Israel als een Schurkenstaat 319

Omdat onze politici zo graag in de smaak willen vallen bij de Amerikanen en geen zelfrespect bezitten, accepteren ze de vernederingen van een voormalige Moldavische nachtclub-uitsmijter die minister van Buitenlandse Zaken is van de zionistische staat. De NRC bericht:

Lieberman kon Nederland straffeloos schofferen

Rotterdam, 21 jan.

Door onze redacteur Carolien Roelants | pagina 3

Minister Verhagen ontving de omstreden Israëlische minister Lieberman met alle egards. Lieberman behandelde hem bepaald niet als ‘vriend van Israël’.

De Israëlische premier Netanyahu hamert er geregeld op dat hij het is die de buitenlandse politiek bepaalt, en niemand anders. Die boodschap is bedoeld voor buitenlandse regeringen en politici, vriend en vijand, die zijn geschoffeerd door zijn minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman of diens onderminister Danny Ayalon. Op dit moment is Turkije het mikpunt van de twee extreem-rechtse ministers, die Netanyanhu ongeacht de schade om binnenlands-politieke redenenhandhaaft. De Israëlisch-Turkse betrekkingen waren al wat bekoeld maar inmiddels is de temperatuur, hoofdzakelijk door Liebermans toedoen, tot onder het nulpunt gedaald.

Ook oude vrienden worden niet gespaard, maar dat is minder schadelijk. Neem Nederland. Lieberman ging in november 2009 naar Den Haag om toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen te bedanken voor de Nederlandse steun aan Israël in de VN-Mensenrechtenraad. Nederland had als een van de weinige Europese landen tegen het Goldstone-rapport gestemd dat uitwijdt over Israëlische en Palestijnse oorlogsmisdaden tijdens het Israëlische offensief in de Gazastrook (december 2008/januari 2009). Het rapport, dat Verhagen had bestempeld als „eenzijdig” en te veel op Israël gericht, was niettemin goedgekeurd. Er kwamen nog wel wat stemmingen in internationale organisaties aan waar Israël de Nederlandse steun kon gebruiken.

Een ambtenaar die van Liebermans bezoek verslag kwam uitbrengen op de Amerikaanse ambassade omschreef het bezoek als een demonstratie „hoe mensen te ergeren en vrienden te verliezen”. Volgens een verslag in de uitgelekte diplomatieke post van de ambassade praatte Lieberman 20 minuten door zonder Verhagen de kans te geven ertussen te komen.

Lieberman maakte geen enkele beweging in de richting van een vredesregeling met de Palestijnen, was pessimistisch en cynisch over elke Palestijn, met inbegrip van president Abbas en stelde dat de bal aan Palestijnse kant lag omdat het probleem „niet bij ons ligt”, zo tekende de notulist op uit de mond van de ambtenaar. Hijopperde dat Turkije, Syrië en Iran van plan waren Irak te verdelen na de Amerikaanse terugtrekking, eind van dit jaar.

Toen Verhagen uiteindelijk aan het woord kwam, zei hij tegen Lieberman: „U heeft vrienden nodig” en onderstreepte dat hij zo’n vriend was. Maar hij wees erop dat Nederland niet kon doorgaan Israël te verdedigen als Jeruzalem geen nuttige gebaren maakte. Een tijdelijke bouwstop in nederzettingen in bezet Palestijns gebied zou helpen. Hij herinnerde Lieberman eraan dat Nederland de nederzettingen als illegaal beschouwt en als een schending van Israëls verplichtingen onder het internationale vredesplan voor het Midden-Oosten.

Voor Liebermans komst was in het parlement de nodige kritiek geuit op Verhagen omdat hij de omstreden minister met alle diplomatieke egards ontving. Veel westerse landen nodigen Lieberman helemaal niet uit of ontvangen hem aan de achterdeur. Het verloop van het bezoek had één voordeel, constateerde de ambtenaar: de kritiek in het parlement had zich op Lieberman gericht in plaats van op Verhagen.

Maar het bezoek kreeg nog een staartje. Een week later maakte Israël de bouw van 900 nieuwe woningen in bezet Oost-Jeruzalem bekend. Verhagen was „woedend”, aldus het verslag van de ambassade, ook omdat Lieberman er niets over had gezegd tijdens zijn bezoek.

De stroom kritiek aan het adres van Turkije heeft de verhouding met het enige islamitische land dat een bondgenoot van Israël was zwaar ondermijnd. President Sarkozy’s Mediterrane Unie wil niet van de grond komen omdat Egypte nergens wil zijn waar Lieberman is. Hij had in 2008, nog als parlementslid, gezegd dat president Mubarak „naar de hel kon lopen”.

Maar Nederland kon hij straffeloos schofferen. Het vredesproces zit muurvast, in de nederzettingen wordt stug doorgebouwd maar de betrekkingen met Israël blijven prima. In het regeerakkoord staat uitdrukkelijk dat Nederland ernaar streeft de banden met Israël aan te halen.