Twan Huys en Ken Carson 7

Vandaag bericht de International Herald Tribune over de Amerikaanse oorlogsvoorbereidingen onder de kop: 'U.S. moves reinforcements into Gulf Zone' het volgende:


'The United States has quietly moved significant military reinforcements into the Gulf to deter the Iranian military from any future attempt to shut the Strait of Hormuz and to increase the number of fighter jets able to strike deep into Iran if the standoff over its nuclear program escalates.'


Opvallend is de vanzelfsprekendheid waarmee dit wordt gemeld. Waarom zou Iran de Straat van Hormuz afsluiten? Dat wordt verzwegen. Iran zou dit alleen doen wanneer het aangevallen wordt. Welk recht heeft het Westen om Iran aan te vallen? Geen, maar net als in het geval van de illegale inval in Irak kan het Westen het internationaal recht consequentieloos negeren. Dat feit is zo vanzelfsprekend dat de mainstream media het niet eens melden. Want deze structurele zaken zijn geen onderwerp meer in 'het nieuws' nu de waarheid er niet meer toe doet en elke dag weer verandert. Het gaat om het verkopen van de zaak, het draait om het rijp maken van de publieke opinie voor een of ander materieel of immaterieel product. Wat centraal staat in de massamedia is, 'packaging, branding, marketing.' Wat 'human interest' heet is belangrijker geworden dan een analyse van de macht. Afgelopen zaterdag opende dezelfde International Herald Tribune dan ook op de voorpagina met de volgende mededeling over de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton: 'after four decades of public life, secretary of state is a global brand.' Een van de machtigste politici in de wereld is een merk geworden. Haar politiek is voor de media die het merk moeten verkopen, niet doorslaggevend maar de wijze waarop Hillary Clinton die verkoopt. Binnen deze virtuele werkelijkheid opereren al die televisiejournalisten als Twan Huys die gefixeerd zijn op 'grote namen,' mensen met 'ongeremde daadkracht.' Het zijn deze 'grote namen' die Huys verkoopt en absoluut niet analyseert. In de praktijk is dit natuurlijk geen journalistiek in de oude betekenis van het woord, maar domweg propaganda.En dat wordt elke dag opnieuw 'het nieuws' genoemd, net zolang tot de hele wereld het gelooft en eraan ten onder gaat.


Of zoals de Britse schrijver John Berger het verwoordde:

'Consumptie en communicatie zijn tegenwoordig verenigd in een diabolische vennootschap, en uit deze vennootschap bestaat datgene wat wij kennen als de media. Eerst en vooral vertegenwoordigen de media een economisch contract waardoor alles wat er in de wereld gebeurt wordt gekoppeld aan het mechanisme van de verkoop.'

Precies zoals de clerus in de middeleeuwen bepaalde wat de waarheid was, zo bepalen nu de massamedia namens de macht hoe de huidige waarheid eruit ziet en ervaren moet worden door de overgrote meerderheid. 

'De veronderstellingen waarvan het mediabedrijf uitgaat namens het publiek zijn behalve blind ook verblindend… Misschien is het precies op dit punt dat onze vorm van democratie een langzame dood sterft. Als dat zo is, dan als gevolg van een weigering. De weigering van het mediabedrijf om het feit te erkennen en te laten doorwerken dat het publiek in zijn hart weet hoe de wereld in elkaar zit… De reden van deze weigering die een bedreiging is voor onze vorm van democratie, de reden waarom het mediabedrijf stelselmatig onderschat wat we gemeen hebben, die reden is steeds dezelfde: de normloze drang tot verkopen… Wat ik wil is dat mensen zich ervan bewust worden hoe voddig het mediabedrijf ze bedient als publiek. Voddig, omdat met de waardigheid van kijker en bekekene de vloer wordt aangeveegd. Herstel iets van die waardigheid – gun mensen de tijd, verschuif het gebruikelijke zwaartepunt – en slecht nieuws wordt van een onderbreking de waarheid. Er zijn tal van waarheden waarvoor geen directe oplossing bestaat. Het woord ‘oplossing’ raakt niet aan het tragische. Wíj moeten in aanraking komen met het tragische en ons erdoor laten raken. We zouden er misschien door veranderen als we het benoemden. Ook benoemd blijft het tragische tragisch, maar slecht nieuws zou het niet worden. Alleen van daaruit is een realistische politiek mogelijk.' - John Berger, Stemverheffing (1992).
Maar voor de massamedia zijn Berger's woorden wartaal, ze begrijpen het domweg niet. Voor Huys cum suis is dit net zo onbegrijpelijk als Chinees.