Nazmiye Oral 27

De Marokkaanse sociologe Fatima Mernissi.

Nazmiye Oral beweerde gisteren met een duizelingwekkende pathos:

Wat gebeurt er met je als je je op die leeftijd al moet verschuilen en bedekken? Dat doet iets belangrijks met je identiteit. Dat zorgt ervoor dat je niet volledig kunt opbloeien en dat je nooit werkelijk van jezelf bent geweest.' 
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7896/Niet%20de%20streekbus,%20maar%20het%20schoolplein//

Terwijl van alles in de wereld aan het verschuiven is kan Nazmiye Oral niet verder kijken dan een schoolpleintje ergens in de polder met vrolijk spelende hoofddoekjes. En zo willen wij dat in Nederland, niet verder kijken dan de eigen provinciale werkelijkheid.  Ook Oral is waarschijnlijk vanuit geldelijk gewin niet in staat zich aan het hier heersende provincialisme te onttrekken. Voor het echte denken moet men bij Arabische vrouwen zijn, al dan niet met een hoofddoekje om. Bijna twee decennia geleden, toen Nazmiye in Hengelo opgroeide, liet de Marokkaanse feministe Fatima Mernissi in haar in het Nederlands vertaalde boek Islam en Democratie. De angst voor het moderne zien

'hoe vijandig tegenover elkaar staande groepen zich op dezelfde heilige teksten beroepen om tot tegenovergestelde inzichten te komen.' 

De islam als religie is niet inherent tegenstrijdig aan de parlementaire democratie, net zomin als het christendom dit is. Maar in tegenstelling tot Oral laat Mernissi zien dat het om een machtsvraagstuk gaat waarin het Westen een even kwalijke rol speelt als de regimes die het in de Arabische wereld aan de macht hielp en hield, tot de Arabische massa's op straat en met gevaar voor eigen leven democratie eisten. Overigens zeer tot de schrik van de Europese en Amerikaanse machthebbers die hun oliebelangen in het gevaar meenden zien te komen, of zoals Stephen Castle van The New York Times vanuit Brussel opmerkte:

'Slow to react to uprisings in the Arab world and compromised by ties to aged autocratic rulers...' 

Het gaat al lang niet meer over hoofddoekjes en sociale druk, het gaat over de werkelijke macht in een geglobasliseerde wereld, een blanke macht die zijn belangen bedreigd ziet door miljarden jonge mensen zonder werk en in een uitzichtloze situatie als het aan die westerse macht ligt. Dat is het ware issue. Of zoals Mernissi schreef:

'Wanneer het Westen inderdaad zijn macht gebruikt om democratie in te voeren in de Arabische wereld, dan schaadt het zijn eigenbelang, dat door de huidige status quo juist wordt gegarandeerd. Want democratie in de Arabische wereld betekent het overdragen van de macht aan miljoenen jongeren, die ervan dromen de aardolie-opbrengsten aan zichzelf ten goede te laten komen; zij zouden daarmee de status quo, die door de Golfoorlog werd bekrachtigd, aan de kaak stellen.' 

Overal schuift er van alles, behalve in Nederland en... in Saudi Arabie waar de grootste oliereserves liggen en waarvan wij steeds afhankelijker worden aangezien onze eigen voorraden als sneeuw voor de zon verdwijnen.


'Door de globalisering van de economie en van de verantwoordelijkheid, zijn Noord en Zuid in het Middellandse-Zeegebied vanaf nu in voor- en tegenspoed aaneengesmeed,' 

aldus Mernissi en ze werpt dan terecht de volgende retorische vraag op over:

de handhaving van de status quo en de invoering van een visumplicht? Zal het Westen blijven vasthouden aan het idee van universele waarden en tegelijkertijd heel egoistisch als enige gebruik blijven maken van de aardolie, de grenzen sluiten en visa eisen van de Arabieren, terrwijl westerlingen geen visa nodig hebben voor de Arabische landen? Kan men spreken van universaliteit, van de verdwijning van grenzen en ze tegelijkertijd in stand houden?

Inmiddels, bijna 20 jaar later, zien we de opkomst van een extreem rechtse racistische stroming in Europa die niets van buitenlanders moet hebben en zeker niet als die islamitisch zijn. Niets universalisme, benepen provincialisme bepaalt hier de werkelijkheid. Het racisme en het antisemitisme dat nu op Arabieren wordt geprojecteerd worden met de dag stuitender.  En ondertussen wordt in Nederland een 'allochtoonse' Volkskrant-columniste in die ontwikkeling als pin-up gebruikt door zowel blanke zogeheten feministische vrouwen als door blanke mannen die de macht bezitten en die niets liever willen dan dat Oral zich bezig houdt met hoofddoekjes in plaats van het ware probleem, de onvoorstelbaar groeiende kloof tussen rijk en arm. Ga rustig door met je gezever, Nazmiye Oral, terwijl buiten jouw gezichtsveld de wereld fundamenteel aan het veranderen is. Kijk niet verder dan het schoolpleintje van je vriendin.

De Turks Nederlandse actrice Nazmieye Oral.




All along the watchtower


Two riders were approaching
And the wind began to howl...