Het Zionistisch Racisme

Het is allemaal politiek theater, die gespeelde westerse verontwaardiging over de opmerkingen van de Iraanse president tijdens de VN-conferentie. Het meeste wat Ahmadinejad verklaarde is oude koek, die geen enkele zinnige joods-Israelische intellectueel zal bestrijden. Ook zij weten dat Israel vanaf het begin zich gedragen heeft als een racistische staat. Dit is wat volgens de BBC de Iraanse president zei:

In quotes: Ahmadinejad speech

Diplomats have walked out of a UN conference on racism during a speech by Iranian President Mahmoud Ahmadinejad. Here are some key quotes from his address:

The victorious powers [of the world wars] call themselves the conquerors of the world, while ignoring or down-treading the rights of other nations by the imposition of oppressive laws and international arrangements. 

Following World War Two, they resorted to making an entire nation homeless on the pretext of Jewish suffering. They sent migrants from Europe, the United States and other parts of the world in order to establish a totally racist government in the occupied Palestine. In compensation for the dire consequences of racism in Europe, they helped bring to power the most cruel and repressive, racist regime in Palestine. 

It is all the more regrettable that a number of Western governments and the United States have committed themselves to defending those racist perpetrators of genocide, whilst the awakened consciences and free-minded people of the world condemn aggression, brutality and the bombardment of civilians of Gaza. 

[Conflicts in Iraq and Afghanistan were] a clear example of egocentrism, racism, discrimination or infringement upon the dignity and independence of nations. 

Today, the human community is facing a kind of racism which has tarnished the image of humanity. In the beginning of the third millennium, the word Zionism personifies racism, that falsely resorts to religion and abuses religious sentiments to hide hatred. 

Efforts must be made to put an end to the abuse by Zionists and their supporters of political and international means... Governments must be encouraged and supported in the fight aimed at eradicating this barbaric racism and moving towards reforming the current international mechanisms. 

You are all aware of the conspiracy of some powers and Zionist circles against the goals and objectives of this conference... It should be recognised that boycotting such a session is a true indication of supporting the blatant example of racism. 

Zie: http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8008850.stm

Behalve Ahmadinejad's uitspraak over genocide, zegt hij in feite niets dat overdreven is. Over het zionistisch racisme doen in mijn boek De oneindige oorlog talloze joods-Israelische intellectuelen uitspraken. Ik sprak hierover met onder andere Eitan Bronstein, de joodse directeur van Zochrot, een in 2002 opgerichte Israëlische organisatie die de joods-Israëlische bevolking bewust wil maken van de Palestijnse ‘Nakba, de Palestijnse catastrofe van 1948… door die te herdenken, erover te getuigen, te erkennen en te helen.’

Hij zei het volgende over het politiek gebruiken van het gecultiveerd slachtofferisme, het aloude joods-Israelische reflex:

'Het bekende argument antisemitisme komt weer om de hoek kijken. En het slachtofferisme. Wij Joden zijn niet de daders, maar de slachtoffers. Het wezenlijke probleem van het slachtofferisme is dat het een dader de confrontatie belet met zijn diep verborgen schaamte over het onrecht dat hij anderen aandoet. Het gevolg is dat de Israëli’s niet toekomen aan het noodzakelijke proces van erkenning.’

De psychotherapeuten Martine Groen en Justine van Lawick schrijven in hun studie Intieme Oorlog dat een chronisch conflict alleen dan opgelost kan worden als er een ontwikkeling doorlopen wordt ‘van schaamte naar schuld, naar bekennen en vervolgens naar boete, vergelding, vergeving en eventueel verzoening. De eerste stap is het benoemen van de vernederingen en de kwetsuren en de schaamte die daarmee gepaard gaat [...] Als dit is uitgesproken, helpt een schuldbekentenis om de schaamte te verminderen.’ Groen en Van Lawick constateren: ‘De mishandelaar – meestal de man --  schaamt zich voor zijn daden, de mishandelde – veelal de vrouw -- schaamt zich voor wat haar overkomt […] Schaamte dient […] uitdrukkelijk aan de orde te komen om de spiraal van geweld te kunnen doorbreken […] Bij geweld in de relatie is er sprake van een voortdurende grensoverschrijding […] waarbij de mishandeling gepaard gaat met dreiging, intimidatie, vernederen, treiteren en ander emotioneel gedrag. Het geweld is ingebed in een patroon van machtsuitoefening waarin vaak een afwisseling te zien is tussen gewelddadig en relatief rustig gedrag […] In de pauze na de uitbarsting van geweld ervaren beide partners de schaamte.’  En die schaamte manifesteert zich weer in woede en agressie, in een onvermijdelijke spiraal naar beneden tot in het uiterste geval de dood erop volgt. De dader wordt als het ware gegijzeld door zijn eigen onvermogen de schaamte onder ogen te zien. Op die manier komt de dader ook niet aan de schuldvraag toe en dat is met name zo problematisch omdat ‘schuld is goed te maken’, maar ‘bij schaamte is dat veel moeilijker. Bij deze emotie is sprake van een fundamenteel tekortschieten, en dat geeft een gevoel van falen, van niet toereikend zijn […] Het zelfbeeld wordt geschonden. Bij schaamte staat het zelf centraal dat veroordeeld wordt, bij schuld is het niet het zelf maar een daad die negatief beoordeeld wordt.’ En dat laatste is veel makkelijker te accepteren. Hoewel deze psychotherapeuten huiselijk geweld beschrijven, is hun analyse ook direct van toepassing op het Israëlisch-Palestijnse conflict, waarbij de oppermachtige Israëli’s de rol van de agressieve man spelen en de bezette Palestijnen die van de onderdrukte vrouw, die moet buigen voor het excessieve geweld van de sterkere partij. Dit fenomeen is ook uitgebreid geanalyseerd door de Indiase socioloog Ashis Nandy in The Intimate Enemy. Loss and Recovery of Self Under Colonialism. Hij schrijft: ‘Sinds ongeveer de 17^e eeuw, hebben de hypermannelijke en overgesocialiseerde aspecten van de Europese persoonlijkheid stap voor stap de culturele eigenschappen verdrongen die werden vereenzelvigd met vrouwelijkheid, kinderjaren, en naderhand met “primitivisme”. Als onderdelen van een natuurfilosofie van boeren waren deze karaktereigenschappen gewaardeerde aspecten geweest van een cultuur die niet gekoppeld was aan prestatie en productiviteit. Van toen af aan werden ze afgewezen als strijdig met de heersende stroming van de Europese beschaving en toegeschreven aan de “lage culturen” van Europa en de nieuwe culturen waarmee de Europese beschaving geconfronteerd werd. Het was onderdeel van dit proces dat de koloniën geleidelijk aan gezien werden als de leefomgeving van volkeren die enerzijds kinderlijk en onschuldig waren, en anderzijds sluw, verwijfd en passief-agressief.’ Het gevolg van dit westerse wereldbeeld is allereerst dat ‘de kolonisator, die om zijn geweten te sussen de gewoonte heeft de andere mens als een beest te zien, zichzelf eraan went om hem als een beest te behandelen, en de neiging heeft om zichzelf in een beest te veranderen […] Ze dachten dat ze alleen maar indianen, of Hindoes, of bewoners van Zuidzee eilanden of Afrikanen aan het afslachten waren. Maar in feite hebben ze een voor een de verdedigingswallen vernietigd waarachter de Europese beschaving vrij had kunnen ontwikkelen,’ aldus de Franse intellectueel Aimé Césaire. De Zweedse hoogleraar en auteur Sven Lindqvist onderstreept dit proces nog eens aan het eind van zijn boek Exterminate all the Brutes, wanneer hij concludeert dat ‘Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiingspolitiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund.’ De titel van zijn boek verwijst naar de zin uit Joseph Conrads  Hart der Duisternis, ‘verdelg al het gespuis’. Lindqvist vraagt zich af waarom de westerse protagonist ‘Kurtz zijn rapport over de beschavingstaak van de blanke man in Afrika met deze woorden eindigt?’ Hij schrijft dan: ‘Ik las Conrad als een profetische auteur die alle gruwelijkheden die in het verschiet lagen, voorzien had. Hannah Arendt wist beter. Zij zag dat Conrad over de genocides van zijn eigen tijd schreef. In haar eigen boek The Origens of Totalitarianism (1951), toonde ze hoe imperialisme racisme noodzakelijk maakte als het enig mogelijke excuus voor zijn daden… Haar these dat nazisme en communisme van dezelfde stam komen is algemeen bekend. Maar velen vergeten dat zij ook de “verschrikkelijke slachtpartijen” en het “barbaarse moorden” van Europese imperialisten verantwoordelijk hield voor “de zegevierende introductie van dergelijke pacificatiemiddelen in de alledaagse, respectabele buitenlandse politiek”, daarmee totalitarisme en zijn genocides producerend.’ Lindqvist ontdekt gaandeweg dat de ‘Europese vernietiging van de “inferieure rassen” van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa… Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust… En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.’ In zijn A History of Bombing beantwoordt Sven Lindqvist de volgende vraag kort maar krachtig: ‘Wat is toegestaan in oorlogen tegen wilden en barbaren? Antwoord: alles.’ Ook in laatstgenoemde boek toont hij aan dat de barbarij eerst op gekleurde volkeren werd uitgeprobeerd voordat de westerlingen het op hun eigen blanke bevolkingen gingen toepassen. Het eerste bombardement op een ongewapende burgerbevolking vond ook niet plaats in 1937 op het Spaanse Guernica, maar 12 jaar eerder op de Marokkaanse stad Chechaouen, niet door Duitse nazipiloten, maar door Amerikaanse democratische piloten, die in dienst van de Fransen deze onverdedigde stad vernietigden, waarbij volgens Walter Harris, toenmalige correspondent van de Londense Times ‘weerloze vrouwen en kinderen afgeslacht werden en vele anderen verminkt en blind raakten’. 

Het racisme is een van de hoekstenen geweest van het westerse kolonialisme, en aangezien Israel het product is van ondermeer dat westerse kolonialisme is het niet verwonderlijk dat ook het zionisme is gebaseerd op racisme. Hoe anders zou deze ideologie de landroof en onderdrukking kunnen rechtvaardigen, niet tegenover de buitenwereld maar tegenover zichzelf? Wees eerlijk. Dat kan alleen als men de ander van een lagere soort beschouwt, en de ander daarom niet dezelfde rechten heeft als de joden. Het geweten moet op de een of andere manier gesust worden.

PS. Men moet niet vergeten dat Ahmadinejad president is van een land waar toen hij kind was de democratie om zeep werd geholpen door toedoen van het Westen en wel omdat het Iraanse parlement de eigen oliebronnen had genationaliseerd. Zoveel democratie kon het 'democratische' Westen niet accepteren en dus organiseerde de CIA in samenwerking met de Britten een staatsgreep die de Sjah weer aan de macht bracht en de democratische krachten in de gevangenis. Wat men ook niet moet vergeten is dat we hier niet te maken hebben met een jong chaotisch derde wereldland, maar met een beschaving die al ten tijde van de oude Grieken een machtig rijk vormde, en sindsdien een stempel heeft gedrukt op de geschiedenis.