worden door de reclame (want door het aanschaffen van een produkt ben je stoer, cool en tel je mee en anders dan ben je een looser en een meewarig geval). Hezelfde geldt voor volwassenen. Het is behoorlijk uit de klauwen gelopen.
anzi
Anderzijds heb ik heel prettige herinneringen aan mijn speelgoed. Mijn barbies, zo'n hengelsetje met een opvouwbaar kartonnen aquarium, pim pam pet, kleurboeken, clickers waar je bont en blauwe polsen van kreeg, silly putty, etc. Trendy stuff, in die tijd. En toch ben ik creatief én anti-kapitalist!
Ik ook, hoor. Ook ik vond en vind pim pam pet leuk en diabolo en mens erger je niet en lego en momopoly en tikkertje, verstoppertje, belletje trekken, portemeneetje wegtrekken, stoepranden, elastieken, hinkelen, stratego en zelfs landje pik, waarbij je, net zo makkelijk als Israel, een mes in de grond gooit, een lijn daarachter trekt en dat is dan jouw land. En tot nu toe speel ik nog!
anzi
Een reactie posten