Het Neoliberale Geloof 432

Dit is het gelaat van een rijke stinker, voor wie de wereld om geld draait, en niets anders. Verbeten mond, kille ogen, dikke kop. Onverzadigbaar, zonder scrupules, het toonbeeld van alles dat een mens klein maakt. Een man die kadavers verslindt. Dit is het hoofd van de begeerte. Zo gaat men eruit zien als men zich permanent tekort voelt gedaan. Mag ik u voorstellen:

Louis Reijtenbagh: liefhebber van geld en kunst

PROFIEL, Peter de Waard

gepubliceerd op 17 april 2009 20:50, bijgewerkt op 24 april 2009 09:16

AMSTERDAM - In 2008 kocht het Rijksmuseum het schilderij De bocht van de Herengracht van de Nederlander Reijtenbagh, die het meesterwerk toen al had verpand aan een Amerikaanse bank. Van huisarts tot baissier.

Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).

Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).

Eigenlijk had Louis Reijtenbagh (62) nu de tijd van zijn leven moeten hebben. De kredietcrisis zou een geschenk uit de hemel moeten zijn voor de investeerder die juist altijd zijn geld verdiende aan barre tijden en kelderende koersen.

Hij wreef zich als geen ander in de handen als bedrijven waarin hij zogeheten short was gegaan (aandelen had verkocht die hij niet bezat) omvielen. Geen beter vermaak dan leedvermaak.

Ooit verdiende hij zo 20 miljoen gulden aan het bankroet van DAF Trucks. Ook aan de teloorgang van de bouwbedrijven Ogem en Bredero in de jaren tachtig hield hij als een van de bekendste baissiers (iemand. die op het dalen van de prijzen speculeert) van het toenmalige Beursplein 5 tonnen, zo niet miljoenen, over. Maar het echte grote geld zou hij te danken hebben aan deals in noodlijdende bedrijven als Getronics, Laurus en KPN QWest.

Volgens Quote had alleen de Getronics-deal hem 100 miljoen euro opgeleverd, waardoor hij met een vermogen van bijna 600 miljoen opklom tot plaats 43 in de rijkenlijst van het blad.

Reijtenbagh is in de jaren zeventig een jonge huisarts in Almelo. Door de twee oliecrises onderkent hij de tanende macht en verouderde economische structuur van de VS. Hij besluit te speculeren op een daling van de dollarkoers. Hij verdient er een klein fortuin mee als de Zuid-Amerikaanse schuldencrisis losbreekt.

Hij stopt met zijn werk als arts. In de jaren tachtig kijkt hij niet alleen naar gevestigde bedrijven waar het fout kan gaan, maar ziet hij ook de kleine bedrijfjes, zoals de beruchte lichtkrantenproducent TextLite, als speculatieobject.

Hij vindt ook andere manieren om geld te verdienen, waarmee hij de grenzen van de wet tart. In 1987 lekt uit dat Reijtenbagh de wereld rondvliegt op zogenoemde babytickets – tickets voor baby’s die 10 procent van de prijs van een volwassen ticket kostten. Hij koopt de tickets ‘open’ bij kleine reisbureaus die nog niet op het IATA-computersysteem zijn aangesloten en ‘past ze aan’ wanneer er moet worden gevlogen. 

Lees verder: http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1184381.ece/Louis_Reijtenbagh_liefhebber_van_geld_en_kunst

Vandaag meldt dezelfde Volkskrant het volgende:

Ook dubbelspel om doek Rembrandt

Van onze verslaggevers Merijn Rengers, John Schoorl

gepubliceerd op 23 april 2009 22:58, bijgewerkt op 24 april 2009 09:59

AMSTERDAM - Een zelfportret van Rembrandt uit 1632 is het tweede beroemde 17de-eeuwse schilderij waarmee de Nederlandse multimiljonair Louis Reijtenbagh een financieel dubbelspel heeft gespeeld. Terwijl het schilderij als onderpand diende voor miljoenenleningen bij twee banken, probeerde hij de Rembrandt via kunsthandelaren in Nederland en Londen te verkopen.

Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).

Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).

Dit blijkt uit documenten van de Amerikaanse rechtbank waarover de Volkskrant beschikt. Hierin staat beschreven dat vertegenwoordigers van de Amerikaanse zakenbank JPMorgan Chase vorig jaar december ontdekten dat drie kunstwerken uit de omvangrijke collectie van Louis Reijtenbagh uit zijn appartement in New York waren verdwenen.

Het werk van Rembrandt, het kostbaarste uit de verzameling, is er een van. Andere werken waren De bocht van de Herengracht van Gerrit Berckheyde, dat door het Amsterdamse Rijksmuseum is gekocht, en een beeld van Alberto Giacometti. Het was Reijtenbagh contractueel verboden zijn collectie, die als onderpand voor de miljoenenleningen gold, te verplaatsen. Verkopen was helemaal uit den boze.

Sotheby's

Vandaag dient een kort geding van ABN Amro bij de Amsterdamse rechtbank. De bank heeft, net als JPMorgan, leningen verstrekt aan Reijtenbagh met de kunstcollectie als onderpand. De waarde van het zelfportret van Rembrandt wordt volgens de Amerikaanse documenten geschat op 10 miljoen dollar (7,7 miljoen euro). Het is niet bekend waar het schilderij zich op dit moment bevindt. Veilinghuis Sotheby’s in Londen zou de Rembrandt onlangs hebben geprobeerd te verkopen. 

Lees verder: http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1187723.ece/Ook_dubbelspel_om_doek_Rembrandt

Onverzadigbaar. Dit soort mensen waren jarenlang de helden van het kapitalisme.

'As a true democrat with a full pocket, he is, by the amount that fills his pocket, so much superior of the democrats with empty pockets. Because, though all men are born equal and die equal, you will not get anybody to admit that ten dollars equal ten thousand dollars. No, no, there's a difference there however far you may push equality.' D.H. Lawrence.

Reijtenbagh. Een democraat? Welnee, een slaaf van zijn eigen onverzadigbare hebzucht, die elke dag weer zijn hoofd in de spiegel ziet.