De Mainstream Pers 21

In de introductie van de bundel  kritische essays The Rhetoric of American Exceptionalism, stellen de Amerikaanse academici David Weiss en Jason A. Edwards dat

American exceptionalism is the distinct belief that the United States is unique, if not superior, when compared to other nations. Champions of American exceptionalism hold that because of its national credo, historical evolution, and unique origens, America is a special nation with a special role – possibly ordained by God – to play in human history. The belief in American exceptionalism is a fundamental aspect of U.S. cultural capital and national identity. It is an essential part of America’s political, cultural, and social DNA. Deborah Madsen has argued that American exceptionalism has always ‘offered a mythological refuge from the chaos of history and the uncertainty of life…' To believers in American exceptionalism, the United States continues to move in constant upward pattern, remaining the beacon of light in the darkness and the defender of the rights of man as long as the nation exists. Moreover, America and Americans are exceptional because they are charged with saving the world from itself; at the same time, America and Americans must maintain a high level of devotion to this destiny. Ultimately, champions of American exceptionalism argue that American exceptionalism functions to order Americans’ universe and define their place in it.

The rhetoric of American exceptionalism permeates every period of American history… American exceptionalism has been fundamental to political thetoric, serving as the foundation for the doctrine of Manifest Destiny, which was used to justify the Mexican, Spanish –American, and Vietnam wars as well as the westward expansion of U.S. sovereignity across the American continent,

aldus beide Amerikaanse hoogleraren. Het zal niemand verbazen dat dit geloof, meer is het niet, het leven van miljoenen niet-Amerikanen heeft gekost, van de bijna uitroeiing van de Indianen in de VS tot de honderdduizenden slachtoffers in Irak. Het Amerikaans exceptionalisme voedt het expansionisme van de VS, en is de bron van de meedogenloze exploitatie van mens en natuur. In Een ecologische geschiedenis van Noord-Amerika schrijft de paleontoloog en auteur Tim Flannery:

De kern van de pionierservaring schuilt in de enorme rijkdommen en als die rijkdommen onbegrensd zijn, waarom zou je daar dan zuinig mee omspringen of ze zelfs maar efficient benutten. Het doel is de bestaansbronnen zo snel mogelijk te exploiteren en vervolgens verder te trekken. Het is deze pioniershouding ten aanzien van de benutting van bestaansbronnen die ten grondslag ligt aan het kapitalisme en waar hedendaagse natuurbeschermers het zo moeilijk mee hebben. In deze zin is de erfenis van de Amerikaanse pionier nog altijd onder ons.

437 pagina’s lang toont Flannery aan hoe door de geschiedenis heen het Amerikaanse kapitalisme een systeem van roofbouw is dat alles wat in de weg staat radicaal vernietigt. Flannery in 2001:

In de jaren vijftig van de vorige eeuw hadden de Noord-Amerikanen ongeveer viervijfde van de dierenwereld van het continent uitgemoord, meer dan de helft van de bomen gekapt, de inheemse culturen vrijwel  volledig vernietigd, de meeste rivieren afgedamd, de productieve zoetwatervisserijen verwoest en een groot deel van de bodems uitgeput. Ze hadden een grote overwinning in de oorlog behaald en een van de welvarendste en zelfgenoegzaamste maatschappijen aller tijden gecreeerd, en nog was de plundering van de de natuurlijke bestaansbronnen niet afgelopen. In 1999 stonden twaalfhonderd inheemse Noord-Amerikaanse soorten op de officiele lijst van bedreigde diersoorten en dat is een zware onderschatting, want betrouwbare schattingen gaan ervan uit dat ongeveer zestienduizend soorten ernstig in hun voortbestaan bedreigd worden… suprioriteit heeft wel een prijskaartje gehad, want het kostte het continent een groot deel van zijn natuurlijke rijkdommen en zijn ecologische stabiliteit. Zelfs nu nog offert het agressieve kapitalisme rivieren, bodems en de armere volkeren van Noord-Amerika op het altaar van de god van fortuin, net zoals de Azteken 500 jaar geleden met hun slachtoffers deden.

Het is uiteindelijk vanuit dit ‘exceptionalisme’ dat de Nederlandse mainstream opiniemakers de politiek van Washington legitimeren. Voor hen is ‘America a special nation with a special role,’ een systeem waarvoor iemand als Geert Mak een ‘geheime liefde’ koestert die hem zo erg verblindt dat hij als opiniemaker moeiteloos kan beweren dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ in de wereld ‘fungeerde.’  Vanwege het geloof in Amerika's 'exceptionalisme' kan op zijn beurt Paul Brill de Amerikaanse schending van het internationaal recht goedpraten met begrippen als 'strafoperatie’ en ‘tuchtmaatregel,’ die moeten dienen als ‘corrigerende tik,’ om ‘weerspannige volkeren’ met ‘abjecte aspiraties’ weer te laten gehoorzamen. Brill rechtvaardigt zelfs de grove schending van het internationaal recht door te suggereren dat de Amerikaanse president zonder VN-mandaat Syrie kan bombarderen, omdat volgens hem ‘president Bashar al-Assad vanwege het gebruik van gifgas’  tot de orde moet worden geroepen. Onomstotelijke bewijs voor zijn bewering heeft Brill niet, en trouwens ook Hubert Smeets niet, die desondanks suggereert dat het Assad regime verantwoordelijk is voor ‘de gifgasaanval.’ Maar aangezien de VS in hun ogen ‘the beacon of light in the darkness’ is en niet te vergeten ‘the defender of the rights of man as long as the nation exists,’ mag 'Amerika' wat absoluut geen enkele ander land mag, natuurlijk op Israel na, want ook de Joodse natie staat in de optiek van Brill cum suis ver boven het recht. En dus schrijft Brill vooralsnog teleurgesteld:

Er is maar één manier waarop de regering-Obama gegarandeerd de regie had kunnen behouden, namelijk door onmiddellijk in actie te komen zodra ze er zelf van overtuigd was dat het Syrische regime de vermaarde rode lijn grootscheeps had overschreden.

Inmiddels is bij Brill, nog steeds zonder onomstotelijke bewijzen, ‘de vermaarde rode lijn’ maar liefst ‘grootscheeps overschreden.’ En ook op de Amerikaanse ‘regie’ valt het een en ander  af te dingen. Washington's ‘regie’ leidde in Afghanistan, Irak en Libie tot vele slachtoffers en een totale chaos. Maar dat speelt bij Mak en Brill en al die andere mainstream opiniemakers in de polder een verwaarloosbare rol. Gisteren, donderdag 19 september 2013, berichtte de International Herald Tribune op de voorpagina dat ‘Iraqi province fracturing in bloodshed. Wave of ethnic cleansing raises fear that violence could spread in country,’ maar dat behoort nu eenmaal tot de categorie ‘collateral damage’ onlosmakelijk verbonden met de afgedwongen ‘regime change,’ waarvoor onze polder-opiniemakers zoveel propaganda maken. De negatieve gevolgen ervan worden verzwegen omdat ze niet passen in het beeld van de VS als ‘ordebewaker en politieagent’ en ook niet in de propagandistische leugen van ‘het vredestichtende Westen,’ een typering van Henk Hofland. Desondanks blijven de Nederlandse opiniemakers er heilig van overtuigd dat de VS als taak heeft:  'saving the world from itself.'  Omdat we hier te maken hebben met pure irrationaliteit helpen feiten niet. De redactie van  nrc.next laat dan ook een zogeheten ‘getuigexpert’ in haar krant verklaren dat de kritiek van de Russische president op het ‘exceptionalisme,’ zoals die werd verwoord door president Obama, niets anders is dan een ‘grove belediging.’  Het feit dat Poetin erop wees dat het ‘bijzonder gevaarlijk [is] om mensen aan te moedigen zichzelf als uitzonderlijk te zien, ongeacht hun motivatie’ is voor de Nederlandse mainstream pers niet alleen een ongehoorde onbeschaamdheid, maar ook nog eens flagrant in strijd met de werkelijkheid, zoals die door de mainstream opiniemakers wordt gepropageerd. De nrc.next correspondent concludeert daarom ook dat we hier te maken hebben met ‘Soft power á la Poetin,’ dat  per definitie afwijkt van echte ‘soft power,’ waar de VS, volgens Geert Mak, zo voortreffelijk in is, aangezien dat land telkens weer met ‘overtuigingskracht’ en niet met geweld ‘het debat naar zich toe’ weet ‘te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen.’ Volgens de correspondent is ‘Poetin een grens overgegaan’ doordat hij ‘zich [heeft] gericht tot de bevolking van het land waarmee hij in hevige diplomatieke strijd was gewikkeld, over een escalerend conflict.’ En dat kan natuurlijk niet, ‘public diplomacy’ en ‘soft power’ zijn ‘beide Amerikaanse uitvindingen’ en dus past het Poetin niet om zijn politieke standpunten op deze manier toe te lichten, immers de ‘Niet verlichte autocraat Poetin past het aureool van vredesapostel niet,’ zoals Paul Brill nog eens met veel nadruk in de Volkskrant liet weten, overigens tevergeefs, gezien de strekking van vele reacties op zijn oorlogshetze. Kenmerkend van de mainstream journalisten is dat bij gebrek aan rationele argumenten ze emotionele sentimenten inzetten om hun betoog op te bouwen. Ze moeten in toenemende mate terugvallen op het absolute Goed versus het absolute Kwaad, zoals dat tijdens de Koude Oorlog gold. Alleen werkt dit niet meer zo soepel als vroeger en dat is tekenend voor de verandering van de tijdgeest. Niet langer meer is de ‘Amerikaanse Droom,’ een onmisbare hoeksteen van het ‘exceptionalisme,’ en een inmiddels ongeloofwaardige mythe, zoals de Amerikaanse geleerde Immanuel Wallerstein schreef in zijn bekende boek The Decline of American Power:

The American dream is the dream of human possibility of a society in which all persons may be encouraged to do their best, to achieve their most, and to have the reward of a comfortable life. It is the dream that there will be no artificial obstacles in the way of such individual fulfillment. It is the dream that the sum of such individual achievements is a great social good – a society of freedom, equality, and mutual solidarity. It is the dream that we are a beacon to a world that suffers from not being able to realize such a dream.

Of course it is a dream, and like all dreams, it is not an exact representation of reality. But it represents our subconscious longing and our underlying values. Dreams are not scientific analyses. Rather they offer us insights. However, we have to go beyond our dreams to a careful look at our history – the history of the United States, the history of the modern world-system, the history of the United States in the world-system…

The reality of the modern world-system, the capitalist world-economy, is that it is a hierarchical, unequal, polarizing sysgtem, whose political structure is that of an interstate system in which some states are manifestly stronger than others. In furtherance of the process of the endless accumulation of capital, stonger states are constantly imposing their will on weaker states, to the degree that they can. This is called imperialism, and is inherent in the structure of the world-system. Imperialism has however, always had, its moral defense. It has been justified on the basis of the ‘civilizing mission,’ the presumed moral necessity to force others to conform to the norms prescribed by universal values. It seems a curious coincidence that the values that are said to be universal are always primarily observed by the imperial power. Resistance by the victims to such specious morality seems a self-evident virtue.

Maar niet voor de nrc.next-correspondent in Rusland toen ze schreef over ‘islamitische rebellen’ die door Washington werden ‘bewapend (tegen het Sovjetleger),’ en die naderhand de euvele moed hadden om zich ‘met terroristische aanslagen tegen de VS’ te keren. Zolang ze  onze tegenstanders vermoorden zijn ze ‘rebellen,’ zodra evenwel wijzelf de dupe worden van het door ons uitgelokte geweld dan is er ineens sprake van ‘terroristen.’ Deze paradoxale voorstelling van zaken komt voort uit het ‘distinct belief that the United States is unique, if not superior, when compared to other nations.’ Geert Mak onderstreepte dit geloof nog eens toen hij verklaarde dat ‘de Amerikanen hele optimistische mensen [zijn] vergeleken met ons fatalistische Europeanen.' Ook in zijn  Amerika boek treft de lezer talloze algemeenheden wat betreft 'de Amerikanen.' Zo spreekt hij van 'Amerikaanse lef en die benijdenswaardige flair!' met uitroepteken. Voor onze opiniemakers geldt dat helden vanzelfsprekend vijanden nodig hebben om zich als held te kunnen manifesteren. De rol van vijand is ditmaal door de macht en haar spreekbuizen in de media toebedeeld aan de islamitische dan wel christelijke bewoners van het Midden Oosten. Telkens weer duikt godzijdank een nieuwe vijand op, eerst de Indianen, toen de nazi’s en de communisten, nu de terroristen. Ondertussen komen de kwalificaties van de commerciele pers steeds absurder over, en ditmaal niet alleen bij intellectuelen, maar ook bij het grote publiek dat de gruwelijkheden van Irak, Afghanistan en Libie op de televisie voorbij heeft zien flitsen. Daardoor ontstaat er een steeds groter legitimeringsprobleem. Al tien jaar geleden, in 2003, wierp Wallerstein de volgende vraag op:

Can the West do without a demon? I doubt it at the moment. The West is facing a massive crisis – not merely economic, but fundamentally political and social. The capitalist world-economy is in crisis as a historical social system… I raise these issues to insist that the consequence is a great deal of confusion and self-doubtn in the West, a situation that always evokes the need for demons. The same confusion and self-doubt pervades the Islamic world, as is evident from the zigzagging tactics of all the main actors. The secularist forces are in disarray. The islamist forces are not very clear, and are not at all agreed among themselves, what their real political program is or ought to be,

waarbij deze gezaghebbende Amerikaanse socioloog en andersglobalist terecht opmerkt dat

posing the issue as one of secularism versus fundamentalism is distracting us in a very major way from clarity of vision. And clarity, not demons, is what we need most at the present time.

Het islamitisch fundamentalisme heeft direct te maken met de economische uitzichtloosheid van honderden miljoenen mensen. De globalisering heeft dit proces versneld, velen zijn niet alleen cultureel ontworteld geraakt, maar ook economisch en politiek. Wallerstein:

It is as though the incredible and ever faster growth of the capitalist system had gotten out of hand, and created cancers that are metastasizing all over the place.

We are face to face with uncertainty. It is all very well for Ilya Prigogine to tell us that uncertainty is the central reality of the universe, and not merely of our present historical situation. We still do not like it, and we find it very hard to handle – psychologically and politically. And yet we must. We find ourselves in the terminal phase of a historical system, an ‘age of transition.’ We must turn to our intellectual, moral, and hence political duties in an age of transitionm. The first in line is the search for lucidity about where we are. Rosa Luxemburg said already at the beginning of the twentieth century that ‘the most revolutionary thing one can do is always to proclaim loudly what is happening.’

Maar juist dit laatste weigert de mainstream pers te doen. Daarvoor is ze te bang. De middenklasse is verlamd door angst, en blijft daarom  het oude, vertrouwde, ideologische beeld herhalen. Vandaar dat we voortdurende dezelfde talking heads zien die in wisselende combinaties dezelfde overleefde dogma’s oplepelen. Mede door hun gebrek aan verbeeldingskracht klinken hun woorden almaar holler. Morgen meer.

'America is a special nation with a special role – possibly ordained by God – to play in human history.'

Michael Payne is an independent progressive activist. His writings deal with social, economic, political and foreign policy issues. He is a graduate of Northwestern University, Evanston, Illinois and a U.S. Army veteran. His primary objective is to inform readers of the fact that this nation's agenda of perpetual war is leading it down a path to financial ruin; and that the proliferation of unjustified wars and a military empire must be ended. Secondly that we must find the ways to expel Corporate America from our government and political system before it destroys our democracy.

Payne schreef het volgende:

The word exceptional typically includes these personal characteristics: remarkable, extraordinary, unique, singular and rare. While many think of these words as describing something that is outstanding and exemplary they can also be used to describe something negative that is distinctly different from the actions of others, and can be considered to be offensive and even destructive. Therefore, we might say that a person, an entity, or an act can be exceptionally good or exceptionally bad.

So let's examine this issue to determine just how America might fit the description of being an exceptional nation, whereby America is outstanding and exemplary and leads the world. Off hand I can't seem to think of much of anything of real substance in which America now leads the world except, of course, military power where it is completely dominant. 

http://www.opednews.com/articles/Two-Distinctly-Different-I-by-michael-payne-Corruption_Crisis_Empire_Hypocrisy-130918-787.html

KEVIN ZEESE AND MARGARET FLOWERS

Kevin Zeese JD and Margaret Flowers MD co-host ClearingtheFOGRadio.org on We Act Radio 1480 AM Washington, DC and on Economic Democracy Media and on UStream.TV/ItsOurEconomy, co-direct It's Our Economy and are organizers of PopularResistance.org. Their twitters are @KBZeese and @MFlowers8.

Deze twee Amerikanen stelden:

In his speech on Syria, President Obama claimed, "the United States has been the anchor of global security" for the last seven decades. We doubt many of the people of the world would describe the United States in that way after suffering numerous military attacks, wars, military coups and now drone bombings at the hands of the United States. For many, the United States has caused great insecurity, killed or imprisoned loved ones and undermined democracy, self-determination and a fair economy.

http://truth-out.org/opinion/item/18858-is-broad-opposition-to-war-on-syria-an-opportunity-to-end-american-empire-responsibly