Slachtoffers Israelisch bombardement.De correspondenten in Israel van Trouw, NOVA, Het Parool, het AD hebben een joodse achtergrond en hebben gezien de christelijke geschiedenis van antisemitisme begrijpelijkerwijs een emotionele band met het land dat ze als 'de Joodse natie' zien. De twee zoons van de vroegere correspondent van het NOS-Journaal en de Volkskrant, Eddo Rosenthal, dienden in het Israelische leger, en toch moest Rosenthal tegelijkertijd als journalist onafhankelijk over het Israelische geweld berichten, een onmogelijke opgave. De vraag is natuurlijk: hoe objectief kan een Nederlandse correspondent in Israel zijn wanneer zijn eigen familieleden in het Israelische leger vechten, dan wel betrokken zijn bij landroof en bezetting? Een goede journalist als Joop van Tijn, wiens kinderen niet in de Israelische strijdkrachten meevochten, verklaarde bevooroordeeld te zijn zodra het Israel betrof. Omdat Van Tijn jarenlang mijn buurman was, wist ik hoe hij erover dacht. Vlak voor zijn dood zei hij tegen de journalist Arnold Karskens: 'Toen ik daar was, merkte ik dat ik meer dan ooit mezelf identificeerde met Israel. Je krijgt die legerberichten, verhalen over wat die anderen allemaal voor slechts doen, over verliezen en wreedheden. Of je wilt of niet, je wordt meegesleept. Ook als je je gebruikelijke scepsis bewaart en denkt: zo slecht zal die andere partij niet zijn. Je kiest.' En ook wijlen Martin van Amerongen heeft erop gewezen dat die 'objectiviteit' onmogelijk is. Nogmaals, dat "je kiest" is gezien het eeuwenlange christelijke antisemitisme volstrekt begrijpelijk. Desondanks suggereren de Nederlandse commerciele pers en trouwens ook CIDI-directeur Ronny Naftaniel, die een betaalde propagandist is, dat er geen enkele twijfel kan zijn aan de "objectiviteit" van joodse correspondenten in Israel.
In 2006 vermeldde ik dit over NOVA-correspondente Ankie Rechess:
'De NOS doet niet eens een poging om onafhankelijk te lijken. Een van de correspondenten van de NOS/NOVA/NPS in Israel is Ankie Rechess. Ankie Rechess is ''de weduwe van Andrei Spitzer, ( een schermer die in ’72 tijdens de Olympische Spelen door Palestijnen werd vermoord SvH) Ankie Rechess (van origine Nederlandse) vertelde ons tot in detail welke gruwelijke martelingen de atleten hebben moeten ondergaan alvorens ze omgebracht werden. Destijds heeft dit haar ter plekke doen besluiten, dat dit zich nooit mag herhalen en ook nooit vergeten mag worden. Met bewonderenswaardige volharding bezoekt zij sindsdien alle Olympische spelen en probeert elke keer weer een waardige herdenking te bewerkstelligen,'' aldus de Collectieve Israel Actie. Zie: http://www.israelactie.nl/content.php?id= 40 Het zal duidelijk zijn dat mevrouw Rechess na zo’n traumatische gebeurtenis alles behalve onafhankelijk kan berichten over Israel, laat staan over de Palestijnen, en toch is zij correspondente van de NOS en VRT.'
Lees verder: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/06/joris-luyendijk-2.html
Op vrijdag 15 juni 2007 schreef ik de volgende email:
'Geachte hoofdredactie van de Volkskrant, beste Alex Burghoorn,
Een lezer van deze weblog mailde me het volgende: 'Burghoorn maakt samen met Joop Meijers (AD) onderdeel uit van een educatief reisprogramma in Israël (2006): "Na een rondleiding bij het Israelische rode kruis, Magen David Adom (de rode davidster) en een bijzonder indrukwekkend verhaal van een vader die zijn dochter verloor bij een terroristische aanslag, spreken we met twee Nederlandse correspondenten in Israel. Joop Meijers (AD) en Alex Burghoorn (Volkskrant) geven ons een kijkje in de keuken van de Nederlandse mediaberichtgeving aan de hand van onze vragen. We praten onder andere over het belang van specifieke woorden. Is het veiligheidsmuur, veiligheidshek of veiligheidsbarriere of gewoon hek of muur? Alex: veiligheidsmuur. Joop: veiligheidsbarriere." http://www.perspectief.nu/page/9525 Deze reizen worden georganiseerd door het CiJO, de jongerenorganisatie van het CIDI: http://www.cijo.nl/v2/ Ondanks de vredelievende plaatjes op de homepage valt hier iets van de ideologie van deze organisatie te zien: http://www.cijo.nl/v2/default.asp?p=bibliotheek&id=22
Joop Meijers doet wel vaker werk voor het CIDI: http://www.cidi.nl/info/bk2005-12-20.html en is oud?-voorzitter van de Nederlandse Zionisten Bond. Zijn dochter heeft voor het IDF gewerkt. Burghoorn en Meijers, als koppel, lichten dus studenten voor (in genoemd geval ChristenUnie-jongeren) over de situatie in, en de Nederlandse verslaggeving over Israël, onder de vlag van het CIDI.'
Tot zover de email van de lezer. November 2000 schreef ik in een artikel voor Vrij Nederland over de tendentieuze berichtgeving van veel correspondenten in Israel. Ik citeerde RTL-correpondent Conny Mus die tegen mij zei dat hij 'eens gebeld was door de dochter van Joop Meijers, correspondent van de Evangelische Omroep en het Algemeen Dagblad, of ik belangstelling had om een leuk verhaal over het Israelische leger te maken. Zij was woordvoerster van het Israelische leger. Dan is er toch sprake van een conflictsituatie. Meijers zelf heeft eens gezegd er moeite mee te hebben om verslag te doen van de bloedbaden veroorzaakt door Israelische militairen.' Geachte hoofdredactie van de Volkskrant, met het oog op de journalistieke onafhankelijkheid en zorgvuldigheid verzoek ik u mij antwoord te geven op de volgende vraag: Is het verstandig om uw correspondent in Israel, Alex Burghoorn - wiens berichtgeving op zijn minst controversieel is - op de een of andere wijze betrokken te laten zijn bij reizen georganiseerd door het CIDI, een pro-Israel organisatie die gefinancierd wordt om propaganda te maken voor Israel. In afwachting van uw antwoord,
Collegiale groet
Stan van Houcke
Sinds 2007 heb ik geen enkele reactie van de Volkskrant-hoofdredactie hierop gekregen. Mijn collega's bij deze krant bezaten niet eens het burgerlijke fatsoen, laat staan de noodzakelijke professionaliteit om een bericht van ontvangst te sturen. Kritische vragen worden niet op prijs gesteld in een totalitair systeem.
Ik kom hierop terug vanwege het volgende: het is duidelijk dat deze christelijke jongeren zelf zich bogen 'over het belang van specifieke woorden. Is het veiligheidsmuur, veiligheidshek of veiligheidsbarriere of gewoon hek of muur? Alex: veiligheidsmuur. Joop: veiligheidsbarriere.' Zij wel en Alex Burghoorn dus niet, want ik ga ervan uit dat laatst genoemde niet wil stellen dat de -- volgens het Internationaal Gerechtshof -- illegale muur, die grote stukken land van de Palestijnen voor hen ontoegankelijk maakt, in de eerste plaats daadwerkelijk een 'veiligheidsmuur' is. Voor een onafhankelijke waarnemer kan dit onmogelijk een veiligheidsmuur zijn gezien de uitspraak van het hoogste rechtscollege ter wereld en gezien de consequenties van de afscheiding voor de slachtoffers. De enige conclusie is dat Burghoorn, die al dan niet tegen een vergoeding voor het CIDI optreedt, bewust een tendentieuze ideologische keuze maakte door te stellen dat we hier te maken hebben met een 'veiligheidsmuur'.
Welnu, twee jaar na dato, j.l. woensdag 17 juni, schrijft Burghoorn in de Volkskrant in de column: 'OP JE WOORDEN LETTEN' onder de kop: 'De heikele kwestie van de Joodse staat' het volgende:
'Het gaat vaak terloops. Als ik voor de variatie andere woorden zoek voor "Israel", schrijf ik "de Joodse staat". Het synoniem is overal in het Westen ingeburgerd. Op zichzelf niet vreemd: Israel is tenslotte in 1948 opgericht als een land bestemd voor en bestuurd door Joden. Dan is 'Joodse staat' een adequate beschrijving. Maar toen ik zondag in de Bar-Ilan Universiteit nabij Tel Aviv luisterde naar Benjamin Netanyahu besefte ik ineens hoe ideologisch beladen de term eigenlijk is. Het bewijst weer eens dat je nergens zo op je woorden moet letten als hier, in het land tussen de Middellandse Zee en de Jordaan -- om de locus delicti maar zo geografisch neutraal mogelijk te omschrijven.'
Kortom, ook onze correpondent Alex Burghoorn begint te beseffen dat woorden niet neutraal zijn, maar vaak ideologisch beladen en als zodanig propagandistisch werken, woorden zoals bijvoorbeeld Burghoorns 'veiligheidsmuur'. De vraag is waarom Burghoorn tot nu toe al die ideologisch beladen woorden gebruikt, woorden die een ander beeld oproepen dan de werkelijkheid, zoals zelfs de jongeren van de Christen Unie al na enkele dagen beseften? Hoe komt het dat Alex Burghoorn zich al die jaren daarvan niet bewust is geweest? Is hij zo onnozel dat hij niet ziet wat elke toerist na twee minuten ziet, namelijk dat hier geen sprake is van een 'veiligheidsmuur' , maar veel eerder van een 'Apartheidsmuur' zoals de Palestijnen en zelfs ook humaan ingestelde Joden in Israel stellen? Nee, ik denk dat Alex niet zo onnozel is. Hij gebruikt bewust zijn pro-Israel propaganda. Het probleem van dit soort propagandisten is alleen dat ze op den duur onvermijdelijk in hun eigen kuil dreigen te vallen. Nu extreem rechts aan de macht is in Israel en er geen doekjes meer om windt, moet onze correspondent zich langzaam en behoedzaam terugtrekken, want anders wordt het voor iedere lezer zo duidelijk dat hij een propagandist is.
Op de achtergrond speelt al jarenlang iets mee wat Burghoorn krampachtig verzwijgt. Netanyahu wil net als de meerderheid van de Joden in Israel dat men verlost wordt van de Palestijnen, dat wil zeggen van hun eigen Palestijnse Israeli's, zijnde eenvijfde van de bevolking. Welnu, zodra de tegenstander bevestigt dat Israel een 'Joodse staat' is dan is maar 1 conclusie mogelijk en dat is dat de Palestijnse bevolking er niets meer te zoeken heeft. En nadat er een Palestijnse staat is opgericht kunnen de Joden in Israel eisen dat hun Palestijnse landgenoten naar hun eigen staat vertrekken, zodat de Joden in een etnisch zuivere staat kunnen leven, allen tezamen in een Joodse getto met een muur erom heen. Of zoals een Joodse extremist tegen mij zei: 'Het zou belachelijk zijn als er een Palestijnse staat komt zonder Joden terwijl er een ''Joodse staat'' zou zijn met Arabieren.
Om te voorkomen dat ik mijn lezers en mezelf laat meeslepen met het zionistisch extremisme zet ik al jarenlang 'de Joodse staat' bewust tussen aanhalingstekens, want natuurlijk is Israel geen 'Joodse staat' en dat moet het ook nooit worden, want dat kan alleen als het land etnisch wordt gezuiverd. En daar ben ik op tegen, en naar ik mag aannemen, ook de meesten van onze politici, op wat idioten na. Daarom: Burghoorn, beste collega, 'OP JE WOORDEN LETTEN.'
Joop Meijers doet wel vaker werk voor het CIDI: http://www.cidi.nl/info/bk2005-12-20.html en is oud?-voorzitter van de Nederlandse Zionisten Bond. Zijn dochter heeft voor het IDF gewerkt. Burghoorn en Meijers, als koppel, lichten dus studenten voor (in genoemd geval ChristenUnie-jongeren) over de situatie in, en de Nederlandse verslaggeving over Israël, onder de vlag van het CIDI.'
Tot zover de email van de lezer. November 2000 schreef ik in een artikel voor Vrij Nederland over de tendentieuze berichtgeving van veel correspondenten in Israel. Ik citeerde RTL-correpondent Conny Mus die tegen mij zei dat hij 'eens gebeld was door de dochter van Joop Meijers, correspondent van de Evangelische Omroep en het Algemeen Dagblad, of ik belangstelling had om een leuk verhaal over het Israelische leger te maken. Zij was woordvoerster van het Israelische leger. Dan is er toch sprake van een conflictsituatie. Meijers zelf heeft eens gezegd er moeite mee te hebben om verslag te doen van de bloedbaden veroorzaakt door Israelische militairen.' Geachte hoofdredactie van de Volkskrant, met het oog op de journalistieke onafhankelijkheid en zorgvuldigheid verzoek ik u mij antwoord te geven op de volgende vraag: Is het verstandig om uw correspondent in Israel, Alex Burghoorn - wiens berichtgeving op zijn minst controversieel is - op de een of andere wijze betrokken te laten zijn bij reizen georganiseerd door het CIDI, een pro-Israel organisatie die gefinancierd wordt om propaganda te maken voor Israel. In afwachting van uw antwoord,
Collegiale groet
Stan van Houcke
Sinds 2007 heb ik geen enkele reactie van de Volkskrant-hoofdredactie hierop gekregen. Mijn collega's bij deze krant bezaten niet eens het burgerlijke fatsoen, laat staan de noodzakelijke professionaliteit om een bericht van ontvangst te sturen. Kritische vragen worden niet op prijs gesteld in een totalitair systeem.
Ik kom hierop terug vanwege het volgende: het is duidelijk dat deze christelijke jongeren zelf zich bogen 'over het belang van specifieke woorden. Is het veiligheidsmuur, veiligheidshek of veiligheidsbarriere of gewoon hek of muur? Alex: veiligheidsmuur. Joop: veiligheidsbarriere.' Zij wel en Alex Burghoorn dus niet, want ik ga ervan uit dat laatst genoemde niet wil stellen dat de -- volgens het Internationaal Gerechtshof -- illegale muur, die grote stukken land van de Palestijnen voor hen ontoegankelijk maakt, in de eerste plaats daadwerkelijk een 'veiligheidsmuur' is. Voor een onafhankelijke waarnemer kan dit onmogelijk een veiligheidsmuur zijn gezien de uitspraak van het hoogste rechtscollege ter wereld en gezien de consequenties van de afscheiding voor de slachtoffers. De enige conclusie is dat Burghoorn, die al dan niet tegen een vergoeding voor het CIDI optreedt, bewust een tendentieuze ideologische keuze maakte door te stellen dat we hier te maken hebben met een 'veiligheidsmuur'.
Welnu, twee jaar na dato, j.l. woensdag 17 juni, schrijft Burghoorn in de Volkskrant in de column: 'OP JE WOORDEN LETTEN' onder de kop: 'De heikele kwestie van de Joodse staat' het volgende:
'Het gaat vaak terloops. Als ik voor de variatie andere woorden zoek voor "Israel", schrijf ik "de Joodse staat". Het synoniem is overal in het Westen ingeburgerd. Op zichzelf niet vreemd: Israel is tenslotte in 1948 opgericht als een land bestemd voor en bestuurd door Joden. Dan is 'Joodse staat' een adequate beschrijving. Maar toen ik zondag in de Bar-Ilan Universiteit nabij Tel Aviv luisterde naar Benjamin Netanyahu besefte ik ineens hoe ideologisch beladen de term eigenlijk is. Het bewijst weer eens dat je nergens zo op je woorden moet letten als hier, in het land tussen de Middellandse Zee en de Jordaan -- om de locus delicti maar zo geografisch neutraal mogelijk te omschrijven.'
Kortom, ook onze correpondent Alex Burghoorn begint te beseffen dat woorden niet neutraal zijn, maar vaak ideologisch beladen en als zodanig propagandistisch werken, woorden zoals bijvoorbeeld Burghoorns 'veiligheidsmuur'. De vraag is waarom Burghoorn tot nu toe al die ideologisch beladen woorden gebruikt, woorden die een ander beeld oproepen dan de werkelijkheid, zoals zelfs de jongeren van de Christen Unie al na enkele dagen beseften? Hoe komt het dat Alex Burghoorn zich al die jaren daarvan niet bewust is geweest? Is hij zo onnozel dat hij niet ziet wat elke toerist na twee minuten ziet, namelijk dat hier geen sprake is van een 'veiligheidsmuur' , maar veel eerder van een 'Apartheidsmuur' zoals de Palestijnen en zelfs ook humaan ingestelde Joden in Israel stellen? Nee, ik denk dat Alex niet zo onnozel is. Hij gebruikt bewust zijn pro-Israel propaganda. Het probleem van dit soort propagandisten is alleen dat ze op den duur onvermijdelijk in hun eigen kuil dreigen te vallen. Nu extreem rechts aan de macht is in Israel en er geen doekjes meer om windt, moet onze correspondent zich langzaam en behoedzaam terugtrekken, want anders wordt het voor iedere lezer zo duidelijk dat hij een propagandist is.
Op de achtergrond speelt al jarenlang iets mee wat Burghoorn krampachtig verzwijgt. Netanyahu wil net als de meerderheid van de Joden in Israel dat men verlost wordt van de Palestijnen, dat wil zeggen van hun eigen Palestijnse Israeli's, zijnde eenvijfde van de bevolking. Welnu, zodra de tegenstander bevestigt dat Israel een 'Joodse staat' is dan is maar 1 conclusie mogelijk en dat is dat de Palestijnse bevolking er niets meer te zoeken heeft. En nadat er een Palestijnse staat is opgericht kunnen de Joden in Israel eisen dat hun Palestijnse landgenoten naar hun eigen staat vertrekken, zodat de Joden in een etnisch zuivere staat kunnen leven, allen tezamen in een Joodse getto met een muur erom heen. Of zoals een Joodse extremist tegen mij zei: 'Het zou belachelijk zijn als er een Palestijnse staat komt zonder Joden terwijl er een ''Joodse staat'' zou zijn met Arabieren.
Om te voorkomen dat ik mijn lezers en mezelf laat meeslepen met het zionistisch extremisme zet ik al jarenlang 'de Joodse staat' bewust tussen aanhalingstekens, want natuurlijk is Israel geen 'Joodse staat' en dat moet het ook nooit worden, want dat kan alleen als het land etnisch wordt gezuiverd. En daar ben ik op tegen, en naar ik mag aannemen, ook de meesten van onze politici, op wat idioten na. Daarom: Burghoorn, beste collega, 'OP JE WOORDEN LETTEN.'
Het spreekt voor zich dat ik nooit een reactie heb gekregen van de hoofdredactie dan wel Alex Burghoorn op mijn kritiek, gefundeerde kritiek wordt niet beantwoord. Mijn collega's zwijgen liever dan een serieuze journalistieke discussie te beginnen. Stel uzelf de volgende vraag: zouden de Nederlandse commerciele media ooit een Palestijnse journalist aanstellen als correspondent in Israel of de bezette gebieden? Ik bedoel, iemand wiens familie verdreven is door het zionistische Israel?
1 opmerking:
Niet teveel vragen, Stan. Je bent commercieel of je bent het niet. De geldstroom loopt niet via de Palestijnse gebieden, de slachtoffers trouwens ook niet.
anzi
Een reactie posten