De Mainstream Pers 44

'Lees de klimaatepifanie van Karel Knip in NRC Weekend.' Epifanie: `plotselinge, verwarrende openbaring.` Knip: ' ‘het lijkt eigenlijk wel mee te vallen.’ 

‘Zwarte Piet is racistisch en moet afgeschaft worden,’ was maandag 7 oktober op de Amsterdamse zender AT5 het gespreksonderwerp van het programma De Stelling Van Amsterdam. Aan het slot van de discussie concludeerde de programmamaakster:

We hebben geen consensus bereikt.

Die opmerking is tekenend voor de mentaliteit van het poldermodel. Immers, ‘via het consensusprincipe bereikt men het maximaal haalbare waar iedereen zich nog in kan vinden,’ en dat is het ultieme doel van de mainstream-Nederlander. Vandaar ook dat er in dit land zoveel vergaderd wordt. Men streeft naar consensus, ook wanneer de consensus absurd en gevaarlijk is. Laat ik meteen een misverstand uit de wereld helpen: consensus kan de democratie vernietigen, consensus en democratie staan los van elkaar. Laat ik een voorbeeld geven:

Op verzoek van het ministerie zijn de plannen van het Regeerakkoord VVD-PvdA geanalyseerd en volgens het Planbureau voor de Leefomgeving en het Centraal Planbureau is het mogelijk om een aandeel van 16% hernieuwbare energie in 2020 te realiseren – momenteel zitten we op 4,5%.

http://www.kennislink.nl/publicaties/niet-het-braafste-jongetje-van-de-klas.pdf

Consensus Kills.

Op dezelfde dag dat de gespreksdeelnemers op AT5 geen consensus bereikten over ‘Zwarte Piet’ berichtte de Volkskrant:

De Nederlandse economie loopt achter op het gebied van vergroening en is daardoor weinig toekomstbestendig. Door het grote belang van sectoren die veel energie en grondstoffen gebruiken, is Nederland kwetsbaar voor de te verwachten schaarste.

Nederlandse burgers zetten thema's als milieu, klimaat en energie niet hoog op de agenda. Ook bij veel Nederlandse bedrijven lijkt een gevoel van urgentie te ontbreken
Het PBL

Veel meer dan nu gebeurt moeten daarom kleine, vernieuwende bedrijven worden ondersteund, schrijft het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) in het advies Vergroenen en Verdienen, dat vandaag verschijnt. Deze 'uitdagers' van de gevestigde orde hebben meer innovatieve potentie dan de grote bedrijven, die vooral de status quo proberen te handhaven.

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2680/Economie/article/detail/3522710/2013/10/07/Nederlandse-economie-loopt-achter-met-vergroening.dhtml?utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=

Dit is het resultaat van de consensus-dwang in de polder. Het Volkskrant-bericht verscheen twee weken nadat chef-wetenschap van de NRC, Karel Knip, zijn lezers en die van de Belgische Dagelijkse Standaard had laten weten dat ‘het eigenlijk wel mee [lijkt] te vallen.’ Onder de aankondiging ‘De ramp die niet kwam’ schreef hij dat weliswaar ‘de klimaatverandering bestaat. Maar al die CO2 veroorzaakt tot nu toe geen overstromingen. Geen cyclonen. Geen woestijnvorming. Geen malaria. Geen voedseltekorten. Geen waterschaarste. En geen oorlog.’ Kortom, de strekking was, geen paniek, want 'de modellen die het broeikaseffect voorspellen, hadden niet voorzien dat het op aarde al twaalf jaar niet meer warmer wordt. Alle waarschuwingen voor de rampen die klimaatverandering zal veroorzaken, zijn nog veel dubieuzer.'

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2013/10/de-mainstream-pers-42.html

Wie is Karel Knip? Welnu: 

Karel Knip is een wetenschapsjournalist die verbonden is aan het NRC Handelsblad, vanaf 1982 als freelancer en sinds 1998 als vast redacteur. In 1991 startte hij de rubriek Alledaagse Wetenschap. Hij is anno 2010 chef van de redactie wetenschap.

Knip werd door professor Henk Timmerman voorgedragen voor een eredoctoraat aan de Vrije Universiteit Amsterdam voor de wijze waarop hij als journalist wetenschap weet te communiceren. Het eredoctoraat wetenschapsjournalistiek werd hem op 18 oktober 2002 uitgereikt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_Knip


Ter aanvulling: 

Promotor Timmerman was duidelijk waarom ‘drs. Knip’, zoals hij  consequent schreef, een eredoctoraat verdiende: ‘drs. Knip laat door zijn bijdragen aan NRC Handelsblad zien dat hij niet alleen de vaardige journalist met een goede pen is, maar ook dat hij resultaten van wetenschappelijk onderzoek op een begrijpelijke, maar vooral ook ver- antwoorde manier kan presenteren’.
http://www.vu.nl/nl/Images/Boek%20Eredoctoraten%20-%20Wim%20Berkelaar_tcm9-231377.pdf 

Het gaat hier om dezelfde doctorandus Karel Knip over wie ik  op dinsdag 30 januari 2007  het volgende schreef:

Vijf jaar nadat het toenmalige voorzitter van de IPCC, Bob Watson, mij had verteld dat wereldwijd een consensus was gegroeid onder de belangrijkste klimaatwetenschappers over de klimaatverandering als gevolg van de massale uitstoot van broeikasgassen, en jaren nadat 's werelds meest vooraanstaande academies van wetenschappen hadden verklaard dat klimaatverandering een feit was en maanden nadat het hoofd van Shell had verklaard dat voor zijn oliemaatschappij de klimaatverandering als gevolg van de uitstoot van broeikasgassen geen discussiepunt meer was, maar dat we nu stappen moeten ondernemen, is nu ook Karel Knip, de wetenschapsjournalist van de zich graag als kwaliteitskrant afficherende NRC over de brug. Gisteravond berichtte Knip zijn lezers het volgende:

'Het staat nu wel vast: het klimaat verandert.

Door onze redacteur Karel Knip.

Rotterdam, 29 jan. Onderzoekers vergaderen vanaf vandaag in Parijs over het klimaat. Dat verandert razendsnel, heeft de wetenschap vastgesteld. En wat nu? Sceptici werpen de vraag telkens op of het limaat nu werkelijk verandert. Het antwoord is: ja, de klimaten op aarde veranderen, snel en sterk. Alleen, hoe erg is dat?

Deze week komt in Parijs het IPCC bijeen, de klimaatorganisatie van de Verenigde Naties. Honderden klimaatonderzoekers noemen het nu al ‘zeer waarschijnlijk’ dat de opwarming van de aarde in de laatste vijftig jaar vooral is veroorzaakt door broeikasgassen. De vraag is of de beleidsmakers die harde conclusie accepteren.'

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2007/01/de-nunance-van-de-nrc.html

Voor Bob Watson zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/01/klimaatverandering-74.html

Terwijl er zes jaar geleden onder vooraanstaande klimatologen wereldwijd al een consensus bestond over de oorzaken van de klimaatverandering, en dus niet 'nu al,' was de chef-wetenschap van de NRC nog niet zover, aangezien onder de ‘beleidsmakers’ alleen een consensus bestond over het feit dat de klimaatverandering zo lang mogelijk genegeerd moest worden. Wie zijn namelijk die ‘beleidsmakers,’ van wie Knip zich afvraagt of ze ‘die harde conclusie accepteren’? In elk geval niet de democratisch gekozen politici die er niet in zijn geslaagd om de eigen doelstellingen te verwezenlijken, zoals eind 2012 bekend werd gemaakt:  

VN: ‘Klimaatdoelstellingen worden niet gehaald’

De intenties van de internationale gemeenschap om de broeikasgassen in te dijken, zijn verder verwijderd dan gedacht van de doelstelling om de klimaatopwarming tot 2 procent te beperken. De Verenigde Naties maken zich daar zorgen over in een rapport…

Uitstoot toegenomen
Als geen enkele dringende maatregelen genomen wordt, zal de gemiddelde temperatuur van de planeet volgens de VN met 3 tot 5 procent stijgen in de loop van de eeuw. De uitstoot van broeikasgassen is sinds 2000 met 20 procent toegenomen en moet met 14 procent dalen om in 2020 het vereiste niveau te bereiken, preciseert het rapport.

Het doel van 2 procent dat de internationale gemeenschap zich gesteld heeft, is de drempel waarboven het klimaat volgens wetenschappers op hol dreigt te slaan met effecten die de opwarming sterk zouden versnellen.

http://www.hln.be/hln/nl/2656/Global-Warming/article/detail/1537630/2012/11/21/VN-Klimaatdoelstellingen-worden-niet-gehaald.dhtml

Uiteindelijk zijn het dus niet de politici die bepalen of de klimaatdoelen worden verwezenlijkt, maar is het de economische macht. En voor de macht van het neoliberale kapitalisme gaat winstmaximalisatie boven de overlevingskansen van de mens. En omdat de grote concerns en de banken de advertentiegelden betalen waarvan de commerciele massamedia, en daarmee Karel Knip, voor hun voortbestaan afhankelijk zijn was mijn vraag in 2007: 

of de commerciele massamedia, waaronder de NRC, in de toekomst voor het bedrijfsleven onwelgevallig nieuws eerder gaat melden. Want dan weten de burgers in elk geval wat er aan de hand is en kunnen ze in een parlementaire democratie druk gaan uitoefenen op de politiek verantwoordelijken. De vraag is dus hoe het komt dat nu pas de NRC boven genoemde conclusie trekt. Hoe komt dat? Hoe is het te verklaren dat nu pas, na al die jaren, wetenschapsjournalist Karel Knip tot de slotsom komt dat 'het klimaat verandert?' Nu pas signaleert hij wat de overgrote meerderheid van de betrokken klimaatwetenschappers al vele jaren vertellen. Waar was Karel Knip al die tijd?

Zie: http://www.nrc.nl/wetenschap/article613544.ece/

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2007/01/de-nunance-van-de-nrc.html

Waar Karel Knip al die tijd was, werd door hem nooit beantwoord, maar is nu wel duidelijk. Knip was als mainstream-journalist al die jaren de pleitbezorger van de neoliberale belangen en bagetaliseerde hij de klimaatverandering, zoals de wetenschapster Margot Saher, ‘sea level scientist, micropalaeontologist,’ in een brief nog eens duidelijk maakte:

An Inconvenient Truth

Margot Saher

  

Reactie op brief NRC Karel Knip door Margot Saher

In de Ad Valvas van 12 Oktober bindt Karel Knip de strijd aan met Al Gore en diens waarschuwing voor anthropogene klimaatsverandering. Hij schrijft dat Gore het goed bedoelt, maar de plank volledig mis slaat. Op een van zijn argumenten wil ik even ingaan. Knip haalt het argument van Gore aan dat het huidige hoge atmosferische CO2 gehalte een voorbode is van sterke temperatuursstijging. Nou is CO2 een broeikasgas, en het ontgaat me waarom hoge concentraties ervan niet tot temperatuursstijging zouden kunnen leiden, maar dat terzijde. Knip verklaart dat de temperatuur/CO2 relatie “duizenden jaren geleden tegenovergesteld was”; hij blijkt hiermee te bedoelen dat CO2 soms achterloopt op temperatuursstijgingen, en er dus niet de oorzaak van is. Blijkbaar is Knip het verschijnsel “positieve terugkoppeling” niet bekend. Kort door de bocht gezegd: waarschijnlijk versterken stijging van temperatuur en CO2–gehalte elkaar, en maakt het niet veel uit wat er eerst was.

Vanzelfsprekend is het niet zo dat voor alle verschijnselen die Gore aanhaalt anthropogene opwarming de enige oorzaak is. Maar is dat een reden om achterover te leunen en te vinden dat het allemaal vast zo’n vaart niet zal lopen? Zoals Knip noemt, gletschers stromen altijd, jazeker, maar wie de wetenschappelijke literatuur over de snelheid van het afsmelten van zee- en continentaal ijs bijhoudt wordt waarschijnlijk toch zenuwachtig. Ik wel in ieder geval.

Ikzelf ben erg blij dat een “high profile”man als Gore opstaat en zoveel aandacht weet te genereren voor dit probleem. Wetenschappers hebben meestal niet de middelen en trekken dan ook minder aandacht. En ik vind het jammer dat Gore’s lovenswaardige initiatief dan met zulke, mijns inziens ontoereikende, tegenargumenten aangevallen wordt. Laten we vooral hopen dat Knip het met zijn optimisme bij het rechte eind heeft, maar laten we zeker niet onze ogen sluiten voor de zeer reële risico’s.

 Margot Saher

Afdeling paleoklimatologie en geomorfologie, IvA, FALW, VU

 http://www.klimaatportaal.nl/pro1/general/start.asp?i=0&j=0&k=0&p=0&itemid=285

Aan de hand van het bovenstaande kan gesteld worden dat consensus en democratie niet hetzelfde zijn. Het hangt af van welke consensus men aanhangt, die van de economische macht of die van de westerse politici die dankzij deregulering en privatisering de neoliberale werkelijkheid hebben mogelijk gemaakt, dan wel die van de ratio. Van de economische en politieke macht is wat oplossingen betreft niets zinnigs te verwachten. Neem alleen maar de Nederlandse polittiek. Nadat ‘de bevrijdende werking van het afschudden van de ideologische veren' de banken en grote concerns de volle ruimte had gegeven   werd de man die deze woorden sprak, oud-PVDA-premier Wim Kok, beloond met ‘commissariaten, bij de ING Bank, TPG Post, Shell en de KLM.’  Bovendien kreeg

op 2 september 2003 Kok een eredoctoraat van de Universiteit Nyenrode vanwege de ‘voorbeeldige wijze waarop hij als premier en als minister van Financiën een financieel en sociaal-economisch beleid heeft gevoerd’. Karel Van Miert, oud-president van Nyenrode en oud-eurocommissaris, reikte de onderscheiding uit.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Wim_Kok

De academische mainstream is niet zuinig wat betreft eredoctoraten zodra het om de politieke en economische elite en hun spreekbuizen gaat. Zo werkt de consensus van het poldermodel. Ons kent ons, met als gevolg dat de ‘voorbeeldige wijze’ waarmee oud vakbondsleider Wim Kok de belangen behartigde van de neoliberale macht als resultaat heeft gehad dat nu ‘De Nederlandse economie  achter [loopt] op het gebied van vergroening en daardoor weinig toekomstbestendig [is].'

Ter vergelijking:

Noorwegen wekt 61,1 procent duurzaam op, Nederland 3,8 procent

Scandinavische landen zoals Noorwegen en Zweden verpletteren Nederland en het Verenigd Koninkrijk als het aan komt op duurzaam opwekken van energie. In Noorwegen wordt ruim zestig procent duurzaam opgewekt, gevolgd door landen zoals Zweden (47,9 procent), Letland (32,6 procent), Finland (32,2 procent), Oostenrijk (30,1 procent) en Portugal (24,6 procent).

Achterblijvers

Nederland blijft hopeloos achter bij het Europese gemiddelde (ruim 12 procent) en scoort een mager aandeel van 3,8 procent. Alleen de dreumesen Malta (0,4 procent), Luxemburg (2,8 procent) en het Verenigd Koninkrijk (3,2 procent), waar de Tories elke stimulans op energiebeleid tegenhouden, scoren nog slechter.

Vraag is hoe het komt dat Nederland zo slecht scoort. Ons land de komende acht jaar het aandeel moeten verhogen naar veertien procent, wat Europees is afgesproken. Een woordvoerder van Economische Zaken geeft de schuld aan de vorige kabinetten, die ‘te weinig hebben gedaan’.
http://www.energiebusiness.nl/2012/06/22/noorwegen-wekt-611-procent-duurzaam-op-nederland-38-procent/?doing_wp_cron=1381230091.3968279361724853515625

Het zijn dus niet de EU-sceptici die, zoals Geert Mak suggereert, de aanpak van milieuproblemen onmogelijk maken door ‘terug naar 1956’ te willen, maar juist de politici, ambtenaren en de lobbyisten van de grote concerns, gesteund door de commerciele pers in Nederland, maar ook in ‘Brussel,’ en andere neoliberale bolwerken die de doeltreffende maatregelen traineren en saboteren. Als Noorwegen met zijn grote olie- en gasreserves ruim 15 keer keer meer energie opwekt uit duurzame bronnen dan is duidelijk dat hier in Nederland en in Groot-Brittannie aan politieke en economische wil ontbreekt om de gevaren van klimaatverandering serieus te nemen. En binnen deze consensus werkt de Makkiaanse propaganda, die ertoe heeft geleid dat dat bijvoorbeeld Wim Kok vanwege de ‘voorbeeldige wijze waarop hij als premier en als minister van Financiën een financieel en sociaal-economisch beleid heeft gevoerd,’ uit handen van ‘oud-eurocommissaris Karel Van Miert’  een ‘eredoctoraat van de Universiteit Nyenrode’ ontving. In Managing Democracy. Managing Dissent beschrijven de Britse media-onderzoekers David Cromwell en David Edwards van Media Lens hoe die consensus ondermeer tot stand komt:

By delimiting the ‘progressive’ end of the acceptable spectrum for ‘mainstream’ news and debate. In effect: this far, and no further.

Maar omdat daardoor een valse werkelijkheid wordt geschapen krijgt het publiek te maken met Makkiaanse tegenstrijdheden, zoals bij Geert Mak en Karel Knip overduidelijk wordt. Dus wanneer Mak in zijn Amerika-boek hoog opgeeft van ‘het vitale karakter van de Amerikaanse democratie,' terwijl bijna de helft van de Amerikaanse keisgerechtigden niet meer stemt, dan weet men dat dit laatste feit buiten de officiele mainstream consensus over de VS valt. En wat Knip betreft: hoewel hij anno 2013 moet toegeven dat er wel degelijk sprake is van ‘klimaatverandering,’ voegt hij daar onmiddellijk geruststellend aan toe: ‘Maar al die CO2 veroorzaakt tot nu toe geen overstromingen. Geen cyclonen. Geen woestijnvorming. Geen malaria. Geen voedseltekorten. Geen waterschaarste. En geen oorlog,’ en komt onze chef-wetenschap hoogst persoonlijk tot de slotsom dat ‘het eigenlijk wel mee [lijkt] te vallen.’ Vanwaar deze propagandistische nonsense? Cromwell en Edwards over 'The Liberal Gatekeepers: State-Corporate Power’s Little Helpers':

Consider first the role of the corporate media as a whole in supporting the aims of power. So, for example, if the US and UK governments decide that Iraq or Libya or Iran should be the focus of attention and concern, then news reports heavily reinforce that focus. In a world full of suffering and violence, the government is able to highlight jusrt this suffering ot that alleged threat by a ‘rogue’ country, which then becomes ‘the story’. Regardless of whether the thrat is real – a ‘nuclear-armed’ Iran? – government and media propaganda have the power to make it seem of overwhelming importance requiring urgent attention; perhaps even ‘humanitarian’ intervention by Western forces.

Media editors perceive their job as being one of supporting ‘democracy’ by reporting the opinions of political leaders and government spokespeople at face value. To seriously challenge government claims and motivations, to highlight state hypocrisy and point to past and current crimes, is seen as sabotagingt this democracy-supportive role; perhaps even undermining Western democracy itself.

Vanuit die veronderstelling kan een VPRO-journalist als Chris Kijne, onweersproken door zijn Hilversumse collega’s, publiekelijk verklaren dat de ‘democratie’ buiten spel moet worden gezet om een ‘hoger belang’ te dienen, namelijk dat van het neoliberale bestel. En kan Geert Mak in Reizen zonder John beweren dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ van de wereld heeft gefungeerd, en kan Henk Hofland spreken van ‘het vredestichtende Westen’ en kan Volkskrant -opiniemaker Paul Brill zich druk maken over het vermeende Iraanse kernwapenprogramma, terwijl de pro-Israel lobbyist verzwijgt dat de marine van de ‘Joodse staat,’ die sinds kort deelneemt aan  NAVO-oefeningen, haar onderzeeboten uitrust met nucleaire wapens die elke zogenaamde vijand kunnen verwoesten, met Iran voorop. Deze journalistieke vertekening van de wereld is zo absurd groot dat de economische en politieke macht kan doen wat het wil. Hun immorele spreekbuizen verkopen namelijk alles onder het credo van Joseph Goebbels: ‘Wij spreken niet om iets te zeggen, maar om een bepaald effect te bereiken.’