De Westerse Terreur 38

Jose wees me op dit bericht:

Netanyahu says premier is one of Israel’s ‘greatest friends’

(ANSA) - Jerusalem, February 1 - Visiting Italian Premier Silvio Berlusconi said on Monday that his ‘dream’ was to see Israel become a member of the European Union.

Speaking at a ceremony at which Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu officially welcomed him to Israel, Berlusconi added that “we can be proud of the fact that we, with our Judeo-Christian culture, are the foundation of European civilization".

“The fact that we are here is a demonstration of the friendship, closeness and desire to collaborate which exists between our two, ‘neighbor’ peoples,” he added.

Berlusconi also addressed the concerns of some in Israel over Italy’s close economic ties with Iran and said “to those who still today want to deny Israel’s right to exist, I say that we, with the whole international community, will absolutely oppose this and make sure it never happens".

The Italian premier said he knew well that “the future is Israel’s main concern,” and that it wanted the certainty that “the terrible past” which Jews suffered “will never be repeated because of an indifference which in this in the world is man’s greatest evil".

“What we want is for everyone to look towards the future together so that this future can be one of prosperity and, especially for this people, peace,” Berlusconi said.

The Italian premier added that the format of the summit, with the joint-cabinet session, was evidence that Israel was one of Italy’s “five or six most important partners. Netanhayu welcomed Berlusconi by referring to him as “dear Silvio” and describing him as “one of Israel’s greatest friends” and defining his visit as “historic".

Zie: http://other-news.info/index.php?p=3256

De vraag is waarom Berlusconi zich gedraagt als filosemiet tegenover een land dat op hetzelfde moment bekend maakt dat het precies een jaar geleden witte fosfor inzette tegen de Palestijnse bevolking, een land waarvan bekend is dat het op grote schaal het internationaal recht schendt? Het antwoord is allereerst omdat Berlusconi zelf het niet zo nauw neemt met het recht zoals blijkt uit zijn nauwe banden met de mafia en het feit dat hij zich voor corruptie meermaals voor het gerecht heeft moeten verantwoorden. Een andere reden is het feit dat Berlusconi als filosemiet Arabieren haat met evenveel venijn als de antisemiet de joden haat, en hij van mening is dat christenen ten opzichte van islamieten 'superieur' zijn. Maar er is nog een reden, die veel belangrijker is, een reden die door mijn Nederlandse collega's angstvallig wordt verzwegen. Eerst even een aanloopje.

Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes.' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind wordt opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kan verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'

Op diezelfde 'echte wereld' had ruim een halve eeuw eerder de befaamde George Kennan gewezen, toen deze architect van de naoorlogse Amerikaanse buitenlandse politiek, de grondlegger van de containment politiek, in een intern beleidsstuk schreef: 'Wij hebben ongeveer 50 procent van de rijkdommen in de wereld, maar slechts 6,3 procent van haar bevolking… In deze omstandigheden, zullen we niet in staat zijn te voorkomen dat wij het voorwerp worden van jaloezie en haat. Onze werkelijke taak in het komende tijdperk is om een netwerk van betrekkingen op te bouwen die ons in staat stelt deze positie van ongelijkheid te handhaven… Om dat te doen, zullen we alle sentimentaliteit en dagdromen opzij moeten zetten; en moet onze aandacht overal geconcentreerd zijn op onze directe nationale doelstellingen… We moeten ophouden te spreken over vage en… imaginaire doelstellingen als mensenrechten, het verhogen van de levensstandaard, en democratisering. De dag is niet veraf dat we in pure machtsconcepten moeten handelen. Hoe minder we daarbij gehinderd worden door idealistische slogans, des te beter het is.'

Iedere student van de westerse buitenlandse politiek die dit feit negeert zal nooit de diepere drijfveren van het Westen begrijpen. Wij moeten onze rijkdommen beschermen tegenover de Derde Wereld, tegenover miljarden mensen die van 1 tot 2 dollar per dag moeten zien rond te komen, tegenover een wereld waar volgens de officiele cijfers meer dan een miljard mensen elke dag weer honger lijdt, terwijl de kloof tussen rijk en arm de afgelopen halve eeuw is verdubbeld. De overgrote meerderheid van de westerlingen staat hier zelden bij stil, omdat men als gewone burger nauwelijks iets aankan met dit feit, hoe graag hij het ook zou willen. Behalve wat pathologische gevallen ziet niemand een ander graag lijden. Maar wie wel permanent stilstaan bij dit feit, en er zelfs hun werk van hebben gemaakt, zijn mensen die speciaal hiervoor zijn aangesteld, militairen bijvoorbeeld. Het zijn uiteindelijk de strijdkrachten die de westerse economische belangen veilig stellen, zoals onder andere verwoord werd door generaal Smedley Butler, oud-bevelhebber van het Amerikaanse Korps Mariniers, die in 1933 na ruim 33 jaar actieve dienst opmerkte: ‘Oorlog is misdaad. Hij wordt gevoerd ten voordele van de zeer weinigen ten koste van de massa. Ik ben heel lang een eersteklas uitsmijter geweest voor het bedrijfsleven. Voor Wall Street en voor de banken. Ik was in feite een misdadiger, een gangster voor het kapitalisme. Ik heb in 1914 Mexico veilig gemaakt voor de Amerikaanse oliebelangen. Ik hielp bij het verkrachten van een half dozijn Midden Amerikaanse republieken voor het profijt van Wall Street. In China heb ik ervoor gezorgd dat Standaard Oil ongestoord zijn weg kon gaan. Al Capone is niet verder gekomen dan drie wijken. Mijn werkterrein omvatte drie continenten.’

Het plegen van grootschalige terreur is een continuïteit in de Amerikaanse geschiedenis. Jaren geleden vertelde mij een andere autoriteit, de voormalige directeur van het Star Wars programma, luchtmachtkolonel b.d. Robert Bowman: ‘Het Amerikaans imperialisme dateert uit de tijd van de eerste kolonisten. Gewelddadig expansionisme is de rode draad in de geschiedenis van de Verenigde Staten.’ Duidelijk is dat we het hier hebben over een imperium dat in toenemende mate met geweld zijn hegemonie moet veiligstellen, waarbij de huidige kolonisatiegrens is verschoven naar de ruimte. Wie de moeite neemt om de website van de US Space Command te bezoeken kan daar in ‘Vision for 2020’ onder de titel: ‘Het domineren van de ruimte dimensie door militaire operaties om de belangen en investeringen van de VS te beschermen’ onder andere lezen dat ‘tijdens de westwaartse expansie van het continentale VS’ legers noodzakelijk waren. Maar voor de overzeese expansie moesten westerse naties vroeger op de marine vertrouwen om ‘hun commerciële belangen te beschermen en te bevorderen.’ Het spreekt voor zich dat in het moderne tijdperk met zijn massavernietigingswapens niet alleen de marine de hegemonie in stand kan houden, en daarom moet dit ook vanuit de ruimte gebeuren, waar de VS superieur is. Vandaar dat de Amerikaanse ‘commerciële belangen’ verdedigd zullen worden met ‘in de ruimte gestationeerde aanvalswapens,’ met raketten die elk moment overal ter wereld kunnen inslaan. Volgens Space Command zal de noodzaak van dergelijke precisiewapens toenemen als gevolg van ‘de globalisering van de wereld economie,’ omdat de ‘globalisering.. een groeiende kloof tussen de “have” and “have-nots”’ zo voorspellen de militaire planners. Ze erkennen dat de ‘groeiende economische kloof’ zal uitlopen op een ‘toenemende economische stagnatie, politieke instabiliteit, en culturele vervreemding,’ en daaraan gekoppeld een steeds massaler wordende sociale onrust en gewelddadig verzet onder de ‘have-nots’, geweld dat vooral gericht zal zijn tegen de westerse economische belangen. Door het monopoliseren van het heelal moet de VS klaar zijn om massale onrust te beheersen door ‘het gebruik van ruimte systemen en planning voor een precisie aanval vanuit de ruimte om de wereldwijde proliferatie van massavernietigingswapens te beantwoorden.’

Maar niet alleen vanuit de ruimte kunnen vitale grondstoffen als bijvoorbeeld olie veilig gesteld worden, uiteindelijk zullen ook op de grond militairen de westerse belangen moeten beschermen. Hier beginnen de moeilijkheden pas echt. In de ruimte hebben de Amerikanen de overmacht, op aarde niet meer. Door de ontzagwekkende bevolkingsexplosie in de Derde Wereld worden de westerse militairen met gigantische problemen geconfronteerd. Daar heeft zich een nieuw fenomeen voltrokken, te weten de megasteden. De Amerikaanse historicus Mike Davis schrijft daarover in zijn boek Planet of Slums: 'In plaats van steden van licht die naar de hemel oprijzen, zal een groot deel van de stadsbevolking van de 21ste eeuw in misère ondergedompeld zijn, omgeven door milieu verontreiniging, uitwerpselen, en verval. De één miljard stedelingen die de postmoderne achterbuurten bewonen zouden wel eens jaloers kunnen terugkijken naar de ruines van de stevige lemen huizen van Çatal Hüyük in Anatolië, gebouwd aan het begin van het stedelijk leven 9000 jaar geleden... In 1950 there were 86 cities in the world with a population of more than one million; today there are 400, and by 2015 there will be at least 550. Cities, indeed, have absorbed nearly two-thirds of the global population explosion since 1950, and are currently growing by a million babies and migrants each week. The world's urban labor force has more than doubled since 1980, and the present urban population - 3.2 billion - is larger than the population of the world when John F. Kennedy was inaugurated.'

Op dit moment zijn wij getuige van hoe onbeheersbaar dit probleem is geworden voor militairen. Kijk naar Irak en de olie, waar het Amerikaanse leger maar geen greep op kan krijgen. Het platte land is geen probleem, maar op de stadsguerilla krijgt men geen greep, steden als Bagdad en Fallujah blijven levensgevaarlijke frontgebieden. Speciaal met het oog op de toekomstige oorlogsvoering in grote stedelijke conglomeraten zijn de Amerikanen, vooral na het fiasco in Mogadishu in 1993, gedwongen geweest om hun strategie aan te passen met betrekking tot wat officieel heet Militarized Operations on Urbanized Terrain, kortweg MOUT. In de woorden van het tijdschrift van de Army War College: 'the future of warfare lies in the streets, sewers, high-rise buildings, and sprawl of houses that form the broken cities of the world.' Kortom, Amerikaanse militairen leren nu hoe te vechten 'under realistic Third World conditions.' En dat is de reden waarom de afgelopen jaren Israelische adviseurs zonder veel ruchtbaarheid naar de VS werden gehaald 'to teach marines, rangers, and navy SEALs the state-of-the-art tactics -- especially the sophisticated coordination of sniper and demolition teams with heavy armor and overwhelming airpower -- so ruthlessly used by Israeli defence forces in Gaza and the West Bank,' aldus Mike Davis in het essay 'The Pentagon As Global Slumlord.'

Zie: http://www.commondreams.org/views04/0419-14.htm

Het concentratiekamp Gaza is een noodzakelijk testgebied voor de toekomstige oorlogsvoering en dat nu is de belangrijkste reden waarom het Westen de Israelische terreur tegen de Palestijnse bevolking ongestoord door laat gaan en zelfs beloond. Daar worden allerlei nieuwe wapens en militaire taktieken uitgeprobeerd die het Westen straks nodig meent te hebben om de kloof tussen arm en rijk in stand te houden. Vandaar dat de Amerikanen in Fallujah en de Israeli's Gaza-stad witte fosfor gebruikten, hetgeen een oorlogsmisdaad is. Meer daarover in een later stuk.