De Israelische Terreur 998

Door zijn omvangrijke financiele steun aan Amerikaanse politici is de joodse lobby zo machtig dat het de Amerikaanse buitenlandse politiek naar zijn hand kan zetten en het beleid van de Amerikaanse president openlijk kan negeren. Het is natuurlijk levensgevaarlijk dat een fractie van de 2 procent Amerikanen van joodse afkomst de wereldpolitiek kan gijzelen, maar in een cultuur waar alleen geld macht is, kan dit niet anders.

Clinton: stop kolonisatie geen voorwaarde

ANP

Gepubliceerd op 01 november 2009 08:14, bijgewerkt op 08:18

TEL AVIV -

Israël doet ‘ongekende concessies’ en de stop van de kolonisatie is geen voorwaarde vooraf om te onderhandelen. Dit zei de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton, zaterdag na haar aankomst in Israël volgens meldingen van de website van het dagblad Haaretz.

De regering van president Barack Obama stelde eerder dat Israël eerst alle uitbreidingen van Joodse kolonies in de bezette gebieden moet stopzetten. Maar voor Clinton hoeft dat kennelijk niet meer. Ze zei op een persconferentie samen met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dat ‘de beperkingen die de premier (Netanyahu) heeft toegezegd inzake het nederzettingenbeleid, ongekend zijn in verhouding tot eerdere onderhandelingen’.

‘Amerikaanse presidenten trekken al veertig jaar lang de legitimiteit van de joodse kolonies in twijfel, maar waar we nu zijn, moeten we onderhandelen,’ aldus Clinton die aandrong op een snelle hervatting van de gesprekken.

Eerder op de dag sprak ze in Abu Dhabi met de Palestijnse president Mahmoud Abbas. Die herhaalde het Palestijnse standpunt dat Israël de kolonisatie eerst moet stilleggen. Clinton sprak van een ‘moeilijk overleg’. De Palestijnen bleken volgens Haaretz niet gecharmeerd van een Amerikaans plan om de onderhandelingen te hervatten zodra de speciale Amerikaanse gezant George Mitchell met de Israëlische regering afspraken heeft gemaakt over de beperking van de bouwactivteiten van de Israëli's in de bezette gebieden.

Clinton spreekt ook nog met minister van Defensie Ehud Barak en minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman. In een vraaggesprek met de BBC zei ze dat een vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen een ‘hoge prioriteit’ blijft houden voor de Amerikaanse regering. Ze zei dat Washington vasthoudt aan een tweestatenoplossing.

Voor de Palestijnen betekent dat hun staat de in 1967 door Israël bezette gebieden omvat. Israël koloniseert die al jaren, wat in strijd is met het internationaal recht en tal van resoluties van de VN. Onderhandelingen tussen Palestijnen en Israëli's zijn eerder stukgelopen op de Israëlische weigering het in 1967 bezette gebied terug te geven.

Susan Akram: ‘Een andere reden waarom de Israel lobby succesrijk is geweest, is het feit dat informatie die de mythen onderuit haalt, doorgaans onderdrukt wordt, en de mensen die deze informatie verspreiden gedemoniseerd worden. Zelfs gerespecteerde hoogleraren als Mearsheimer en Walt zijn op een uiterst doortrapte manier aangevallen, louter en alleen omdat ze met hun informatie een democratisch debat op gang proberen te brengen over de vraag welk strategisch belang de Verenigde Staten heeft om jaarlijks miljarden dollars aan Israel te schenken. Het is een vaststaand patroon dat kritiek onmiddellijk wordt afgestraft. De mythen mogen niet in het openbaar bediscussieerd worden. Doet men dat wel dan wordt men verdacht gemaakt, dat is ook gebeurd met Edward Said, met Norman Finkelstein en Joel Beinen, hoogleraar geschiedenis aan de Stanford Universiteit, met Noam Chomsky, allen eerbiedwaardige geleerden, die kritiek op de Israelische politiek hadden. Gelukkig beginnen steeds meer joodse Amerikanen hun stem te verheffen tegen de Israelische onderdrukking, maar ook hen probeert de lobby de mond te snoeren. We hebben zodoende te maken met een bedreiging van de academische vrijheid en van de vrijheid van meningsuiting, de persvrijheid. Op dit moment is het recht om zich vrij en open in de media te uiten uiterst beperkt omdat Israel een heilig huisje is. Er rust een taboe op kritiek en daarnaast betekent het voor volksvertegenwoordigers politieke zelfmoord. Omdat elk Congreslid weet dat kritiek op Israel het einde betekent van zijn of haar politieke carrière dient iedereen de status quo waarop de huidige machtsverhoudingen zijn gebaseerd. Paul Findley, voormalig Republikeins lid van het Huis van Afgevaardigden, verloor zijn zetel nadat hij de macht van de Israel lobby had getart. In het boek They Dare to Speak Out: People and Institutions Confront Israel’s Lobby, liet hij zien hoeveel invloed vooral AIPAC heeft in zowel het Congres als het Witte Huis. “In hun activiteiten om steun voor Israel te verwerven, verstikken ze rigoureus afwijkende meningen en intimideren het hele Congres. Dat doen ze nog steeds. Ze verslaan wetgevers die Israel bekritiseren. Senatoren Adlai Stevenson III en Charles H. Percy, en leden van het Huis van Afgevaardigden Pete McCloskey, Cynthia McKinney, Earl F. Hilliard, en ik werden tijdens verkiezingen verslagen door kandidaten die zwaar gefinancierd werden door pro-Israel krachten. Alleen McKinney was in staat om haar zetel in het Congres te herwinnen.” En de lobby wist zelfs de invloedrijke en gerespecteerde senator Fulbright ten val te brengen, omdat hij “consequent onvriendelijk was tegenover Israel en onze supporters in dit land,” aldus de Anti-Defamation League. De campagne van zijn tegenkandidaat werd grotendeels gefinancierd door de pro-Israel lobby en Fulbright verloor de verkiezing. In 1967 had hij gewaarschuwd voor de grote invloed van de Israel lobby in de Senaat. Bovendien bekritiseerde de senator keer op keer Israel’s schendingen van het internationaal recht. In de dertig jaar dat hij in de senaat zat heeft Fulbright telkens benadrukt dat “het recht de essentiële basis [is] van stabiliteit en orde zowel in samenlevingen als in internationale betrekkingen. Als een conservatieve macht heeft de Verenigde Staten een wezenlijk belang in het handhaven en uitbreiden van het rechtsgebied in internationale betrekkingen. In zover het internationaal recht wordt nageleefd, verschaft het ons stabiliteit en orde en een middel om het gedrag te voorspellen van degenen met wie we wederzijdse juridische verplichtingen hebben. Wanneer we zelf het recht schenden… stimuleren we zonder twijfel anderen om het recht te schenden, waardoor wij ordeloosheid en instabiliteit in de hand werken en zo onmeetbare schade toebrengen aan onze lange-termijn belangen.’ Die visie was voor de Israel lobby onaanvaardbaar en het betekende het einde van Fulbright’s lange loopbaan als volksvertegenwoordiger. De lobby kan carrières maken en breken, in de politiek, in de academische wereld zoals we zagen bij professor Finkelstein, en in de media. Uiteindelijk verloor ook Cynthia McKinney haar zetel in het Huis van Afgevaardigden nadat ze zich publiekelijk had uitgesproken voor een Palestijnse staat. De zionistische lobby financierde McKinney’s tegenstander waardoor haar herverkiezing onmogelijk werd gemaakt. Feit is dat Amerikaanse politici geen kritiek kunnen hebben op Israel. De invloed is ook merkbaar in Europa door het intense verlangen van politici om de Verenigde Staten te vriend te houden, de grote militaire macht. Ze weten welke belangen ze moeten dienen willen ze een carrière kunnen maken. Washington heeft de keuzevrijheid inmiddels nog meer beperkt. De regering Bush junior heeft gesteld: jullie zijn vóór ons of tegen ons, een andere weg is er niet. En dus steunen de meeste Europese politici Israel.

Lees verder: http://www.stanvanhoucke.net/deoneindigeoorlog/interviews/akram2.html