Het begint nu ook bij Trouw door te dringen dat de zionisten een uiterst gevaarlijk spel spelen ten koste van de Palestijnen, het internationaal recht en de wereldgemeenschap. Het heeft erg lang geduurd, maar toch... Nu de rest nog van de commerciele massamedia in Nederland.
'De Palestijnse staat is een gepasseerd station'
Monique van Hoogstraten − 17/08/13, 15:30
© epa. Joodse kolonisten zien uit over het land nabij Jenin, op de bezette Westelijke Jordaanoever, vanuit de vernielde minaret van een moskee.
INTERVIEW Jarenlang leek het vredesproces morsdood. Nu zitten Israël en de Palestijnen toch weer samen aan tafel om te praten over een Palestijnse staat. "Een grote grap", zegt Diana Buttu. Een tweestatenoplossing zal er volgens haar nooit komen. "Ik geloof heilig in één staat." Zij was zelf ooit lid van het onderhandelingsteam van de PLO.
Alles wijst erop dat er nooit een volledig vrij Palestina zal zijn. Israël zal altijd de grenzen en het luchtruim willen controleren.
Wat was uw eerste emotie, toen u hoorde dat er weer onderhandeld wordt?
"Walging. Een gevoel van walging. Woede ook. Iedereen die de onderhandelingen van de afgelopen twintig jaar heeft gevolgd, weet dat Israël ons nooit een echte, eigen staat zal gunnen. Volledige terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever, de nederzettingen verwijderen, de Palestijnen in vrijheid laten leven? Dat gaat niet gebeuren. Nooit. Dat weet iedereen, van de hoogste onderhandelaar aan tafel tot het kleinste kind in de straat.
Toch gaat de Palestijnse president Abbas weer onderhandelen. Hij is in al die twintig jaar van falende onderhandelingen nooit met een nieuwe strategie gekomen. Dat gebrek aan leiderschap, daar walg ik van."
De Canadees-Palestijnse juriste was zelf vanaf september 2000 vijf jaar betrokken bij de onderhandelingen. "Ik geloofde er toen al niet in, maar ik werd erg onder druk gezet, het onderhandelingsteam had juristen nodig. Ik vond dat ik niet steeds 'nee' kon zeggen, mijn bijdrage aan het land moest leveren."
Buttu zat bij het team dat een akkoord moest bereiken over de grenzen. Beide partijen hadden kaartenmakers, die het zelfs niet eens konden worden over waar de Groene Lijn - de grens tot 1967 - precies was. "De ene na de andere kaart kwam op tafel. Ik vroeg aan een Israëliër: op basis van welk internationaal verdrag stelt u dat wij afstand moeten doen van de grens van 1967? Hij begon te lachen en zei: 'Ik zal het internationaal recht respecteren zodra ik daartoe gedwongen word. Tot dat moment zijn alleen jij en ik samen in deze kamer.'"
"Walging. Een gevoel van walging. Woede ook. Iedereen die de onderhandelingen van de afgelopen twintig jaar heeft gevolgd, weet dat Israël ons nooit een echte, eigen staat zal gunnen. Volledige terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever, de nederzettingen verwijderen, de Palestijnen in vrijheid laten leven? Dat gaat niet gebeuren. Nooit. Dat weet iedereen, van de hoogste onderhandelaar aan tafel tot het kleinste kind in de straat.
Toch gaat de Palestijnse president Abbas weer onderhandelen. Hij is in al die twintig jaar van falende onderhandelingen nooit met een nieuwe strategie gekomen. Dat gebrek aan leiderschap, daar walg ik van."
De Canadees-Palestijnse juriste was zelf vanaf september 2000 vijf jaar betrokken bij de onderhandelingen. "Ik geloofde er toen al niet in, maar ik werd erg onder druk gezet, het onderhandelingsteam had juristen nodig. Ik vond dat ik niet steeds 'nee' kon zeggen, mijn bijdrage aan het land moest leveren."
Buttu zat bij het team dat een akkoord moest bereiken over de grenzen. Beide partijen hadden kaartenmakers, die het zelfs niet eens konden worden over waar de Groene Lijn - de grens tot 1967 - precies was. "De ene na de andere kaart kwam op tafel. Ik vroeg aan een Israëliër: op basis van welk internationaal verdrag stelt u dat wij afstand moeten doen van de grens van 1967? Hij begon te lachen en zei: 'Ik zal het internationaal recht respecteren zodra ik daartoe gedwongen word. Tot dat moment zijn alleen jij en ik samen in deze kamer.'"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten