Melanie Schultz van Haegen Minister van Infrastructuur en Milieu, vicepremier Lodewijk Asscher, premier Mark Rutte, minister van Financien Jeroen Dijsselbloem en minister van Economische Zaken Henk Kamp lachen om D66-leider Alexander Pechtold op de tweede dag van het debat over de regeringsverklaring van Rutte II. Schaterlachend omdat ze als neoliberalen zich niets van de democratie hoeven aan te trekken.
Al geruime tijd bekritiseer ik Geert Mak’s werk
omdat hij als bestsellerauteur en mainstream opiniemaker overal wordt opgevoerd
als een ‘deskundige’ op het gebied van Europa en de Verenigde
Staten, terwijl zijn boeken daarover getuigen van een ernstig gebrek aan kennis en
een totaal gebrek aan inzicht in wat er zich werkelijk voor onze ogen voltrekt.
Dat hij de plank volledig missloeg in de meer dan 1200 pagina’s dikke pil In
Europa blijkt uit het feit dat hij zijn stellige conclusies zeven jaar na
het verschijnen ervan fundamenteel moest herroepen. Hoewel hij in zijn boek
over het Avondland concludeerde dat ‘Europa als economische eenheid… een
eind op weg’ was, gaf hij in 2012 toe dat ‘Het Europese project
als geheel nu al zwaar [is] beschadigd; met kunst- en vliegwerk blijft het
misschien bestaan,’ en vroeg hij zich een jaar eerder al verbijsterd
af: ‘Hoe zijn we zo plotseling in deze nachtmerrie terechtgekomen?'
Ik blijf even stilstaan bij Geert Mak’s werk omdat zijn opinies in de mainstream media onweersproken blijven en vooral ook omdat zijn beweringen exemplarisch zijn voor de grote verwarring onder degenen die vandaag de dag voor
links doorgaan. Tijdens een Radio I-uitzending op 29 april 2013 deelde Geert Mak
het publiek mee dat in de huidige neoliberale tijd er ‘een soort
evenwicht [is] gevonden met de jaren zestig,’ die qua democratisering
te ver was doorgeschoten, met als gevolg het oproer van 30 april 1980. Mak
beweerde tevens dat ‘verdraaid, ook tussen de generaties is veel meer
evenwicht ontstaan,’ en wel omdat hij in Wenen twee weken eerder ‘punks’
had gezien, terwijl zowel in Amsterdam als in de provincie waar hij woont ‘punks’
uit het straatbeeld zijn verdwenen. Het normatieve ‘evenwicht’
waar Mak het in dit geval over heeft, is een uiterlijk verschijnsel, namelijk:
de malle hanekammen die zijn verdwenen en de mensen er weer ‘normaal’ uitzien, dat wil zeggen:
niemand wijkt meer af van de gestandaardiseerde norm, en dat ervaren Mak, en
het publiek voor wie hij schrijft, als ‘evenwicht.’ Voor
hen was het allemaal geen gezicht, zoals die ‘punks… erbij
liepen.’ In de ogen van de gevestigde orde is de
onevenwichtigheid, veroorzaakt door de jaren zestig, goddank afgelopen en
daarmee het ‘generatieconflict,’ waarbij de toenmalige jeugd
zich verzette tegen de kleinburgerlijke waarden van hun ouders.
Geert Mak’s gesprekspartner in de uitzending, de socioloog Eric Duivenvoorden, auteur van het boek Het Kroningsoproer, probeerde een tegenwicht te bieden aan Mak’s absurd simplistische uiteenzetting over 30 april 1980. En opnieuw gebeurde het onvermijdelijke zodra iemand met hem in discussie gaat, zoals ik uit tientallen gesprekken met Mak weet. Nadat hij eerst had beweerd dat in de huidige ‘crisistijd’ de ‘mensen gewoon zin hebben in een feestje,’ en dat er nu ‘een soort evenwicht [is] gevonden’ sinds de maatschappelijke explosie van 1980, die volgens hem was veroorzaakt door de te ver doorgeschoten vrijzinnigheid van de jaren zestig, werd hij door Duivenvoorden's analyse gedwongen over het onderwerp na te denken en draaide hij weer eens moeiteloos 180 graden om:
Ik vind wat Eric aanstipt héél,
héél belangrijk, namelijk dat je het omgekeerde ziet, wat misschien nog veel
krankzinniger is dan al die rare knokpartijen uit de jaren tachtig, dat er nu
niks gebeurt, dat alles zonder protest gebeurt, dat blijkbaar links na die
Koninginnedag, na de jaren tachtig, zijn vorm heeft verloren om te protesteren
en denkt: wat moeten we doen. Iedereen zit machteloos als een bevroren hond op
een ijsschots.
Het gaat niet alleen om de
monarchie, of om de republiek, ik vind dat niet het grootste probleem op dit
moment. Het gaat om de Europese crisis! Er gebeuren nu echt dingen waar in de
jaren zeventig en tachtig theoretisch over werd gepraat en vaak ook geleuterd,
die nu echt gebeuren. Er zijn machten aan de gang boven Europa, ik zeg echt
bóven Europa, het klassieke woord grootkapitaal doet hier zijn intrede. Ik heb
er nooit zo in geloofd, maar nu wel, die ons totaal ontglipt en waar je niks
tegen kunt doen. En dat vind ik buitengewoon beklemmend,
aldus de auteur die door
dezelfde Europese 'machten' onder andere werd onderscheiden met
het Legioen van Eer voor zijn ‘Europese
inzet’ ten dienste van de Europese
Unie die in zijn ogen zo’n ‘eclatant succes’ was. Het
moet allemaal zinsbegoocheling zijn geweest want nog geen decennium later komt
dezelfde Geert Mak plotseling tot een diametraal tegenovergestelde conclusie:
Er
gebeuren nu echt dingen waar in de jaren zeventig en tachtig theoretisch over
werd gepraat en vaak ook geleuterd, die nu echt gebeuren. Er zijn machten aan
de gang boven Europa, ik zeg echt bóven Europa, het klassieke woord
grootkapitaal doet hier zijn intrede. Ik heb er nooit zo in geloofd, maar nu
wel, die ons totaal ontglipt en waar je niks tegen kunt doen. En dat vind ik
buitengewoon beklemmend,
RIP. Rest In Peace.
Hoe komt
het dat zich links beschouwende intellectuelen en politici in Nederland ineens
180 graden kunnen draaien zonder dat iemand hun ideologische beweringen
kritisch tegen het licht houdt? Hoe kan bijvoorbeeld de PVDA-minister Asscher
ineens tegen het
vrije verkeer van personen en goederen zijn, terwijl de neoliberale Europese
Unie in het leven is geroepen om deze kapitalistische pijler van het
Verenigde Europa juist mogelijk te maken? En dit alles gaat ongestoord door, terwijl toch voor iedereen duidelijk kan
zijn dat het neoliberale experiment falikant mislukt is en dat de linkse kritiek dit
de afgelopen halve eeuw haarscherp voorzag. In de woorden van de Britse
onderzoeksjournalist Seumas Milne uit 2001:
Unconstrained
by any superpower rival or system of global governance, the US giant has
rewritten the global financial and trading system in its own interest; ripped
up treaties it finds inconvenient; sent troops to every corner of the globe;
bombed Afghanistan, Sudan, Yugoslavia and Iraq without troubling the United
Nations; maintained a string of murderous embargos against recalcitrant
regimes; and recklessly thrown its weight behind Israel’s thrity-four-year
illegal military occupation of the Westbank and Gaza as the Palestinian
intifada rages.
what is
clear is that America’s unipolar moment has passed – and the new world order
heralded by Bush’s father in the dying days of the Soviet Union in 1991 is no
more. The days when one power was able to bestride the globe like a colossus,
enforcing its will in every continent, challenged only by popular movements for
national independence and isolated ‘rogue states’, are over. For nearly two
decades, while Russia sunk into ‘catastroika’ and China built an economic
powerhouse, the US has exercised unprecedented and unaccountable global power,
arrogating to itself and its allies the right to invade and occupy other
countries, untroubled by international law or institutions, sucking ever more
states into the orbit of its voracious military alliance…
only the
most solipsistic Western mindset can fail to grasp the necessity of a
counterbalance in international relations that can restrict the freedom of any one
power to impose its will on other countries unilaterally,
aldus waarschuwde al 12 jaar geleden deze
kritische Britse publicist, zonder dat ‘linkse’ politici en
mainstream opiniemakers wakker werden. Zij blijven krampachtig vasthouden aan
de neoliberale dogma’s die vanuit Washington en Brussel worden verordonneerd,
zonder enige serieuze democratische controle. Inderdaad, er is, zoals de
Amerikaanse filosoof Sheldon Wolin uiteenzette, in het hoog technologische
Westen sprake van ‘inverted totalitarianism,’ dat
door opiniemakers als Mak aan het grote publiek verkocht wordt als de ‘Amerikaanse
soft power,’ die ‘in de kern, de overtuigingskracht [is] van een
staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de
wereldpolitiek te bepalen.’ Met als gevolg dat andere
sociaaldemocratische zetbaasjes in de aan Washington onderworpen NAVO-landen
zich niets aantrekken van wat de eigen bevolking wil, zoals een lezeres mij erop
wees:
De PvdA vult
je uit eigen beweging aan Stan:
'PvdA
zou ook zonder VVD zo hard bezuinigen'
Uitspraak Dijsselbloem in strijd met
verkiezingsbelofte PvdA.
De drastische bezuinigingen die het
kabinet doorvoert zijn geen eis van louter de VVD. Minister van Financiën
Jeroen Dijsselbloem verklaarde maandagavond op een partijbijeenkomst van zijn
PvdA dat hij de bezuinigingen ook zonder de VVD zou doorvoeren. Die uitspraak
is in strijd met de beloftes die partij deed voor de verkiezingen.
Dat dit
beleid in strijd is met de democratische beloften maakt hierbij niets uit, de PVDA gehoorzaamt de economische en financiele macht, zoals de
sociaaldemocraten dit altijd hebben gedaan. Er bestaat geen democratie in de
strikte zin van het woord, er bestaat alleen de ongecontroleerde macht van de elites. Dat geldt
voor elke tijd in de geschiedenis. De rest is propaganda voor een niet bestaand systeem, rond gebazuind door lakeien als de bestseller auteur Geert Mak. Such
is life. En zolang de Makken niet weersproken worden en de bevolking niet de straat
op gaat om desnoods met geweld veranderingen af te dwingen, zal de situatie
alleen maar verslechteren. Daarover later meer.
Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem met een rode vlag en gebald vuistje achter zich. Kom socialisten, sluit de rijen voor het neoliberalisme. De allerslechtsten zijn de als links vermomde rechtsen. Vermijdt ze als de pest want ze zijn erger dan de rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten