Zoals eerder gesteld: in de rol van 'halfslachtige jood' die 'liever geen varkensvlees [eet]' en die tot haar schrik ontdekte dat haar 'in Nederland oh zo exotische joods-zijn [snel] verbleekte' toen ze kennismaakte 'met ultraorthodoxe' joden uit Israel, en wel omdat die ‘pas echte joden [zijn], dacht ik te kunnen lezen in de bewonderende blikken van mijn teamgenoten,' in die rol mag de 26-jarige Nederlandse studente Rosanne Hertzberger haar racistische opvattingen onweersproken in de NRC spuien.
Op die manier wordt ze gebruikt door belangen die de kritische zioniste Hannah Arendt al in 1945 als volgt omschreef:
'Paradoxaal als het mag klinken, maar juist de nationalistische misvatting dat een natie een inherente onafhankelijkheid bezit, had tot gevolg dat de zionisten de joodse nationale emancipatie volledig afhankelijk maakten van de materiele belangen van een andere natie. Het feitelijke resultaat was een terugkeer van de nieuwe beweging naar de traditionele methoden van shtadlonus (de vroegere ''hofjoden'' die vanwege hun financiele steun aan de Europese machten voor hun eigen zaak konden lobbyen. SvH), die de zionisten ooit eens zo bitter hadden gehaat en zo fel hadden gehekeld. Nu kenden ook de zionisten politiek gesproken geen betere plaats meer dan de foyers van de machtigen en ze kenden geen betere basis voor hun overeenkomsten dan de goede diensten aan te bieden als agenten van buitenlandse belangen... Maar slechts dwaasheid kan een beleid dicteren dat vertrouwt op bescherming van een verre imperiale macht terwijl het de welwillendheid van de buren verspeelt […] Welk programma hebben de zionisten te bieden voor een oplossing van het Arabisch-joodse conflict?'
De huidige generatie die zich expliciet dan wel impliciet beroept op een 'joodse' achtergrond kan zich ongestoord in de commerciele media blind achter de terreur van de 'Joodse staat' opstellen. Onweersproken, uit angst dat wezenlijke kritiek op haar extremistische houding onmiddellijk beantwoord zal worden met de beschuldiging van 'antisemitisme.' Dit chantagemiddel leidt er toe dat Hertzberger ook haar racisme publiekelijk kan ventileren in de NRC, een avondblad dat zich afficheert als een 'kwaliteitskrant'. En nagenoeg niemand in Nederland durft te wijzen op het feit dat deze houding volstrekt verwerpelijk is. Zolang 'de joden' gebruikt kunnen worden om het moderne antisemitisme nu op Arabieren af te wentelen is werkelijk alles geoorloofd. En zo laat een niet te verwaarlozen deel van de joodse gemeenschap in het Westen zich misbruiken voor de zionistische terreur en de westerse economische belangen.
Ondertussen speelt permanent op de achtergrond het identiteitsprobleem een belangrijke rol, wie en wat is een jood? Is een 'halfslachtige jood' een jood? Wat maakt bijvoorbeeld Hertzberger joods? Gefilte Fisch, kippensoep en enkele woorden jiddisch? Het feit dat zij 'liever geen varkensvlees [eet],' maar als het niet anders kan de joodse spijswetten wel zal schenden? Is ze joods omdat ze met het huidige Israel sympathiseert? Is ze joods omdat ze het trauma van de joodse geschiedenis heeft geinternaliseerd? Of omdat ze net als de nazi's en sommige orthodoxe rabbijnen meent dat het het iets is dat in het sperma dan wel het bloed zit? HTTP://ABU-PESSOPTIMIST.BLOGSPOT.COM/2010/12/NIET-JOODS-SPERMA-ONGESCHIKT-VOOR.HTML Is ze joods omdat ze daardoor handig gebruik kan maken van het gecultiveerde slachtofferschap waardoor ze haar racistische opvattingen kan uiten? Is ze joods omdat ze een joodse gelovige is? Het is een groot probleem voor de geseculariseerde 'joden,' zowel in als buiten Israel. Ter vergelijking: is iemand christen omdat zijn/haar ouders christen waren en hij/zij in een christelijke cultuur is opgegroeid? Over het joodse identiteitsvraagstuk schreef de Joods-Israelische auteur in 1988 Amos Oz het volgende:
‘De ware strijd die vandaag de dag de natie verdeelt is allang niet meer een geschil over gebieden, politieke partijen, veiligheid, voorvaderlijke rechten en grenzen, het is een strijd over het wezen van het judaïsme en het mensbeeld… De vraag is: wie zijn wij?’
En twee jaar later:
‘Achter de discussie over de toekomst van de bezette gebieden ontkiemde een vraag die veel dieper ging: wat kwamen we hier doen? Wat willen we zijn en moet het gezag gebaseerd zijn op de wil van het volk dan wel op de godsdienstige geboden? De beslissing werd, als vele andere, uitgesteld en verdrongen onder het voorwendsel dat er niemand was om mee te praten, en we de hindernis wel zouden nemen zodra die zich aandiende. Omdat het leek dat het antwoord op de vraag waar de grenzen moesten komen, kon wachten, ontweken we ook het antwoord op de vraag wie wij waren en wat we hier kwamen doen, een vraag die niet los gezien kan worden van het probleem over de toekomst van de bezette gebieden, de rechtvaardiging van de oorlog en de waarde van vrede. Het grote debat over de grenzen van de macht was bedoeld om diepgaandere discussies tot zwijgen te brengen en te verdringen, zoals die over het doel van het zionisme. En intussen worden wij door onze eigen macht aangetast en gecorrumpeerd.’ Amos Oz, 1990
Ondertussen krijgt dit interne conflict steeds verwerpelijkere vormen, zoals ondermeer blijkt uit de volgende woorden in de NRC van de extremistische zionist Manfred Gerstenfeld:
"dit gaat alleen over de Joden die wat aan hun religie doen. Zoals Bolkestein fijntjes zei: 'Job Cohen hoeft niet weg.' (hij lacht)… Ik heb Cohen een vijand van me genoemd. Hij is de leider van de PvdA, in mijn ogen een perverse partij. Hij is ruggengraatloos, en verantwoordelijk voor een verwerpelijk anti-Israëlisch programma. Cohen representeert de visie van die partij… Ik heb hem één keer ontmoet, en ik kon niets met hem. Toen ik een biografie van Cohen las, begon ik de man te begrijpen. Hij heeft weinig normbesef. Hij draagt een masker, ik weet niet wat daarachter zit.”
De ongeremde haat van degenen die het zionistisch extremisme blindelings steunen tegen degenen voor wie mensenrechten en beschavingsnormen en waarden doorslaggevend blijven neemt met de dag toe en manifesteert zich in de vraag: 'wie zijn wij?' wie en wat is een jood? Gerstenfeld is zelfs bereid om een niet-jood als Bolkestein te gebruiken om Job Cohen buiten het jodendom te plaatsen. De verwarring is alom. Neem de woorden van Uri Rosenthal, de joodse minister van Buitenlandse Zaken van Nederland die de banden met de 'Joodse staat' nog meer verstevigt ondanks het feit dat dit land het internationaal recht op grote schaal blijft schenden. Hij zegt:
"I’m not religious at all already from a very young age, though my parents kept some mitzvoth."
Niet religieus dus, maar hij voelt zich wel joods en verklaart daarom:
Ties with Israel are like our bond with NATO... “It’s like government support for an organization saying we should totally sever our ties with NATO, while the Dutch government feels itself a strong supportive member state.”
En:
Wij willen weerstand bieden aan Israël-bashing, we willen investeren in de relatie met Israël.
En is als Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken van mening
'dat Israël in het Midden-Oosten de enige democratische rechtsstaat is'
En lijkt dezelfde opvattingen te hebben als Geert Wilders die het volgende beweert:
'Israël is een baken van licht, in een regio die in duisternis ligt.' 'Als Jeruzalem valt, vallen ook Athene en Rome, Parijs en Amsterdam, in handen van de islam.'
De NRC berichtte dat Rosenthal 'een nog grotere vriend van Israël' is 'dan zijn voorganger Verhagen en dat zegt wat.'
Tenslotte liet hij weten dat
'ik voor een buitenlands beleid [sta] dat resultaten boekt: een beleid dat in dienst staat van Nederlandse burgers en Nederlandse bedrijven.'
Mensenrechten kunnen daarbij geen doorslaggevende rol spelen, en komen bij hem op de derde plaats na strategische en economische belangen, omdat in zijn woorden
je niet overal op elk moment ergens achteraan moet jagen,'
zodat Rosenthal nu niet meer de mensenrechtenschendingen van Israel serieus hoeft te nemen.
Wat maakt Uri Rosenthal tot jood? Hij is niet naar Israel geemigreerd zoals zijn zuster deed en hij wil dus absoluut niet tot het Joodse volk behoren dat in Israel leeft. Zijn 'joods' gevoel wortelt ook niet in de joodse religie, en zeker niet in de joodse normen en waarden zoals die al millennia lang in geschriften zijn neergelegd. Alleen de herinnering aan de holocaust en dus de erfenis van het christelijk antisemitisme maakt hem tot 'jood'. En de les die hij daaruit getrokken heeft is niet dat normen en waarden voortdurend centraal dienen te staan in al het menselijk handelen, maar dat 'joden' een vrijbrief bezitten om die normen en waarden te schenden. Het is niet langer de ethiek van de legendarische rabbijn Hillel ’dat wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet,' maar het cynisme van de machtspolitiek. Dus mag de Israelische legerleiding onbelemmerd dreigen met het plegen van oorlogsmisdaden, terwijl Rosenthal de banden met Israel verstevigt.
Although approximately 1400 Palestinians, many of them civilians, were killed during Operation Cast Lead, Israel's incursion into the Gaza Strip in December 2008, Ashkenazi vowed that the next round of fighting in Gaza would entail an even greater cost in human life, saying that Israel would not again accept "any restrictions on warfare in populated areas."
Op die manier lijkt de geest van Hitler alsnog de oorlog gewonnen te hebben. En in die ranzige werkelijkheid mag Rosanne Hertzberger haar racisme ongestoord verspreiden. Ook zij wordt gebruikt. Haar populistische opvattingen keren zich tegen de Verlichting. Het is waar wat Bas Heijne in de NRC stelt: 'de revolte [is] gekant tegen het verlichtingsdenken.' Net als in de jaren dertig maar dan in een modern jasje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten