Minister Asscher's Antisemitisme 2

Vorige week berichtte het ANP het volgende:

Asscher: Jodenhaat schokkend

Minister Asscher van Sociale Zaken

ANP

Toegevoegd: woensdag 13 mrt 2013, 19:33

Update: woensdag 13 mrt 2013, 20:02

Minister Asscher vindt het "schokkend en verwerpelijk" als Turkse jongeren de Holocaust goedkeuren en aangeven dat ze Joden haten. Hij reageert daarmee op een uitzending van het tv-programma Onbevoegd Gezag met Turkse jongeren uit Arnhem.

In een brief aan de Tweede Kamer schrijft Asscher dat het onacceptabel is als solidariteit en sterke identificatie met moslims elders in de wereld leiden tot openlijke vijandigheden tegen andere groepen.

Hij vindt het vooral schokkend dat de jongeren in de uitzending aangaven dat andere jongeren waar zij mee omgaan er ook zo over denken.

Krachtig tegengeluid

"Dit soort uitwassen vraagt om een krachtig tegengeluid vanuit de samenleving", schrijft de minister. "Het kabinet verwacht niet anders dan dat ouders hun kinderen hierop aanspreken."

Asscher wil een gesprek met het Inspraakorgaan Turken (IOT) over het antisemitisme in de Turkse gemeenschap in Nederland.

Morgen praat de Tweede Kamer over het onderwerp discriminatie.

http://nos.nl/artikel/484318-asscher-jodenhaat-schokkend.html

Ik ben het 100 procent eens met minister Asscher wanneer hij stelt dat: 'Dit soort uitwassen vraagt om een krachtig tegengeluid vanuit de samenleving.'  

Wie zwijgt stemt in. Onverschilligheid is een van de ergste misdaden, zeker in een land waar die onverschilligheid tijdens de tweede wereldoorlog leidde tot het vermoorden van 75 procent van de joodse Nederlanders, procentueel het dubbele van dat in Belgie en drie maal zoveel als in Frankrijk. Daarom zou onverschilligheid en lafheid hier ogenblikkelijk gevolgd moeten worden door 'een krachtig tegengeluid vanuit de samenleving.' Daarover kan geen verschil van mening bestaan. Dit gesteld hebbende wil ik hier het volgende aan toevoegen. Meneer Asscher, de Zweedse hoogleraar en auteur Sven Lindqvist schreef in zijn boek Exterminate all the Brutes, dat

'Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiingspolitiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund.' De titel van zijn boek verwijst naar de zin uit Joseph Conrads Hart der Duisternis ‘verdelg al het gespuis’. Lindqvist vraagt zich af waarom de westerse protagonist 'Kurtz zijn rapport over de beschavingstaak van de blanke man in Afrika met deze woorden eindigt?' Hij schrijft dan:

 Ik las Conrad als een profetische auteur die alle gruwelijkheden die in het verschiet lagen, voorzien had. Hannah Arendt wist beter. Zij zag dat Conrad over de genocides van zijn eigen tijd schreef. In haar eigen boek The Origens of Totalitarianism (1951), toonde ze hoe imperialisme racisme noodzakelijk maakte als het enig mogelijke excuus voor zijn daden […] 

Haar these dat nazisme en communisme van dezelfde stam komen is algemeen bekend. Maar velen vergeten dat zij ook de 'verschrikkelijke slachtpartijen' en het 'barbaarse moorden' van Europese imperialisten verantwoordelijk hield voor 'de zegevierende introductie van dergelijke pacificatiemiddelen in de alledaagse, respectabele buitenlandse politiek', daarmee totalitarisme en zijn genocides producerend. 

Lindqvist ontdekt gaandeweg dat de 

Europese vernietiging van de 'inferieure rassen' van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa […] Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust […] En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet   dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.

Ik vermeld dit omdat het mij verbaast dat u zich terecht uitspreekt tegen de terreur van het antisemitisme, maar tegelijk net als uw partij zo zwijgzaam bent over de door Nederland gesteunde westerse terreur tegen bijvoorbeeld Arabische landen en Iran. Ik bedoel daarmee ondermeer het volgende:

On January 10, 2013, a short letter to the editor appeared in the Michigan Daily, the campus newspaper of the University of Michigan at Ann Arbor. It was entitled "US government should halt sanctions on Iran!" The letter said:

Sanctions on Iraq may have killed as many as 576,000 children, according to a 1995 report by two scientists who surveyed the country for the United Nations Food and Agriculture Organization. They also found sharply rising malnutrition among the young, suggesting that more children will be at risk in the coming years. Today, with an epidemic of birth defects appearing in many Iraqi cities, the country is still grappling with the aftermath of war-related and sanctions-related public health issues.

Iran is a country of 80 million people. Over 19 million Iranians are under 14 years of age and most vulnerable to the effects of sanctions. Have we learned anything from the death of half a million Iraqi children? If we have, then the University of Michigan should raise its voice, as it has for other issues, to demand that the US government halt all sanctions on Iran.

http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2013/03/2013312175857532741.html 

Ik heb u of uw partij nooit publiekelijk afschuw horen uitspreken over het feit dat de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Madeleine Albright, verklaarde dat de dood van een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar 'waard' was geweest vanuit het oogpunt van de Amerikaanse politiek, zoals op 12 mei 1996 duidelijk werd toen zij :

defended UN sanctions against Iraq on a 60 Minutes segment in which Lesley Stahl asked her ‘We have heard that half a million children have died. I mean, that's more children than died in Hiroshima. And, you know, is the price worth it?’ and Albright replied ‘we think the price is worth it.’

Madeleine Albright - 60 Minutes - YouTube

► 0:23► 0:23

www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4

Jun 28, 2008 - Uploaded by groenhagen

Zou een dergelijke uitspraak van Albright mogelijk zijn geweest wanneer een half miljoen joodse kinderen onder de vijf jaar waren vermoord door westerse sancties en de vernietiging van de infrastructuur van Israel, zoals het geval is geweest in Irak? Nee, natuurlijk. En terecht niet. Waarom heeft u en uw partij geen afschuw getoond voor deze terreur tegen Irakese kinderen? Ik vraag dit met enige nadruk omdat de Nederlandse 'topdiplomaat' Peter van Walsum direct betrokken is geweest bij deze genocidale politiek. Als voorzitter van het VN-sanctiecomite was hij twee jaar lang mede-verantwoordelijk voor een beleid dat door de direct betrokken VN-autoriteiten zelf als 'genocidaal' werd betiteld.

After Denis Halliday resigned as UN Humanitarian Coordinator for Iraq in October 1998, von Sponeck took over, heading all UN operations in Iraq and managing the Iraqi operations of the Oil-for-Food program.[1] Von Sponeck together with Jutta Burghardt, head of the UN World Food Programme in Iraq, resigned in February 2000 for the same reason as Halliday, to protest UN's Iraq sanctions policy. Von Sponeck and Halliday wrote an article in The Guardian explaining their position, accusing the sanctions regime of violating the Geneva Conventions and other international laws and causing the death of thousands of Iraqis.

http://en.wikipedia.org/wiki/Hans_von_Sponeck

Dennis Halliday verklaarde over deze 'genoicidale' politiek:

my innate sense of justice was and still is outraged by the violence that UN sanctions have brought upon, and continues to bring upon, the lives of children, families – the extended families, the loved ones of Iraq. There is no justification for killing the young people of Iraq, not the aged, not the sick, not the rich, not the poor.
Some will tell you that the leadership is punishing the Iraqi people. That is not my perception, or experience from living in Baghdad. And were that to be the case – how can that possibly justify further punishment, in factcollective punishment, by the United Nations? I don’t think so. And international law has no provision for the disproportionate and murderous consequences of the ongoing UN embargo – for well over 12 long years.^[5]

http://en.wikipedia.org/wiki/Denis_Halliday

Ondanks het feit dat deze terreur in strijd was met elementaire regels van het internationaal recht verdedigde Van Walsum tegenover de bekende angelsaksische onderzoeksjournalist John Pilger deze wreedheden als volgt:

In December 1999 John Pilger asked Peter van Walsum, Chairman of the UN Sanctions Committee to explain why Iraq is still being subjected to economic sanctions.

John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.
JP: But who do they hurt?
PW: Well, this, of course is the problem, but with military action, too, you have the eternal problem of collateral damage...
JP: What do you say to those who describe sanctions that have caused so many deaths as 'weapons of mass destruction' as lethal as chemical weapons?
PW: I don't think that's a fair comparison.
JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
PW: I don't think you can use that argument to convince me.

http://www.johnpilger.com/page.asp?partid=118

Voor Peter van Walsum gold het vermoorden van een half miljoen Irakse kinderen onder de vijf jaar als gevolg van onder andere zijn eigen sanctiebeleid niet als een 'argument om me te overtuigen' dat dit beleid ogenblikkelijk gestopt moest worden.  

De NRC over Peter van Walsum: 'het beste dat Nederland in huis heeft,' een topdiplomaat die 'zijn naam als eigenzinnig denker met scherpe tong waar[maakte].'

De Groene Amsterdammer stelde Van Walsum voor als de 'voorzitter van de wereld' die 'twee jaar lang het visitekaartje in het buitenland' is 'geweest.'

Hoe is het te verklaren dat de Australische journalist John Pilger wel in staat is om de activiteiten van Van Walsum kritisch te analyseren, terwijl de Nederlandse journalisten als Robert van de Roer en Peter Vermaas niet veel verder komen dan hem te portretteren als 'het beste dat Nederland in huis heeft' en 'het visitekaartje in het buitenland'?

Is dit alles niet 'schokkend en verwerpelijk'? 

Is het niet 'onacceptabel als solidariteit en sterke identificatie met christenen en joden elders in de wereld leiden tot openlijke vijandigheden tegen andere groepen'?

Vraagt 'dit soort uitwassen' niet 'om een krachtig tegengeluid vanuit de samenleving' ?

Meneer Asscher, ik vraag dit ook aangezien ik als voormalig journalist van de VPRO-Radio al in 1995 een programma maakte over de gruwelijke situatie in het grootste kinderziekenhuis van Bagdad waar kinderen door de boycot geen medicijnen of effectief werkende pijnstillers kregen voor bijvoorbeeld leukemie en andere soorten kanker als gevolg van de grootschalige westerse bombardementen met kankerverwekkende 'depleted uranium weapons.' Geen enkele Nederlandse politicus of journalist reageerde toen op deze feiten. En nog steeds zwijgen onze volksvertegenwoordigers en de mainstream-opiniemakers. Terwijl nu veel meer bekend is over de slachtoffers van onze agressie: 

It is estimated that during the US-led invasion of Iraq, US military forces fired approximately 2,000 tonnes of depleted uranium shells, which some argue has been linked to increasing rates of cancer among the local population

War zones are heavily polluted with a variety of contaminants, and toxic metal mixtures are routinely found in these areas. Metal contaminants in war zones originate from bombs and bullets as well as from other explosive devices. Metals, most importantly lead (Pb), uranium (U), and mercury (Hg), are used in the manufacture of munitions. Their purpose and utility have been repeatedly described in US military manuals and bulletins (Departments of the Army, the Navy, the Air Force, Joint Technical Bulletin 1998; US Department of the Army Technical Manual 1990). In addition, the US armed forces have used depleted uranium (DU) weapons in recent wars. DU weaponry was first extensively used in the US invasion of Iraq and Kuwait in 1991. At that time, an estimated DU expenditure of 320 to 800 tonnes was mainly shot at the Iraqi troops who were withdrawing from Kuwait to Basrah. Later, during the 2003 invasion of Iraq, the armed forces of the United States and the United Kingdom shot ammunition made from DU at a wide variety of targets, including populated cities, power and sanitation infrastructure (electrical power plants and water and sewage treatment plants), and civil and agricultural infrastructure. Although the amount of DU used and the specific locations of DU releases are not well known, approximately 2,000 tonnes of DU may have been used in Iraq. Large quantities of DU bullets were also expended in the Iraqi environment. Between 2002 and 2005, the US armed forces expended six billion bullets according to the figures of the US General Accounting Office. That is 250,000 bullets per "insurgent" killed in Iraq and Afghanistan. An accurate tally of the numbers of bombs and the locations of bombings in Iraq is being compiled by the US Air Force. This information can be utilised in future studies to assess Iraqi public metal exposures and possible differential exposures in that population. The highest levels of public exposure to toxic metals occur during and immediately after each bombardment. Upon explosion, the target population's health is endangered by overpressure (shock), fragmentation, and heat. The explosion of bombs creates fine metal-containing dust particles that linger in the air and can be inhaled by the public. Metals are persistent in the environment and metal-containing fine dust may be re-injected into the air periodically as a result of wind and air turbulence. Iraq is well known for its strong and frequent sandstorms, which can easily render contaminated dust airborne. Since war debris and the wreckage from ammunition and bombs remain unabated in the environment, the weathering process facilitates continuous metal release into the environment. Weathering war-wreckage continues to be a source of public exposure to toxic metals long after bombing raids have ceased. Inside Story Americas Did the US cause Fallujah's birth defects? After bombardment, the targeted population will often remain in the ruins of their contaminated homes, or in buildings where metal exposure will continue. Our research in Fallujah indicated that the majority of families returned to their bombarded homes and lived there, or otherwise rebuilt on top of the contaminated rubble of their old homes. When possible, they also used building materials that were salvaged from the bombarded sites. Such common practices will contribute to the public's continuous exposure to toxic metals years after the bombardment of their area has ended. What must be done Our study in two Iraqi cities, Fallujah and Basrah, focused on congenital birth defects. In both cities, the study revealed increasing numbers of congenital birth defects, especially neural tube defects and congenital heart defects. It also revealed public contamination with two major neurotoxic metals, lead and mercury. The Iraq birth defects epidemic is, however, surfacing in the context of many more public health problems in bombarded cities. Childhood leukemia, and other types of cancers are increasing in Iraq. Childhood leukemia rates in Basra more than doubled between 1993 and 2007. In 1993, the annual rate of childhood leukemia was 2.6 per 100,000 individuals and by 2006 it had reached 12.2 per 100,000. Lees verder: http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2013/03/irak-409.html

Kortom, meneer Asscher, waarom zwijgt u als politiek verantwoordelijke?  En waarom verwacht u dat zogeheten 'allochtoonse jongeren' ons respecteren, terwijl wij zelf het doodnormaal vinden dat een half miljoen Irakese kinderen vermoord worden, louter en alleen omdat ze Arabisch zijn? Kunt u mij dit uitleggen? Ik zal uw reactie integraal plaatsen.