De Nuance van de NRC 125

14 januari van dit jaar kreeg de extremistische zionist Martin Levi van Creveld zes kolommen breed de ruimte van de NRC-redactie om oorlogsmisdaden als volgt te rechtvaardigen: 'Voor de Israëliërs het vuur openen, geven ze de bewoners weliswaar steevast opdracht te vertrekken, maar de Palestijnen die het ongeluk hebben in de strijd verwikkeld te raken, lopen de kans een zeer hoge prijs te betalen. Mais cest la guerre.'

http://www.nrc.nl/opinie/article2120101.ece/Ook_deze_stadsguerrilla_zal_Israel_winnen

Ondertussen weigerde de NRC-redactie een artikel te plaatsen van Nederlandse juristen, waarin deze deskundigen gedocumenteerd wezen op het feit dat Israel bezig was oorlogsmisdaden te plegen. En wel omdat een artikel over oorlogsmisdaden ‘weinig nieuwe gezichtspunten bevat... Met vriendelijke groet, Anna Visser, redacteur Opinie NRC/H.'

Van Creveld's 'rechtvaardiging', die niet gebaseerd was op het internationaal recht, is al erg genoeg, maar de praktijk was nog erger zoals nu andermaal bewezen wordt door de verslagen van betrokken Israelische soldaten. Zelfs deze bewering van Van Creveld was onwaar: 'Voor de Israëliërs het vuur openen, geven ze de bewoners weliswaar steevast opdracht te vertrekken'. Gisteren zag de NRC zich genoodzaakt het volgende te berichten:

'Oorlogsmisdaden komen in iedere oorlog voor, zegt Yehuda Shaul, oprichter van Breaking the Silence, daags voor het verschijnen van zijn getuigenissenrapport over operatie Gegoten Lood. Maar de Gaza-oorlog, zegt hij, „is een verhaal apart”. Shaul: „Het principe van onderscheid tussen gewapende strijders en burgers bestond vrijwel niet. Het grootschalige geweld tegen de burgerbevolking van Gaza was niet zozeer het resultaat van ontspoorde individuen, maar van een systeem. Vrijwel niemand kreeg enige schietinstructies mee. Het was oorlogsgebied, dus alles is een legitiem doel.”

Houd de verliezen aan eigen kant zo klein mogelijk, zeiden officieren tegen veel van de 26 in het rapport geïnterviewde militairen. Het gevolg, zo blijkt uit het rapport: militairen schoten in december en januari, tijdens de 22 dagen durende oorlog tegen Hamas in de Gazastrook, op alles wat bewoog. „Je schiet. Het is oorlog. Er worden geen vragen gesteld”, zegt getuige 26. „Burgers waren minder belangrijk in dit verhaal.” Getuige 9: „Je schiet niet alleen wanneer je bedreigd wordt. De aanname is dat je constant bedreigd wordt, dus als er iets is dat je bedreigend vindt, schiet je.”

Volgens enkele getuigen gebruikten militairen wittefosforgranaten om op ‘verdachte’ huizen te schieten. Fosfor is zeer brandbaar materiaal, dat vlees tot op het bot wegbrandt. De Verenigde Naties, Amnesty International en het Rode Kruis beschuldigden Israël al eerder van het gebruik van fosfor in Gaza. Fosfor is volgens internationale afspraken uit 1980, die Israël nooit heeft ondertekend, alleen toegestaan als het is bedoeld als rookgordijn of om doelen mee te verlichten. Getuige 8 zegt dat zijn bataljon fosforgranaten vanuit tanks schoot. „Soms hoor je op de radio: ‘Fosfor. Toegestaan.’ [...] Ik weet ook van een commandant die zonder toestemming schoot.” Waarom met fosfor schieten, vraagt de interviewer. „Omdat het leuk is. Cool.”

Het rapport en video’s van getuigen op http://www.shovrimshtika.org/index_e.asp

Palestijnse burgers werden als menselijk schild gebruikt om huizen binnen te gaan, vertellen soldaten. Johnnies, werden ze genoemd. Volgens een militair plaatsten soldaten de loop van hun mitrailleur op de schouder van een burger, om zo een huis te betreden. Soms moesten burgers alleen naar binnen, of met een klauwhamer muren openbreken. Deze beschuldiging is pijnlijk voor het Israëlische leger, omdat het tijdens de oorlog Hamas juist beschuldigde van het gebruik van menselijke schilden.'

De conclusie kan alleen zijn dat de slijpsteen voor de geest bewust heeft geprobeerd niet alleen oorlogsmisdaden te verzwijgen, maar sterker nog, heeft geprobeerd oorlogsmisdaden te rechtvaardigen. De krant is daarmee mede schuldig aan de gepleegde oorlopgsmisdaden. Hoe nu verder? Ik werp die vraag op aangezien ik het eens ben met de ChristenUnie die het volgende stelt: 'Wie genocide ontkent, minimaliseert, rechtvaardigt of zelfs goedkeurt, effent de weg voor haat en geweld. Daarom wil de ChristenUnie negationisme strafbaar stellen.'

Of begrijpt de NRC deze nuance niet?