Israel is onder leiding van het Westen een schurkenstaat geworden, de joden worden wederom door de christelijke wereld gebruikt om de belangen van de blanke Europese en Amerikaanse machthebbers veilig te stellen. De voorspelling uit 1945 van de zioniste Hannah Arendt is exact uitgekomen, de zionisten van het eerste uur hebben gezorgd voor 'een terugkeer van de nieuwe beweging naar de traditionele methoden van shtadlonus (de vroegere ‘hofjoden’ die als tussenpersoon het vuile werk voor de christelijke vorsten verrichtten. svh.) die de zionisten ooit eens zo bitter hadden gehaat en zo fel hadden gehekeld. Nu kenden ook de zionisten politiek gesproken geen betere plaats meer dan de foyers van de machtigen en ze kenden geen betere basis voor hun overeenkomsten dan de goede diensten aan te bieden als agenten van buitenlandse belangen… Als de joden in Palestina kunnen worden belast met de taak om voor een deel zorg te dragen voor de Amerikaanse belangen in dat gedeelte van de wereld dan zou inderdaad de fameuze uitspraak van opperrechter Brandeis nog bewaarheid worden: men moet een zionist zijn om een perfecte Amerikaanse patriot te zijn.' Overal ter wereld worden joods-Israeli's ingezet om in opdracht van het christelijke Westen de smeerlapperij uit te voeren die nodig is om zijn economische belangen te waarborgen.
De gruwelijke ironie is dat de extremistische zionist zich nu een übermensch waant, een demigod die boven de wet staat, die ''al het vreemde naar goeddunken of 'zoals het hart het wil' en hoe dan ook 'aan gene zijde van goed en kwaad' mag behandelen'' en als 'übermensch staat tot de mens als deze tot de aap,' zoals Friedrich Nietzsche schreef in onder andere Jenseits von Gut und Böse, Vorspiel einder Philosophie der Zukunft. De Israelische sabra, de nieuwe jood zoals hij zichzelf graag betiteld, is onvermijdelijk uitgegroeid tot het beeld van meedogenloze kracht die 'zelf waardepalend' is, 'hij heeft geen goedkeuring nodig, hij oordeelt: "Wat voor mij schadelijk is, is schadelijk als zodanig" [...] deze moraal is zelfverheerlijkend. Op de voorgrond staan het gevoel... van macht die buiten haar oevers wil treden, het geluk van de hoogspanning.' Kortom, de sabra is alles geworden wat de nationaal-socialisten zo verheerlijkten. Ongebonden brute kracht. En zo herhaalt zich de geschiedenis op een uiterst wrange manier. De extremen ontmoeten elkaar altijd op een bepaald punt,en na verloop van tijd. Extremisme eindigt altijd in bloed. En het christelijke Westen, dat kijkt toe en gebruikt de Joden om ervoor te zorgen dat zijn belangen niet in gevaar komen, net als vroeger. Het enige verschil is alleen dat nu de Arabieren voor ons de rol van Jood moeten spelen.
De joods-Israëlische hoogleraar Idith Zertal doceert geschiedenis en cultuur aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem en is internationaal bekend door haar publicaties. Ze was als hoogleraar verbonden aan zowel de Universiteit van Chicago als aan de École des Hautes Études en Sciences Sociales in Parijs, en doceert momenteel ook aan het Institut für Jüdische Studien van de Universiteit van Bazel. Haar boeken zijn naast het Hebreeuws in het Engels, Frans, Duits en Spaans verschenen.
Ze verklaarde dit tegenover mij: 'De manier waarop het Israëlische zionisme de diaspora-jood heeft afgebeeld is vreselijk; die is zwak, lelijk, steriel. Zo kon men een nieuwe zionistische Jood scheppen, er is een hele cultuur daaromheen gebouwd, die mannelijk is, de Sabra is viriel en krachtig, terwijl de diaspora als vrouwelijk wordt gezien, volgzaam en zwak. Het zionisme wilde een schone lei. De geschiedenis moest opnieuw beginnen, de Joden moesten zichzelf opnieuw uitvinden, een nieuwe identiteit scheppen en daar paste het beeld niet in van de -- in hun ogen -- altijd vernederde diaspora-jood. Ze schaamden zich ervoor. Hannah Arendt was het slachtoffer van deze zionistische doofheid en blindheid, haar woorden waren zo bedreigend dat ze geboycot werd. Pas in 2000 verscheen haar eerste boek in het Hebreeuws, Eichmann in Jeruzalem, bijna veertig jaar nadat het gepubliceerd was. Ik heb onlangs The Origens of Totalitarianism vertaald, een boek dat in alle mogelijke talen is verschenen, een meesterwerk van de 20e eeuw. De stem van Hannah Arendt werd al die jaren gesmoord en dat toont het gebrek aan een open politiek discours in Israël. De democratie is hier niet werkelijk geïnternaliseerd, de res publica is hier nog zeer problematisch. De publieke sector wordt niet beheerst door een gemeenschap van mensen die zich inspant voor een goed bestuur, burgerlijke deugden en een fatsoenlijk functionerende democratie. Alles staat hier in het teken van het geweld en de veiligheid. Ook dat is een groot probleem, dat opgelost moet worden.’
We hebben te maken met een getraumatiseerd volkje in het Midden Oosten dat een ander volkje traumatiseert. De trauma's heeft het christelijke Europa veroorzaakt en na de Holocaust de even christelijke Verenigde Staten. Onze cultuur is verantwoordelijke voor de uitroeiing van de joden in Europa en de joodse terreur in Israel en de Palestijnse bezette en gestolen gebieden. Wij zijn moreel verantwoordelijk voor de ontstane situatie, en gedwongen om een serieuze oplossing te forceren, een rechtvaardige vrede. Europa en de VS moeten de joodse terreur een halt toeroepen. Anders houdt de Tweede Wereldoorlog nooit op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten