De NRC van Derk Sauer 7

Derk Sauer met een nogal saaie stropdas en confectiepak naast zijn echtgenote in een detonerende kanariegele outfit, behangen met glimmertjes. 

Feiten spreken voor zichzelf. Ik ken Derk Sauer uit de tijd dat wij beiden voor de Nieuwe Revu werkten, een voormalig katholiek tijdschrift dat  in handen was gekomen van linkse journalisten die de lezers sociaal bewust probeerden te maken en waar Sauer ‘regelmatig positieve artikelen schreef over de SP, de partij waar hij mee sympathiseert.’ Hij was een uitgesproken linkse joviale activist die eerder in zijn vrije tijd samen met zijn al even radicale maat Fons Burger als een soort Jehova-getuige met linkse lectuur leurde. ‘In 1989 vertrekt Sauer naar Rusland waar hij samen met enkele Russische journalisten die later KGB-agenten bleken te zijn, de eerste glossy-magazine van de Sovjet-Unie startte.’

http://nl.wikipedia.org/wiki/Derk_Sauer

Daar wist Sauer in korte tijd multimiljonair te worden. Al enige tijd zoekt hij met een persoonlijk geschat vermogen van 67 miljoen in de polder erkenning als mediamagnaat. Zo meldt het tijdschrift Quote:

‘Derk Sauer zoekt erkenning

Op het moment dat Derk Sauer de bezem door de top van NRC Media haalde, moesten ook de directeuren van zijn boekenuitgever Nieuw Amsterdam hun bureau leeghalen. Volgens geruchten omdat de financiële verslaggeving niet zou deugen, maar een kleine maand later ontkent de uitgever dat. En ondertussen doet een nieuw verhaal de ronde over het conflict: Sauer vindt Nieuw Amsterdam niet prestigieus genoeg... Derk Sauer (Quote 500 nr. 277, €67 miljoen) vindt Nieuw Amsterdam niet chique genoeg.’

Het is een bekend fenomeen dat nieuwe rijken die zich eerst ten koste van alles verrijkt hebben tenslotte voor salonfähig willen doorgaan, en vandaar dat Sauer ‘zich juist op feestjes als mecenas van het intellectualisme wilde etaleren. Begrijp u ook meteen zijn recente “slechtste investering ooit”.’

http://www.quotenet.nl/quote-500/derk-sauer-zoekt-erkenning.php

Om als voormalig marxist-leninist, die mede dankzij de hulp van KGB agenten in het mafiose Rusland multimiljonair was geworden, vandaag de dag door te kunnen gaan voor een keurig lid van de gezeten burgerij doet Sauer van alles om zijn imago op te poetsen. De commerciele media en zelfs het IDFA, dat naam heeft gemaakt met het vertonen van kritische documentaires, is maar al te graag bereid daaraan mee te werken zoals ondermeer blijkt uit het volgende bericht van het IDFA:

‘Derk Sauer opent FORUM

De nieuwe IDFA-bestuursvoorzitter Derk Sauer heeft de vijftiende editie geopend van het FORUM, de co-financieringsmarkt op IDFA, waar filmmakers hun ideeën kunnen pitchen bij potentiële geldschieters.’

http://www.idfa.nl/nl/nieuws/Nieuwsarchief/2007/nieuws/sauer-opent-forum.aspx

Eind 2009 berichtte de NRC onder de kop: ‘Egeria en Sauer winnen veiling om NRC’ ondermeer het volgende:

‘Enkele redacteuren van NRC Handelsblad hebben afgelopen week hun zorgen uitgesproken over de manier waarop de aankoop wordt gefinancierd.’

Kortom, ‘enkele redacteuren’ dus, een te verwaarlozen minderheid, die zich straks muisstil moet houden, wil die minderheid niet de laan uitvliegen. Opvallend is dat het slechts ‘een minderheid’ is, want de NRC redacteuren wisten wie Sauer was getuige de volgende informatie uit het tijdschrift Intermediair:

‘Eind jaren tachtig besluit VNU een kans te wagen in Rusland, dat dan net open is voor buitenlandse investeerders. Sauer was meteen de gedoodverfde kandidaat. 'Omdat hij maoïst was', zegt uitgeefster Annemarie van Gaal, die tien jaar met hem samenwerkte in Moskou... Koos Guis, directeur van de internationale bladendivisie van Sanoma... destijds de baas van Sauer, 'We hadden een brutaal mannetje nodig. De Sovjetunie, want zo heette het toen nog, was het onontgonnen Wilde Oosten. Wij hadden het idee dat men daar bepaald niet zachtzinnig zaken deed, en het karakter van Sauer paste daarbij. Hij is op zijn zachtst gezegd geen verlegen man. Derk is iemand die door roeien en ruiten gaat om mensen te pakken te krijgen...'

Het Moskouse project zou volledig mislukt zijn als Sauer en Van Gaal geen steun hadden gekregen van vrienden die toevallig links én rijk waren. Boudewijn Poelmann, Frank Leeman, Herman de Jong en Simon Jelsma hadden miljoenen verdiend met Novamedia, dat allerlei liefdadige doelen via de media probeerde te spekken. Met hun grootste succes, de Nationale Postcode Loterij, hadden ze al miljoenen verdiend. Sauer vond deze 'rooie miljonairs' in 1992 bereid om vier miljoen gulden in Independent Media te investeren, de uitgeverij die hij inmiddels met Van Gaal had opgericht. Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Sauer in al die jaren relatief weinig last heeft gehad van de Russische overheid en de georganiseerde misdaad. Zonder steekpenningen en een hooggeplaatste beschermheer is dat volgens insiders onmogelijk. Koos Guis: ''Je moet er onorthodox zakendoen. In gewone taal heet dat inderdaad vuile handen maken. Daarom was Sauer zo geschikt. Hij heeft, op z'n Hollands gezegd, schijt aan autoriteiten. We wisten dat hij iemand was die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo'n karakter heb je nodig anders red je het daar niet.'' [...] Joop van der Reijden, destijds directeur van Veronica, dat in 1993 probeerde een radiozender op te zetten met Independent Media, had korte tijd intensief contact met Sauer in Moskou. Hij memoreert hoe de deal stukliep, omdat het Russische advertentiebureau liefst tachtig procent van de opbrengsten eiste. ''Dat bureau was in handen van de maffia. Ik herinner me nog een gesprek met die heren in een Moskou's luxe restaurant dat voor ons totaal leeg werd gehouden. Ze hadden nota bene stukken bij zich die ze een dag tevoren uit onze hotelkamer hadden gestolen. Onze vertegenwoordigster werd nog bedreigd.'' […]

”Hij is gewoon erg goed in het omgaan met de heersende klasse. Dat hele televisie-idee was bijvoorbeeld ontstaan, omdat hij een ministerszoon kende die iets van 175 radiofrequenties te verdelen had, maar die zelf niks van radio-maken wist. Sauer woont in die datsja tussen allemaal hoge Russen en hij nodigde die mensen ook regelmatig uit. Ik durf te wedden dat Jeltsin destijds ook bij hem geweest is. Zijn vrouw Ellen speelde daarbij een heel belangrijke rol, die is sociaal erg goed. [...] ''Maar geheel vrij van bedreigingen bleef ook Sauer niet. Nadat de hoofdredacteur van Playboy in 2001 werd neergeschoten, moet hij zichzelf en zijn gezin ook met bodyguards bewaken. Hij steunt nog steeds de SP en noemt zichzelf nog steeds socialist.'' Zie: http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=117028

Dat ritselaars als Sauer niet bang moesten zijn om ‘vuile handen’ te maken werd nog eens in 2005 benadrukt door de voormalige NRC-correspondente in Moskou, Laura Starink. Na een bezoek aan Rusland schreef ze in haar krant:

‘De meeste intellectuelen die ik spreek steunen Chodorkovski. Als ik vraagtekens plaats bij zijn illegale handel en wandel, zegt iemand: “Luister, iedereen die de laatste 15 jaar in Rusland heeft gewoond en gewerkt, heeft de wet overtreden en kan op elk moment gearresteerd worden.” Een vriendin formuleert het zo: “Wij hebben allemaal boter op ons hoofd. Daarom begrijpen wij Chodorkovski zo goed.”' Dit waren de feiten in het jaar dat in Rusland de Miljonair Fair werd gehouden, in samenwerking met Independent Media van uitgever Derk Sauer. Volgens de bronnen in het artikel van Laura Starink was het een feit dat '''iedereen die de laatste 15 jaar in Rusland heeft gewoond en gewerkt, heeft de wet overtreden en kan op elk moment gearresteerd worden." Een vriendin formuleert het zo: “Wij hebben allemaal boter op ons hoofd."' Inclusief dus Derk Sauer, als we afgaan op de Russen zelf. Desondanks protesteerde de meerderheid van de NRC-redactie absoluut niet tijdens de op handen zijnde overname. En zolang genoeg journalisten zwijgen is er niets aan de hand. Corruptie en Mafia zijn vervelende zaken, zo vervelend dat zelfs Derk Sauer in zijn column in Het Parool schreef: 'We hebben ons portie Rusland-ellende wel weer gehad in 2009... de reeks moorden op journalisten en burgerrechtenactivisten, de corruptie in het land -- genoeg redenen om de koffers te pakken.' Maar toch weer niet voldoende redenen voor de kleine grote man om uit Moskou te vertrekken. Begrijpelijk ook vanuit zijn standpunt gezien want Rusland heeft de nieuwe rijke veel te bieden. Een greep uit de opsomming van Sauer zelf: de 'service in de horeca [is] hier vanzelfsprekend' en 'iedereen [is] enthousiast over onze uitgeverij en men [gunt] ons het succes van harte. Er is in al die jaren zelden een negatief woord over ons geschreven.' Sauer verzwijgt nu ineens dat er geen echte persvrijheid bestaat in Rusland, kritiek op de macht daar is de verklaring voor 'de reeks moorden op journalisten.' In een maatschappij waar volgens hem 'de economie in elkaar geklapt [is] en nog geen enkel teken van herstel toont' geldt nog meer dan hier in de polder dat alleen geld telt en dat een rijke parasiet daar verheerlijkt wordt. Rusland is voor dat slag mensen een paradijs, zeker als voor de Sauertjes 'de winkels en restaurants 24 uur per dag open zijn' en 'mijn vrouw Ellen hier een ster is,' zelfs in die kanariegele outfit. Bovendien vertelt Sauer ons dat de 'Russen de kunst van het genieten verstaan.' Zo goed zelfs dat door het alcoholisme en de uitzichtloosheid de gemiddelde leeftijd van de Russische man gedaald is naar 58 jaar, het niveau van de Derde Wereld.

Overigens zullen de NRC-journalisten die tesamen ‘de slijpsteen voor de geest’ vormen, zoals de krant zich trots afficheerde, ook over de informatie hebben beschikt van 'John Helmer, the longest continuously serving foreign correspondent in Russia, and the only western journalist to direct his own bureau independent of single national or commercial ties. He first set up his bureau in 1989, making him today the doyen of the foreign press corps in Russia.'

Helmer meldt het volgende:

'MOSCOW – The Moscow Times published an editorial Friday, which could only have been written by Judas Iscariot. The editorial is a wholesale denunciation of Mikhail Khodorkovsky, demonizing the man as he faces a likely prison sentence if the charges brought against him by Russian prosecutors are proven to be true. Talk about hitting a man when he is down.

The editorial comes in the wake of a decade-long relationship between Khodorkovsky’s Menatep and Yukos companies and Moscow Times.

Moscow Times is published by a former Dutch communist Derk Sauer who came to Russia as a reporter back in early 1990s. The early origins of financing for Moscow Times are still shrouded in a mystery buried deep in the files of a well-known organization in McLean, Virginia. But the newspaper found its niche promoting the privatization programs of President Boris Yeltsin, his favorite Anatoly Chubais, and his favorite in the U.S. Treasury, Lawrence Summers. Naturally, it became the favorite of the beneficiaries of that privatization. The editorials back then literally thanked God for people like Chubais and other prime beneficiaries of Russian privatization that saw mass looting of the country. At the peak of this sell off, the Moscow Times publisher applied for and landed himself a new patron – Khodorkovsky. Sauer needed his money to publish Playboy and Cosmopolitan. The methods, terms and scale of that cash injection into Sauer’s business remain almost secret to date. One of Khodorkovsky’s investment advisorsat the time has said that Sauer wanted to sell 20 percent of his publishing group; Khodorkovsky, acting through an outfit called Menatep Lausanne, agreed to just half, 10 percent. It is not known if the money Khodorkovsky paid Sauer is among the funds, which Khodorkovsky is now accused of laundering abroad. What is known, however, is that Sauer’s closest associates and partners have admitted selling their shares to Menatep for political protection in Russia. They never mentioned, however, how much money they got for that transaction. Nor did they ever announce the subsequent largesse the company kept on receiving for the following decade. Yukos was one of the first sponsors of the new newspaper by Sauer, Vedomosti.

His renamed banks and oil companies remained generous advertisers and sponsors. Moscow Times returned the favors by never asking any difficult questions about Menatep or Khodorkovsky, who attacked the Times of London group for daring to report that he was connected to Menatep Bank at the time of its default and collapse in 1998. That suit was settled by the Times of London with a confidential agreement that has deterred it from ever investigating Khodorkovsky again. The Moscow Times was already on retainer, and didn’t need a lawyers’ warning. Never once did Moscow Times notice wrongdoing at Menatep and Yukos; never once did the newspaper ask a difficult question; instead, it dispatched its reporters to brave sub-zero Siberian temperatures to do warm-up articles on how Yukos was changing Russia and Russian oil.

All that changed a few weeks after the July 2003 arrest of Platon Lebedev. Within days of the arrest, Moscow Times ran a front-page story accusing Lebedev of systematically intimidating reporters and curbing free speech. The reporters’ names were never mentioned. What Moscow Times did not reveal was that in a highly secretive deal, Sauer and his ironically named Independent Media had bought back the shares from Menatep and sold them, plus the stake held by VNU of the Netherlands, to Vladimir Potanin. The deal was arranged by Leonid Rozhetskin, a founding shareholder of Moscow investment bank Renaissance Capital and dealmaker

On contract to Potanin through Norilsk Nickel, where Rozhetskin is In November 2003, Potanin was the first big businessman to abandon Khodorkovsky, and to save himself offer tokens of his obedience to the Kremlin. The Moscow Times suddenly discovered the evil in Yukos and Khodorkovsky. Leading Moscow expatriates have told The Russia Journal how dismayed they were at the about turn by Moscow Times. “The newspaper never had any credibility, but the manner in which they turned on Khodorkovsky is just shameful,” said a leading American business leader in Moscow.

Few noticed that Moscow Times had begun to provide the same services to Potanin and his Norilsk Nickel and Interros holdings it had been giving to Yukos. No difficult questions about Potanin’s over-hyped investment deal with Hank Greenberg of AIG; no investigative stories of Potanin’s lobbying for favour from Finance Minister Alexei Kudrin; no truthful reports of the Norilsk Nickel miners’ strike against Potanin and his co-shareholder, Mikhail Prokhorov; no record of Potanin’s defeat in manipulating the Norilsk mayoral election won by a mine union leader.

Moscow Times and its parent company are hugely in debt to Potanin. At least, about 45 percent of their shares are owned by Potanin, and because of inherited debts, the Potanin interests have effective control.

The latest editorial by Moscow Times, biting the Khodorkovsky hand that once fed it while concealing Potanin’s hand, is a first, even for the newspaper known for its lack of openness and professional standards.

Judas would be ashamed. He was paid to betray his master, it is well known. Judas took sides, but then in remorse took his life. Sauer isn’t in that class.

by John Helmer Friday, April 2nd, 2004'

Zie: http://johnhelmer.net/?p=124

Inmiddels heeft onder het bewind van Derk Sauer een nieuwe generatie, doorgaans slecht geinformeerde journalisten bij de NRC de kans gekregen naam te maken. Ze moeten zich zo goedkoop mogelijk laten inhuren, het liefst via flexwerk, stukloon, zodat ze als ze te oud zijn weer snel kunnen worden afgevoerd van de loonlijst. Want één ding is zeker: Derk Sauer is een parasiet in zijn meest extreme vorm, een levend organisme dat zijn gastheer tenslotte vernietigt. Als marxistisch geschoolde zakenman weet Sauer hoe hij ten koste van alles en iedereen maximale winsten moet binnenslepen. Als opportunist in hart en nieren is hij alleen aan zichzelf loyaal. Het is dit parasitaire gedrag waarop de Russische oud-wereldkampioen schaken Garri Kasparov doelde toen hij ‘Sauer [verweet] dat hij met zijn glossy bladen Rusland uitbuit. „Voor u is Rusland business. Voor mij is het leven.” Een gevoelig punt voor SP-aanhanger Sauer, die Kasparov op zijn beurt een elitaire instelling verweet. Een handgemeen dreigde, gelukkig moest Kasparov snel naar de overkant voor de première van de aan hem gewijde documentaire In the Holy Fire of the Revolution in bioscoop Tuschinski.'

http://vorige.nrc.nl/kunst/article2069919.ece/Garry_Kasparov_gaat_tekeer_bij_IDFA

Meer over Sauer volgende week.