Het was 'onze eigen Theo,' die in 1994 de inmiddels bijzonder hoogleraar Hedendaags Jodendom aan de Universiteit van Amsterdam Evelien Gans schoffeerde nadat zij zijn anti-semitische, anti-joodse stereotypen had geanalyseerd. De reactie van Van Gogh was dat Evelien Gans ‘in haar vochtige droom een beurt kreeg van Mengele’. Hij sprak ook de wens uit dat Gans hem zou laten vervolgen zodat zij voor het gerecht zou moeten verklaren waarom zijn opmerkingen onjuist waren. Dat soort getreiter.
Ziehier de 'eigen Theo,' van Hertzberger, een in haar eigen woorden 'halfslachtige jood' die 'liever geen varkensvlees [eet]' en die tot haar schrik ontdekte dat haar 'in Nederland oh zo exotische joods-zijn [snel] verbleekte' toen ze kennismaakte 'met ultraorthodoxe' joden uit Israel, en wel omdat die ‘pas echte joden [zijn], dacht ik te kunnen lezen in de bewonderende blikken van mijn teamgenoten.'
Zoals gesteld: het werd tijd dat intellectuelen als Evelien Gans in haar hoedanigheid als bijzonder hoogleraar Hedendaags Jodendom aan de Universiteit van Amsterdam en onderzoeker aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie zich publiekelijk uitsprak tegen de keiharde verrechtsing in Nederland waarbij 'de strijd tegen het antisemitisme is verworden tot ideologie tegen moslims' en
Filosemitisme valt te beschouwen als gespiegeld antisemitisme. Beide hebben een mening over Joden die is gebaseerd op het loutere feit van hun Joods-zijn. Antisemieten verachten of haten Joden, qualitate qua. Filosemieten waarderen of verheerlijken Joden, met hetzelfde argument. Filosemitisme kan, net als antisemitisme, uitsluitend dienen om bepaalde, al dan niet politieke doeleinden te realiseren die niets of weinig te maken hebben met Joden. Zo is het een wijdverbreid misverstand dat de PVV per definitie pro-Israël is – de partij identificeert zich met (extreem-)rechts in dat land. Ook is het twijfelachtig of de partij daadwerkelijk filosemitisch is. Zij komt immers alleen op voor een jodendom dat beantwoordt aan haar eigen criteria en voor Joden die het gedachtengoed van de PVV min of meer delen. De ‘joods-christelijke traditie’ als fundament van Europa, waarop – niet alleen – de PVV zich beroept, is een mythe. Joden werden in christelijk Europa juist buitengesloten en vervolgd. De omarming door onder meer de PVV van de Joodse traditie als essentiële, politiek-culturele bouwsteen van Europa dient in de eerste plaats als handvat tegen de islam, moslimimmigranten en de aansluiting van Turkije bij de Europese Unie. Bovendien zijn, gezien door het prisma van de PVV, ‘linkse’ Joden geen ‘echte’ Joden.
aldus Evelien Gans. http://stanvanhoucke.blogspot.com/2011/01/evelien-gans.html
De vergroving in het publieke domein, in gang gezet door 'onze eigen Theo,' is een steeds groter probleem geworden vanwege het feit dat het in toenemende mate een stempel drukt op de dagelijkse politiek.
Van Gogh was logischerwijs fan van de racistische rechts-populist Pim Fortuyn, die hij steeds "de goddelijke kale" noemde. Voor zijn dood was Van Gogh bezig met een film over de dood van zijn held, samen met de rechtse 'samenzweringsdeskundige' Tomas Ross. Hij was overigens ook erg enthousiast over de deportatiegolf van minister Verdonk. "Rita, hou je rug recht", zei hij tegen haar naar aanleiding van het groeiende protest tegen de deportatie van de 26.000 afgewezen vluchtelingen die al jarenlang in Nederland wonen.
Van Gogh grossierde ook in antisemitische uitspraken. Zo liet hij begin jaren 80 in een stuk in het Amsterdamse universiteitsblad Folia de joodse schrijver Leon de Winter het "Treblinka-liefdesspel" bedrijven "met een stukje prikkeldraad" om zijn "snikkel". Ook fantaseerde hij over "copulerende gele sterren in de gaskamer". Zo reproduceerde hij de antisemitische mythe van de allesoverheersende perverse seksuele driften van joden. Die zouden volgens Van Gogh dus zelfs in de gaskamers de overhand hebben gehad. Ook beweerde hij dat de joodse historica Evelien Gans in haar "vochtige dromen" seks zou hebben met Mengele. Volgens de antisemitische traditie hebben joden altijd contact met de duivel gezocht, in dit geval dus met de gewetenloze concentratiekamparts.
Van Gogh verpakte zijn antisemitisme graag in 'humor'. Zo liet hij de joodse tv-presentatrice Sonja Barend bij een kampbarak zeggen: "En morgen gezond weer op". En zo stelde hij voor om een vrolijke familiefilm te maken "over een klein meisje dat de halve oorlog door de Gestapo belt: kom me halen, kom me halen, mijn dagboek is klaar!... en ze komen niet". Ook 'grapte' hij: "Wat ruikt het hier naar karamel? Vandaag verbranden ze alleen de suikerzieke joden". Van Gogh vond dat joden hun zwarte verleden misbruikten, en dat er een einde moest komen aan "dat gezeur" over de shoah. Met dit soort 'grappen' wilde hij de concentratiekampen banaliseren. Maar zo bouwde hij op zijn manier wel mee aan de ontkenning van de ellende van Auschwitz.
http://www.doorbraak.eu/gebladerte/11069f68.htm
Inmiddels gaat de waanzin onbelemmerd door, ook bij de 'kwaliteitskranten'. Misschien leert de NRC-redactie door terechte krtiek in het artikel van zowel Evelien Gans als van Ian Buruma dat men niet vrijblijvend extreem rechtse opvattingen kan blijven verspreiden omdat men dan meewerkt aan het scheppen van een sfeer waarbij jonge mensen als Rosanne Hertzberger zich vrij voelen om met de meest grove beelden stereotypen te verspreiden, en dat ook nog eens pretendeert te doen in naam van haar 'generatie.' Dit alles natuurlijk geheel in de traditie van haar en 'onze eigen Theo' van Gogh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten