Israel's Extremisme 4

Woorden zijn net als porcelein, breekbaar. En als ze gebroken zijn verliezen ze hun oorspronkelijke betekenis. Dan kan men moorddadig geweld verkopen als een klus die geklaard moet worden. Vandaag schreef een Telegraaf-redacteur in zijn krant onder de kop 'Aanval op Iran zware klus,' over het dreigement van Israel om Iran te bombarderen. Het dreigen met schending van het internationaal recht door Israelische extremisten wordt gepresenteerd als 'een zware klus.' Zo worden de lezers geestelijk rijp gemaakt voor het aanstaande geweld. Stel nu dat Iran Israel had bedreigd met bombarderen, had er dan in De Telegraaf gestaan: 'Aanval op Israel een zware klus?' Geen sprake van, dan had er iets gestaan als 'Iraans terrorisme,' of 'Iraans antisemitisme.' Maar nu onze vooruitgeschoven post in het Midden Oosten een islamtisich land bedreigt, wordt het voorgesteld als iets acceptabels, als een weliswaar 'zware' maar toch noodzakelijke 'klus,' want zoals de redacteur concludeert: 'een ding is duidelijk: Israel wil niet dat vrede straks alleen gewaarborgd wordt door het afschrikwekkende vooruitzicht dat een conflict slechts wederzijdse vernietiging betekent, zoals tijdens de Koude Oorlog.' En hij heeft gelijk: Israel wil in staat blijven de enige te zijn die met massavernietigingswapens buurvolkeren kan chanteren. Maar dat nu vermeldt de redacteur niet. Het enige onjuiste woord in zijn zin is 'vrede', want vrede bestaat niet zonder rechtvaardigheid. Israel wil ook niet de vrede bewaren, maar de status quo waarop de Israelische hegemonie berust. Misschien is het land enige generatieslang in staat die hegemonie met veel bloedig geweld te handhaven, misschien... maar er zal een dag aanbreken dat het overwicht zal eindigen. Niemand weet wanneer dit zal gebeuren, maar dat het zal gebeuren ligt in de natuurlijke orde der dingen. Aan alles komt een eind, zo leert de geschiedenis. Daarom zou de Westerse wereld Israel moeten dwingen zich te matigen in plaats van te steunen in zijn extremisme. Dat zijn we verplicht, gezien onze eigen geschiedenis.