vrijdag 22 maart 2013

Rob Vreeken. Een Volkskrant Schurk 5



Nogmaals de gekte van Volkskrant-redacteur Rob Vreeken over het het van dichtbij door het hoofd schieten van 9 Turkse burgers door een Israelische doodseskader aan boord van een schip dat in internationale wateren voer. Ik citeer:
wat zegt het CIDI op zijn website?
‘CIDI betreurt dat er doden zijn gevallen en hoopt dat gedegen onderzoek de ware toedracht van dit zinloos bloedvergieten aan het licht zal brengen.’ Slappe hap. Zo win je nooit een oorlog.
Hadden de activisten volgens internationaal recht het recht te worden doodgeschoten?
Dat is maar de vraag. Volgens de Geneefse verdragsregels inzake publiciteitsoorlogen is het verboden om met publicitaire middelen ‘buitensporige en onnodige’ schade toe te brengen aan de tegenpartij. Het minste wat de Veiligheidsraad kan doen, is de Free Gaza Movement veroordelen wegens het toebrengen van onherstelbare schade aan het imago van Israël.
Kortom, het is een 'slappe hap' wanneer een Nederlandse 'pro-zionistische lobbygroep,' zoals Haaretz het CIDI betitelt, betreurt dat 9 burgers van een NAVO-land standrechtelijk kalt gesteld worden. En dat verklaart anno 2010 een journalist van een krant in een democratische rechtstaat, zonder dat ook maar 1 politicus of collega-journalist deze schurk op zijn vingers tikt. En waarom wordt Vreeken niet gecorrigeerd? Omdat het racisme wijd verspreid is onder de in een christelijke cultuur opgegroeide blanken uit de provincie. Voor de oorlog konden de Vreeken's onder ons hun gram projecteren op de joden, nu dit na de holocaust niet meer politiek correct is, wordt hun rancune op islamitische Turken of Arabieren geprojecteerd. Het filosemitisme wordt gevoed door het aloude antisemitisme.  Vandaar dat Vreeken na de slachting door Israelische commando's concludeerde: 'Ons mededogen moet uitgaan naar Israël,'  om vervolgens de Turkse burgers de schuld te geven van hun eigen dood. Eigenlijk waren zij de daders en niet het Israelisch doodseskader, getuige deze zin: 'Niemand hoeft in de baan van zo’n kogel te gaan staan, dat is ook een stukje eigen verantwoordelijkheid.'
Hoe iemand die van dichtbij door zijn hoofd wordt geschoten uit de baan van een kogel kan komen, meldt Vreeken niet, en ook niet dat hoge snelheidskogels anderhalve kilometer per seconde kunnen bereiken.
Jan Blokker had gelijk toen hij enkele jaren voor zijn dood stelde dat
'Na de Tweede Wereldoorlog is het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders…' 

Dit is een belangrijk gegeven in een opportunistisch land waar, zodra het erop aankomt, de macht blind wordt gehoorzaamd. Blokker:

In de Nederlandse geschiedenis is onverschilligheid doorgaans de vriendelijkste houding ten opzichte van joden geweest. Nederlanders hebben altijd precies geweten wie van hun buren een jood was en op elk gewenst moment kon die wetenschap consequenties krijgen: het verraden van joden voor 'kopgeld' tijdens de Duitse bezetting is daar maar één vorm van,

Van die mentaliteit zijn nu de zogeheten 'allochtonen' de dupe. In tegenstelling tot veel andere landen hebben we zelfs een speciaal woord voor ze: 'allochtonen,' ook al zijn ze hier geboren. Dat wil zeggen: mij noemen ze nooit een allochtoon, terwijl ook mijn moeder uit het buitenland kwam, maar ja, ik ben blank. 'Allochtonen' zijn voor een niet te verwaarlozen aantal blanke Nederlanders luitjes uit 'primitieve' landen als Turkije, Marokko etc., en hebben een donkerdere huidskleur dan de blonde Hollandse kaaskop Rob Vreeken. Zie foto hierboven. Die schreef smalend over de Turkse slachtoffers:

Niemand hoeft in de baan van zo’n kogel te gaan staan, dat is ook een stukje eigen verantwoordelijkheid. Bovendien: de wereld telt op het moment 6.824.900.000 inwoners. Dat betekent dat 6.824.899.991 mensen niet door Israëlisch vuur zijn omgekomen. Maar de media melden altijd wat er fout gaat, nooit wat goed gaat. Als er een Israëlische lobby had bestaan, hadden ze die cijfers benadrukt. 

Deze krankzinnigheid staat er echt in de Volkskrant en kan nog steeds op internet worden gelezen. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/archief/article/detail/983667/2010/06/05/Ons-mededogen-moet-uitgaan-naar-Israel.dhtml

Dit slag journalisten schaamt zich niet voor zijn onverhuld racisme. Omdat Rob Vreeken het internationaal recht niet heeft bestudeerd, had hij onmiddellijk een antwoord op de door hem opgeworpen vraag: 'Hadden de activisten volgens internationaal recht het recht te worden doodgeschoten?'

Wat staat hier precies? Welnu, Vreeken stelt zichzelf de vraag of de Turkse burgers 'het recht [hadden] te worden doodgeschoten.' Het recht om vermoord te worden? Waarom viel niemand bij de Volkskrant deze waanzin op? Er bestaat geen 'recht' om vermoord te worden en zeker niet volgens 'het internationaal recht.' Toch betwijfelt Vreeken dit:

Dat is maar de vraag. Volgens de Geneefse verdragsregels inzake publiciteitsoorlogen is het verboden om met publicitaire middelen ‘buitensporige en onnodige’ schade toe te brengen aan de tegenpartij. Het minste wat de Veiligheidsraad kan doen, is de Free Gaza Movement veroordelen wegens het toebrengen van onherstelbare schade aan het imago van Israël.

Let op het ontbreken van logica. Eerst stelt Vreeken dat die moorden gepleegd werden binnen de context van een 'publicitaire oorlog. Wie is daarin het grootste slachtoffer? Israël.'  Dus is dit bloedbad onderdeel van een publiciteitsstunt die nadelig afliep voor Israel, terwijl nota bene juist de ware daders, ondermeer de negen Turkse burgers, het internationaal recht hadden geschonden, immers, volgens 

de Geneefse verdragsregels inzake publiciteitsoorlogen is het verboden om met publicitaire middelen ‘buitensporige en onnodige’ schade toe te brengen aan de tegenpartij. Het minste wat de Veiligheidsraad kan doen, is de Free Gaza Movement veroordelen wegens het toebrengen van onherstelbare schade aan het imago van Israël,

aldus Vreeken. Zelfs dan nog speelt in het recht het principe van de proportionaliteit een wezenlijke rol. Ik geef een voorbeeld, ook al heeft Rob Vreeken bloed aan zijn handen door tien jaar geleden de illegale Amerikaanse en Britse inval in Irak publiekelijk te steunen, dan nog mag hij van het recht niet door militaire commando's van Irak worden doodgeschoten. Ik zou de eerste zijn om daartegen te protesteren, in tegenstelling tot Vreeken in het geval van Turkse burgers. Was dit daarentegen gebeurd met Joodse burgers in Israel dan had hij onmiddellijk zijn afschuw uitgesproken, en terecht. Maar zijn onderhuids racisme weerhoudt hem ervan om te beseffen dat de rechten van de mens universeel zijn. Ik kom hierop terug. Dan zijn hier onderstaande mening. Tien jaar nadat Vreeken in de Volkskrant zijn steun aan de illegale inval in Irak had uitgesproken door Paul Rosenmoller te verwijten: 'Jouw voornaamste punt in je toespraak tot de betogers was dat Amerika niet op eigen houtje een land mag aanvallen... Dan liever geen internationale rechtsorde?' is Vreeken's standpunt 180 graden gedraaid door nu te schrijven: 'Bovendien hebben we in de aanloop naar de Irakoorlog genoeg leugens meegemaakt om alert te blijven op propaganda, ook in het Atlantische kamp.' 

Hoe nu? 'Ook in het Atlantische kamp'? Ik zou stellen: 'juist in het Atlantische kamp,' en wie is daar in Nederland een beter voorbeeld van dan Rob Vreeken himself die claimde dat een inval gelegitimeerd was omdat het als doel had het beschermen van de 'internationale rechtsorde.'  Morgen meer.




2 opmerkingen:

AdR zei

Ik ben bang dat Vreeken lijdt aan columnisme en dat hij aan ironie doet. Beseft blijkbaar niet helemaal dat zoiets niet van een buitenlandredacteur verwacht wordt. En verder een dosis doornbossisme: ik ben er geweest dus ik weet hoe het zit in Libië. Daar zijn vrije verkiezingen geweest ook al is het niemand opgevallen!

Blij dat ik niet meer meebetaal aan zijn loonzakje.

stan zei

adr,

ik denk dat hij niet aan ironie doet, hij doet alsof hij het doet, en is door de dubbele bodem van de ironie gezakt, zoals mulisch ooit eens heeft beschreven. hij meent wat hij schrijft. het probleem voor hem is dat hij een grove stilist is, niet echt kan schrijven, waardoor het bij hem zo duidelijk wordt en vaak verkeerd is geformuleerd.