'Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Sybilla Claus van Trouw 2" achtergelaten:
Tot zover Sonja.
Trouw dus, 'raciale zelfhaat of eigen keus... onder Aziatische vrouwen in het Westen'? Welk ras hebben Aziatische vrouwen? Ik ga ervan uit dat Trouw het weet, maar is er iemand onder de lezers van deze weblog die het weet? In elk geval behoren zij niet tot het blanke ras. Zegt dat iets over deze vrouwen of over onze blanke Europese en Amerikaanse vrouwen? Nee, volgens mij niet, zoals Sonja aantoont. Zeker nu we ook nog weten dat het aantal gebotoxte en gefacelifte blanke vrouwen de laatste jaren enorm is toegenomen. Is de vraag gerechtvaardigd of deze vrouwen lijden aan 'raciale zelfhaat'? Nee, denk ik, zeker niet. Deze vrouwen krijgen dag in dag uit via de reclame een ideaalbeeld voorgeschoteld, waarin oud is afgeschreven en jong de norm is. Hangende borsten voldoen niet aan die norm, dikke billen ook niet, harige benen en/of spataderen ook niet, rimpels vallen ook al af.
Het punt is dat veel westerse mannen niet echt van vrouwen houden, ze houden van een reclamebeeld, het lichaam van een tiener voordat ze gebaard heeft. Ze beseffen niet dat een doorleefd vrouwenlichaam prachtig kan zijn, dat beauty in the eye of the beholder huist.
Het Westen is niet vrij. Vrouwen en mannen zitten gevangen in ideaalbeelden, in doctrines, in een web van leugens. Gisteren wees Frits Abrahams in NRC op een interview met Heleen Mees in Vrij Nederland. Mevrouw Mees, een power-feministe 'was weer woest op haar vrouwelijke lotgenoten. "Ik kan me niet voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen", zei ze. En: "Nederlandse vrouwen zijn gewoon lui [...] Feminisme is geen keuze, het is een opdracht aan iedere vrouw". Opdracht dus, weg is de vrijheid, en dat omdat Heleen Mees zich 'niet kan voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen.' En dat gebrek aan verbeeldingskracht is de reden waarom ze van mening is dat feminisme 'een opdracht' inhoudt, en weg is de keuze vrijheid. Mijn levenspartner en ik hebben samen onze kinderen groot gebracht en werden daarbij 'intellectueel bevredigd', maar onze ervaring telt in het wereldbeeld van Mees niet mee. Zonder enige feitelijke kennis geldt voor haar de theorie, de doctrine, de opdracht. Zo zijn hele rijken ontstaan en weer vergaan. Frits Abrahams schreef over de NRC-columniste: 'Zelf moest ze reizen en moest ze de Chinese president spreken en moest ze internationaal doorbreken en moest ze een intellectueel boek van zeshonderd pagina's schrijven. Ik las mijn dochters de citaten voor. "Dat moet ze vooral doen", zeiden ze, "maar mogen wij ons leven indelen zoals wij dat willen?"' Nee dus, ideologen kennen maar 1 waarheid en die is hun eigen waarheid, iedere andere waarheid moet daarvoor wijken. En opnieuw, net als bij mannen, bestaat bij dit soort vrouwen maar 1 beeld. Voor de mannen een pin-up en voor de vrouwen een power-feministe die handelt als een man. Het is een leugen en het gekke is dat zowel de mannen als de vrouwen dit weten. Frits Abrahams legde zijn dochters, die al moeder zijn, nog een citaat van Mees voor: "Het liefst zou ik toch trouwen en kinderen krijgen." En zijn dochters antwoordden: "Het is vast leuker dan de Chinese president maar het moet niet." Dat is precies het verschil tussen een ideologe en een moeder, tussen brandende ambitie en liefdevolle wijsheid.
Wat voor vader en moeder heeft Heleen Mees, die haar naam veranderde, gehad?
1 opmerking:
Mijn dochter zou i.p.v. de middelvinger haar hele hand gebruiken. Bij de jongeren onder ons wil dat zeggen "Talk to the hand"!
anzi
Een reactie posten