geef een donatie op: 78.68.21.094
Vrouwen in het zwart
Vrouwen in het zwart
houden een wake op vrijdag 4 maart 2011
vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)43 jaar bezetting is meer dan genoeg!
vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)43 jaar bezetting is meer dan genoeg!
Waar te beginnen? We zijn getuige van misschien wel de belangrijkste omwentelingen van de laatste veertig jaar in het Midden Oosten.
De ontroerende democratische revoluties in Tunesië en Egypte met hun wekenlange vreedzame protesten, ondanks de doden en gewonden door enorme provocaties van politie en geheime diensten. De strijd die nog maar net begonnen is voor de meest normale burgerrechten, zoals geen staat van beleg, demonstratie- en persvrijheid, vrije verkiezingen. [Bij ons is een opkomst van boven de 50 % al spectaculair.]
De bloedige opstand in Libië is van een heel andere orde. De oliebelangen spelen daar zo een grote rol, dat anders dan in Egypte, er alweer teveel Britse en andere regeringen bezig zijn de mogelijkheden te onderzoeken om via, via - echt maar voor eventjes - toch nog van buiten af in te grijpen. Voorstellen voor no-fly zones, optrekkende Amerikaanse oorlogsfregatten, zijn helemaal niet de wens van de meeste Libiërs die – denkend aan Irak - liever hun eigen zaken regelen, hoe moeilijk ook.
Of hebben we het over de gevolgen van de omwenteling in Egypte op de Palestijnse zaak en de door Al Jazeera uitgelekte ‘Palestine Papers’, waaruit blijkt dat de Palestijnse Autoriteit (PA) van Abbas en zijn Fatah fractie bij onderhandelingen met Israël werkelijk alles wilden weggeven, wat niet van hen maar van het Palestijnse volk is. Maar deze ‘cadeaus’ leidden niet eens tot zelfs maar een begin van vredesonderhandelingen. Wat we al wisten: Israël wil geen vrede en de VS doen helemaal niets om Israël onder druk te zetten. [Zie artikel Two State solution: A Postmortem en ook het uitstekende artikel van Ali Abunimah ‘Toward Mubarak Moment’ over Abbas’ nutteloze voorstel voor nieuwe verkiezingen voor de Palestijnse Wetgevende Vergadering. Nutteloos zolang de verdeeldheid tussen Fatah en Hamas niet is opgelost, die was ontstaan doordat Fatah en vooral de VS en EU de vorige verkiezingen in2006 in Gaza, die Hamas met grote meerderheid won, hebben geboycot]
Liever willen we het dit keer over onze eigen acties hebben, die Vrouwen in het Zwart samen met Palestina Komitee, Haags Vredes Platform en Vrouwen voor Vrede hielden in Amsterdam. Een orkest van het Israëlische leger was – niet voor het eerst - door ‘Christenen voor Israël’ uitgenodigd in verschillende steden op te treden. Slechts een dag van te voren hoorden we bij toeval, dat “In samenwerking met de Collectieve Israël Actie op donderdag 17 februari 2011 ook een spectaculair concert plaats vindt van Tsahal” (= leger). Locatie de Liberale Joodse Gemeente. “De de 12-man sterke Tsahalband van het Israëlische leger, heeft een programma van bekende joodse nummers, moderne Israëlische songs, musicalsongs en een sing-a-long. Een fantastisch programma voor jong en oud!" De uiterst rechtse ‘Christenen voor Israël’ voegden daar nog aan toe: “Een heel afwisselend repertoire van een vleugje Joodse Klezmermuziek, Bijbelse muziek en Taste of Israël, vaak met een diepe geestelijke inhoud over het verlangen naar de Messias. Zo krijg je de smaak van Israël al gauw te pakken!”
Soldaat uit het leger van Gilad Shalit:Het Israëlische leger in een synagoge: wat een gotspe vonden wij.
Een ontering van een godshuis om ‘een selectie van de meest muzikale jongeren uit het Israëlische leger’ daar een gezellig avondje te laten houden. De muziekband van een leger van dienstplichtigen, dat voor het overige vooral goed is in het doodschieten van Palestijnen tijdens hun arrestatie; het ’s nachts van hun bed lichten van minderjarige kinderen voor een illegaal verhoor zonder aanwezigheid van ouders of advocaat; het beschermen van illegale settlers, die al 40 jaar land roven en huizen vernielen van Palestijnse burgers, die bovendien collectief gestraft en geïntimideerd worden; het afschieten van witte fosfor tijdens de Gaza oorlog en grote hoeveelheden traangas tijdens jarenlange vreedzame demonstraties tegen de Muur; het dagelijks koeieneren van duizenden Palestijnen bij checkpoints en - last but not least - hier en daar een oorlog, waarbij gewoonlijk meer dan 1000 doden, voornamelijk burgers vallen.[1200 in Libanon 2006 en 1400 in Gaza 2009].
Dit leger trekt alle niet-muzikale registers open om de kolonisatiepolitiek van de Israëlische overheid uit te voeren: Israëlische soldaten maken zich met hun activiteiten in de bezette Palestijnse gebieden schuldig aan ernstige schendingen van de mensenrechten, alsook oorlogsmisdaden.
Met één dag organisatietijd staan we toch nog met 20 mensen bij de nieuwe Liberale Joodse synagoge, die - net af - er uit ziet als een fort met bouwhekken eromheen. We passeren allerlei voor zich uit starende jongemannen, die opvallend onopvallend bezig waren. Voor de ingang een handje vol zogeheten ‘kleerkasten’ van de Israëlische geheime dienst, van die in vrijetijdskleding gestoken, dreigend ogende kickboxers. Van de ruim aanwezige politie, krijgen we een brief van burgemeester van der Laan, met tien, nee Elf Geboden speciaal op deze demonstratie toegesneden. Naast de normale regels bij demonstraties viel gebod 8 op: ‘bezoekers mogen niet geïntimideerd worden in woord en gebaar; het fotograferen en filmen van mensen die de synagoge in- en uitgaan wordt beschouwd als een vorm van intimidatie’.
Wij daarentegen werden zeker 20 minuten lang gefotografeerd voor de archieven, door een brutale kalende man, die overal mocht staan en lopen. Had kennelijk die brief niet gelezen. Toen twee van ons vroegen van welke krant hij was zei: ‘dat gaat je geen donder aan’. De politie hoorde dit alles maar deed niets. Toen we van voren van achteren en opzij op de kiek waren gezet, vond oom agent het genoeg en moest hij er mee ophouden. Er moest over iedere centimeter stoep worden onderhandeld - ‘Nee niet hier, u moet een beetje naar rechts’ - ‘waarom, we zijn hier aan het demonstreren en het publiek moet ons goed kunnen zien’ en: ‘we moeten daar verder op onze spandoeken uit de auto halen’. ‘In naam van de openbare orde, verbied ik u door te lopen’ etc. Uiteindelijk zegevierde ook bij deze Amsterdamse diender het gezonde verstand en konden we doorlopen, de doeken ontrollen en de fluitjes laten piepen. Enkelen van ons werden ondertussen voor kakkerlakken uitgemaakt door voorbijkomende bezoekers; één draaide z'n raampje open en zei tegen iemand: ‘ga op de weg staan, dan kan ik je overrijden’ etc. Hoe zit het eigenlijk met de vrijheid van meningsuiting, die de burgemeester in zijn brief als basiselement van onze vrije en democratische rechtstaat aanhaalde?
Toen een demonstrant met een foto van een vermoord Palestijns meisje aan de kant van het gebouw ging staan, niet wetende dat we alleen aan de overkant mochten staan, begaf een van die Mossad mannen zich naar een Amsterdamse agent, wees zwijgend naar onze mededemonstrant; agent knikte beleefd en begaf zich naar de overkant om hem te gebieden weer in ons hok aan de andere kant te gaan staan. Alsof deze Israëliër op Ned. grondgebied hier de baas was en de Ned. politie orders kon geven.
En dan staat er de volgende dag in het Par(i)ool een foto van zingende, vrouwelijke soldaten met er onder: 'Een groepje van ongeveer 20 anti- Israël activisten demonstreerden voor het gebouw. De politie hield hen op afstand.' Alsof wij de agressievelingen waren, i.p.v. de concertgangers.
Dat brengt opeens een veel verontrustendere gebeurtenis in herinnering, jaren geleden toen toenmalig premier Netanyahu hier op bezoek was. Het was even zoeken op internet, maar dit stond toen in de Groene 16-04-1997:
‘Netanyahu visiteert. Politiek Den Haag trilt nog na van het bezoek van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, verleden week donderdag. Als gevolg van dat bezoek was het Binnenhof en omgeving enige uren lang als bezet gebied. De Israëlische veiligheidsagenten tolereerden geen Nederlandse collegae naast zich, om nog maar te zwijgen van de mogelijkheid dat het Nederlandse bewakingswezen zich over de Israëlische premier zou ontfermen. De gevolgen waren ingrijpend. Zelfs premier Kok kreeg geen toestemming het terrein van het Binnenhof op te rijden toen hij per dienstauto arriveerde. Een medewerker van de Rijksvoorlichtingsdienst wist de bodyguards van Netanyahu er nog net op tijd van te overtuigen dat de inzittende de gastheer van zijn baas was. Waarna Wim Kok alsnog toestemming kreeg om zich naar het Torentje te begeven, zij het wel te voet.’
Dus Minister President Kok, aarzelend of hij misschien toch een terrorist is, geeft lachend toestemming - je moet nu eenmaal een beetje inschikken voor de goede zaak - en gaat te voet naar zijn werkruimte op het Binnenhof. Ondertussen laten alle Nederlandse volksvertegenwoordigers, op één na, zich door de Mossad fouilleren in hun eigen parlement door de veiligheidsdienst van een vreemde mogendheid. Het is wel meer dan 60 jaar geleden, dat we zoiets hier meemaakten. Ondenkbaar in welk ander Europees land, hier blijkbaar gewoon.
Remi Poppe (SP) verwoordde het toen (83ste 2de Kamervergadering donderdag 22 mei 1997) aldus:“Enige weken geleden heb ik mij er ook al over verbaasd. Ik kijk vanuit mijn werkkamer uit op de Thorbeckezaal. De hele gang stond daar vol met allemaal mensen met van die dopjes in hun oren. Ik dacht toen eerst dat er een demonstratie van de vereniging van slechthorenden aan de gang was, maar ja, het waren allemaal van die zwartebrillenmannen met van die brede schouders, zogenaamde klerenkasten. Het bleek dus de Israëlische veiligheidsdienst te zijn die zijn premier Netanyahu wilde beschermen. Mijn vraag is of die vertoning straks ook weer zal plaatsvinden en of het Presidium het eigenlijk goedkeurt dat in onze werkruimte buitenlandse veiligheidsdiensten zwaar gewapend rondhuppelen. Zijn wij in Nederland niet in staat om buitenlandse gasten die bescherming te bieden die zij wensen? Met andere woorden: als onze minister-president naar Amerika gaat, gaan onze Nederlandse klerenkasten dan ook zo massaal mee? Mij lijkt dat niet nodig. Als je te gast bent in een land waarin je het volste vertrouwen hebt, moet je ook het volste vertrouwen hebben in de beveiliging van zo'n land. Ik hoor dan ook graag van het Presidium waarom dit zo gaat en waarom Nederland niet zelf in staat is om op een fatsoenlijke manier zorg te dragen voor de veiligheid van buitenlandse gasten in dit gebouw.” … “Als ik die klerenkasten zie lopen en ik zie hier en daar wat opbollen, dan veronderstel ik, zoals ik ook in Trouw lees, dat ze een soort doorvoervergunning voor vuurwapens hebben. Ze mogen niet met vuurwapens hier rondlopen, maar op basis van een doorvoervergunning zou het wel mogen; dus lopen ze hier rond met die dingen. Mijn vraag hierover is of wij dat normaal moeten vinden. Kan dat zomaar? Ik vind dat gek namelijk. Wij hebben onze eigen mensen die voor veiligheid kunnen zorgen. Als de desbetreffende personen daar niet in vertrouwen, blijven ze maar thuis. Ik hoor graag het antwoord van de minister. Ik heb overigens begrepen dat ook het CDA er problemen mee heeft. De heer Mateman wil wel gefouilleerd worden als ze maar van zijn pijp afblijven, zo heb ik begrepen. Dat vind ik helemaal terecht.”
Onze vraag: Zouden Nederlandse politici zich 14 jaar later wat onafhankelijker opstellen t.a.v. de Israëlische politiek? Wanneer je BZ ministerRosenthals interview in de Jeruzalem Post leest zou je dat niet zeggen: Part of what Rosenthal clearly opposes is a unilateral declaration of Palestinian statehood. The Dutch parliament recently passed a resolution that calls for the government to oppose EU recognition of a Palestinian state.
En hier nog wat foto’s van anti-legerorkest acties in andere steden:De demo in Dordrecht werd helaas verstoord door neo nazis van de NVU [Ned. Volksunie]
Barneveld Bible belt
EO radio interview tussen dominee Johan v.d. Berg en Schutte van Christenen voor Israël
Tegelijkertijd in New York krijgt het Israëlisch Philharmonisch Orkest een warm onthaal van tientallen demonstranten:New Yorkers protest Israel Philharmonic, more protests planned in other cities
De bloedige opstand in Libië is van een heel andere orde. De oliebelangen spelen daar zo een grote rol, dat anders dan in Egypte, er alweer teveel Britse en andere regeringen bezig zijn de mogelijkheden te onderzoeken om via, via - echt maar voor eventjes - toch nog van buiten af in te grijpen. Voorstellen voor no-fly zones, optrekkende Amerikaanse oorlogsfregatten, zijn helemaal niet de wens van de meeste Libiërs die – denkend aan Irak - liever hun eigen zaken regelen, hoe moeilijk ook.
Of hebben we het over de gevolgen van de omwenteling in Egypte op de Palestijnse zaak en de door Al Jazeera uitgelekte ‘Palestine Papers’, waaruit blijkt dat de Palestijnse Autoriteit (PA) van Abbas en zijn Fatah fractie bij onderhandelingen met Israël werkelijk alles wilden weggeven, wat niet van hen maar van het Palestijnse volk is. Maar deze ‘cadeaus’ leidden niet eens tot zelfs maar een begin van vredesonderhandelingen. Wat we al wisten: Israël wil geen vrede en de VS doen helemaal niets om Israël onder druk te zetten. [Zie artikel Two State solution: A Postmortem en ook het uitstekende artikel van Ali Abunimah ‘Toward Mubarak Moment’ over Abbas’ nutteloze voorstel voor nieuwe verkiezingen voor de Palestijnse Wetgevende Vergadering. Nutteloos zolang de verdeeldheid tussen Fatah en Hamas niet is opgelost, die was ontstaan doordat Fatah en vooral de VS en EU de vorige verkiezingen in
Liever willen we het dit keer over onze eigen acties hebben, die Vrouwen in het Zwart samen met Palestina Komitee, Haags Vredes Platform en Vrouwen voor Vrede hielden in Amsterdam. Een orkest van het Israëlische leger was – niet voor het eerst - door ‘Christenen voor Israël’ uitgenodigd in verschillende steden op te treden. Slechts een dag van te voren hoorden we bij toeval, dat “In samenwerking met de Collectieve Israël Actie op donderdag 17 februari 2011 ook een spectaculair concert plaats vindt van Tsahal” (= leger). Locatie de Liberale Joodse Gemeente. “De de 12-man sterke Tsahalband van het Israëlische leger, heeft een programma van bekende joodse nummers, moderne Israëlische songs, musicalsongs en een sing-a-long. Een fantastisch programma voor jong en oud!" De uiterst rechtse ‘Christenen voor Israël’ voegden daar nog aan toe: “Een heel afwisselend repertoire van een vleugje Joodse Klezmermuziek, Bijbelse muziek en Taste of Israël, vaak met een diepe geestelijke inhoud over het verlangen naar de Messias. Zo krijg je de smaak van Israël al gauw te pakken!”
Soldaat uit het leger van Gilad Shalit:Het Israëlische leger in een synagoge: wat een gotspe vonden wij.
Een ontering van een godshuis om ‘een selectie van de meest muzikale jongeren uit het Israëlische leger’ daar een gezellig avondje te laten houden. De muziekband van een leger van dienstplichtigen, dat voor het overige vooral goed is in het doodschieten van Palestijnen tijdens hun arrestatie; het ’s nachts van hun bed lichten van minderjarige kinderen voor een illegaal verhoor zonder aanwezigheid van ouders of advocaat; het beschermen van illegale settlers, die al 40 jaar land roven en huizen vernielen van Palestijnse burgers, die bovendien collectief gestraft en geïntimideerd worden; het afschieten van witte fosfor tijdens de Gaza oorlog en grote hoeveelheden traangas tijdens jarenlange vreedzame demonstraties tegen de Muur; het dagelijks koeieneren van duizenden Palestijnen bij checkpoints en - last but not least - hier en daar een oorlog, waarbij gewoonlijk meer dan 1000 doden, voornamelijk burgers vallen.[1200 in Libanon 2006 en 1400 in Gaza 2009].
Dit leger trekt alle niet-muzikale registers open om de kolonisatiepolitiek van de Israëlische overheid uit te voeren: Israëlische soldaten maken zich met hun activiteiten in de bezette Palestijnse gebieden schuldig aan ernstige schendingen van de mensenrechten, alsook oorlogsmisdaden.
Met één dag organisatietijd staan we toch nog met 20 mensen bij de nieuwe Liberale Joodse synagoge, die - net af - er uit ziet als een fort met bouwhekken eromheen. We passeren allerlei voor zich uit starende jongemannen, die opvallend onopvallend bezig waren. Voor de ingang een handje vol zogeheten ‘kleerkasten’ van de Israëlische geheime dienst, van die in vrijetijdskleding gestoken, dreigend ogende kickboxers. Van de ruim aanwezige politie, krijgen we een brief van burgemeester van der Laan, met tien, nee Elf Geboden speciaal op deze demonstratie toegesneden. Naast de normale regels bij demonstraties viel gebod 8 op: ‘bezoekers mogen niet geïntimideerd worden in woord en gebaar; het fotograferen en filmen van mensen die de synagoge in- en uitgaan wordt beschouwd als een vorm van intimidatie’.
Wij daarentegen werden zeker 20 minuten lang gefotografeerd voor de archieven, door een brutale kalende man, die overal mocht staan en lopen. Had kennelijk die brief niet gelezen. Toen twee van ons vroegen van welke krant hij was zei: ‘dat gaat je geen donder aan’. De politie hoorde dit alles maar deed niets. Toen we van voren van achteren en opzij op de kiek waren gezet, vond oom agent het genoeg en moest hij er mee ophouden. Er moest over iedere centimeter stoep worden onderhandeld - ‘Nee niet hier, u moet een beetje naar rechts’ - ‘waarom, we zijn hier aan het demonstreren en het publiek moet ons goed kunnen zien’ en: ‘we moeten daar verder op onze spandoeken uit de auto halen’. ‘In naam van de openbare orde, verbied ik u door te lopen’ etc. Uiteindelijk zegevierde ook bij deze Amsterdamse diender het gezonde verstand en konden we doorlopen, de doeken ontrollen en de fluitjes laten piepen. Enkelen van ons werden ondertussen voor kakkerlakken uitgemaakt door voorbijkomende bezoekers; één draaide z'n raampje open en zei tegen iemand: ‘ga op de weg staan, dan kan ik je overrijden’ etc. Hoe zit het eigenlijk met de vrijheid van meningsuiting, die de burgemeester in zijn brief als basiselement van onze vrije en democratische rechtstaat aanhaalde?
Toen een demonstrant met een foto van een vermoord Palestijns meisje aan de kant van het gebouw ging staan, niet wetende dat we alleen aan de overkant mochten staan, begaf een van die Mossad mannen zich naar een Amsterdamse agent, wees zwijgend naar onze mededemonstrant; agent knikte beleefd en begaf zich naar de overkant om hem te gebieden weer in ons hok aan de andere kant te gaan staan. Alsof deze Israëliër op Ned. grondgebied hier de baas was en de Ned. politie orders kon geven.
En dan staat er de volgende dag in het Par(i)ool een foto van zingende, vrouwelijke soldaten met er onder: 'Een groepje van ongeveer 20 anti- Israël activisten demonstreerden voor het gebouw. De politie hield hen op afstand.' Alsof wij de agressievelingen waren, i.p.v. de concertgangers.
Dat brengt opeens een veel verontrustendere gebeurtenis in herinnering, jaren geleden toen toenmalig premier Netanyahu hier op bezoek was. Het was even zoeken op internet, maar dit stond toen in de Groene 16-04-1997:
‘Netanyahu visiteert. Politiek Den Haag trilt nog na van het bezoek van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, verleden week donderdag. Als gevolg van dat bezoek was het Binnenhof en omgeving enige uren lang als bezet gebied. De Israëlische veiligheidsagenten tolereerden geen Nederlandse collegae naast zich, om nog maar te zwijgen van de mogelijkheid dat het Nederlandse bewakingswezen zich over de Israëlische premier zou ontfermen. De gevolgen waren ingrijpend. Zelfs premier Kok kreeg geen toestemming het terrein van het Binnenhof op te rijden toen hij per dienstauto arriveerde. Een medewerker van de Rijksvoorlichtingsdienst wist de bodyguards van Netanyahu er nog net op tijd van te overtuigen dat de inzittende de gastheer van zijn baas was. Waarna Wim Kok alsnog toestemming kreeg om zich naar het Torentje te begeven, zij het wel te voet.’
Dus Minister President Kok, aarzelend of hij misschien toch een terrorist is, geeft lachend toestemming - je moet nu eenmaal een beetje inschikken voor de goede zaak - en gaat te voet naar zijn werkruimte op het Binnenhof. Ondertussen laten alle Nederlandse volksvertegenwoordigers, op één na, zich door de Mossad fouilleren in hun eigen parlement door de veiligheidsdienst van een vreemde mogendheid. Het is wel meer dan 60 jaar geleden, dat we zoiets hier meemaakten. Ondenkbaar in welk ander Europees land, hier blijkbaar gewoon.
Remi Poppe (SP) verwoordde het toen (83ste 2de Kamervergadering donderdag 22 mei 1997) aldus:“Enige weken geleden heb ik mij er ook al over verbaasd. Ik kijk vanuit mijn werkkamer uit op de Thorbeckezaal. De hele gang stond daar vol met allemaal mensen met van die dopjes in hun oren. Ik dacht toen eerst dat er een demonstratie van de vereniging van slechthorenden aan de gang was, maar ja, het waren allemaal van die zwartebrillenmannen met van die brede schouders, zogenaamde klerenkasten. Het bleek dus de Israëlische veiligheidsdienst te zijn die zijn premier Netanyahu wilde beschermen. Mijn vraag is of die vertoning straks ook weer zal plaatsvinden en of het Presidium het eigenlijk goedkeurt dat in onze werkruimte buitenlandse veiligheidsdiensten zwaar gewapend rondhuppelen. Zijn wij in Nederland niet in staat om buitenlandse gasten die bescherming te bieden die zij wensen? Met andere woorden: als onze minister-president naar Amerika gaat, gaan onze Nederlandse klerenkasten dan ook zo massaal mee? Mij lijkt dat niet nodig. Als je te gast bent in een land waarin je het volste vertrouwen hebt, moet je ook het volste vertrouwen hebben in de beveiliging van zo'n land. Ik hoor dan ook graag van het Presidium waarom dit zo gaat en waarom Nederland niet zelf in staat is om op een fatsoenlijke manier zorg te dragen voor de veiligheid van buitenlandse gasten in dit gebouw.” … “Als ik die klerenkasten zie lopen en ik zie hier en daar wat opbollen, dan veronderstel ik, zoals ik ook in Trouw lees, dat ze een soort doorvoervergunning voor vuurwapens hebben. Ze mogen niet met vuurwapens hier rondlopen, maar op basis van een doorvoervergunning zou het wel mogen; dus lopen ze hier rond met die dingen. Mijn vraag hierover is of wij dat normaal moeten vinden. Kan dat zomaar? Ik vind dat gek namelijk. Wij hebben onze eigen mensen die voor veiligheid kunnen zorgen. Als de desbetreffende personen daar niet in vertrouwen, blijven ze maar thuis. Ik hoor graag het antwoord van de minister. Ik heb overigens begrepen dat ook het CDA er problemen mee heeft. De heer Mateman wil wel gefouilleerd worden als ze maar van zijn pijp afblijven, zo heb ik begrepen. Dat vind ik helemaal terecht.”
Onze vraag: Zouden Nederlandse politici zich 14 jaar later wat onafhankelijker opstellen t.a.v. de Israëlische politiek? Wanneer je BZ ministerRosenthals interview in de Jeruzalem Post leest zou je dat niet zeggen: Part of what Rosenthal clearly opposes is a unilateral declaration of Palestinian statehood. The Dutch parliament recently passed a resolution that calls for the government to oppose EU recognition of a Palestinian state.
En hier nog wat foto’s van anti-legerorkest acties in andere steden:De demo in Dordrecht werd helaas verstoord door neo nazis van de NVU [Ned. Volksunie]
Barneveld Bible belt
EO radio interview tussen dominee Johan v.d. Berg en Schutte van Christenen voor Israël
Tegelijkertijd in New York krijgt het Israëlisch Philharmonisch Orkest een warm onthaal van tientallen demonstranten:New Yorkers protest Israel Philharmonic, more protests planned in other cities
Dus nog genoeg te doen lieve vriendinnen en vrienden,
maar kom eerst naar onze wake op 4 maart op het Spui[trek s.v.p. iets zwarts aan].
ISRAEL: Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebiedWeg met de annexatie muur - The wall must fallBeindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Erken het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen
Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken
maar kom eerst naar onze wake op 4 maart op het Spui[trek s.v.p. iets zwarts aan].
ISRAEL: Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebiedWeg met de annexatie muur - The wall must fallBeindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Erken het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen
Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken
Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar: info@vrouweninhetzwart.nl We zijn nooit klaar met het aanpassen en onderhouden van onze onlangs geheel vernieuwde website. Uw gift is echt nodig en heel welkom. Maak uw donatie s.v.p. over op duurzame Triodos bank nr. 78.68.21.094 t.n.v. Vrouwen in het Zwart Amsterdam.Met dank voor de gulle gevers in februari. |
We waren op de Multiculturele TV Nederland en op de NMO-TV. Beide goed gemaakte programma's.Voor tapes: mail aan info@vrouweninhetzwart.nl + uw tel.no. vermelden.
Het Internationale Netwerk Vrouwen in het Zwart, i.s.m. met Coalition of Women for a Just Peace, bestaat sinds 1990, maar is als beweging begonnen in Israël toen een aantal Israëlische vrouwen samen met de Palestijnse Vrouwen Vredesbeweging het initiatief namen om te protesteren. In januari 1988, een maand na het uitbreken van de eerste Intifada, stonden de eerste vrouwen al in Jeruzalem te demonstreren tegen de Israelische bezetting van Gaza en de Westoever: De eerste wake tegen de Israëlische bezetting van de Westoever en Gaza was een feit. In Nederland waren de eerste vrouwen al in januaril 1990 op het Spui aanwezig. 18 jaar nu al, op een periode na, toen de Oslo Akkoorden ons ten onrechte hoop gaven, houden we in Amsterdam wakes. In ons land worden nu al in 6 steden maandelijks wakes gehouden. [voor adressen zie hieronder] In de hele wereld vinden wekelijks / maandelijks Vrouwen in het Zwart wakes en solidariteits-acties plaats. Kijk op de site: www.womeninblack.org voor de geschiedenis van Vrouwen in het Zwart internationaal. |
Organisatie Amsterdam:
Lily van den Bergh tel: 020- 62 23 661
e-mail: info@vrouweninhetzwart.nl
Iedere 1ste vrijdag van de maand
Tijd: 12.45- 13.45 uur Spui bij beeld Lieverdje
Organisatie Groningen :
Janny Beekman tel: 0595 - 57 25 95
e-mail: Groningen@vrouweninhetzwart.nl
Zaterdag om de veertien dagen
Tijd: 13 - 14 uur verzamelen op de Grote Markt
Organisatie Haarlem:
Heleen Witte: tel: 023- 532 50 25
e-mail: Haarlem@vrouweninhetzwart.nl
Eerste zondag van de maand
Tijd: 14-15 uur op de Grote Markt
Verzamelen voor het Stadhuis.
Verzamelen voor het Stadhuis.
Organisatie Leeuwarden:
Joop Hoekstra: tel: 0513-633544
e-mail: j.hoekstra@upcmail.nlIedere laatste zaterdag van de maand
Tijd: 13:00-14:00 uur op De Nieuwstad bij De Waag
Organisatie Maastricht:
Frances Scarrott: tel: 06-11 30 74 10
e-mail: Maastricht@vrouweninhetzwart.nl
Iedere laatste donderdag van de maand
Tijd: 18-19 uur achter het stadhuisGeef je op: fescarrott@netscape.net
Organisatie Utrecht:
Tienta Verlegh tel: 030 - 241 36 46
Tijd: 13- 14 uur Op Stadhuis brug
Informatie over mensenrechten in Israel en de Palestijnse Gebieden: Vrouwen in het Zwart: www.vrouweninhetzwart.nl Amnesty Nederland: www.amnesty.nl Nederlands Palestina Komitee: www.palestina-komitee.nl Coalition of Women for a Just Peace: www.coalitionofwomen4peace.org Vrouwen voor Vrede: www.vrouwenvoorvrede.nl Stop the Wall: www.stopthewall.org Een Ander Joods Geluid: www.eajg.nl Electronic Intifada: www.electronicintifada.net |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten