Omdat er geen structurele mediakritiek in Nederland bestaat kan de lamme er zonder enige ophef de blinde interviewen. Een illustrerend voorbeeld is een programma dat 'mogelijk werd gemaakt door Toyata,' te weten: 'Who's Next' van NRC-journalist Robert van de Roer die met Twan Huys NRC.next doorneemt. Huys wordt als zogeheten Amerika-kenner de volgende vraag voorgelegd: 'Heeft de Amerikaanse hang naar wapens jou altijd verbaast?' Twan Huys antwoordt: 'Als je er langer woont en je verdiept je in het land dan snap je wel waar het vandaan komt want kijk, wij zijn een heel klein land, zij zijn een heel groot land en daar woonden natuurlijk decennialang mensen op plekken waar ze alleen zaten, waar nooit iemand kwam en dus staat er ook in de Constitutie van Amerika, het second amendment, dat iedereen recht heeft om een wapen te bezitten.'
http://www.youtube.com/watch?v=efPoeh6-Psk
Fout Twan, dat is de Hollywood-versie van de werkelijkheid, de mythe van de cowboys en indianen, om het maar eens zo te zeggen. Als je je in in de VS had verdiept zou je hebben geweten dat in het second amendment, zoals dat door het Congres werd aangenomen, letterlijk staat:
'A well regulated Militia, being necessary to the security of a free State, the right of the people to keep and bear Arms, shall not be infringed.'
Met andere woorden: Amerikaanse burgers mogen een wapen bezitten om te voorkomen dat de politieke macht wordt gekidnapt door een elite die de democratie om zeep wil helpen, en dat is dan ook de reden waarom de politci dit recht niet mogen schenden. 'Infringe' en 'Militia,' zijn de sleutelwoorden, het wilde westen komt in de tekst niet voor. Hun eigen onafhankelijkheidsstrijd heeft de Amerikaanse burgers geleerd hoe belangrijk het is dat een volk gewapend is. Zonder wapens en milities zouden ze nooit de Britse troepen hebben weten te verslaan, een les die ze niet vergeten zijn.
Nu we toch bezig zijn: Robert van de Roer. Wie is dat ook al weer? Juist, 'Robert van de Roer is diplomatiek redacteur van NRC Handelsblad. Hij schrijft over de VN en de NAVO. Voor hem is engagement (in de zin van politieke kleur) in het werk vreemd. Hij verkiest de professionele distantie en objectiviteit.' En: 'Robert van de Roer is van mening dat je als journalist kennis haalt uit verschillende bronnen. Je moet je als journalist breed informeren zodat je de voors en tegens tegen elkaar kunt afwegen. Je moet als het ware vermijden dat je "emotionele aandelen" bij een van de partijen in een onderwerp krijgt. Want dan ben je als journalist weg.'
Een hele mond vol nonsens, want het is juist deze 'professionele' en 'objectiviteit' verkiezende zelfs tweemaal gelauwerde Robert van de Roer die in de slijpsteen voor de geest de Nederlandse autoriteit Peter van Walsum kwalificeerde als 'het beste dat Nederland in huis heeft,' een topdiplomaat die 'zijn naam als eigenzinnig denker met scherpe tong waar[maakte].' Zonder ook maar een woord te wijden aan Van Walsums betrokkenheid bij wat twee vooraanstaande VN-medewerkers zelfs 'genocide' noemden.
Als Nederlands hoogste diplomaat was Peter van Walsum rond 2000 voorzitter van de 'Iraq Sanctions Committee' en als zodanig medeverantwoordelijjk voor de genocidale politiek die ertoe leidde dat tenminste een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar wegteerden. Een genocide die volgens Madeleine Allbright 'de prijs waard' was.
4 maart 2000 wees Denis Halliday, de voormalige VN-coordinator van het Humanitaire Programma in Irak het Westerse publiek erop dat wij de mensenrechten in Irak op grote schaal schenden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij in The Guardian: 'Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.' Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'
In tegenstelling tot Robert van de Roer en de meeste andere polderjournalisten ondervroeg de Australische onderzoeksjournalist John Pilger voorzitter Peter Van Walsum, die van deze misdaden op de hoogte was, op een kritische manier:
In December 1999 John Pilger asked Peter van Walsum, Chairman of the UN Sanctions Committee to explain why Iraq is still being subjected to economic sanctions. The transcript of the interview appears below.
John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.
|
JP: But who do they hurt?
PW: Well, this, of course is the problem, but with military action, too, you have the eternal problem of collateral damage.
JP: So an entire nation is collateral damage? Is that correct?
PW: No, I am saying that sanctions have (similar) effects. You understand we have to study this further.
JP: Do you believe that people have human rights no matter where they live or under what system?
PW: Yes.
JP: Doesn't that mean that the sanctions you are imposing are violating the human rights of millions of people?
PW: It's also documented that the Iraqi regime has committed very serious human rights breaches.
JP: There is no doubt about that. But what is the difference in principle between human rights violations committed by the regime and those caused by your committee?
PW: It's a very complex issue Mr Pilger.
JP: What do you say to those who describe sanctions that have caused so many deaths as 'weapons of mass destruction' as lethal as chemical weapons?
PW: I don't think that's a fair comparison.
JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
PW: I don't think you can use that argument to convince me. It is about the invasion of Kuwait in 1990.
JP: Let's say the Netherlands was taken over by a Dutch Saddam Hussein, and sanctions were imposed, and the children of Holland started to die like flies. How would you feel about that?
PW: I don't think that's a very fair question. We are talking about a situation which was caused by a government that overran its neighbour, and has weapons of mass destruction.
JP: Then why aren't there sanctions on Israel which occupies much of Palestine and attacks Lebanon almost every day of the week. Why aren't there sanctions on Turkey which has displaced 3 million Kurds and caused the deaths of 30,000 Kurds?
PW: Well, there are many countries that do things that we are not happy with. We can't be everywhere. I repeat it's complex.
JP: How much power does the United States exercise over your committee?
PW: We operate by consensus.
JP: And what if the Americans object?
PW: We don't operate.
|
Tijdens Van Walsums voorzitterschap meldde de Volkskrant:
'Ellende Irak door boycot is VN-diplomaten te gortig
Van onze buitenlandredacteur Rob Vreeken op 16 februari '00, 00:00, bijgewerkt 20 januari '09, 11:23
Het VN-hoofd voor humanitaire zaken in Irak schaamde zich voor zijn eigen organisatie, daarom was hij opgestapt. De levensmiddelen en medicijnen die hij namens de VN hielp distribueren moesten de Iraakse burgers in leven houden, maar tegelijkertijd stierven elke maand duizenden kinderen als gevolg van de sancties die dezelfde VN tegen het regime van Saddam Hussein hadden ingesteld.'
De volgende die walgend opstapte was de Duitse humanist Hans von Sponeck
De Duitse graaf Hans von Sponeck was van 1998 tot 2000 Humanitair Coördinator van de Verenigde Naties voor Irak. Hij was de opvolger van de Ier Denis Halliday, die ontslag nam uit protest tegen de gevolgen van de sancties op de Iraakse bevolking. Hij bestempelde die als "genocide".In 2000 nam von Sponeck op zijn beurt ontslag uit onvrede met de sancties en de tekortkomingen van het olie-voor-voedsel-programma. Sedertdien voert hij wereldwijd actie tegen de sancties.' |
Desondanks kwalificeerde Robert van de Roer van de NRC onze eigen Schreibtischmörder als 'het beste dat Nederland in huis heeft,' een topdiplomaat die 'zijn naam als eigenzinnig denker met scherpe tong waar[maakte].'
Geen geringe kwalificatie wanneer we onthouden dat Peter van Walsum het sanctiebeleid dat tot de dood van een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar had geleid een 'heilzame maatregel' betitelde en hij van mening is dat deze genocide niet meer was dan 'collateral damage,' en dat bovendien de verwijzing naar massamoord hem niets deed, want 'you can use that argument to convince me.'
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=robert+van+de+roer
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=peter+van+walsum
http://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_van_Walsum
En aldus interviewt de lamme de blinde en delen ze aan elkaar prijzen uit. Mocht u Robert van de Roer willen inhuren als dagvoorzitter dan kan dat want dit slag journalisten kan voor elk karretje worden gespannen,
| Robert van de Roer heeft internationaal naam gemaakt als mitrailleur-interviewer: hij vuurt vragen af als kogels. Hij interviewde ruim honderd wereldleiders als diplomatiek redacteur van NRC Handelsblad en is gefascineerd door de menselijke maat bij leiderschap. Als oud-onderzoeksjournalist, die onder meer de Slavenburg-affaire aan het licht bracht, weet hij ervoor te zorgen dat leiders zich blootgeven. Robert won twee prestigieuze persprijzen van de correspondentenvereniging van de Verenigde Naties in New York, onder andere de gouden medaille voor zijn interview met de Bosnië-gezant Yasushi Akashi. Op NAVO-toppen was hij meer dan een decennium de vaste vragensteller, onder anderen aan George Robertson, Javier Solana, Sergei Lavrov, Colin Powell, Donald Rumsfeld en George W. Bush. Veel van zijn vragen en interviews zijn internationaal geciteerd en Amerikaanse oud-ministers als Madeleine Albright en Richard Holbrooke noemden hem als interviewer ‘zeer taai’. Kofi Annan acht zijn werk ‘zeer dwingend’. Vanaf 2006 gaf hij leiding aan de tv- en video-afdeling van het NRC en interviewde ruim 200 bekende Nederlanders voor Who’s Next op RTL 7 en nrc.tv. Robert van de Roer is een geoefend spreker en commentator over imago, macht en leiderschap, onder meer voor CNN, VRT, NOS en RTL. Ook is hij een ervaren dagvoorzitter.' En wees niet bevreesd over zijn 'zeer taaie' ondervragingsvermogen. Gezien zijn kwalificaties van Peter van Walsum en het feit dat hij niet durfde te vragen wat John Pilger wel vroeg, valt het met die taaiheid reuze mee. Net als de meeste andere Nederlandse journalisten weet hij wat hij wel en wat hij niet mag vragen. Bovendien moet de schoorsteen blijven roken. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten