Klikt u eens op de foto en kijkt u eens goed. Wie is deze man? Hij is bejaard, heeft een grote neus, grote oren, diep gelijnd gelaat. Hij werkte waarschijnlijk al op zijn veertiende. Hij heeft zijn hele leven gewerkt. Zwaar werk. Eentonig werk. Van hem werd verwacht dat hij werkte, zijn belastingen betaalde en verder dat hij zijn mond hield, anderen de beslissingen liet nemen. Maar al die tijd had hij een droom, de droom dat het onrecht zou ophouden, dat mensen zoals hij hun eigen lot zouden kunnen bepalen. Hij is getekend door armoede en ook door de oorlog. Door het geweld dat overal is, aan het front, op de werkvloer. Vrede is meer dan het ontbreken van oorlog. Vrede is rechtvaardigheid. Vrede is waardigheid. En dus loopt hij met de wereldmars voor vrede en geweldloosheid mee. De politiek heeft nog steeds geen belangstelling voor hem. En de commerciele massamedia ook niet. Hij telt niet mee. Hij is geen politicus, geen massamoordenaar, geen filmster, geen gangster. Hij is een nobody in de stromende regen, tegen een striemende wind in. Ongebroken. Iemand met een droom. Een nobody met waardigheid.
3 opmerkingen:
Ik ben geroerd Stan.
Keedan:
De structuur
In de beginperiode had De Gemeenschap het karakter van een strenge orde volgens het sneeuwbalprincipe. De binnenste cirkel, met Silo aan het hoofd, bestaat uit 14 ordeleden. Al deze ordeleden hebben weer een eigen raad, waarvan zij de coördinator zijn. Leden van deze raden vormen vaak weer eigen raden waarvan ze dan hoofd-gedelegeerden zijn. Zo zet de structuur zich door tot uiteindelijk de simpele sympathisant (zie plaatje). Leden zijn verplicht de hiërarchische structuur te bewaken. Het Magistraat (de alpha-kring) geeft autoritaire aanwijzingen, algemene beslissingen worden niet door middel van stemmen genomen. De lijnen lopen alleen van boven naar beneden. Toetreding in de sekte is alleen mogelijk door uitverkiezing van een leider. De ceremonie van toetreding is er één met het nabidden van formules. Handoplegtechnieken moeten de kracht van de leider doorgeven.Deze in de Gemeenschap opgezette sneeuwbalvormige structuur werd in de Humanistische Partij en Beweging gestaag voortgezet. Het radensysteem werd uitgebouwd tot een uitgekiende structuur. Elke raad bestaat uit 10 mensen, aan het hoofd waarvan een conductor, tegenwoordig 'orientator' genoemd, staat. Iemand die lange tijd actief was binnen de Humanistische Partij "Ik vond het eng worden doordat ze steeds meer de nadruk gingen leggen op het massale. De beweging moest zo snel mogelijk zo groot mogelijk worden. Er werden zelfs kinderen van 12 jaar lid gemaakt. Op de informatiebijeenkomsten werden de mensen overrompeld." Achteraf moet vooral Peter Noordendorp, de Nederlandse leider van de HB, het ontgelden: "Die Peter is echt gewoon op macht uit. De rest heeft het gewoon niet door. Dat zijn heel naïeve mensen. Er wordt sterk ingespeeld op twijfels en onzekerheid. Zo was er vroeger maar één maal per week een bespreking voor actieve leden, nu elke avond. Je hoort daar niets anders dan Silo, Silo, Silo ..."
Sekte of Sociale Beweging
Is de Humanistische Beweging nu een sekte of toch gewoon een sociale beweging? De HB heeft de eer opgenomen te zijn in het sektedeel van het boek 'Religieuze Bewegingen in Nederland' en wordt daar op één lijn gesteld met bijvoorbeeld de Scientology Church. Ook het Duitse 'Lexicon der Sekten' besteed aandacht aan de Humanistische Beweging. De Duitsers geven hen de trefwoorden: autoritair, gehoorzaam, initiatie, missie, wetenschap en ritueel. Ook uit Duitsland komt de brochure 'Führercultuur als partijprogramma, de 'Groene Toekomst' en de Humanistische Partij als lokvogels van het occulte Siloïsme'. Deze brochure is duidelijk in haar conclusie: de Humanistische Beweging heeft veel kenmerken van een sekte: de rituele initiaties, de gehoorzaamheid aan de leer van Silo en het werken met 'mantelorganisaties' worden als kenmerken genoemd. Ook in Nederland zijn halverwege jaren tachtig veel artikelen verschenen die de Humanistisch Partij omschreven als sektarisch en persoonlijke ervaringen van ex-leden lijken deze omschrijving te bevestigen. Hun eigen vaagheid en afstandelijkheid schrikken de meeste mensen na een tijd gelukkig wel af, vandaar dat ze hier in Nederland nog nooit een poot aan de grond hebben gekregen.
Bron
dank je voor de informatie adr. dit verklaart veel.
stan
Een reactie posten