Onder de kop en de conclusie:
Het was een enorme mislukking,
bericht de Volkskrant vandaag in een obligate
Analyse 10 jaar na de invasie in Irak
dat de illegale invasie in Irak 'een enorme strategische mislukking' was.
De Volkskrant begint met de conclusie:
Waren er massavernietigingswapens in Irak? Tien jaar na het begin van de oorlog kan die vraag worden beantwoord. Ja, er waren massavernietigingswapens: de Amerikaanse invasie zelf.
De tussenkop luidt:
De inval in Irak heeft onvoorstelbaar veel bloed en dollars gekost.
Het artikel is geschreven door verslaggever en commentator van de Volkskrant Rob Vreeken, dezelfde Rob Vreeken die op 9 november 2002, dus vier maanden voorafgaand aan de illegale Amerikaanse en Britse inval in Irak Paul Rosenmoller van Groen Links bestraffend toesprak omdat het een misverstand zou zijn dat, zoals Rosenmoller had opgemerkt,
Het Westen met twee maten [meet]. Irak wordt met geweld bedreigd omdat het VN-reoluties niet uitvoert. Maar Israel voert al vijfendertig jaar lang ongestraft resolutie 242 niet uit.'
Volkomen terecht had de fractievoorzitter van GroenLinks deze vergelijking gemaakt, maar aangezien de 'Joodse staat,' boven de wet verheven is in de ogen van de mainstream-opiniemakers had Rosenmoller dit niet mogen verklaren. Dus schreef Vreeken woedend:
Een oproep aan twee partijen. Geen sprake van een keiharde oekaze aan Israel. Nogal wiedes: een resolutie met zo'n intentie zou meteen zijn getroffen door een Amerikaans veto. Vergelijk dat eens met de Irak-resolutie, of beter de Irak-resoluties, want wat gisteren in New York gebeurde is de culminatie van elf jaar van aanmaningen en deurwaarder attesten.'
Vreeken had niet door dat hij zijn argument zelf onderuit haalde en impliciet Rosenmoller's gelijk gaf door te stellen dat de VS een veto tegen Israel 'meteen' zouhebben verboden, met andere woorden: dat Israel wel degelijk het internationaal recht bleef en blijft schenden, en Irak dit niet mag. Vreeken geeft nu toe dat de resoluties tegen Irak betreffende massavernietigingswapens op niets waren gebaseerd. Het heeft hem tien jaar gekost, zo valt op te maken uit zijn tekst, om deze 'vraag' te kunnen beantwoorden. Een vraag die destijds voor hem geen vraag was, want hij wist op 9 november 2002 al zeker dat Irak over massavernietigingswapens beschikte, zo suggereerde hij. Ik weet dit allemaal omdat ik vorige maand op het Amsterdamse Waterlooplein voor 50 eurocent een boekje kocht getiteld De Val Van Bagdad, feiten, reportages en achtergronden, zoals die tien jaar geleden door de Volkskrant werden gepresenteerd. De feiten bleken al snel geen feiten te zijn, de reportages waren propaganda en de achtergronden weigerde de Volksredactie te geven zodra het woord olie erin voorkwam als een van de belangrijkste oorzaken van het westerse geweld van shock and awe, en Abu Ghraib. Aan het einde van zijn propagandastukje stelde Vreeken de lezer en Paul Rosenmoller op hoge toon de retorische vraag:
moeten de VN straks de handdoek in de ring gooien en hun impotentie aanvaarden? Dan liever geen internationale rechtsorde?
Aanvallen dus. Welnu, wat voor Vreeken doorging voor 'internationale rechtsorde' was zoals hij nu weet niets anders dan chaos, veroorzaakt door dezelfde politici die claimen de democratie en mensenrechten te respecteren. Zelfs Vreeken beseft na tien jaar dat deze terreur
onvoorstelbaar veel bloed en dollars [heeft] gekost.
De schattingen over het aantal Irakese doden lopen sterk uiteen van enkele tienduizenden tot meer dan een miljoen; in elk geval zijn ze een veelvoud van het aantal doden op 11 september 2001. Bovendien is het land nu een chaos en heeft het te kampen met ziekten veroorzaakt door onze verarmd uranium wapens, waardoor er opvallend veel geboorteafwijkingen optreden. Rob Vreeken is daar mede schuldig aan, omdat hij destijds suggereerde dat een illegale inval in Irak terecht was. Immers: 'dan liever geen internationale rechtorde?' Rob Vreeken is een schurk, iemand met bloed aan zijn handen. Dat soort schurken lopen overal in de journalistiek rond en krijgen bij de Vokskrant alle ruimte.
Kijk even naar dit kind, Rob Vreeken, dit is mede door jouw woorden aangericht. Denk eerst na voor je een stukkie schrijft. Ook de journalistiek kent persoonlijke verantwoordelijkheid.
1 opmerking:
Rob Vreeken als spreekbuis voor de imperialisten, over de de verkiezingen in Afghanistan in 2009:
"Er gaat worden gesjoemeld, dat is zeker. Maar de keus is: déze verkiezingen of géén verkiezingen. Alleen de Taliban verkiezen de laatste optie. (...) De internationale gemeenschap, de VS voorop, heeft zich zwaar gecommitteerd aan het welslagen van deze exercitie. Het opbouwen van een democratische Afghaanse staat is van meet af een Amerikaans project geweest. De verkiezingen móeten slagen – of ze nu slagen of niet."
Niet verassend werd na de verkiezingen in 2009 volgzaam de boodschap van de EU-waarnemers verspreid: 'Afghaanse verkiezingen eerlijk verlopen'. De verkiezingen waren een "succes", want "dat de verkiezingen hebben plaatsgevonden is op zich al een voorname prestatie."
Dan nog een authentiek stukje racisme van Rob Vreeken in de Volkskrant:
"Moeten we ons, los daarvan, zorgen maken om de Syrische agressie?
Welnee, vooralsnog is het Israël dat Syrië heeft aangevallen, niet andersom. Hun enige reactie na die Israëlische actie bestond eruit dat ze braaf de rommel zijn gaan opruimen. Vergeet niet dat de Syriërs Arabieren zijn: een hoop poeha om de mannelijke eer te redden, maar als het erop aankomt springen ze kermend op hun kameel – hun ware geheime wapen."
Stel je eens voor dat Vreeken iets over de 'aard' van bijvoorbeeld Joden had geschreven, en hun 'ware geheime wapen'. De man zou op staande voet ontslagen worden.
Een reactie posten