Het Zionistisch Racisme 4

Het probleem van de commerciele massamedia is dat ze onmiddellijk verbijsterd zijn en in de war raken zodra iemand zich niet houdt aan de consensus, de officiele versie van de werkelijkheid. Ik geef als voorbeeld het feit dat de Iraanse president de zionisten beticht van racisme, een feit dat door vooraanstaande joods-Israelische intellectuelen niet wordt ontkend, zoals u in mijn boek De oneindige oorlog kunt lezen. 

Vandaag bericht de NRC: 'Ahmadinejad had rede afgezwakt.

AP, AFP

Genève, 22 april. De ophef die de Iraanse president Ahmadinejad maandag veroorzaakte was zo groot, dat pas gisteren duidelijk werd dat zijn omstreden rede tot de VN-racismeconferentie in Genève een afgezwakte versie was.

Aanvankelijk stonden in zijn toespraak drie zwaar beladen woorden, die hij na een gesprek met secretaris-generaal Ban Ki-moon besloot niet uit te spreken, aldus een woordvoerder van de VN.'

Lees verder: http://www.nrc.nl/buitenland/article2220102.ece/Ahmadinejad_had_rede_afgezwakt

Nu even los van de onzin die Ahmadinejad uitsprak, is zijn constatering dat Israel een racistische staat volkomen juist. Ik sprak daarover met onder andere Eitan Bronstein, de joodse directeur van Zochrot, een in 2002 opgerichte Israëlische organisatie die de joods-Israëlische bevolking bewust wil maken van de Palestijnse ‘Nakba, de Palestijnse catastrofe van 1948… door die te herdenken, erover te getuigen, te erkennen en te helen.’ Hij zei dit: 

'De zionisten van het eerste uur, die door en door geseculariseerd waren, gebruikten de religieuze mythologie om joden te mobiliseren, en maakten van een geloof een politiek. Het probleem is echter niet het judaïsme, maar de zionistische overtuiging dat Israël een exclusief Joodse staat moet zijn. Omdat men een Joodse natie mogelijk wilde maken, moest men alle niet-Joden verdrijven. Een etnische zuivering was onvermijdelijk om de zionistische droom te verwezenlijken. En omdat de zionisten de oorspronkelijke bewoners hebben verdreven en weigeren hen te laten terugkeren, is vrede niet mogelijk. Daar komt nog bij dat de zionisten doorgaan met het in beslag nemen van nog meer Palestijns land. Dat is in feite het hele probleem. Het verziekt alle verhoudingen, ik bedoel, hier in Tel Aviv merk je het niet zo erg, dit is een open stad, maar zodra je in Jeruzalem bent voel je racisme op straat. Een zionist kan niet anders dan een racist zijn. Je ziet ook op de tentoonstellingen van de soldaten van Breaking the Silence, die zich tegen de terreur van de bezetting keren, dat het verwezenlijken van het zionisme jongeren ontmenselijkt. Al meer dan tachtig jaar geleden schreef een van de grondleggers van de Joodse staat, Zeev Jabotinsky, dat de Palestijnen nooit een exclusief Joodse staat zouden accepteren omdat dit onmiddellijk hun eigen ondergang zou betekenen. Hij pleitte daarom voor een “ijzeren muur, dat wil zeggen de vestiging in Palestina van een macht die op geen enkele manier zal worden beïnvloed door Arabische druk’’. En zo is het ook gebeurd, we hebben nu de muur van de Israëlische strijdkrachten en ook nog eens de betonnen muur, die ons fysiek scheidt van onze omgeving. Nogmaals, het is duidelijk dat een Joodse staat én vrede een onoverbrugbare tegenstelling vormen. Ik ben het volledig eens met de Israëlische historicus Benny Morris, die in een interview verklaarde dat het zionisme geen vrede kan brengen. En al die zogenaamde linkse politici die beweren dat dit wel kan, bedriegen de bevolking.’

De vooraanstaande joods Israëlische columnist B. Michael schreef in het dagblad Yediot Ahranot: ‘Het lijdt geen twijfel dat het historische pad van het Joodse volk in de zestig jaar die 1942 scheidt van 2002 kan dienen als materiaal voor aangrijpende historische en sociologische onderzoeken. In zestig korte jaren, van degenen die opgesloten werden in getto’s tot degenen die anderen opsluiten. In zestig korte jaren, van degenen die gebrandmerkt en genummerd werden tot degenen die brandmerken en nummeren. In zestig jaren, van degenen die in rijen met de handen in de lucht achter elkaar lopen tot degenen die anderen in rijen met de handen in de lucht laten lopen… Eindelijk! We zijn niet langer een ander en bizar volk met een lichte huidskleur en een wijze blik, maar wrede soldaten zoals iedereen. Eindelijk zijn we gelijk aan alle andere naties.’

Het zijn maar twee voorbeelden. Ik zal er de komende dagen meer geven.