Sybilla Claus van Trouw 2

Trouw-journaliste Sybilla Claus werpt vandaag in haar krant de volgende vraag op:

'Een ingreep om ’dubbele’ oogleden te krijgen is enorm populair onder Aziatische vrouwen in het Westen. Is het zelfhaat of aanpassing?'

Kortom, volgens Sybilla zijn er slechts twee mogelijkheden: of zelfhaat of aanpassing. Een andere mogelijkheid is er volgens haar niet, en ook niet een combinatie van beide drijfveren, zelfhaat en aanpassing.

Laten we allereerst uitgaan van de door haar opgeworpen stelling, maar dan toegepast op ons westerlingen zelf, wij de blanke heersers van de wereld, wij uit de christelijke cultuur, die een cosmetica-industrie uit de grond hebben gestampt die jaarlijks een omzet heeft van meer dan 200 miljard dollar, met als gevolg onder andere het gefacelifte gelaat van Nancy Pelosi, een van de machtigste westerse vrouwen. Waarom heeft deze vooraanstaande vrouw, lid van wat Henk Hofland 'de politiek literaire elite' noemt zich zo laten toetakelen. Is dit 'zelfhaat' of 'aanpassing'? Ikzelf denk een combinatie van beide, aanpassing vanwege een zekere mate van zelfhaat. Mevrouw Pelosi vond haar voormalige hoofd niet aantrekkelijk genoeg, ze haatte de oude kop die ze had, om het nu eens een beetje bruut te stellen. Vandaar dat ze een nieuw hoofd bestelde. Ze weet bovendien dat vooral mannen beter lijken te luisteren naar een vrouw die ze aantrekkelijk vinden. Dus paste ze zich aan, aan de normen van de mannenwereld. Dat heeft natuurlijk niets met vrijheid te maken, maar alles met gebondenheid. Mevrouw Pelosi zit, net als miljoenen andere westerse vrouwen, gevangen in een beeldencultuur, die bepaalt dat alles zoveel mogelijk jong moet lijken. Want jong is vitaal en dynamisch, is het leven zelf. Oud daarentegen is de voorbode van de dood. Dit zijn weliswaar clichebeelden, maar wel clichebeelden die er dagelijks ingehamerd worden via de alomtegenwoordige reclame.

Alomtegenwoordig, 24 uur per dag. Via alle kanalen denkbaar van de commerciele massamedia, in zowel de publieke ruimte als thuis bij de buis.Of zoals de Britse schrijver John Berger het verwoordde: 'Consumptie en communicatie zijn tegenwoordig verenigd in een diabolische vennootschap, en uit deze vennootschap bestaat datgene wat wij kennen als de media. Eerst en vooral vertegenwoordigen de media een economisch contract waardoor alles wat er in de wereld gebeurt wordt gekoppeld aan het mechanisme van de verkoop.'

Waarom zou Nancy Pelosi zich gedragen als het eerste het beste blondje dat mannen wil behagen? Dat komt omdat onze cultuur dit bepaalt en in die consumptiecultuur geldt net als in elke cultuur het volgende: 'People want to be told what to do so badly that they will listen to anyone', zoals de hoofdrolspeler verklaart in de fascinerende tv-serie Mad Men, een reclameman. Vrouwen worden voorgehouden dat ze slank en aantrekkelijk moeten blijven, anders negeren mannen hen. Dus laten steeds meer vrouwen zich botoxen. Kijk nog even goed naar Nancy's mond. Zie je het Sybilla? Opgespoten lippen, lippen als van 'Afrikaanse' vrouwen. Waarom stel je bij Nancy niet die vragen over 'zelfhaat' en 'aanpassing' en wel bij wat jij noemt 'Aziatische vrouwen'? En wat bedoel je precies met 'Aziatische vrouwen'? Azie strekt zich uit van Israel tot Indonesie. En kijk nu even onder de kin. Inderdaad, liposuctie, al vanaf 700 euro. En het cultureel bepaalde beeld stopt niet bij de hals. Als westerse vrouw kun je nu tegen een zeker bedrag zelfs een 'vaginale correctie' laten toepassen, zodat je weer als nieuw tevoorschijn kunt komen. Let ook op de kwalificatie 'correctie'. Er moet dus iets 'gecorrigeerd' worden, de schaamlippen dan wel de borsten, omdat die lichaamsonderdelen kennelijk in hun oude staat niet deugen. Immers corrigeren betekent iets ontdoen van fouten Wat mankeert de Amerikaanse en Europese cultuur? Is hier sprake van wat Trouw noemt 'raciale zelfhaat of eigen keus'? Of is hier sprake van een combinatie van beide? Of ernstiger nog, kunnen alleen Aziaten zichzelf 'raciaal' haten en blanke westerlingen niet, omdat die nu eenmaal superieur zijn? Blijf nadenken, Sybilla. De taal is de moeder van de gedachte, niet haar dienstmeid, zoals Karl Kraus de mens vertelde. Meer hierover in een ander stukje.