The Revenge of History

Uit de beschrijvingen van en vooral ook de meningen over wat er momenteel in Egypte gebeurt blijkt allereerst hoe benauwend weinig inzicht de Nederlandse politici en journalisten bezitten in wat er op dit moment wereldwijd gebeurt. Daarnaast tonen hun reacties aan hoe belabberd hun kennis is van de geschiedenis. Het is alsof we te maken hebben met een ernstige vorm van autisme. Hetzelfde autisme die we aantreffen in de boeken van Geert Mak over respectievelijk Europa en de Verenigde Staten. Zo schreef Mak vorig jaar nog vol overtuiging in Reizen zonder John,  bij de VPRO genomineerd voor een prijs, dat 

de Amerikaanse soft power... nog altijd sterk aanwezig [is]... Soft power is, in de kern, de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereld wereldpolitiek te bepalen. Het land fungeerde... decennialang als ordebewaker en politieagent -- om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde... Het is nog altijd de 'standaardmacht'

Gezien dit gebrek aan inzicht is het ook niet vreemd dat Nederlandse opiniemakers weinig tot niets begrijpen van datgene wat wereldwijd voor hun ogen gebeurt. Zonder enige terughoudendheid blijven ze vanuit een onterecht superioriteitsgevoel hun onnozelheden onweersproken verspreiden. Daarentegen gaat de kritische Angelsaksische intelligentsia onverstoorbaar door met het publiceren van uitgebreid gedocumenteerde analyses van de werkelijke ontwikkelingen. Dit jaar verscheen bij Verso de paperback editie van The Revenge of History. The Battle for the 21st Century van de Britse publicist Seumas Milne, dat door Naomi Klein als volgt werd gekwalificeerd:

Reading Seumas Milne, one often has a feeling of physical relief: finally someone not only sees the truth but articulates it with thrilling erudition and moral clarity. Tracking a decade of ruinous lies from the right and unheeded warnings from the left, this is a book with an urgent message: it's time to win more than arguments.

 

En de Huffington Post kwam met de beoordeling:

A tour de force of analysis, clarity, and writing... one of the few beacons of sanity over the past decade.

Ondertussen bleef Geert Mak lange tijd druk doende het 'eclatante succes' van Europa aan het grote publiek te verkopen en hemelt hij vandaag de dag nog de VS op als 'ordebewaker en politieagent'  waarbij hij tevens beweert dat

de Amerikaanse diplomaten tot de beste ter wereld [horen], het land beschikt over voortreffelijke informatiesystemen, het leger geen grenzen [kent], de universiteiten en het State Department beschikken over briljante strategen en politieke analisten, het Amerikaanse bedrijfsleven over de hele wereld opereert.

Voor Mak geldt dat de VS

een begin van orde brachten in de mondiale politiek en economie,

waarbij hij stelt dat 

'de Amerikanen hele optimistische mensen [zijn] vergeleken met ons fatalistische Europeanen,'   waardoor  ‘Amerika er over een halve eeuw beter voor[staat] dan Europa… Als je invloed en macht wilt hebben, moet je groots zijn. Dat is iets wat we in Europa van ze kunnen leren.' 

In Nederland komt men ongestoord weg met dit soort radicale nonsens. Daarom is hier ook geen debat, maar een eeuwige herhaling van zetten. Hier zult u geen enkele opiniemaker van naam een soortgelijke visie horen verwoorden als die van Seumas Milne in de introductie van zijn boek:

The first decade of the twenty-first century shook the international order to its foundations, turning the received wisdom of the global elites on its head -- and 2008 was its watershed. With the end of the cold war, the great political and economic questions had all been settled, we were told. Liberal democracy and free-market capitalism had triumphed, while socialism had been consigned to history. Political controversy would now be confined to arguments about culture wars and tax-and -spend trade-offs. The market would settle the rest... 

This was to be a unipolar world without rivals.  Regional powers would, and did, bend the knee to the new worldwide imperium. Force would only be deployed to police insubordinate rogue states in the name of human rights. History itself, it was even said, had come to an end.

Maar dit Makkiaanse beeld ontplofte al in 2008, eerst in het Kaukasische Georgie, toen de Russen lieten zien waar de grenzen van het Amerikaans imperium liggen, en daarna, drie weken later toen de 'greatest banking crash since 1929' begon 'and engulfed the Western world in its deepest economic crisis since the 1930s.' Een crisis waaruit het neoliberalisme geen uitweg weet, en dat allemaal terwijl onze door autoriteiten veel geprezen  Mak nog in 2004 had beweerd dat 'Europa als economische eenheid ook een eind op weg [is].'

Wat mankeert Nederland en de Nederlandse commerciele massamedia? Laten we zwijgen over Egypte en naar onszelf kijken. Later meer. 

Geert Mak, op het moment dat hij vanwege zijn boek In Europa door de gevestigde orde verheven werd tot het Franse Legioen van Eer. Kijk daar ligt het, op dat blauwe kussentje.