Minister Asscher's Antisemitisme 3

Ik kom nogmaals terug op hetgeen het ANP vorige week berichtte:

Asscher: Jodenhaat schokkend

Minister Asscher van Sociale Zaken

ANP

Toegevoegd: woensdag 13 mrt 2013, 19:33

Update: woensdag 13 mrt 2013, 20:02

Minister Asscher vindt het "schokkend en verwerpelijk" als Turkse jongeren de Holocaust goedkeuren en aangeven dat ze Joden haten. Hij reageert daarmee op een uitzending van het tv-programma Onbevoegd Gezag met Turkse jongeren uit Arnhem.

In een brief aan de Tweede Kamer schrijft Asscher dat het onacceptabel is als solidariteit en sterke identificatie met moslims elders in de wereld leiden tot openlijke vijandigheden tegen andere groepen.

Hij vindt het vooral schokkend dat de jongeren in de uitzending aangaven dat andere jongeren waar zij mee omgaan er ook zo over denken.

Krachtig tegengeluid

"Dit soort uitwassen vraagt om een krachtig tegengeluid vanuit de samenleving", schrijft de minister. "Het kabinet verwacht niet anders dan dat ouders hun kinderen hierop aanspreken."

Asscher wil een gesprek met het Inspraakorgaan Turken (IOT) over het antisemitisme in de Turkse gemeenschap in Nederland.

Morgen praat de Tweede Kamer over het onderwerp discriminatie.

http://nos.nl/artikel/484318-asscher-jodenhaat-schokkend.html

Ik ben het volledig met minister Asscher eens, en juist daarom verschil ik fundamenteel van hem qua houding. Ik beschouw namelijk de mensenrechten als universele rechten, die niet beperkt mogen blijven tot joden, christenen, blanken, westerlingen, maar zich uitstrekken tot iedere wereldbewoner. Laat ik dit uitleggen.

Misschien wel het ergste wat men een jong mens kan aandoen is zijn eigenwaarde ontnemen, zijn waardigheid schenden. Het krenken van een jong mens, is misdadig. Jonge mensen willen  worden gerespecteerd en willen het gevoel hebben ergens bij te horen, niet uitgestoten te zijn, te worden aanvaard door de gemeenschap. Blijft men evenwel de identiteit van een jong mens schenden dan zijn de gevolgen vaak niet te overzien. Het gevoel verstoten te worden kan leiden tot zelfvernietiging door zelfmoord, of tot het vermoorden van degene die hem verstoot. Bij vrouwen slaat het opgewekte verdriet vaak naar binnen, bij mannen juist naar buiten. 

Ik benadruk dit bekende psychologische fenomeen nog eens omdat minister Asscher het, overigens terecht, 'schokkend en verwerpelijk' vindt 'als Turkse jongeren de Holocaust goedkeuren en aangeven dat ze Joden haten,'  maar ik tegelijkertijd vrees dat zijn opmerking niet veel meer is dan een tamelijk inhoudsloos gebaar. Hier gaat immers niet zozeer om 'Joden' maar om het feit dat de ene groep de ander minacht en haat. Diezelfde minachting en haat trof ik eind 2008, begin 2009 opnieuw aan  bij het CIDI, dat in het verleden meermaals het extremisme van Israel heeft vergoeilijkt. Deze volgens de Israelische kwaliteitskrant Haaretz 'pro-zionistische lobbygroep' liet toen publiekelijk weten dat het grootscheepse Israelische geweld tegen de Palestijnse burgerbevolking een 'gerechtvaardigd antwoord' was. Terwijl Amnesty International sprak van 'oorlogsmisdaden' deed het CIDI een oproep om deze 'oorlogsmisdaden,' die volgens het Rode Kruis hadden geleid tot 'een humanitaire crisis' te steunen:

'PETITIE: Solidair met Israels recht op veiligheid.
Geen enkel land kan toestaan dat zijn burgers voortdurend worden beschoten en in angst moeten leven. Na het mislukken van de Oslo-akkoorden zijn uit Gaza zo’n 10.000 raketten op Israel afgeschoten.' http://www.cidi.nl/index.php?option=com_fabrik&Itemid=163

Woensdag 14 januari 2009 reageerde ik op mijn weblog als volgt op deze oproep van het Centrum Informatie Documentatie Israel.

Het stond er echt! 'Geen enkel land kan toestaan dat zijn burgers voortdurend worden beschoten en in angst moeten leven.' Geen enkel land behalve dan het land waarin de Palestijnen wonen. Daar worden de burgers al meer dan veertig jaar lang door de Israelische strijdkrachten met van alles bestookt, met als gevolg vele duizenden doden en gewonden. Maar voor het CIDI geldt het racistisch standpunt dat het leven van een Palestijn veel minder waard is dan het leven van een joods-Israeli. In nog geen drie weken tijd heeft Israel meer dan 900 Palestijnen gedood, van wie een groot aantal vrouwen en kinderen zijn.

Volgens het CIDI zijn er 'zo'n 10.000 raketten' op Israel afgeschoten. Mooi rond getal: 10.000. Volgens het Israelische ministerie van Buitenlandse Zaken kwamen daarbij in 2008 in totaal negen Israelische burgers om het leven. Negen teveel, maar dit staat natuurlijk in geen enkele verhouding met het aantal gedode Palestijnse burgers in slechts achttien dagen. Daar zwijgt het CIDI over in zijn bezoldigde propaganda.

Nog tendentieuzer is deze beschrijving: 'Na het mislukken van de Oslo-akkoorden.'

Waarom zijn de Oslo-akkoorden mislukt waardoor de Palestijnse strijd voor zelfbestuur, vrijheid en onafhankelijkheid is door gegaan? De beste bronnen zijn natuurlijk de betrokkenen zelf. Dit is wat de joods-Israelische politicus Shlomo Ben-Ami daarover zegt: 'in de praktijk waren de Oslo-akkoorden gebaseerd op een neo-kolonialistische basis, op een leven van afhankelijkheid… voor altijd.’ Dat het zogeheten vredesproces op niets uitliep was volgens hem onvermijdelijk, aangezien de ‘mislukking in de genetische code van Oslo vastgelegd was,’ aldus Ben-Ami. En dat weer was volgens hem het gevolg van het feit dat het zionisme niet alleen een nationale bevrijdingsbeweging was voor de Joden, maar onlosmakelijk daarmee ‘een beweging om te veroveren, te koloniseren en het vestigen van nederzettingen.’ Voor alle duidelijkheid, Shlomo Ben Ami is een Israelische voormalige minister van Buitenlandse Zaken en was onder premier Barak de belangrijkste Israelische onderhandelaar bij de Camp David-bijeenkomsten. Ben-Ami voegde daar later aan toe: ‘Als ik Palestijn was zou ik Camp David ook afgewezen hebben.’ Maar die uitspraak haalde nooit de wereldpers. De pro-Israëlberichtgeving onderstreept nog eens hoe succesvol het werk van de Israëllobby is.

Meer feiten die het CIDI verzwijgt. Dit is wat de joods-Israelische hoogleraar Edith Zertal tegen mij zei: 'Sinds de Oslo-akkoorden zijn er meer nederzettingen gebouwd dan voorheen. Het zogenaamde vredesproces is het middel bij uitstek dat Israël helpt het beleid van de langzame dearabisering ten uitvoer te brengen. Daarom zal de wereld de Israëli’s een duidelijke boodschap moeten geven, namelijk: als jullie vrede en verzoening willen, zullen jullie allereerst moeten erkennen wat er in 1948 is gebeurd. De Joden in Israël moeten ophouden het te ontkennen, ze moeten verantwoording voor hun misdaden nemen. Daarnaast zouden ze officieel moeten verklaren dat er een automatisch recht op terugkeer is voor de slachtoffers van de etnische zuiveringen, zoals overigens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken op zijn website bepleit. Alleen in het geval van de Palestijnen verzwijgt Washington de Israëlische etnische zuivering. Een tweede boodschap aan de Israëli’s zou moeten zijn dat ze onmiddellijk moeten ophouden met de politiek van het etnisch zuiveren, die sinds 1948 wordt gevoerd. En de Israëli’s moet duidelijk worden gemaakt dat het ontmenselijken van de oorspronkelijke bevolking slechts tot misdaden leidt. Dit moet niet bij een vermaning blijven, het veroordelen van mijn volk helpt niet, Israëli’s zijn totaal immuun voor veroordelingen, ze lachen erom, want ze weten dat die geen consequenties hebben dankzij het Amerikaanse vetorecht. Alleen een boycot zal effectief zijn. Europa zou ‘’de Joodse natie’’ moeten boycotten, net zoals ze deed met Zuid-Afrika toen daar misdaden tegen de menselijkheid werden begaan. Anders gaat het onrecht gewoon door. Sterker nog: er is sprake van een escalatie, op korte termijn zullen de Palestijnen worden geconfronteerd met nog wredere Israëlische beleidsdaden. Het einde van de verdrijvingen uit Palestina is nog lang niet in zicht. Op dit moment stuurt Israël aan op een etnische zuivering van de West Bank. Het resultaat van die politiek zal verschrikkelijke reacties oproepen tegen de Joden in Israël en ik durf zelfs te zeggen tegen de joodse gemeenschappen in de rest van de wereld.’ 

Idith Zertal doceert geschiedenis en cultuur aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem en is algemeen bekend door haar publicaties. Ze was als hoogleraar verbonden aan zowel de Universiteit van Chicago als aan de École des Hautes Études en Sciences Sociales in Parijs, en doceert momenteel ook aan het Institut für Jüdische Studien van de Universiteit van Bazel. Haar boeken zijn naast het Hebreeuws in het Engels, Frans, Duits en Spaans verschenen. In haar opzienbarende studie Israël’s Holocaust and the Politics of Nationhood laat de historica zien hoe ‘het proces van het heilig verklaren van de Holocaust – dat op zichzelf al een vorm van devaluatie is -- gekoppeld aan het concept van de heiligheid van het land… een vaderland heeft veranderd in een tempel en een eeuwig altaar.’ Ze zet helder uiteen op welke manier de herinnering aan de Holocaust een ideologisch wapen werd voor een verwerpelijke politiek, in feite ten koste van de ware slachtoffers zelf. ‘Terwijl de Israëlische samenleving de herinnering aan de Holocaust nationaliseerde – door leiders en woordvoerders die ‘daar’ niet geweest waren – en organiseerde… in een geritualiseerde, didactische herinnering, die een nationale les uitdraagt in overeenstemming met haar visie, sloot ze de directe boodschappers van deze herinnering uit – zo’n kwart miljoen Holocaustoverlevenden die naar Israël waren gemigreerd.’ Deze vooraanstaande Israelische hoogleraar wordt door de Nederlandse commerciele massamedia doodgezwegen omdat haar analyse niet past in de pro-Israel propaganda. Ik heb haar daarom geinterviewd voor mijn boek De oneindige oorlog, dat volgende maand bij uitgeverij Atlas verschijnt.

In dat boek over Israel en Palestina staat ook een interview met de Amerikaanse hoogleraren John J. Mearsheimer en Stephen M. Walt, de auteurs van de Israël-lobby, een baanbrekende analyse van de invloed en werkwijze van de machtige Amerikaanse Israëllobby. Mearsheimer is hoogleraar Politieke Wetenschappen aan de Universiteit van Chicago, wiens artikelen in onder andere The New York Times en The Atlantic Monthly verschenen. Walt is hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de prestigieuze Harvard Universiteit. Laatst genoemde zei tegen me over de pro-Israel propaganda in de westerse commerciele massamedia:

'Dat is dan ook de reden waarom de meeste Amerikanen niet weten dat vanaf herfst 1993, toen de Oslo-akkoorden werden ondertekend, tot de herfst van 2000, toen de tweede intifada uitbrak, de Israëlische overheid maar liefst 16.000 hectare Palestijns land confisqueerde. Bovendien werd in bezet gebied bijna 400 kilometer aan toegangswegen voor de Joodse kolonisten aangelegd, verdubbelde het totale aantal kolonisten en kwamen er 30 nieuwe nederzettingen bij. Daarnaast weigerde Israël de toezegging uit te voeren om gebied terug te geven, en zette een stelsel van militaire controleposten op dat de bewegingsvrijheid van de Palestijnse bevolking ernstig beperkte en hun economie grote schade toebracht. Let wel, dit is dus allemaal gebeurt tijdens het door president Clinton gesteunde zogenaamde ‘vredesproces’en is volledig in strijd met het officiële Amerikaanse buitenlandse beleid, dat volgens Washington gebaseerd is op het respecteren van het internationaal recht. Desondanks kon Bill Clinton tegen al die Israëlische schendingen niets effectiefs ondernemen, net zomin als zijn voorgangers dit konden en zijn opvolger dit kon. Sterker nog, de Verenigde Staten heeft de afgelopen 40 jaar het Israëlische nederzettingenbeleid gesubsidieerd. Ook dit bewijst de kracht van de Amerikaanse Israëllobby. De lobby is zelfs in staat het Amerikaanse buitenlandse beleid tegengesteld te laten zijn aan de eigen uitgangspunten. Welke landen steunden bijvoorbeeld onvoorwaardelijk het geweld dat op 20 maart 2003 begon tegen Irak? Behalve Koeweit, dat door Irak bezet was geweest, was dat alleen Israël. En wie wilden binnen de Verenigde Staten een oorlog? Niet de militairen, niet het ministerie van Buitenlandse Zaken, niet de inlichtingendiensten, ook niet de olielobby, het waren alleen de neoconservatieven met hun nauwe banden met de Israëllobby en de leiders van de lobby zelf. Ze wisten Bush en Cheney ervan te overtuigen dat de illegale inval een uitstekend idee was.

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2009/01/de-cidi-propaganda-10.html

Al deze informatie wordt door het CIDI en in zijn kielzog de Nederlandse commerciele massamedia stelselmatig verzwegen. Nog steeds zien we directeur Ronny Naftaniel in de media optreden zonder dat hij aangekondigd wordt als directeur van wat de Israelische kwaliteitskrant Haaretz noemt 'een pro-zionistische lobbbygroep'. Want dat mag het grote publiek niet weten.'

Nu mijn vraag aan minister Asscher: Waarom spreekt u Nederlandse jongeren met een Turkse achtergrond aan op hun verantwoordelijkheid, terwijl u en uw partij niet hebben geprotesteerd toen het CIDI liet weten dat Israelisch militair geweld, dat leidde tot het vermoorden van tenminste 300 islamitische kinderen, een 'gerechtvaardigd antwoord' was van de Israelische strijdkrachten? Waarom speelde het leven van 300 Palestijnse kinderen voor u geen rol om in verzet te komen tegen een dergelijke terreur? Ik bedoel wanneer 300 Joods-Israelische kinderen waren vermoord dan hadden u en uw partij zich wel uitgesproken. Wat is in dit geval voor u en uw partij het verschil tussen een Joods Israelisch kind en een islamitisch of christelijk Palestijns kind? Waarom spreekt u deze 'pro-zionistische lobbygroep' niet aan op dezelfde verantwoordelijkheid die ook allochtoonse jongeren bezitten? 

Jan Blokker heeft eens opgemerkt dat

'Na de Tweede Wereldoorlog het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig [is] verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders…' 

Minister Asscher, geen enkele groep mag boven de wet staan, ik stel dan ook voor dat u het CIDI, dat claimt namens alle joden te spreken, laat weten dat u hun houding 'schokkend en verwerpelijk' vindt, vooral ook omdat 'dit soort uitwassen vraagt om een krachtig tegengeluid vanuit de samenleving.'  En mocht u daarvan afzien dan kunt u niet echt verbaasd zijn dat uw huidige oproep aan dovemansoren is gericht. Jonge mensen hebben een feilloos gevoel voor hypocrisie en weten precies wanneer hun eigenwaarde worden geschonden. Nu vergroot u alleen maar de kloof tussen allerlei etnische minderheden. Als dat niet uw bedoeling is dan zult u zich toch ook tegen de 'uitwassen' van onder andere het CIDI moeten keren. Dan nog een opmerking:

Minister Asscher, de diverse Nederlandse regeringen, ook uw kabinet, zijn warme pleitbezorgers geweest van het verhogen van de status van Israel in het Associatieverdrag met de EU. Daardoor kan Israel nog lucratiever zijn producten slijten aan de Europese Unie, de grootste afzetmarkt van Israel. Tegelijkertijd schendt Israel allerlei internationale bepalingen en daarnaast de mensenrechten zoals we uit de rapporten van de VN en mensenrechtenorganisaties weten. Welnu, in het Associatieverdrag staat dat beide partijen de mensenrechten dienen te respecteren, anders wordt het verdrag opgeschort. Minister, waarom zet u zich niet in om de EU te dwingen de regels van zijn eigen verdrag te respecteren, dus het opschorten ervan?

Bovendien bestaat er een advisory opinion waarbij in 2004 het hoogste rechtscollege ter wereld, het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, bepaalde dat Israel door de Muur en de Joodse nederzettingen stelselmatig en grootscheeps het internationaal recht schendt, en dat daar ogenblikkelijk een eind aan dient te komen. Sterker nog, naderhand bepaalde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties dat alle aangesloten landen er alles aan moeten doen om ervoor te zorgen dat Israel het internationaal recht gaat respecteren. Die resolutie werd met overgrote meerderheid aangenomen en mede door Nederland ondertekend. Kortom, meneer Asscher waarom laat het kabinet waarvan u deel uitmaakt de wapentransorten naar Israel via Nederland toe, waardoor de mensenrechten geschonden blijven en waarom spant u zich niet in om het Associatieverdrag op te schorten?  Waarom doet u dit niet?

Kortom, u meet met twee maten. Mijn vraag is simpel: waarom? Wat denkt u ermee te bereiken?  Zo neemt alleen maar de verwerpelijke 'haat' en het al even verwerpelijke 'antisemitisme' toe. Een westerse politicus dient tegenover de bevolking duidelijk te maken dat hij democratie en mensenrechten universele waarden zijn en dat doet u niet.

Professor Richard Falk, speciaal VN-rapporteur voor de mensenrechten in Palestijns gebied, verklaarde dat Israël als eerste het bestand in 2008 brak. Falk schreef in zijn rapport ‘Silence is not an option’ dat Israël de afspraak niet nakwam om de levensomstandigheden in Gaza te verbeteren en dat Israël bovendien het bestand verbrak door een verrassingsaanval die verscheidene veronderstelde Palestijnse militanten in Gaza het leven kostte. Professor Falk is een joods Amerikaanse hoogleraar wiens werk op het gebied van het internationaal recht wereldwijd gerespecteerd wordt. 

Met andere woorden, waarom steunt de Nederlandse regering de terreur tegen de Palestijnse bevolking? Waarom dwingt u Israel niet om het internationaal recht te respecteren? Want vrede lukt alleen als er sprake is van een rechtvaardige vrede. Zo is dat overal en altijd.

Ik stel u die vragen omdat ons pleidooi voor het respecteren van mensenrechten en democratie  in de eerste plaats geloofwaardig dient te zijn. U bezit niet het morele recht om 'Turkse jongeren' moreel aan te spreken om tegelijkertijd de immoraliteit van uw eigen handelen met betrekking tot Israel onbesproken te laten. Kritische jonge mensen kijken daar dwars doorheen. 

De werkelijkheid is dat de westerse bondgenoten gewoon doorgaan met het diplomatiek, economisch, politiek, cultureel en zelfs militair steunen van de 'Joodse staat.' Zo oefenen de Israelische strijdkrachten regelmatig met de NAVO-troepen. Bovendien wordt het EU-Associatieverdrag met Israel telkens weer opgewaardeerd waardoor de 'Joodse staat' steeds meer beloond wordt voor de schendingen van het internationaal recht en de mensenrechten, terwijl toch in artikel 2 van dat verdrag staat staat dat het is 'based on respect for human rights and democratic principles' die als 'essential elements' worden aangeduid.

Dankzij dat Associatieverdrag  is de Europese Unie de grootste afzetmarkt van Israel. In het Associatieverdrag staat dat beide partijen de mensenrechten dienen te respecteren, anders wordt het verdrag opgeschort. Volgens Joods-Israelische vredeactivisten van B'Tselem is  dit de werkelijkheid op de Westbank: 'Israel has taken control of 77.5 percent of the land and has prevented Palestinians from building on or using the land or remaining there...  Twelve percent of the area has been allocated for settlements, including the entire northern shore of the Dead Sea. '

Het gaat hier om het meest vruchtbare deel van de Westbank, waar het fruit en de groenten worden geoogst die via slinkse routes illegaal de Westeuropese markten bereiken. 

Bovendien: 'What is left at the moment is a mere 12% of the original Palestinian territory, broken up into a gerrymandered arrangement of non-contiguous cantonments.'

http://www.foreignpolicyjournal.com/2010/04/02/palestinian-statehood-a-12-percent-solution/

Om het in het juiste perspectief te plaatsen dient men te weten dat in 1947 de Palestijnen volgens het VN-Verdelingsplan 47 procent van het voormalige Palestina kreeg toegewezen. In 1948 bezette Israël ongeveer 78 procent van het land, met andere woorden, meer dan de helft van het Palestijnse land werd toen al door de zionistische troepen in beslag genomen. Van de overgebleven 22 procent is nu naar schatting ongeveer 12 procent over, ongeveer een kwart van wat de Palestijnse bevolking van de wereldgemeenschap had gekregen. Deze feiten spelen op de achtergrond mee in zowel de houding van de 'Turkse jongeren' die zich over Israel uitspraken als uw zwijgen over de Israelische terreur.

In afwachting van uw reactie.

Stan van Houcke

Slachtoffertje Israelische bombardementen op Libanon.