Bruce Lipton

Bou heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Jozephine Wortelboer" achtergelaten:

Geachte heer Stan,

Daarnet heb ik (nogmaals) geluisterd naar een boeiende lezing van dr. Bruce Lipton over de liefde, onze genen en de evolutie. Deze professor in de medicijnen laat zien dat er wel degelijk evolutie bestaat, maar dat het mechanische wereldbeeld waarin deze theorie ontstond, achterhaald is. Onze genen passen zich aan de energie van de omgeving aan. De meest positieve energie voor deze groei blijkt dan de liefde.
Voor de gelovigen onder ons: God heeft ijsvogels geschapen, omdat Zij van ijsvogels houdt. Voor hen die niet in god geloven: IJsvogels bestaan omdat ze van elkaar houden en omdat hun omgeving van ijsvogels houdt.
Zonder de liefde is er geen evolutie. Leuk hè. ;-)
Dank u voor uw mooie post. Ook ik vind ijsvogels vertederend. Zo mooi! Maar de rondborstige roodborstjes mogen er ook zijn, er zit soms een paartje in mijn tuin te broeden. Die rakkers zijn razend snel!

De lezing van Lipton staat hier:http://www.boublog.nl/2009/02/25/bruce-lipton-voorbij-de-evolutietheorie/

Bruce Lipton: voorbij de evolutietheorie

Auteur: mr. drs. BOU gepost in catagorie: Natuur, Wetenschap op 25 februari, 2009

Charles Darwin werd geboren in 1809, dit jaar precies twee eeuwen geleden, en zijn meest beroemde boek, The Origine of Species, verscheen in 1859,  precies 150 jaar geleden. Daarom is 2009 uitgeroepen tot het Darwin-jaar. Hoewel de evolutietheorie al anderhalve eeuw bestaat en deze theorie door vele feiten wordt gesteund, zijn er nog altijd mensen die niet in de evolutietheorie geloven. In de Bijbel staat immers dat God de hemel, de aarde en de mensheid heeft geschapen in zes dagen en de zevende dag nam hij rust. In het kader van het Darwin-jaar zijn sommige Christenen nu bezig met het verspreiden van 6 miljoen folders waarin de Bijbelse schepping wordt verkondigd als zijnde het ware verhaal. Een schepping door God in zes dagen tijd is echter in strijd met talloze wetenschappelijke gegevens. De evolutietheorie van Darwin wordt tegenwoordig gesteund door veel vondsten en feiten.

Volgens de gegevens van de astronomen is ons zonnestelsel ongeveer 4,6 miljard jaar geledenontstaan uit een kosmische stofwolk, waarna de aarde langzaam afkoelde en de aardkorst begon te stollen. De eerste tekenen van leven zijn afkomstig van aminozuren die een stofwisseling kenden. Ze zijn ongeveer 3,85 miljard jaar oud, al is het nog altijd een raadsel hoe in de nog altijd hete heksenketel op aarde levende eiwitten of aminozuren konden ontstaan. Sommige geleerden vermoeden daarom dat deze eerste levende cellen uit de ruimte kwamen, maar dat verplaatst het probleem van het ontstaan van het leven slechts van een ziedende hitte op aarde naar de ijskoude duisternis van het heelal. Hoe dit eerste leven is ontstaan, is nog altijd onbekend. Voor wie gelooft dat het leven is geschapen door God, blijft de vraag: hoe deed God dat?

In elk geval draaide de aarde van meet af aan rond zijn as en langs de evenaar ontstond een continent: Rodinia. In de ondiepe kustwateren leefden bacteriën die sterk lijken op de nu nog levendeblauwalgen. Ongeveer 2,6 miljard jaar geleden vormden deze microben ook een dunne korst op het land. Er ontstonden ook hogere organismen, de eukaryoten, met een celkern waarin het DNA veilig ligt opgeslagen. Rond 1,8 miljard jaar geleden verschenen de eerste meercellige fossielen. Al het leven was toen nog plantaardig, het ademde CO2 in en zuurstof uit. Rond 0,6 miljard of 600 miljoen jaar geleden ontstond de dierlijke levensvorm, die plantaardige cellen kon afbreken en de koolstof kon verbranden. Een dier ademt zuurstof in en CO2 uit.

Omstreeks 545 miljoen jaar geleden, na bijna 4 miljard jaar van trage evolutie, werd de gestage voortgang plotseling ruw verstoord. Terwijl het continent Rodinia uiteenviel, veranderde de aarde in een volledig bevroren planeet. Sommige soorten lijken daarbij te zijn uitgestorven, maar toen de aarde daarna weer ontdooide, wemelde het in de oceanen opeens van dieren die totaal verschilden van hun voorgangers. Velen van hen hadden een schelp of schaal en ook hun soortenrijkdom was enorm. Men noemt dit de Cambrische Revolutie, of de Cambrische explosie.

Het Cambrium duurde van 545 tot 488 miljoen jaar geleden en aan het einde vond een massale uitsterving plaats, waarin bij voorbeeld twee derde van de bekende soorten trilobieten opeens verdween. Ook het volgende tijdperk, het Ordovicium, begon met een plotselinge toename van nieuwe levensvormen. De zuidpool lag toen in het huidige Algerije en in de Sahara lag een ijskap. In de zeeën leefde een zeer diverse fauna, waarvan sommige dieren, zoals de zeester, ook nu nog bestaan. Andere dierlijke organismen hadden reeds een centrale zenuwstreng en kleine hersenen. Op het land begonnen zich levermossen te verspreiden, gevolgd door schaaldiertjes die leken op pissebedden. Het Ordovicium eindigde omstreeks 444 miljoen jaar geleden met een massale uitsterving, waarbij de helft van alle soorten omkwam. De temperatuur op aarde daalde en heel Afrika raakte bedolven onder een ijskap.

Tijdens het Siluur lag de zuidpool in Zuid-Afrika. Rond deze pool trokken de continenten zich samen, er ontstond een groot continent, Gondwana. Ten noorden van de evenaar lag een archipel, Laurazië, waaruit later Noord-Amerika, Groenland, Europa en Azië ontstonden. In zee ontwikkelden zich vissen, op het land ontstonden sporendragende vaatplanten, gevolgd door dieren als mijten, duizendpoten en schorpioenen. Aan het einde van het Siluur, omstreeks 408 miljoen jaar geleden, trok Laurazië zich samen en Groenland botste op Europa.

Het volgende tijdperk, het Devoon, was zeer dynamisch, met veel vulkanische activiteit en de vorming van reusachtige bergketens. De zuidpool lag nog steeds in Zuid-Afrika en Laurazië lag langs de evenaar, in de warme Golfstroom. Het klimaat was daar overwegend warm en vochtig. Er ontstonden opnieuw talloze nieuwe soorten, zoals vissen met ledematen, die de voorlopers zijn van de amfibieën, maar ook zaaddragende varens en bomen. In zee ontstonden de haaien en werden vissen en koraaldieren algemeen.

In het volgende tijdperk, het Carboon, schoven de twee grote continenten naar elkaar toe. Laurazië lag langs de evenaar en Gondwanaland rond de Zuidpool. In Laurazië strekten zich enorme tropische wouden uit, die maakten dat het zuurstofgehalte in de atmosfeer steeg naar 35%. Er ontstonden insecten, die dank zij de zuurstofrijke atmosfeer konden uitgroeien tot reusachtige vormen, en er ontstonden reptielen, die zich op het land konden voortplanten door eieren te leggen. De zuidpool lag nu in het huidige Antarctica, met een ijskap die groeide en slonk in het kosmische ritme van excentriciteit, precessie en nutatie. De eilanden van Laurazië botsten vervolgens op elkaar en daarna op Gondwanaland, er ontstond een groot continent.

Tijdens het volgende tijdperk, het Perm, was het klimaat strenger dan ooit tevoren. Er bestond nu nog maar een continent: Pangea, waar in het binnenland woestijnen ontstonden. Het Perm eindigde omstreeks 245 miljoen jaar geleden met een vrijwel totale uitsterving, de soortenrijkdom nam zeer drastisch af, ruim 90% van alle plant- en diersoorten, zowel in de oceaan als op het land, stierf uit. Deze periode is zo catastrofaal dat ook de kleine dieren uitstierven. Zelfs de insecten, die in hun geschiedenis van 500 miljoen jaar nog nooit ten prooi waren gevallen aan massaal uitsterven, zijn toen in grote aantallen verdwenen. De trilobieten, die 330 miljoen jaar lang tot de meest algemene zeedieren behoorden, en de reusachtige zeeschorpioenen die reeds 250 miljoen jaar gedijden, verdwenen aan het einde van het Perm. De ecosystemen van de wereld stortten ineen als kaartenhuizen. De hele aarde was opeens weer woest en ledig, God kon de schepping bijna geheel opnieuw beginnen.

Er vond nogmaals een explosie plaats van nieuwe levensvormen. In de woestijnen van Pangea ontstonden reptielen die niet over de grond kropen, maar hoog op hun poten liepen: de dinosauriërs. Ook ontstonden er warmbloedige reptielen, die hun lichaamstemperatuur zelf konden reguleren, net als later de zoogdieren. Aan het einde van het Trias, omstreeks 208 miljoen jaar geleden, vond er weer een massale uitsterving plaats, die ook de zoogdierachtige reptielen trof. Pangea splitste zich weer in Laurazië en Gondwanaland. Een warme Golfstroom, de Thetys, liep tussen hen door.

Tijdens de Jura was het klimaat overwegend warm en vochtig. Nergens lagen gletsjers en vrijwel overal groeiden tropische, subtropische of gematigde wouden. Er ontstonden vele soorten dinosauriërs, waarvan sommige veren hadden en konden vliegen. Dit zijn de voorouders van de vogels. Anderen kregen reusachtige afmetingen, wat wijst op een overvloed aan voedsel. Aan het einde van de Jura, omstreeks 145 miljoen jaar geleden, raakten de continenten stevig op drift. Noord-Amerika en Groenland splitsten zich af van Laurazie, zodat Eurazië een apart continent werd. Zuid-Amerika, Antarctica, Australië en India maakten zich los van Afrika, Gondwanaland viel in vijf brokken uiteen. Deze drastische aardscheur loopt rond de hele aarde. En weer stierven er vele soorten uit.

Het Krijt begon met een uitstroom van magma, dat stolde tot basalt op de bodems van de oceanen. Tijdens het Krijt was de gemiddelde temperatuur op aarde 23°C, veel hoger dan de huidige 12°C. Het was een van de warmste perioden uit de geschiedenis. Het Krijt eindigde 65 miljoen jaar geleden, de dinosauriërs stierven toen uit, maar ook vele andere soorten verdwenen, waaronder ook microscopisch kleine organismen, zowel op het land als in zee. Men schat het aantal uitgestorven soorten nu op 76%. Dat is weliswaar minder dan aan het einde van het Perm, maar het was wel veel! De kleine zoogdieren hebben het echter overleefd. Tegenwoordig wordt algemeen aanvaard dat eenkosmische inslag deze plotselinge uitsterving heeft veroorzaakt.

De zoogdieren hebben zich sindsdien vertakt tot talloze soorten, waarbij de mens slechts een van de vele soorten is. Onze soort is ontstaan uit een voorganger die behoort tot de apen en uit dezelfde voorganger zijn ook de mensapen ontstaan. De genetische code van mensapen bestaat uit 24 chromosomen, maar die van de mens uit slechts 23. Als een mens zou afstammen van een wezen met 24 chromosomen, dan moeten twee chromosomen ooit versmolten zijn tot een. Inmiddels heeft men in het menselijk genoom inderdaad een chromosoom gevonden dat blijkt te bestaan uit twee versmolten chromosomen.

Toch zeggen sommige mensen nog steeds dat ze niet in de evolutietheorie geloven. Ze geven de voorkeur aan het geloof in een almachtige God die in zes dagen de hemel en de aarde schiep, want zo staat het immers in de Bijbel. Toen Andries Knevel begin februari van dit jaar voorzichtig opperde dat God de wereld niet in zes dagen geschapen heeft, barstte er een storm van Christelijke protesten los, waarop Knevel om vergeving vroeg. De evolutietheorie is echter geen geloof, maar een verzameling feiten die door de theorie hun verband krijgen. Om dit Christelijke achtereind van het evolutie-denken kan men eigenlijk alleen maar lachen.

Het wetenschappelijke wereldbeeld van Darwin was echter nog wel volledig mechanisch, zoals de hele wetenschap van zijn tijd. De evolutietheorie van Darwin behoeft daarom op sommige punten correctie. In 1925 publiceerde Albert Einstein een artikel over quantum-mechanica, waaruit bleek dat ieder atoom (en dus alle materie) eigenlijk slechts bestaat uit energie. Ieder deeltje is in feite een trilling, met een eigen frequentie. Het heeft enige decennia geduurd voor dit begrip volledig doordrong tot de biologie. Het heeft echter grote consequenties, ook voor de evolutietheorie!

Bruce Lipton is een ervaren cel-bioloog en hij legt zeer helder uit wat dit gegeven betekent. Hij laat zien dat het mechanische wereldbeeld van Darwin, waarbij de evolutie verloopt via toevallige veranderingen in de genen, niet klopt met de feiten. Het blijkt dat de genen niet onveranderlijk zijn (op toevallige veranderingen na), maar dat ze reageren op informatie uit de omgeving en dat zij op grond van die informatie voortdurend veranderen. Onze genen passen zich aan hun omgeving aan.

Deze uiterst boeiende lezing van Bruce Lipton wordt aangekondigd door een langharige hippie, maar laat dat geen reden zijn om af te haken. Lipton zelf vertelt uiterst boeiend, hij weet waarover hij spreekt en hij legt de meest ingewikkelde zaken op een simpele manier uit. In twee en een half uur tijd presenteert hij een nieuwe kijk op de evolutie. In het eerste uur geeft hij een duidelijke uitleg van de werking van een cel. Op een vrolijke manier maakt Lipton aanschouwelijk hoe aminozuren werken.

Bruce Lipton – The New Biology deel 1 duurt een uur.

Dit eerste uur was slechts een introductie.  In het tweede deel van zijn lezing gaat hij dieper in op de gevolgen van de nieuwe wetenschappelijke inzichten in de biologie. Zijn conclusies zijn verbazend, maar toch zegt Lipton niets nieuws. Liefde, verbondenheid en de kracht van gedachten, concepten die de kern vormen van iedere religie, blijken deel uit te maken van de identiteit van ieder mens en daardoor invloed uit te oefenen op de gezondheid, maar ook op de genen en daarmee op de hele evolutie.

Bruce Lipton – The New Biology deel 2 duurt anderhalf uur.