Wie is Thalia Verkade? Wel, in 2009 was ze nog:
nieuwe columnist
NRC Weekblad
heeft, op pagina 4, een nieuwe columnist: Thalia Verkade. Afwisselend met Frits
Abrahams zal zij het weekblad openen – met columns die de grenzen verkennen
tussen internet en “de echte wereld”. Thalia Verkade is blog-redacteur van www.nrcnext.nl. Zie op de site van nrc.next hoe
zij van haar ‘papieren’ column een blog-vorm heeft gegeven.
Maar van daag de dag is ze ‘correpondent Rusland.’ In nrc.next van
vrijdag 13 september 2013 schrijft ze onder de kop ‘Soft power à la Poetin’:
Minister Lavrov herhaalt tegenover journalisten
regelmatig zijn overtuiging dat de Amerikanen in Afghanistan zelf de islamitische
rebellen hebben bewapend (tegen het Sovjetleger), die zich later met
terroristische aanslagen tegen de VS hebben gekeerd.
Dit is de mainstream versie
van de werkelijkheid, waarbij twee dingen opvallen. Allereerst doet deze
journaliste alsof het hier slechts ‘zijn
overtuiging’ is van de Russische minister van
Buienlandse Zaken is. Klopt dit? Nee, geenszins. De werkelijkheid is de
volgende:
In 1998 vertelde Zbigniew
Brzezinski, de Nationale Veiligheids Adviseur onder president Carter aan het
Franse weekblad Le Nouvel Observateur dat de Verenigde Staten
voor 1980 de voormalige Sovjet Unie bewust had geprovoceerd om Afghanistan
binnen te vallen door in het geheim islamitische extremisten in dat land
financieel en militair te steunen, waardoor ze een gewapende strijd tegen de
pro-Sovjet regering konden beginnen. Op de vraag of hij daar nu geen spijt van
had, antwoordde Brzezinski:
Spijt
waarover? Die geheime operatie was een uitstekend idee. Het had als resultaat
dat de Russen in de Afghaanse val trapten en wil je dat ik dat betreur? De dag
dat de Sovjets officieel de grens waren over gestoken, schreef ik aan president
Carter, in essentie: ‘We hebben nu de gelegenheid om de USSR zijn eigen Vietnam
Oorlog te geven.'
Deze geopolitieke strategie
kostte een miljoen Afghanen het leven, maakte drieënhalf miljoen Afghanen tot
vluchteling en verwoeste de infrastructuur van het toch al zo arme land.
Operation
Cyclone was the code name for the United States Central
Intelligence Agency program to arm and finance the Afghan mujahideen
prior to and during the Soviet war in
Afghanistan, 1979 to 1989. The program leaned heavily towards
supporting militant Islamic groups that were favored by neighboring Pakistan,
rather than other, less ideological Afghan resistance groups that had also been
fighting the Marxist-oriented Democratic
Republic of Afghanistan regime since before the Soviet intervention.
Operation Cyclone was one of the longest and most expensive covert CIA
operations ever undertaken; funding began with $20–30 million per year in 1980
and rose to $630 million per year in 1987. Funding continued after 1989 as the
Mujahideen battled the forces of Mohammad Najibullah's
PDPA during the Civil war in
Afghanistan (1989–1992).
Dus het is niet zozeer minister Lavrov ‘zijn
overtuiging’ maar een vaststaand feit
dat Amerikaanse beleidsbepalers zelf toegeven, en waar ze ook nog trots op zijn. Maar
omdat de Russische politicus moet worden afgeschilderd als iemand die niet
volledig te vertrouwen is of misschien zelfs wel helemaal niet stelt Verkade
dat het ‘zijn overtuiging’ is. Nog
tendentieuzer is het volgende,
Verkade schrijft dat volgens Lavrov ‘de islamitische rebellen’ door Washington
zijn bewapend om tegen het leger van de Sovjet Unie te vechten, en dat die ‘rebellen… zich
later met terroristische aanslagen tegen de VS hebben gekeerd.’ Met andere woorden: toen ze tegen het Russische leger vochten waren ze volgens nrc.next ‘rebellen,’ maar toen het Amerikaanse leger met zijn eigen
wapens werd bestreden waren diezelfde ‘rebellen’ ineens ‘terroristen.’ Die twee
lijnrecht tegenover elkaar staande kwalificaties verraden dat we hier met een
propagandistische voorstelling van zaken te maken hebben, zeker wanneer we de
woorden van Zbigniew Brzezinski in
aanmerking nemen. Zolang 'terroristen' onze tegenstanders bevechten zijn en blijven het 'rebellen,' anders niet. En dan: ‘Soft power à la Poetin’? Wat is dat? Deugt alleen de Amerikaanse 'soft power'? Ik bedoel 'soft power à la' Geert Mak, die in zijn Amerika boek beweert dat
Soft power, in de kern, de overtuigingskracht [is] van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen,
zonder dat Mak in dit verband vermeldt dat de 'soft power' van de VS, zodra ze niet het gewenste resultaat heeft, altijd begeleid wordt door de 'hard power' van 's wereld's zwaarst bewapende land, waarvan de militaire uitgaven
Dwarfs Rest Of The World. The United States spends 58 percent of the total defense dollars paid out by the world's top 10 military powers, which combined for $1.19 trillion in military funding in 2011. With its unparalleled global reach, the US outspends China, the next-biggest military power, by nearly 6-to-1.
Ik kom hierop terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten